Even van mij afschrijven. - Liefde, Vriendschap & Familie

Het gaat momenteel echt niet goed in mijn leven. Mijn oma aan mijn vaders kant is een hele tijd terug gevallen. Sindsdien had ze pijntje hier, pijntje daar en begon ze ook 's nachts steeds minder goed te slapen en ook minder te eten en misselijk etc. Toen is ze een keer gevallen en daarna hebben mijn vader en tante 24 uur per dag voor haar gezorgd omdat ze niets meer zelf kon, totdat ze uiteindelijk is opgenomen in een hospice. Daar is het steeds meer achteruit gegaan en in de nacht van vrijdag op zaterdag is ze overleden. In principe hebben wij er vrede mee omdat ze het vooral zelf wilde, ze was er klaar mee, en omdat ze zelf aangeeft dat ze een goed leven heeft gehad. Natuurlijk is het moeilijk en zwaar, vooral omdat ik haar vrij vaak zag als ik thuis was en omdat we het goed konden vinden en een redelijk goede band hadden.
Mijn oma aan mijn moeders kant heeft in februari te horen gekregen dat ze een beenmergziekte heeft waardoor ze geen bloedcellen, bloedplaatjes en afweercellen meer aanmaakt, of weinig in ieder geval. Ze krijgt iedere week een infuus met bloedcellen en bloedplaatjes. Een hele tijd terug heeft ze in het ziekenhuis gelegen omdat ze een infectie had. En nu een paar weken terug is ze weer opgenomen omdat ze een infectie had, alleen de koorts bleef maar en bleef maar en ze wisten niet meer waar de infectie vandaan kwam. En net belde ik met mijn moeder en die vertelde dat ze met de dokters hebben gesproken en dat ze er nu zeker van zijn dan mijn oma geen immuunsysteem meer heeft en dat ze niets meer voor haar kunnen doen en dat ze dus waarschijnlijk ook binnenkort gaat overlijden.
Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen of hoe ik hier mee om moet gaan. Het overlijden van mijn ene oma is al zwaar genoeg en nu gaat mijn andere oma binnenkort ook overlijden? Ik weet echt niet hoe ik dit zou kunnen verwerken of ooit overheen zou komen. Het heeft al een beetje geholpen dit te schrijven, maar ik voel me nu echt zo kut.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo goed weet hoe het voelt als iemand waarvan je heel erg houdt komt te overlijden, omdat ik dat zelf namelijk nooit heb meegemaakt. Maar op deze manier wil ik wel even zeggen dat ik aan je zal denken in deze dagen, en hoe moeilijk en onwerkelijk het lijkt, er komt een dag dat je er vrede mee zou hebben en dan je verder kan met je leven. En weet dat allebei je oma's altijd bij je zullen zijn, omdat ze in je hart zitten. Het komt goed, geloof me!

[ bericht aangepast op 4 nov 2015 - 17:09 ]

Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met mijn opa. Er kwam het ene na het andere, en het ging er alsmaar op achteruit. Het was telkens een schok. De ene na de andere. Dit is natuurlijk iets persoonlijk, en niet bij iedereen hetzelfde, maar hoe ik hier persoonlijk mee omgegaan ben is de realiteit gewoon onder ogen zien. Toen de dokters zeiden dat er heel, heel weinig kans meer was, dan was dat een hele grote klap, maar ik heb me bij alles neergelegd, en de dingen niet ontkent van: het komt wel in orde! Ik denk dat je dan nog meer in de angst opgaan zult. Laat het gebeuren, en aanvaard dat oude mensen sterven aan het einde van hun leven, dat gaat nu éénmaal altijd zo. Ze heeft een mooi leven gehad, is wat je moet denken. En is op een normale leeftijd overleden. Ze heeft het goed gehad.
Daarnaast leer verliezen in het leven, geef je er aan over, aanvaard het, onderga het zoals het is. Op die manier zal je het sneller los kunnen laten en kunnen verwerken, als je de dingen ontkent en doet alsof ze gewoon verder leeft, dan laat je het langer aanslepen, en leer je het niet loslaten, maar dan blijf je de pijn meedragen. Maak het niet lastiger voor jezelf dan het al is. Ik wens je veel sterkte.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Och meid!
Wat moet jij je klote voelen! Ik begrijp heel goed hoe je je moet voelen. De angst dat ze er ineens niet meer is. Maar zorg er wel voor, dat je nu niet verdrinkt in je verdriet. Nu is ze er nog, ondanks dat dat niet zo heel lang meer duurt. Des te meer reden om haar nu nog eens te zien, en misschien (ik weet niet of je dat fijn vind, of dat je oma dat fijn vind) kan je er over praten, dat je het moeilijk vind. Dat kan met je oma, maar ook met je vader of moeder. Maar vooral, aanvaard dat het zo is, en dat het niet veranderd kan worden. Je moet het ook loslaten. Je hoeft het niet te vergeten, of haar als ze er niet meer is, maar je moet het wel aanvaarden. Geniet van de momenten die je nu nog met haar hebt.
En zoals Histoire al zegt, oude mensen zijn oud en aan het eind van hun leven. End dat is heel stom. En dat doet pijn. Maar die pijn moet je ook loslaten
Ik wens je heel, heel veel sterkte en heb een dikke knuffel voor je, dwars door dit scherm heen. Voel je hem? Moet wel, want ik knuffel heel hard (;

Xx (en dus die dikke knuffel)

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ach nee, wat jammer om dit allemaal te lezen. Je verliest iemand en krijgt van de andere kant te horen dat ze niets meer kunnen doen. Ik snap best dat je je nu heel erg slecht voelt. Ik weet hoe het is om zo geliefde mensen te verliezen en ik heb echt moeite om het een plaats te geven dat mijn oma al bijna tien jaar weg is, dus ik hoop dat het jou beter lukt om alles een plaats te geven. Zorg goed voor jezelf, zodat je je toch wat beter kan voelen en ik wens je echt heel sterkte toe! Als je ooit iets kwijt wil, dan staat mijn postvak altijd voor je open.

16 - 09 - '17