[MSV] A Bloody Hell (16+): Speeltopic 1 - Speeltopics

23 aug 2015 - 1:03 Frisk is offline

Frisk 8318

VAMPIRES
I bite. You bleed.
You may fight, but I must feed.

WEREWOLVES
The tiger and the lion may be powerful,
but the wolf does not perform in the circus.

HUNTERS
The hunt never ends.

Rollentopic 1
Praattopic 1
Speeltopic [url=]1[/url]
Rollenstory

• Bedacht door Sonder
• 16+ wegens zwaar geweld & seksuele handelingen

New Chamita, USA, 2015. Een stad als geen ander.
Hoewel het moeizaam gaat, leven vampiers, weerwolven en jagers in een kwetsbaar evenwicht samen. De normale mens heeft geen flauw benul van hun bestaan. Op wat kleine akkefietjes na, gaat het al jaren goed. Totdat er een bruusk einde komt aan de vrede. Vampiers en weerwolven vallen bij bosjes neer, en iedereen wordt achterdochtig. Wie vermoordt wie? Wanneer de eerste jager valt, wordt het duidelijk: Er is een nieuwe groep jagers gearriveerd, met maar één doel voor ogen: Elke weerwolf en elke vampier voorgoed van deze aardbol vegen. En ze worden liever niet tegengewerkt. Hoe gaat dit eindigen? Slaan de wezens hun handen ineen, of draait het uit op één groot bloedbad? Welke kant kiezen de jagers? Wie overleeft?

GEBIED

ROLLEN

HERKENNEN

VERJAARDAGEN

LEEFTIJDEN

WIE WOONT WAAR ETC

REGELS
• Derde persoon, Verleden tijd
• Geen min/max woordenaantal
• Geen letterlijke herhalingen uit vorige posts
• Naamsveranderingen doorgeven
• Om de twee dagen posten. Als ik een week niets van je hoor, lig je er uit.
• De huisregels van Q. gelden ook hier
• 16+ Is toegestaan, maar probeer het niet te platvloers te maken. Zet een waarschuwing aan het begin van je post!
• Een opmaak hoeft niet, maar zet wel de naam van je rol in het begin van de post voor het overzicht.

SITUATIE & DATUM

2 augustus 2015, een warme en zonnige feestdag in New Chamita. Ter ere van de stichting van de stad, is heel de kade in Mistbane in feeststemming gehuld. Mensen, weerwolven en vampiers van over heel de stad komen af om te feesten in de vele clubs. 's Avonds is er een prachtig vuurwerk, dat de nacht samen met de volle maan verlicht. Is dit geen perfecte setting om de strijdbijl voor even te begraven? Of gebeurt juist het tegenovergestelde en is de jacht geopend? De vraag is dan nog: wie jaagt op wie?

• 2 augustus 2015
• 11u 's avonds: het is donker.
• Het is een volle maan
• Het speelt zich af aan Mistbane, aan de oceaan zelf, bij de drie grootste clubs die naast elkaar liggen (Algeria, Seven Oaks, Bar Nine) .

[ bericht aangepast op 21 sep 2015 - 1:31 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

23 aug 2015 - 17:57 Frisk is offline

Frisk 8318

Willow Lockheart

She was beautiful,
but she was beautiful in the way a forest fire was beautiful.

Met een ruk draaide Willow zich om en keek de jonge vrouw aan. Ze beantwoordde haar groet niet, maar bestudeerde haar even. Ze was duidelijk geen weerwolf, maar Willow meende een zonnecrème geur te herkennen, waardoor ze toch op haar hoede was. Ze haatte vampieren niet - niet zoals ze weerwolven haatte - maar door haar uiterlijk was ze vaak genoeg als slachtoffer bestempeld. Iets waar velen later spijt van kregen.
"Hoi," mompelde ze dan uiteindelijk toch, terwijl ze zich weer omdraaide en antwoordde op de vraag van de barman. Nonchalant keek ze naar het meisje naast zich via haar spiegelende armband. Het was echter te troebel om duidelijk iets te kunnen zien. Willow zuchtte en pakte het glas dat voor haar stond. Ze had bijna een slok genomen, toen ze zich iets bedacht.
"Hé, ik proef iets vreemd. Kan jij ook eens proeven?" vroeg ze aan de barman. Ze had nog geen slok genomen, maar geen haar op haar hoofd die er aan dacht om zo maar een drankje van een weerwolf aan te nemen. Ze wist wel dat de kans klein was dat er iets zou gebeuren, maar liever het zekere voor het onzekere.

Fox S. J. Ackerman

Good people are like candles.
They burn themselves up to give others light.

Zijn benen bungelden over de rand van de kade. Het water onder hem was tamelijk rustig, en reflecteerde het licht van de ondergaande zon in duizenden kleuren. Fox zag het maar nauwelijks, te diep verzonken in zijn gedachten. Hij had al enkele leden van zijn roedel gezien en hoopte dat iedereen zich rustig hield vanavond. Hij had wel wat anders aan zijn hoofd, maar het was nu eenmaal volle maan en ze waren niet de enige aanwezige roedel.
'Zou Rozy komen?' vroeg hij zich met pijn in zijn hart af. Hij mocht niet aan haar denken, hij kon geen afleiding gebruiken. Hij moest de jongen in het oog houden, vanavond zou zijn eerste keer zijn. Als Fox niet kon ingrijpen, zou het vast verkeerd lopen en dan was het zijn schuld. Dat kon hij er niet bij hebben. Nee, geen Rozy, geen roedelleden - Echo ging tenslotte ook afkomen - niets dat hem nu mocht storen.
Met een flik van zijn vingers verdween de sigaret in het water. Fox stond op en strekte zijn lange lichaam krakend uit. Ook hij voelde de opwinding van de volle maan in zichzelf kolken. Het zou hem wel lukken. Hij kon het.
Maar waarom had hij het gevoel dat de nacht toch rampzalig zou worden?

[ bericht aangepast op 24 aug 2015 - 11:44 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

23 aug 2015 - 18:20 Wasbeer is offline

Wasbeer 854

Emmalyn

Emma zag hoe wantrouwend het meisje was. "Ook niet op je gemak?" zei ze begrijpend. Ze zag wat er gebeurde met de barman. Zou ze denken dat hij haar vergiftigd had ofzo? Ze keer verwonderd naar het meisje. Zo slim was Emma zelf nooit. Ze deed voordat ze nadacht. Ze bewonderde dat wel aan dit meisje. Maar het leek haar ook eenzaam en moeilijk om altijd na te moeten denken en niemand te vertrouwen.

23 aug 2015 - 18:51 Kiramman is offline

Kiramman 12021

Emilio "Milo" Finnegan Jaeger — Hunter

Milo ijsbeerde ongeduldig door de kamer, wachtend tot alle dertig jagers van de groep zich in de woonkamer bevonden. Soms waren ze echt een chaotisch zooitje. Zijn ogen gleden over de vele gezichten van de jagers. Sommigen waren zijn leeftijd, andere veel jonger en andere dan weer ouder. Sommige waren getrouwd, anderen waren broer en zus, zoals hij en Bethany, en weer andere waren moeder en kind of neef en nicht. Ze kwamen van overal in de wereld.
"Goed," begon Milo toen hij ongeveer dertig jagers telde. Degene die te laat waren hadden pech. "Vandaag, de tweede van augustus, is er een feest ter ere van de stichting van de stad, zoals iedereen wel weet." Zijn blauwe ogen keken van jager naar jager en de meeste knikten begrijpend, terwijl anderen stoïsch voor zich uit keken of verveeld. "Het doel vanavond is hetzelfde als altijd. Meng je in de massa en haal er de monsters uit. Probeer hun namen en eventueel hun woonplaatsen te weten te komen zodat we later een lijst kunnen opstellen en ze op de kaart kunnen plaatsen." Hij keek de jagers streng aan en zei klaar en duidelijk: "Begin géén gevecht als het niet nodig is, begrepen? Enkel wanneer het leven van een onschuldige of je eigen leven in gevaar is. Onze taak is om de monsters te elimineren en niet de mensen. Ben ik duidelijk?" De meesten knikten. "Goed dan. Splits jullie op en neem jullie wapens. Vergeet niet dat het een volle maan is vanavond. Oh. En geen alcohol."
De jagers liepen weg — sommigen luid mopperend over het laatste bevel — en Milo draaide zich naar Alyx toe, die vlak naast hem stond. Normaal was dat Beths plaats, maar zij was er niet. "Jij blijft bij mij," zei hij en begon zijn wapens te verbergen. Hij stak zijn Glock in zijn broeksband en bond de dolken net boven zijn enkels aan zijn been vast. Toen duwde hij zijn broekpijpen weer naar beneden en knikte goedkeurend toen de wapens niet meteen zichtbaar waren.

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 23:02 ]

kindness is never a burden.

23 aug 2015 - 19:07 DaedaIus is offline

DaedaIus 3001

Jason Clinton Hunt • Werewolf

“So I guess that makes me the big bad wolf then, doesn't it?”

Hoewel hij het meisje al wat verdacht had gevonden werd zijn gevoel alleen maar versterkt toen ze aan hem vroeg of hij even van het drankje wilde proeven. Hij kneep zijn ogen dicht en keek naar het drankje. Jason had haar in de gaten gehouden en ze had niets in het drankje gestopt — daar was hij zeker van. “Je vertrouwt me niet?” Vroeg hij, grijnzend. Het was iets wat hij haar niet echt kwalijk kon nemen. Hij zette zijn lippen aan het glas en nam een slok, zonder zijn ogen van haar af te halen. Het zou niet voor het eerst zijn dat iemand hem probeerde af te leiden. Hij plaatste het glas weer neer voor het meisje. “Ik proef niks.”

Normaliter zorgde hij er juist voor dat meisjes niet gedrugged werden door jongens. Zo had hij al meerdere keren een man gezien die iets in het glas van een jonger meisje deed, uiteindelijk had Jason de glazen omgedraaid, zodat de man zichzelf had gedrugged. Op dat moment was het grappig geweest maar Jason kon het natuurlijk niet allemaal in de gaten houden. Zo had hij al meerdere keren gehoord dat er iemand was aangerand dichtbij de bar. Gelukkig waren de meeste barmannen behoorlijk oplettend en maakte de security buiten vaak ook nog rondjes om het gebouw. Misschien was Bar Nine daarom ook zo populair. Er waren niet vaak gevechten of andere conflicten.

Jason richte zich weer op het tweetal, hij wilde graag hun namen weten. De vampier leek hem niet op te merken; iets wat hem goed deed. Zijn geur werd gemaskeerd door de lichaamsgeuren van mensen die zich in de bar bevonden. Hij hielp nog een paar andere klanten terwijl hij de –vermoedelijke– jager en de vampier in de gaten hield. Hij tapte bier, schonk cola in, waste glazen af en maakte praatjes met mensen. Een vaste routine die hij bijna elke avond uitvoerde. Jason blikte naar de zon die al bijna onder was — dat zou betekenen dat hij over een halfuur weg moest gaan, wilde hij niet in een beest veranderen midden in de bar.

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 19:10 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

23 aug 2015 - 20:14 Donatello is offline

Donatello 5441

Echo Ramsey Argyros – Werewolve Bèta North River – Oufit

"I would slice someone's throat with my own teeth – just to make sure he or she wouldn't hurt the ones I love."

Zwijgend liep het duo naast elkaar. Het was geen ongemakkelijke stilte, maar eerder iets rustgevends, alsof woorden niet nodig waren om het gevoel dat tussen hen hing te beschrijven. Het was al lang duidelijk dat het tweetal een oogje op elkaar hadden – of was het iets dat ze zich simpelweg inbeeldde? Ja, dat was het. Ze beeldde het zich eenvoudigweg in. Niet meer, niet minder. Nou, wat maakte het ook uit? Haar verstand stond toch haar gevoel in de weg. Een relatie tussen een jager en een weerwolf was namelijk niet iets dat op iedereens verlanglijstje stond. Toch was Clark anders.. Nee, ze moest zich focussen op iets anders. Iets normaals. Iets dat tenminste toegelaten was.
“Je bent vandaag zeker on duty?” Het meisje keek Clark zijdelings aan terwijl een glimlach om haar lippen speelde. Vandaag was het een feestdag in New Chamita, iets dat uitgebreid werd gevierd. Mensen, vampieren, weerwolven, jagers – het hele zooitje was uitgenodigd, en dus was de nodige bescherming zeker niet onmisbaar. Je wist het immers nooit – het was niet voor niets New Chamita.
“Nou eh, ik zal je niet voor de voeten lopen.” Ze grinnikte kort waarna ze hem een plagende knipoog schonk om vervolgens eventjes naar haar zwarte all stars te kijken.
“Je weet me wel te vinden. Tot later, Jamey.” Ze drukte snel een kus op zijn wang waarna ze zich op haar tippen omdraaide en richting de kade liep. Fox’ kennende zou hij wel ergens heel poëtisch en nadenkend in het water staren – zich alle diepe geheimen van de wereld afvragend.
“Ik heb altijd al geweten dat er een poëet in je verscholen zat, Foxie.” De plagende ondertoon in haar stem was nauwelijks te negeren terwijl ze haar alfa, tevens haar beste vriend en praktisch haar kleine broertje, aankeek. Het was nog niet zo lang geleden dat de twee elkaar hadden gezien, echter leek het voor haar toch al eeuwen te hebben geduurd.
“Denk je dat je vanavond het wilde beest in je kan temmen?” Een kort lachje rolde over haar lippen waarna Echo naast de jongeman ging staan, en zo over het water uitkeek.

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 20:30 ]

Rise and rise again until lambs become lions

23 aug 2015 - 20:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Willow Lockheart ~ Hunter / Loner

She was beautiful,
but she was beautiful in the way a forest fire was beautiful.

Ze haalde nonchalant haar schouders op. Ze was zelden op haar gemak met anderen in haar buurt, en op dit moment overstroomde de kade gewoon van de mensen. Ze antwoordde verder niet en hield haar blik strak op het glas en het paar ogen erboven gericht. Ze knipperde niet totdat hij het glas had neergezet en hij haar gerust stelde.
"Dan heb je geluk," zei ze quasi onschuldig, waarna ze slinks naar hem grijnsde. Ze pakte het glas op, nam een slok en hield het in haar hand. Na de weerwolf nog even aangekeken te hebben, draaide ze zich om naar de vrouw. Deze glimlachte vriendelijk naar haar, maar dat had geen invloed op Willow. Ze kneep haar ogen samen.
'Wat moet je van me?" vroeg ze grof, maar nieuwsgierig.

Fox S. J. Ackerman ~ Werewolf / Alfa North River

Good people are like candles.
They burn themselves up to give others light.

Fox draaide zich naar Echo om en trok speels een wenkbrauw op. Haar aanwezigheid bracht meteen wat rust voor zijn gemoed en verdreef de zorgen een beetje.
"Mhm, goeie vraag. Je staat best wel dicht bij het water en ik weet niet of ik me kan inhouden..," grijnsde hij. Zonder waarschuwing greep hij haar vast en draaide haar naar het water, waardoor ze er bijna inviel. Ze gilde en hield zijn arm stevig vast. Fox' lage lach rolde over het water. Hij trok haar weer overeind en liet haar voorzichtig los.
"Ik denk dat het me wel zal lukken, E. De anderen daarentegen..." Zijn toon werd meteen ernstiger en er verscheen een frons op zijn voorhoofd. "Zou je de boel wat mee in de gaten kunnen houden? Ik moet straks eventjes weg, en het is tenslotte volle maan."

[ bericht aangepast op 24 aug 2015 - 1:17 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

23 aug 2015 - 20:59 Donatello is offline

Donatello 5441

Echo Ramsey Argyros – Werewolve Bèta North River – Oufit

"I would slice someone's throat with my own teeth – just to make sure he or she wouldn't hurt the ones I love."

Haar hart bonsde – ze was ervan overtuigd dat je het tot in Timboektoe kon horen – luid toen haar beide benen weer stevig op de grond stonden. Nou, dat hij snelle reflexen had was zeker niet te ontkennen. De eikel. Nou, ze ging hem zeker nog wel eens een keertje terug pakken.
“Ik raad je aan om deze nacht met één oog open te slapen, Foxie.” mompelde ze lichtjes geïrriteerd terwijl ze een hand door haar haren, die nu in de war waren, haalde.
“Je weet immers nooit wat er op je te wachten staat, toch?” Het Griekse meisje keek hem met een onschuldige glimlach aan terwijl haar mierzoete stem over het water rolde.
“Yes, sir.” Haar hand bracht ze naar haar hoofd terwijl ze met haar voet tegen de andere tikte, alsof ze net haar commandant gehoorzaamde. Ze was sowieso al van plan geweest om de andere roedelleden wat in de gaten te houden. Of ze het nou wilde of niet, het waren haar enige familieleden, iets dat haar vader haar steeds weer op het hart had gedrukt alvorens ze de benen had genomen. Never turn your back to your family, baby girl. Soms hoorde ze nog steeds zijn woorden in haar slaap, alsof ze haar voor eeuwig volgden en haar langzaamaan wilden verstikken.
“Naar waar ga je?” vroeg ze lichtjes nieuwsgierig terwijl ze haar wenkbrauwen eventjes de lucht inhield en Fox bestudeerde. Aan de manier hoe hij zich vaak gedroeg, kon ze vertellen wanneer hij loog of niet.

Rise and rise again until lambs become lions

23 aug 2015 - 21:14 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Alexandra "Alyx" Kalani Hamilton

Hunter

Zoals te verwachtten was, vonden de meeste jagers het maar niks dat alcohol verboden was voor de avond. Alyx gaf ze groot gelijk. Het was echt typisch dat er net op de avond van een feest een volle maan was. Ze kon zich echter niet voorstellen dat er veel weerwolven zouden rondlopen, maar toch moesten ze Milo oplettend zijn. Hij kon soms echt te serieus zijn.
Toen hij haar aangesproken had, keek ze hem quasi-geschokt aan. 'Meen je dat nou?' vroeg ze hem op een sarcastische toon en met een plagerige fonkeling in haar hemelsblauwe ogen. 'Dat had ik nou echt nooit verwacht, dat ik bij jou moet blijven terwijl we al twaalf jaar partners zijn.' Ze schudde haar hoofd. 'Je moet me echt niet meer zo laten schrikken hoor, ik weet niet of mijn hart dat aan kan.'
Ze grinnikte zachtjes terwijl ze in haar beide laarsjes een dolk verstopte. Hierna vestigde ze een legstrap aan haar been, zodat ze haar pistool onder haar rokje kon houden. Het was toch niet alsof Milo haar met iemand zou laten dansen, dus niemand zou het door hebben.
'Nou, Batman, ben je klaar om te gaan?'

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 21:40 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

23 aug 2015 - 21:14 Wasbeer is offline

Wasbeer 854

Emmalyn Moreau -Vampier Outfit

Emma was geschokt door de directe aanpak van het meisje. "Niks...ik..." stotterde ze. Ja, wat wou ze eigenlijk?
Ze haalde haar schouders op. "Ik probeerde gewoon aardig te zijn, sorry." Ze draaide zich om naar de barman.
"Mag ik alsjeblieft een zoete witte wijn?" zei ze vriendelijk. Hij leek haar niet verkeerd, ondanks dat hij een weerwolf was.
Ze snoof zijn geur nu lichtelijk op, maar ach, er waren vast wel meer weerwolven in de buurt. Ze wou met niemand ruzie zoeken vanavond.

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 21:29 ]

23 aug 2015 - 23:01 Kiramman is offline

Kiramman 12021

Emilio "Milo" Finnegan Jaeger — Hunter

Milo rolde grinnikend met zijn ogen. "Je bent zo grappig dat ik vergat te lachen, Alyx." Hij wachtte tot ze klaar was en bekeek ondertussen afkeurend haar outfit. "Ik was een halfuur geleden al klaar, maar je gaat toch niet zo mee?" Hij wees met zijn wijsvinger naar haar korte rok en het streepje huid dat tussen haar shirt en de rok piepte. Milo dacht dat de term voor zo'n shirt croptop was, maar hij was het niet zeker. Hij vond het idee van te korte shirts belachelijk en had geen idee waarom iemand ze ook ooit zou maken of dragen.
Milo wierp een blik op zijn horloge en zag dat het al kwart over negen was. "Geen tijd meer," deelde hij mompelend mee. "Klaar?" Milo nam zijn rifle in zijn hand en zijn sleutelbos van het rekje met sleutels en liep het huis uit. Buiten zag hij de andere jagers op hun motoren klimmen, in hun auto's stappen of met hun fietsen prutsen. Hijzelf begaf zich naar zijn zwarte jeep, wierp de rifle in de koffer en keek vragend om naar Alyx. "Kan je hart het al aan om in mijn auto te stappen of moet je nog steeds bekomen van de schrik?" vroeg hij sarcastisch.

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 23:02 ]

kindness is never a burden.

24 aug 2015 - 0:21 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Alexandra "Alyx" Kalani Hamilton

Hunter

Alyx rolde met haar ogen. Milo had altijd wel wat te klagen over haar kleding. Waarschijnlijk zou hij het enkel goedkeuren als ze een oversized sweater en een lange slobberbroek zou dragen. Nou, geen haar op haar hoofd die er ook maar aan dacht om zoiets te dragen. Haar rokje viel tot halverwege haar bovenbenen en er was hooguit een centimeter huid zichtbaar tussen het rokje en haar topje. Dat kon prima volgens haar, want het was niet alsof ze verder inkijk had in haar topje of iets dergelijks. Hij kan echt zo overdrijven soms.
'Het is niet alsof ik andere kleding aan zou doen als we nog wel tijd zouden hebben. Als je niet stopt met te doen alsof ik er bijloop als een prostituee, dan ga ik nog echt hoerenkleding dragen ook.' Alyx meende het en dat besefte Milo waarschijnlijk ook wel.
Eenmaal buiten zuchtte ze even. Ze zou liever net als enkele anderen met de fiets gaan, maar ze moest bij Milo blijven en hij zou toch nooit willen fietsen. Sinds het auto-ongeluk van haar vader zat ze niet graag in auto's, nog steeds niet. Kom op, nu niet aan denken, sprak ze zichzelf in stilte toe.
'Bij jou in de auto is mijn hart er nooit klaar voor,' grapte ze gemaakt vrolijk.

[ bericht aangepast op 24 aug 2015 - 0:26 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

24 aug 2015 - 0:27 Merchantson is offline

Merchantson 510

Jaleesa 'Jay' Lazarro

De hakken van haar schoenen tikten afwisselend van elkaar over het asfalt. Ze nam de omgeving in zich op, probeerde het zich te herinneren, wat nkg niet meeviel. Herinneringen zijn nooit haar sterkste kant geweest. Maar nu ze daar weer liep langs de boulevard in New Chamita, jaren later, leeken er toch fragmenten terug te komen. De steden veranderden met de tijd. Mensen ook. Al vond Jaleesa mensen tegenwoordig maar lastig. Ze dachten slim te zijn of jammerden teveel.
Vooral het gejengel vond ze vreselijk. Één beetje voor wat bloed en ze schreeuwden al moord en brand. Vaak had Jaleesa dan ook de neiging om ze direct een draai aan de nek te geven.
Dan hield het gejammer tenminste op en kon ze zich zonder enig storen voeden.
Nadenken over voeden bracht het maar al te bekende gevoel terug in haar keel. Nu was niet het goeie moment. Of juist wel.
Misschien wel het perfecte moment.
New Chamita vierde het bestaan van haar stad. Jaleesa had de posters op verschillende plaatsen zien hangen. En omdat ze zich nog altijd verveelde in het kleine appartement waar ze net ingetrokken was, kon een dosis alcohol geen kwaad. De geur van bloed was van kilometers afstand te ruiken. Zoveel mensen bij elkaar maakte het niet altijd makkelijk om je te beheersen.
Jaleesa twijfelde of ze zich tussen de wandelende bloedbanken zou mengen. Dacht erover na.
Maar de clubs die langs de boulevard te vinden waren hielden haar interesse.
Daar was ten slotte drank te vinden. Geen zin hebbend om na te denken welke club leuker zou zijn wandelde ze de eerste de beste tent binnen.
Bar 9.
Het getal 69 was zoveel leuker. Had nog een betekenis. Wie zijn Bar 9 noemde moest geen al te creatieve geest hebben.
Over het algemeen hadden ze dat sowieso niet, die mensen.
De geur van zweet drong haar neus binnen. Ze trok haar jas recht en liep richting de bar. Vlak voor ze ging zitten op een stoel, zonder te kijken of deze niet al bezet zou zijn wenkte ze de jonge vent achter de bar.
"Jij gaat mijn avond helemaal goed maken als je me nu een fantastische cocktail mixed!"
Want ja, daar kwam ze uiteindelijk voor.

The Definition of Insanity

24 aug 2015 - 0:52 Kiramman is offline

Kiramman 12021

Anne Nerine Blanchfield — Vampire
Outfit

Anne's huis voelde koud en eenzaam aan. Ze woonde hier nu al zes jaar, maar het gevoel wilde maar niet verdwijnen. Ze had al veel geprobeerd; bloemen doorheen het hele huis zetten, schilderijen van verschillende tijdperken ophangen. Ze had zelf zo'n stereo geïnstalleerd dat in alle kamers muziek speelde. Toch maakte een huis nog geen thuis. Zonder persoonlijke spullen of een speciaal iemand was een huis, niks meer dan een gebouw. Dat was iets waar Anne niet aan deed. Telkens ze verhuisde nam ze niks van het vorige huis mee. Geen foto's, meubels of herinneringen. En ze had ook geen speciaal persoon. Ze dacht aan het Luther Vandross nummer. A chair is still a chair/Even when there's no one sittin' there/But a chair is not a house/And a house is not a home/When there's no one there to hold you tight/And no one there you can kiss goodnight.
Anne nam haar sleutelbos uit het vintage schaaltje in de hal en verliet het victoriaans strandhuis. Aangezien de bars niet ver waren en Anne geen zin had om te rijden of zich vanavond in te houden qua alcoholgebruik, besloot ze te voet naar het centrum te lopen. Het duurde niet lang voor ze zich in een grote mensenmassa bevond. Het leek alsof heel New Chamita zich naar Mistbane had begeven om te feesten.
Hoewel veel toeristen en andere feestgangers de eerste de beste bar uitkozen, liep Anne doelbewust naar Bar Nine. Ze wist niet echt waarom maar dat was haar favoriete uitgangsplek. De grote neonletters schelen een flauw licht op de mensen die buiten stonden. Er stond een korte rij, dus duurde het eventjes voor Anne eindelijk binnen was. Ze had veel vroeger moeten vertrekken van het strandhuis, maar de laaghangende, doch nog veel warmte afgevende zon had haar erg geërgerd.
Ze besloot zich nog niet meteen op de dansvloer te begeven, al had ze daar wel al zin in, maar eerst een drankje te bestellen aan de bar. Ze nam elegant plaats op een barkruk aan de toog, naast vier andere vrouwen, welke ze een korte blik gunde, maar niet veel meer dan dat. Vampieren, zei een stemmetje in haar hoofd. Vanuit haar ooghoeken keken ze subtiel nog eens naast haar, dankbaar voor de zonnebril die nog steeds op haar neus stond. En inderdaad, twee van de vrouwen waren vampieren. Anne trok een mondhoek op en snoof even door haar neus, daarna zette ze haar zonnebril af en riep één van de mensen achter de bar. "Een dubbele whiskey," zei ze kort, maar glimlachte vervolgens charmant.

kindness is never a burden.

24 aug 2015 - 1:12 DaedaIus is offline

DaedaIus 3001

Jason Clinton Hunt • Werewolf

“So I guess that makes me the big bad wolf then, doesn't it?”

Geamuseerd volgde Jason het gesprek tussen de twee vrouwen — welke stroef verliep. Hij schonk behendig een zoete, witte wijn in voor de vampier en plaatste het glas voor haar neer op de bar. Ondertussen hield hij andere klanten in de gaten, geen zin hebbend in ruzie. Hoewel hij een gevecht niet uit de weg zou gaan, vooral met de volle maan, had hij geen zin in ruzie. Hij had zin in een rustig avondje maar dat zou hij vanavond niet gaan krijgen.

Hij werd voortdurend gewenkt door klanten maar een ietwat jonger uitziend meisje trok zijn aandacht. Hij zuchte zachtjes toen een bekende geur van metaal en regen zijn neus binnen drong. Op dit moment bevonden zich twee vampieren, een jager en een weerwolf in de bar. Geweldig. Toch maakte Jason een cocktail voor het meisje en plaatste het op de bar. Het sieraad dat om haar nek hing kreeg voor een kort moment zijn aandacht; het was een oud stuk, en nog belangrijker, het was zilver. Hij besloot meteen om niet meer in de buurt te komen van het meisje — niet vrijwillig in ieder geval.

Er leek maar geen einde te komen aan de bestellingen maar uiteindelijk kreeg hij toch wat rust. Het witte overhemd dat hij aan hand, net zoals de rest van de crew, fluoriseerde lichtelijk door de blacklights. Er zaten wat onopvallende vlekken in van de drank die hij had ingeschonken. Inmiddels was hij er wel gewend aan geworden. Er was nog geeneen dienst voorbij gegaan zonder dat hij iets had gemorst op zijn hemd. Jason trok zijn mouwen omhoog en zette ze vast, net boven zijn elleboog.

Plotseling leek de geur van vampier alleen maar erger te worden en hij keek ietwat geïrriteerd op toen er een dubbele whiskey werd besteld. Binnen een paar seconden stond het drankje voor haar neus en wachte Jason geduldig af tot ze het geld zou overhandigen. Ondertussen schonk hij een sprite in voor een andere klant, die wel al had betaald.

[ bericht aangepast op 24 aug 2015 - 1:13 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

24 aug 2015 - 1:41 Frisk is offline

Frisk 8318

Willow Lockheart ~ Hunter / Loner

She was beautiful,
but she was beautiful in the way a forest fire was beautiful.

"Waarom?" vroeg ze eerder nieuwsgierig, dan achterdochtig. "Waarom ik?" Ze keek toe hoe de vrouw van haar witte wijn nipte. Ondertussen hadden nog twee andere vrouwen zich aan de bar gevoegd en Willow kreeg het bijna koud. Ze had een vies voorgevoel en draaide zich een tikkeltje weg.
Ze viste een klein spiegeltje uit haar tas en deed alsof ze haar make-up bestudeerde. Onmiddellijk zag ze de wazigheid en klapte ze het ding weer dicht. Holy fuck, drie vampiers en een weerwolf, enkel aan de bar. Hoeveel liepen er dan wel niet rond? Ze was hier nog maar enkele dagen, maar ze begon te denken dat ze er nog wel een tijdje zou blijven.
Ze keek toe hoe de barman zijn mouwen opstroopte en mopperde in zichzelf. Ze kwam zelden weerwolven of vampiers tegen die er niet goed uitzagen. Om één of andere duistere reden moesten ze er allemaal uitzien als goden en godinnen. En dan zat zij daar met haar kinderlijf. Onbewust trok ze aan haar strakke, knalrode tanktop die het beetje borst dat ze had, extra accentueerde. Het maakte haar een tikkeltje ouder.
De deur van het café stond open en de zon was laag genoeg om recht naar binnen te schijnen. Ze genoot van de warmte, maar bedacht zich dat het nog maar even zou zijn voor de volle maan opkwam en ze aan het werk kon. Hopelijk gebeurde er wat, want lang kon ze hier niet stilzitten. Ze vroeg zich af of de barman zou blijven werken. Ze hoopte van niet, dan was ze al zeker van haar jacht.
"Ik vind vuurwerk altijd geweldig. Ik hoop dat het straks niet te licht is met die volle maan," mompelde ze toen de barman weer dicht genoeg was om het te horen. Ze was nieuwsgierig of hij zou reageren. Haar handen lagen op de bar en ze draaide wat aan de zilveren ring om haar pink.

Fox S. J. Ackerman ~ Werewolf / Alfa North River

Good people are like candles.
They burn themselves up to give others light.

Geamuseerd trok hij zijn wenkbrauwen op bij haar plagerige bedreiging. Hij dacht niet dat hij veel slaap ging hebben die nacht, maar dat zei hij maar niet luidop. Hij rolde met zijn ogen bij haar saluut en trok kort en lichtjes aan haar haar zodat ze zou stoppen met zo gek te doen. Hij had er een hekel aan om bazig te zijn. Hij was blij om Alfa te zijn, dat wel, maar hij was liever de overleggende baas, in plaats van de bevelende.
Zijn glimlach verdween en hij krabde aan zijn achterhoofd. Hij had Echo niets verteld over het kleine ongelukje, maar hij wist dat het niet veel zin had om tegen zijn Bèta te liegen. Hij zuchtte diep en ging weer op de kade zitten, zijn benen over de rand.
"Enkele weken geleden had Michaël ruzie met één of andere jongen, Tatum. Je kent Michaël, hij is praktisch een wandelende bom, en het ging helemaal mis. Ik heb hem tegen kunnen houden, maar de jongen raakte gewond aan zijn arm. Vandaag is zijn eerste nacht." Hij zuchtte nog eens en sloot gefrustreerd zijn ogen. "Het is mijn schuld. Ik moet hem helpen voor hij zichzelf in de problemen brengt of iemand anders pijn doet."

[Michaël is gewoon iemand uit de roedel]

Mijn brein breint zoals het breint.

Index RPG Actieve Topics Zoek