Aliyah schreef:
(...)
En dat, als ik het even zeggen mag, is waar alles misloopt. Ten eerste wil ik even ingaan op je bang zijn: Dat begrijp ik heel erg, maar probeer het zo min mogelijk te zijn. Het is wat ze willen. Terrorisme gaat niet alleen om het moorden, het gaat om een (meestal niet zo heel gewilde) boodschap doorgeven, mensen bang maken. Het is echt exact wat ze willen. Als dit gebeurt bij ons: Kans is er dat het gaat gebeuren bij ons. En dan? Is het erger dan dat het in Frankrijk gebeurt? Zou de wereld meer om ons moeten treuren dan om Japan of Parijs, of überhaupt Damascus (waar eergisteren geen aanslag is gebeurd, maar daar is het ook al ver genoeg gekomen) of Beiroet? Als het hier gebeurd gaan mensen hetzelfde voelen, dan kunnen we natuurlijk nog bidden. We kunnen nog denken, net als Amerika. Maar goed, mijn punt is dat we even heel het nationalisme moeten laten vallen op deze momenten. (Ik ben sowieso tegen het nationalisme, maar goed, daar gaat het nu niet om, in de huidige maatschappij hebben we het nodig). We moeten geen Amerikanen zijn, geen Belgen, geen Fransen en geen Syriërs. We moeten mensen zijn, als één kloppend hart dat luistert naar elkaar en elkaar niet probeert te troosten, maar gewoon luistert en onderneemt. Dat is misschien een naïef gedacht en ik weet ook dat dat er nooit echt van gaat komen, maar het is een mooi gedacht, vind ik.
At last, but absolutely nog least, want eigenlijk vind ik dit het belangrijkste van m'n hele post: "IS zijn slechte mensen. Ze moeten ook zonder reden doodgeschoten worden." Dat is letterlijk wat jij zegt. Mag ik je er even op wijzen dat zij hetzelfde denken over ons? Dat zij, hoewel ze het op een totaal verkeerde (naar onze waarden en normen) doen, wraak nemen op ons? Zij hebben een reden, één die enkel zij begrijpen (en vind me nu alsjeblieft niet harteloos, ik probeer me gewoon te verplaatsen, ik spreek dit echt niet goed) en wij niet, maar zij vinden wel dat ze er één hebben. Ik vraag me eigenlijk af of er al ooit één regering treffelijk heeft geprobeerd te praten met IS. Aan iedereen die hierop wil reageren: Het is een vraag, geen stelling dat ze het nog niet gedaan hebben, en kom alsjeblieft niet met het antwoord "daar is geen rede mee te brengen", want dat weet je niet als je 't niet probeert. Hoe dan ook, wil je het zelfs je ergste vijand aandoen om hen in koelen bloede te vermoorden? Willen we zoals hen worden?
Goed, soms heb ik het gevoel dat ik mezelf serieus tegenspreek, maar over sommige kwesties moet ik nog eens op een rijtje zetten hoe en wat, want het is zoveel in één keer en mijn hoofd wordt er één chaos van.
Mooi gezegd! Men bestrijdt geweld gemakkelijk met geweld en soms is dat ook het enige dat mogelijk is uiteindelijk maar men moet op zijn minst proberen om dit conflict, dat heel de wereld aangaat, anders aan te pakken. Wat IS heeft gedaan is verschrikkelijk en niet goed te praten maar in hun normen, in hun waarden, is wat zij gedaan hebben goed, en het is praktisch onmogelijk om hen van die gedachte af te brengen, net zoals zij onmogelijk onze waarden en normen kunnen keren.
En dat is het grootste probleem van dit alles: de IS is ervan overtuigd dat zij het goede aan het doen zijn, ze verdedigen hun belangen, nemen wraak op hun broerders en wie zijn wij om hen te vertellen dat ze niet correct aan het handelen zijn? De kans dat ze naar ons zullen luisteren is miniem. Misschien zelfs onbestaande, maar dat neemt niet weg dat we het inderdaad moeten proberen, we moeten op zijn minst trachten te voorkomen dat deze hele situatie escaleert.
Mensen zeggen dat ze bang zijn dat er een derde wereldoorlog zal uitbreken, wat ze niet beseffen is dat deze al begonnen is. Maar op een heel andere manier, onze vijand valt niet binnen met een leger, ze zal nooit openlijk de oorlog aan ons verklaren. Ze zal het eerder stiekem doen, via aanslagen, zodat ze ons kunnen raken waar het ons het meest pijn doet.
En de tegenreactie is een verbondenheid die de hele wereld met elkaar verbindt, maar tegelijkertijd willen de wereldleiders de IS uitroeien, ze willen geweld met geweld bestrijden, maar als wij beginnen doden is dat dan niet hypocriet?
Ze zijn onze vijanden maar betekent dat dan dat hun levens minder waard zijn dan de onze?
Ik ben niet bang voor mogelijke aanslagen in ons land, ik zal me niet in mijn huis opsluiten, ik zal het licht blijven zien en ik wil mijn leven blijven leven hoe ik het gepland heb. Waar ik wel bang voor ben is dat dit conflict niet op te lossen valt zonder nog eens zoveel doden aan beide kanten. Ik ben bang dat dit conflict enkel op te lossen valt met geweld tegen geweld. Ik ben bang dat we onze medemenselijkheid zullen verliezen.
Het enige dat we kunnen doen op dit moment is elkaar steunen, elkaar helpen, we moeten inderdaad mensen zijn met één kloppend hart.
“We all are living in a dream, but life ain’t what it seems Oh everything’s a mess.”
