Een tijdje geleden heb ik een topic geplaatst omdat alles mij even teveel werd en eigenlijk al een tijdje was. Ik liet daar in weten niet naar een psycholoog te kunnen gaan omdat mijn moeder vondt dat ik overdreef. Een paar weken geleden heeft ze echter toch ingezien dat het niet goed gaat met mij (nadat ik min of meer in was gestort) en vandaag was het dan eindelijk zo ver: Ik had een intake gesprek met een psycholoog.
Er kwam een hoop oud zeer uit, ze stelde vragen en daar gaf ik natuurlijk antwoord op. Er bleek toch meer aan de hand te zijn dan iedereen eerst dacht, zelfs ikzelf. Er zitten gewoon bepaalde dingen nog best wel hoog bij mij, waar ik dacht (en hoopte) overheen te zijn. Ik moest bij bepaalde vragen huilen en dan zei ik maar sorry, want als ik thuis ga huilen wordt me altijd verteld dat ik me niet zo moet aanstellen... maar ik kreeg vandaag te horen dat het volkomen oké is om te huilen, en ik denk dat ik dat echt nodig had, want ik ben een vrij emotioneel persoon en thuis voel ik me altijd alsof dat iets slechts is.
Later is mijn moeder ook de spreekkamer ingehaald. De psycholoog heeft haar (en mij) rustig uitgelegd wat er nu gaat gebeuren: Dat ik nog een gesprek moet voeren met een psychiater en dat ze dan een diagnose gaan stellen en eventueel gaan kijken of ik medicatie nodig heb, maar dat ze niet denkt dat het zo vlot zal lopen. Ze heeft wel aangegeven dat het wel degelijk minder goed gaat met mij en dat ze graag een aantal vervolg gesprekken wil. Door het uit de mond van een professioneel iemand te horen, scheen mijn moeder eindelijk te beseffen dat ik echt hulp nodig heb omdat ik me constant ongelukkig voel. Er is nu een vervolg afspraak gemaakt en ik moet eerlijk zeggen: Na vandaag een tijdje over mijn verleden gepraat te hebben, voel ik me best wel opgelucht. Nog lang niet zo opgelucht als ik zou willen, nog steeds alsof ik ieder moment door de grond kan zakken omdat ik zo veel weeg (qua hoe ik me voel, niet qua letterlijk gewicht), maar eindelijk weet ik dat er iets aan gedaan gaat worden. Eindelijk kan ik gaan werken aan me beter voelen, en dat is wel fijn.
I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.
Slughorn
