Te oud voor omhelzingen van je ouders? - Liefde, Vriendschap & Familie

Index RPG Actieve Topics Zoek

26 sep 2015 - 23:31

Rubin 8130

Vroeger wanneer ik thuiskwam, gaf mijn moeder me wel eens een knuffel. Dat vond ik wel lief. Maar sinds een halfjaar tot een jaar heb ik dat echt niet meer graag. :’) Ik heb geen idee waarom. Wanneer ze me nog eens wil omhelzen, denk ik bij mezelf “Snel dan maar, niet te lang” en ik voel bijna rillingen gewoon. :’D

Nee, ik heb niets traumatisch meegemaakt waardoor ik nu een afkeer voor affectie zou hebben gekregen. Ik heb mijn moeder nog steeds even graag als altijd. Een knuffel van een vriendin of vriend kan ik nog zonder problemen ontvangen, maar waarom niet meer met mijn moeder die al sinds mijn geboorte me geregeld omhelst? :’D Ben ik er te oud voor geworden?! :o

~~Ik zoek geen oplossing. Ik ben alleen nieuwsgierig of anderen dit ook herkennen.~~
Iemand die dit ook ervaart? Geven en/of krijgen jullie nog vaak knuffels van je ouders?

Ik wil een tuin vol egels

27 sep 2015 - 11:32

Cratos 37973

Eh, nouja, ik vind dat niet erg raar om je ouders een knuffel te geven? Dat laat toch juist een goede band zien en dat je om diegene geeft. Daarnaast, ik ben zelf geen knuffelachtig persoon, maar als mn moeder een knuffel wil geven ontvang ik die met open armen.

Don't walk. Run, you sheep, run.

27 sep 2015 - 12:13

Medb 2634

Ik ben echt een knuffelpersoon :'D

Medb - Pronouced as [me-èv]

27 sep 2015 - 12:51

GOTOSLEEP 1738

Ik heb hetzelfde

tiptoe through the tulips...

27 sep 2015 - 13:09

Kaikeyi 6494

Laten we het zo zeggen. Er zijn meer mensen die mij knuffelen dan andersom. :'D

The truth is out there.

27 sep 2015 - 13:38

Histoire 3748

Oh nee, helemaal niet. Integendeel. Want thuis en op familiefeestjes ben ik echt mezelf, en ik ben ik héél open en stop ik niet constant weg dat ik iedereen zo graag heb. (:
Ik omhels mensen écht heel veel, en daarnaast raak ik ze ook snel aan, en doe ik niets anders dan affectie op iedereen te storten. Dan loop ik daar zo rond. (: Ik vind daar niets vreemd of kinderlijk aan. Ik doe dat net graag zo. En heel veel complimenten en mijn liefdesbetuigingen ook tegenover bepaalde mensen, mijn kleine zus in het bijzonder rollen er ook zonder problemen uit. Ik vind het net leuk om los te kunnen zijn, en warmte te geven aan anderen, toenadering te zoeken...
Mijn ouders zijn zelf heel open mensen, en ik weet niet, ik heb zo'n gezin denk ik waar iedereen er is voor elkaar en waar veel liefde in geuit wordt, en er recht op de vlam/warmte afgegaan wordt, in plaats dan ervan terug te deinzen.
Dus ik herken me er niet in. Van mij is het net het omgekeerde. Daarbuiten ben ik net stiller, kalmer, geslotener, niet zo spontaan daarin als normaal en heb ik altijd vanzelf een rem. Verbale affectie vind ik gemakkelijker, maar fysieke toenadering ga ik echt amper ondernemen, Niet omdat ik 'vies' van mensen zou zijn. Gewoon, dan ben ik niet meer zo spontaan en vanzelf en veel rustiger, stiller en formeler. Dus nee, ik herken het niet. Net exact andersom bij mij. (:

[ bericht aangepast op 27 sep 2015 - 13:39 ]
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Index RPG Actieve Topics Zoek