[2OO] × The Hogwarts Tournament × Next Generation × [Speeltopic] - Speeltopics

x Maximaal twee personages per persoon, één meisje en één jongen of je moet twee jongens willen, maar geen twee meisjes.
x Houdt de meisjes en jongens gelijk, net zoals de afdelingen.
x Minimaal 2OO woorden per post, het kan soms minder zijn omdat je het druk hebt, maar dit gelieve niet te vaak.
x OOC doe je tussen haakjes.
x Geen Mary-Sue of Gary-Stu personages! Iedereen heeft zijn slechte eigenschappen!
x Alleen ik open nieuwe topics! Of ik wijs iemand aan.
x Bestuur enkel jouw eigen personage, of je hebt toestemming van de andere persoon.
x De aller belangrijkste: Have fun!

[ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 16:45 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

En de Hogwarts Express is vertrokken!

The monsters running wild inside of me. I'm faded

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[ bericht aangepast op 8 jan 2016 - 14:39 ]

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

nothing like the rain, when you're in outer space

Philip schreef:

Scorpius Hyperion Malfoy
Hufflepuf - 5th year - Prefect - Chaser
''Judge me for who I am, and not my name. I'm more than a son of a death eather.''

---

Starend uit het raam sloeg ik het tafereel op het perron gaande. Ondanks dat alle leerlingen nu in de Hogwarts Expres zaten, stond het perron nog enorm vol met ouders, jonge kinderen of oudere broers en zussen. De trein kwam met linde geluiden in beweging waarbij sommige kleine kindjes achter de trein aan rende, alsof ze dachten dat als ze de trein bij konden houden met hun kleine beentjes, mee mochten met de trein naar Zweinstein. Iets waar ieder kind van droomde. Ik zelf wat minder. Op de basisschool was ik gewoon een normale kind, terwijl ik in de toverwereld aangestaard werd als een dierentuin dier. Puur door de slechte naam die mijn familie opgebouwd hadden voordat ik ook dan maar ooit geboren was. Ze moesten eens weten wat voor lieve man mijn vader door de jaren heen geworden is. Hij is veranderd, maar toch waren veel mensen te blind om dat te zien. Zachtjes zuchtte ik, terwijl ik mijn mobiel uit mijn ooghoek kon zien knipperen en horen trillen. Alsof er een monster in zat die graag uit wilde breken. Ik wist wel beter. De groepsapp als zowel mijn privé App werd volgespamd door allerlei leerlingen en vrienden. In beide had ik in dit geval geen zin in. De gebeurtenis tussen mij en Do zat me dan ook alles behalve lekker. Ik miste haar ook heel erg, hoewel er waarschijnlijk maar vijf minuten verstreken waren. Het voelde echter als een eeuwigheid. Ik kon me zo en zo al niet in deze vijf minuten zonder haar redden. Van mijn kwetsbaarheid maakte zowel Albus en Ady momenteel gebruik van. Albus die zogenaamd om mij gaf om vervolgens te zeggen dat hij me niet leuk vind- of aardig. Ik weet het niet meer. Het boeit me ook echt totaal niet meer gezien hij en Ady nogal geen geheim gemaakt hebben van de acties die ze stiekem 's avonds doen, of overdag. Ik wist het niet. One - night - stands in ieder geval. Op een of ander manier deed die wetenschap pijn. Ik had dan ook totaal geen zin in de jongen die naast me neer plofte, hoewel hij hierover andere ideeën koesterde.' Als je me koekjes beloofd, moet je ze ook geven. Anders is het best sneu voor me. Voornamelijk omdat jij en Do me in de vakantie met het deeg hebben bekogeld.' Even keek ik naar de grijns die op he gezicht van de jongen veel verschenen was. Iets waar ik liever geen aandacht aan schonk. Hij mocht van mijn part stikken in de koekjes. Vooral met dat vriendje van hem, die mij zo nodig iedere keer moest laten herinneren over het feit wat mijn vader vroeger gedaan had. Zijn laatste vraag over de tattoo van mijn vader schoot dan ook in de verkeerde keelgat. Vooral omdat ik wist dat mijn vader met de dag aan vandaag, er nog steeds mee zat.
'Oh en je eerdere opmerkingen: Slytherin haat de quidditchcup winnen, Hufflepuf niet. We willen hem namelijk graag terug.' Mijn blik haalde ik daarbij van de helder groene ogen van Albus af. Ik kan gewoon niet geloven dat hij met enkel het kast momentje mij had weten te strikken. Ik weet nog hoe dicht ik tegen hem aangedrukt gestaan had. Hoe zijn geur mijn neus ingedrongen was en ik op een gegeven moment mijn hoofd in zijn nek gedrukt had. Puur om alle zenuwen die er op dat moment door mij heen gegaan waren. Toch wist ik dat ik nog niet ver in mijn verliefdheid kon zijn. Ik zou niet depressief of verdrietig worden als het niks lukt. Juist blij, omdat ik de kogel genaamd Albus had weten te ontwijken. Hij is en blijft arrogante Albus, en als hij denkt dat zijn leven gelukkig is met enkel lust, dan moest hij dat vooral zo blijven denken. Ik stond dan ook op en liep langs de jongen heen, voordat ik de koekjes in zijn schoot wierp. Zonder de jongen nog een blik waardig te gunnen, liep ik de coupe uit op zoek naar de meisjes coupe. De gangen waren naar mijn mening veels te klein en moest me ook door alle leerlingen heen wurmen. Iets wat me haast claustrofobie zou geven. Na wat een kwartier geleken te hebben klopte ik aan op de meisjes wc, waar ik met een zachte klik de deur van slot hoorde gaan. Zachtjes drukte ik deze verder open en wurmde ik mezelf de meisjes wc in, in de hoop dat niemand dit zag. Ik denk niet dat iemand het zou waarderen als er een klassenoudste van de jongens bij de meisjes naar binnen ging. Ik draaide de deur dan ook meteen op slot, voordat ik me omdraaide naar mijn beste vriendin. Tranen kleedde nog op haar gezicht die van oorsprong uit haar veels te rode ogen gekomen waren. Merlin, wat had ik gedaan. Door al mijn woedde had ik geen flauw idee gehad hoe erg ze ermee kon zitten. Ik wist dan van mezelf wel dat ik enorm geflipt was. Ik was gewoon te onstuimig en als er iets nieuws gebeurde, waar ik mijn vinger niet op kon leggen, kon ik behoorlijk flippen. Het ergste alleen hiervan was, is dat min beste vriendin hiervan de dupe geworden is.
In nog geen pas, sloot ik Do in mijn armen, puur zodat ik niet meer in haar in en in triest gezichtje hoefde te kijken. Het verscheurde me. Vooral omdat het door mij kwam.
'Het spijt me, Do. Ik.. Ik dacht niet na. Ik weet dat het mijn eigen schuld is. Dat je verdrietig bent en van die avond.. Ik voel me gewoon enorm onzeker als ik niet perfect ben als mensen van me verwachten, of wat ik mezelf verwacht.' moeizaam slikte ik mijn keel, hoewel ik daar tranen voelde steken. Als do huilde, hield ik het vaak ook niet droog, net zoals als het meisje vrolijk was. Dan was ik negen van de tien keer ook vrolijk. Teder trok ik haar dochter tegen mij aan, of beter gezegd, kampte ik mezelf aan haar vast, alsof ik zo kon zorgen dat ze een imbeciel als mij nog een kans wilde geven. Ik sloot dan ook mijn ogen alsof ik zo haar telepathies kon hersenspoelen. 'Kunnen we het alsjeblieft vergeten. Het hele incident, wat ik gezegt heb, alles. Ik kan niet zonder je, Do. Dat weet je. Je bent mijn rots in de branding. Zowel in de goede momenten als de slechte.'

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[ bericht aangepast op 12 jan 2016 - 11:42 ]

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

[ bericht aangepast op 12 jan 2016 - 13:35 ]

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

nothing like the rain, when you're in outer space

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

[ bericht aangepast op 13 jan 2016 - 21:47 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

nothing like the rain, when you're in outer space