• Hallo quizletters

    Vandaag was het sportdag, en één van de activiteiten was teambuilding, dan moet je met een groep van die moeilijke dingen doen. Eén ervan was met zijn allen, 24 personen, in een niet zo'n ruime auto gaan kruipen.
    Voor de meesten was dit pijnlijk, maar voor mij was het erg pijnlijk. Ik heb mij volledig neergelegd op de plek waar je je voeten kunt zetten aan de achterzitjes, mijn been lag alleen in een rare hoek waardoor ik kramp kreeg. Vervolgens gingen er nog twee mensen op dat been liggen. Ik kan je verzekeren: erg pijnlijk Omdat de deur nog openstond en ik door de pijn me niet kon buigen lag ik op een uitstekend iets wat een schaafwonde veroorzaakte en de hele tijd lag te schuren in mijn huid. Naast die hevige pijn in mijn been geen pretje.
    Door die heel erge pijn begon ik hard te roepen dat ik eruit wilde, maar omdat de meisjes aan het gillen waren en aan het giechelen hoorde niemand me, ik probeerde mezelf te bevrijden maar lag vast. Uiteindelijk werd de pijn zo erg en duurde het naar mijn gevoel zo lang dat ik me instinctief begon te bijten om de pijn in mijn been te vergeten. Waardoor nu mijn tanden in mijn hand staan.
    Uiteindelijk ging iedereen eruit, en hadden de leerkrachten door dat iets met mij niet in orde was, dus kon ik eruit gehaald worden. Gelukkig trok de pijn na wat zitten en verkoeling weg en kon ik nog wel meedoen en twintig kilometer terug naar huis fietsen dus ik ben niet ernstig gewond. Eigenlijk enkel op het moment zelf ging ik door een hel.

    Nu verschoot ik er wel van dat ik zo hard begon te roepen en mezelf zo hard begon te bijten vanwege die pijn.

    Vraag één: Is dat normaal?
    Vraag twee: Wat doen jullie bij hevige pijn?

    Groetjes
    Jarne


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Ik begin te huilen. Als ik gewoon val, begin ik van het verschot al te huilen, maar als ik echt pijn heb zeg ik continu auw auw auw en stromen de tranen over mijn ogen.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Oh man, dat klinkt echt niet fijn. D: En ik vind eigenlijk dat je best normaal en vooral natuurlijk reageerde erop. Ik vind het nog knap dat je niet in paniek geraakt bent ervan. Ik vind het trouwens niet zo verantwoordelijk van je school, dit...

    Anyway, ik denk dat ik net als Nana zou gaan huilen.

    [ bericht aangepast op 18 sep 2015 - 19:27 ]


    Your make-up is terrible

    Passerby schreef:
    Ik begin te huilen. Als ik gewoon val, begin ik van het verschot al te huilen, maar als ik echt pijn heb zeg ik continu auw auw auw en stromen de tranen over mijn ogen.


    Eigenlijk verschoot ik ervan dat ik niet huilde aangezien ik vroeger begon te huilen bij de kleinste schaafwond.

    Furiosa schreef:
    Oh man, dat klinkt echt niet fijn. D: En ik vind eigenlijk dat je best normaal en vooral natuurlijk reageerde erop. Ik vind het nog knap dat je niet in paniek geraakt bent ervan. Ik vind het trouwens niet zo verantwoordelijk van je school, dit...

    Anyway, ik denk dat ik net als Nana zou gaan huilen.


    Ik raak eigenlijk echt niet heel erg snel in paniek.
    Achteraf zeiden de leerkrachten ook dat er beter een codewoord of iets dergelijke was afgesproken.

    [ bericht aangepast op 18 sep 2015 - 19:30 ]


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Passerby schreef:
    Ik begin te huilen. Als ik gewoon val, begin ik van het verschot al te huilen, maar als ik echt pijn heb zeg ik continu auw auw auw en stromen de tranen over mijn ogen.


    26 - 02 - '16

    als ik hevige pijn heb dat stort ik in en begin dan te huilen.
    gepaard met pijnlijke schreeuwtjes :$


    Sebastian Michaelis : I'm simply one Hell of A Butler !!!

    Debbaut schreef:
    (...)

    Ik raak eigenlijk echt niet heel erg snel in paniek.
    Achteraf zeiden de leerkrachten ook dat er beter een codewoord of iets dergelijke was afgesproken.
    Ahja ik zou sowieso al in paniek zijn in jouw situatie, want ik heb last van claustrofobie dus dan hoeven echt geen twintig mensen op me te liggen in een auto. Ik vind je reactie meer dan normaal en bijt of nijp mezelf ook al snel bij pijn (maar dat is dan meer in het geval van een prikje of iets dat met een pincet uit je moet gekoterd worden).


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Passerby schreef:
    (...)Ahja ik zou sowieso al in paniek zijn in jouw situatie, want ik heb last van claustrofobie dus dan hoeven echt geen twintig mensen op me te liggen in een auto. Ik vind je reactie meer dan normaal en bijt of nijp mezelf ook al snel bij pijn (maar dat is dan meer in het geval van een prikje of iets dat met een pincet uit je moet gekoterd worden).


    Wauw, dan wil je dit inderdaad niet meemaken.
    Gelukkig dat het voor jullie een normale reactie lijkt, ik verschoot van dat bijten echt nog het meeste.


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Debbaut schreef:
    (...)

    Wauw, dan wil je dit inderdaad niet meemaken.
    Gelukkig dat het voor jullie een normale reactie lijkt, ik verschoot van dat bijten echt nog het meeste.


    Het was letterlijk de pijn verbijten.


    Your make-up is terrible

    Furiosa schreef:
    (...)

    Het was letterlijk de pijn verbijten.
    Wat wel helpt vind ik persoonlijk.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Als de pijn te heftig is dan val ik flauw. Op zich een natuurlijke reactie van het lichaam :')

    Ik ben daar nogal raar in. Bij kleine dingen (die eigenlijk dan ook geen pijn doen), zeg ik automatisch auw.
    Bij grotere dingen, zoals onlangs, toen een hand tegen een gloeiende pan aandrukte (en niet meteen wegtrok en er heet spul aan mijn hand kleefte) doe ik helemaal niks. Geen geluidje. Noppes.
    Ik denk dat bijten instinctief vrij logisch is, aangezien redelijk dragelijke pijn in je hand de pijn in je been een klein beetje afleid of zo...


    Tijd voor koffie.

    Furiosa schreef:
    (...)

    Het was letterlijk de pijn verbijten.


    Ja, en het helpt wel, of toch even.

    Krull schreef:
    Als de pijn te heftig is dan val ik flauw. Op zich een natuurlijke reactie van het lichaam :')


    Dat is waar, alleen niet zo leuk kan ik me voorstellen.:/

    Sherrinford schreef:
    Ik ben daar nogal raar in. Bij kleine dingen (die eigenlijk dan ook geen pijn doen), zeg ik automatisch auw.
    Bij grotere dingen, zoals onlangs, toen een hand tegen een gloeiende pan aandrukte (en niet meteen wegtrok en er heet spul aan mijn hand kleefte) doe ik helemaal niks. Geen geluidje. Noppes.
    Ik denk dat bijten instinctief vrij logisch is, aangezien redelijk dragelijke pijn in je hand de pijn in je been een klein beetje afleid of zo...


    Haha, logisch!:Y)
    Was je hand zwaar verbrand?


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Ik kan me eigenlijk geen enkele situatie van intense pijn voor de geest halen, dus ik zou het echt niet weten (*klopt even af*). Jouw reactie komt echter absoluut niet abnormaal op me over en ik zou het zelf ook behoorlijk benauwd hebben in zo'n situatie. Fijn dat je er niet te veel aan over hebt gehouden.


    She's imperfect but she tries

    Ik heb één à twee keer per jaar 's nachts vreselijke kramp in mijn kuit waar ik wakker van wordt. Dan schreeuw ik echt heel hard en huil ik. Mijn man dacht de laatste keer dat ik een nachtmerrie had en probeerde me te sussen door te zeggen dat er niks aan de hand was. Dat hielp niet echt :')

    Maar goed, dat deed echt heel zeer. Ik heb sneller pijn dan een normaal mens en dus zeg ik wel tien keer per dag au en ik reageer niet altijd zo dat ik meteen jank. ;'P


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ik heb zelf chronisch pijn syndroom en waarschijnlijk ook fybromialgie. En eerlijk, als ik echt kramp krijg is dat echt gruwelijk. Ik kan echt gillen van de pijn, meestal als er niemand in de buurt is, is het hopen dat mijn telefoon dichtbij is en anders mezelf richting mijn bed trekken (ik heb het meest kramp in mijn benen en handen). Nou ik bijt dan ook wel eens heel flink in een kussen. Ik moet dan ook heel erg huilen. Maar meestal heeft het zo'n vermoeiende werking om urenlang kramp te hebben dat ik uiteindelijk in slaap val.
    Oh the joy.
    Maar het is best normaal om zulke reacties te hebben, no worries. Je wil niet zien hoe ik er bij lig als ik echt pijn heb. Omdat ik dagelijks pijn heb kan ik er relatief goed mee om gaan en krijg ik mezelf er wel door heen. Maar als ik dus niet oplet krijg ik ook heel erg kramp. Brrr.


    The truth is out there.