Sinds de brugklas ben ik bevriend met een toffe meid, E. Op de middelbare school heeft onze vriendschap zo z'n ups en downs gehad, maar het heeft het overleeft. Toen onze school failliet ging, gingen we samen naar een andere middelbare school, zij ging VWO doen en ik ging HAVO doen. Nu ik er zo over nadenk, begon het hier heel erg af te takelen, wat niet geheel haar schuld was. Een aantal van haar VWO vriendengroepje, sloot mij heel erg buiten, waardoor ik minder met E om ging. Maargoed, ook deze drie laatste jaren heeft onze vriendschap het overleeft en zijn ze zelfs samen naar dezelfde HBO gegaan, want toevallig wilden we beide dezelfde opleiding doen. Hier gingen we weer iets meer met elkaar om, en dat vond ik heel tof. Maar nu sinds het tweede jaar is begonnen lijkt het alsof ik niet meer voor haar besta. Ze praat niet meer, ze negeert me, loopt langs me heen als ik bij de trein sta te wachten, dan gaat ze ergens anders staan en kan af en toe best chagrijnig kijken. En ik weet niet waarom. Naar mijn weten heb ik niets verkeerds gezegd of gedaan. Ze doet zo van de een op de andere dag... En ik voel me hier best rot om, zeg... 
[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 20:47 ]
Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.
