[2OO] × The Hogwarts Tournament × Next Generation × [Speeltopic] - Speeltopics

Dominqiue Isabelle Weasley
"They say; don't fight fire with fire, because they're afraid of the explosion."
• Hufflepuff • 15 years old • Just walking around •

Een kleine zucht rolde over mijn lippen en mijn blik gleed eventjes rond. Ik voelde dat oom Charlie me een kort kneepje in de schouder gaf en ik zond hem eventjes een lichte glimlach. Wat had ik een geluk dat Victoire in Ravenclaw zat en Louis in Gryffindor, ik had echt geen zin om beiden van hun momenteel tegen te komen en was al helemaal niet van plan om woorden met ze uit te wisselen. Ik was als eerst naar Scorpius gegaan. Zodra er daar aan de deur werd geklopt, zei hij dat ik snel zijn kamer moest zoeken -en in de kamer van zijn ouders belandde uiteindelijk- en Albus er uiteindelijk ook was. Het was helemaal uit de hand gelopen en uiteindelijk had ik Scorpius overgehaald om mee te gaan naar The Burrow.
''Ik zie je straks wel weer. Ik ga me alvast omkleden zodat ik nog iets indruk maak als ik zo dadelijk kinderen moet pesten op de gang, omdat ze zich niet gedragen. Gelukkig is het geen Albus.'' Ik werd in een korte omhelzing getrokken en kus op mijn wang en vervolgens was de wit,blonde jongen de trein in gegaan. Zelf draaide ik me naar oom Charlie en gaf hem snel een knuffel. ''Ik schrijf je wel..'' mompelde ik eventjes. Hij knikte. ''En praat met je zus en broertje.'' Langzaam knikte ik eventjes. ''Yeah..sure.'' Ik trok mezelf terug uit de omhelzing en liep de trein in, Albus daar maar gewoon laten staand. Na eventjes met mijn hutkoffer te hebben gelopen door het smalle gangetje, zag ik Ralf in een coupé zitten. Met een kleine glimlach trok ik de deur open. ''Hee,'' begroette ik hem, terwijl ik mijn koffer op een van de rekken dumpte en tegenover hem ging zitten. ''Heb je een leuke vakantie gehad?''

Albus Severus Potter
"You've gotta realize that soon the fog will clear up."
• Slytherin • 15 years old • Beater & Prefect •

Toen ik nog alleen stond met oom Charlie, zei ik simpel weg 'doei' en liep ik de trein in. Met een lichtelijke grijns liep ik door het erg smalle gangetje en zo nu en dan gaf ik iemand een klein duwtje als diegene mij in de weg stond, al ik wel een sorry mompelde. Mijn hand ging eventjes door mijn haar en daarna trok ik mijn witte blouse en zwarte leren jack recht. Langzamerhand had ik de laatste drie dagen weer knallende hoofdpijn gekregen, maar ik ging mijn bril dus echt niet op doen. Niet heel veel later kwam ik bij de Prefect coupe aan en zette ik mijn hutkoffer op een van de rekken. Daarna plofte ik verveeld neer op een van de banken en pakte mijn mobiel vast om te kijken of ik nog appjes had en beantwoorde die. Met een zucht stopte ik mijn mobiel weer weg en staarde uit het raam, kijkend hoe ouders naar hun kinderen zaten te zwaaien of hun nog net de laatste seconden omhelsden. Mijn blik gleed op de coupe deur, om te kijken of anderen binnenkwamen.

Dominqiue Isabelle Weasley
"They say; don't fight fire with fire, because they're afraid of the explosion."
• Hufflepuff • 15 years old • Just walking around •

Mijn hand liet ik eventjes kort door mijn nu rode lokken gaan en wierp kort een blik uit het raam. ''Net als altijd. Een saaie, non-magische vakantie. Om eerlijk te zijn wachtte ik ongeduldig af tot de vakantie voorbij zou gaan. Ik heb Hogwarts gemist,'' hoorde ik Ralf zeggen.
''Hoe was jouw vakantie?'' Kort haalde ik mijn schouders op. ''Wel oké, voornamelijk in The Burrow geweest, wat gelezen en verplicht meegedaan aan Quidditch.'' beantwoordde ik Ralfs vraag. ''Ook een beetje zin in het schooljaar? Met al die O.W.L's en dergelijke?'' Toen ik mijn mobiel hoorde trillen, las ik eerst alles in de groepsapp en hierna bekeek ik en beantwoorde ik alles van Scorpius,
<< Maybe I should have told you, but I know you hate alcohol, so I thought it was better just to not tell you..I'm sorry Scorp
>> You should. How could you look me in the eye, knowing I made a fucking fool out of myself. I better can resign from Prefectposition. Why in Lords name can anyone look up to me rn. I'm just a fucking joke.
<< You didn't make a fool out of yourself. And you aren't a joke Scorpius..
>> I can't do this rn. I can't talk to you. I first have to find a way to walk into the Prefect coupe, without seeing judgy eyes. I..don't try to find me. I just can't talk to you rn.
Mijn tanden zetten zich hard in mijn onderlip om te proberen de tranen tegen te houden. Fijn, eerst verpest ik thuis alles al en nu ook weer. Een zuchtje rolde over mijn lippen en ik stopte mijn mobiel maar snel weg, om hierna wat voor me uit te staren. ''Ik kom zo terug..'' mompelde ik zacht en misschien bijna onhoorbaar, waarna ik opstond en mij snel door het pad heen wurmde tussen alle leerlingen. Uiteindelijk kwam ik bij de WC's aan en trok ik het hokje open met een plaatje van een vrouw, die ik daarna meteen sloot en op het slot deed. Hierna liet ik me tegen de deur aan naar de grond zakken en liet de tranen maar stromen. Ik verpestte ook echt alles. Mijn hand gaf een stoot tegen de grond en een pijn schoot door mijn hand heen. ''Merde!'' vloekte ik zacht.

[Iemand geïnteresseerd in Domi troosten?]

Victoire Elizabeth Weasley
Ravenclaw || 6th year || Pureblood

Ik wist allang dat Angelica me door had, ik had simpelweg het geluk dat ze er niet over doorging. Daar had ik altijd zo'n hekel aan, mensen die constant aan je vroegen of het ging, of er iets aan de hand was, terwijl je al duizenden keren had gezegd dat alles okay was. Mensen die zo overbezorgd waren.. Toen drong het tot me door dat ik zelf ook overbezorgd ben. Nou ja, die kunnen we toevoegen aan mijn lijst van slechte eigenschappen en zover ik wist was die langer dan mijn lijst met goede. Angelica greep me bij mijn pols en trok me naar het eerste vrije plekje in de trein dat ze zag. Ik was blij dat ze dat had gedaan, aangezien ik wist dat als we langer hadden gewacht, het moeilijk zou zijn geworden om een plekje te vinden. In mijn tweede jaar was ik iet wat aan de late kant, waardoor er bijna geen ruimte was. Gelukkig werd ik opgevangen door een paar vrienden.
'Ik heb nieuwe nummers geschreven.' vertelde Angelica enthousiast. Ik glimlachte, wetend dat dit haar grote passie was. Het meisje deed volgens mij niets liever dan muziek maken. Helaas was ik de enige aan wie ze het liet horen. Ik luisterde graag naar Angelica's muziek, haar stem was prachtig en haar liedjes zaten erg goed in elkaar. Toch kon ik niet ontkennen dat ik nogal jaloers was op mijn vriendin's muzikale gave. Ik had ook graag kunnen zingen, of gitaar kunnen spelen, of desnoods een fucking triangel. Maar helaas was het maken van muziek niet voor mij weggelegd. 'Laat horen.' antwoordde ik enthousiast, terwijl ik uit mijn broekzak een chocoladekikker haalde. Angelica begon met haar handen op het tafeltje te slaan, waardoor er een ritme ontstond. Ze begon te zingen en sloot haar ogen. Ze was altijd zo geconcentreerd wanneer ze zong en ze leek er tegelijkertijd zo van te genieten. Ze zou het echt aan meer mensen moeten laten horen, maar dat wilde ze niet, omdat ze te onzeker was. Toen de laatste woorden van het nummer Angelica's mond hadden verlaten, begon ik enthousiast in mijn handen te klappen en te juichen. 'Vertel me over jou vakantie.' zei mijn vriendin toen, alsof er niks was gebeurd.
'Mijn vakantie?' herhaalde ik. 'Laten we het eerst eens even hebben over jouw meesterwerk!' Een lach ontstond op mijn gezicht. Ik zou later wel over mijn vakantie praten, hoewel die niet erg vrolijk was geweest. Nu wilde ik het gewoon even over Angelica's talenten praten, om te negeren dat ik er niet zo veel had.

Net als ik glimlachte Angelica uitbundig. Ik vond het leuk om te weten dat ik haar kon laten lachen, het zorgde ervoor dat ik me goed voelde over mezelf. Niet dat niemand ooit trots op me was geweest, maar ik was zelf nooit echt helemaal tevreden met mezelf. Ik was heus wel zelfverzekerd (tenminste, dat dacht ik), ik deed wat ik wilde en het interesseerde me geen ene fuck uit wat anderen daarvan dachten, maar ik het was gewoon geweldig wanneer iemand je goed over jezelf kon laten voelen. Dat is iets waar mijn moeder altijd goed in was geweest. Ze vertelde me vaak dat hoewel ik af en toe het bloed onder haar nagels vandaan haalde, ze toch van me hield en trots op me was. En het gevoel wat ik daarvan kreeg, deed me geloven dat ik alles aankon.
'Hmm, meesterwerk.' zei Angelica, een licht-sarcastische ondertoon klinkend in haar stem. 'Die term bevalt me wel.' Ik lachte even en knikte. Mijn vriendin vertelde vrolijk verder over haar passie. 'Ik heb nog veel meer meesterwerken geschreven deze vakantie.' zei ze en ik grinnikte even. Het was waar dat bijna alles wat Angelica schreef simpelweg perfect was in mijn ogen en ik kon niet wachten om alles te horen. Als je iets wilde vertellen of laten zien aan iemand, was ik daar de geschikte persoon voor. Ik vond het geweldig wanneer mensen zo enthousiast waren over iets wat ze leuk vonden om te doen en het ging me ook echt nooit vervelen. 'Ik ben erg fanatiek geweest, de hele vakantie lang. Ik kon toch niet met niks aankomen na de vakantie.' Ik schudde mijn hoofd en glimlachte nog meer. Dat had ik inderdaad niet van haar verwacht. Angelica legde haar handen opnieuw op het tafeltje en begon een nieuw ritme te trommelen en ik "danste" een beetje mee. Ik was dan wel niet zo superflexibel, ik vond het altijd leuk om eventjes te bewegen wanneer ik iets hoorde wat leek op een muziekje, zelfs al was het het tikken van de grond met mijn voet. 'Ik heb veel geschreven, vanwege mijn toekomst.' Oh god, de toekomst. Angelica zat nu in haar laatste jaar, dus het was erg belangrijk dat ze nu over haar baan ging nadenken. Ik wist dat ze graag iets met muziek wilde doen, maar helaas was er niet iets als muziekles op Hogwarts. 'Heb jij al een idee wat je wilt later?' vroeg ze toen en ik zuchtte even, waarna ik op mijn lip beet. 'Het is nogal... moeilijk.' zei ik toen. 'Ik bedoel, ik wil graag iets met journalistiek doen, of iets van Quidditch-reporter worden..' legde ik uit. 'Maar ik heb er nog niet helemaal over nagedacht, of met mijn ouders besproken.' Mijn ouders wisten dat ik schrijven en praten erg leuk vond, maar ik had ze niets vertelt over mijn toekomstplannen. Mijn vader had me er deze vakantie één keer naar gevraagd, maar ik antwoordde dat ik nog niet echt iets had gevonden. Vervolgens begon hij allemaal mogelijke banen op te noemen, maar geen van allen sprak me echt aan, behalve docent. 'Ik zou ook graag les willen geven in Toverdranken, maar dat wordt vast niks aangezien ik ervan houd om alles daar op te blazen.' Ik grinnikte even, denkend aan alle problemen die ik had veroorzaakt omdat ik "per ongeluk" twee verkeerde ingrediënten bij elkaar had gedaan en hoe vaak ik daarna had moeten nablijven om alles schoon te maken.