De witte muur in mijn studentenkamer was leeg. En lelijk. Ik had er ooit posters opgehangen, maar die zijn er afgevallen en afgehaald en nu ik weer een paar maanden terug ben in mijn kamertje, vond ik dat ik er wat mee moest doen. Ik heb ooit in een erg impulsieve bui allemaal Penguin Postcards gekocht, gewoon omdat ik dol ben op Penguinboeken en hun omslagen. Nu heb ik alle honderd kaarten op mijn muur geplakt. En het ziet er best wel gaaf uit. Tevens, voor alle mensen die bezorgd zijn of dat mijn enige boeken zijn. Nee, dat is niet zo.
Resultaat:
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.
