[200] Changed • Speeltopic • 1 - Speeltopics

---

---

V A M P I E R S VOLWASSEN VAMPIERS De vampiers die er eerder waren dan wanneer de kinderen kwamen. Max. vier, twee mannen en twee vrouwen. Leeftijd tussen achttien en zesentwintig. - Cecilia Joy Patterson, JudithSuzann, 1.3 - Seraphina Faida Huntwood, HarleyQuinnx, 1.2 - Christopher Jonathan Goode, Shinoa, 1.3 - JONGE VAMPIERS De vampiers die eerst mensenkinderen waren. Max. vier, twee jongens en twee meisjes. Leeftijd tussen vijftien en achttien. - Elizabeth Victoria Silver Heart, Myrra, 1.2 - Rosemary Juna Bellerose, Kenopsia, 1.3 - - NOBELS De vampiers die de macht hebben. Max. twee, één man en één vrouw. Leeftijd tussen twintig en dertig. - Brooklyn Savannah Flynn, Inclination, 1.7 - Sid Acheson, Morticia, 1.7

M E N S E N VOLWASSEN TRAINEES De trainees die uitgetraind zijn, dus ook betere wapens hebben. Max. vier, twee mannen en twee vrouwen. Leeftijd tussen achttien en zesentwintig. - - - - JONGE TRAINEES De trainees die eerst ‘vee’ voor vampiers waren. Max. vier, twee jongens en twee meisjes. Leeftijd tussen vijftien en achttien. - Katherine Grace Montgomery, Shinoa, 1.2 - - Hiro Maxwell Henderson, Inclination, 1.2 - LEIDERS De leiders die alle trainees leiden en ook plannen maken. Max. twee, één man en één vrouw. Leeftijd tussen twintig en dertig. - Daniëlle Farangis, Morgiana, 1.6 - Kuro Kizu Kiyoukou, Raisei, 1.2

V A M P I E R S - Volwassen vampiers: Cecilia, Seraphina en Christopher. - Jonge vampiers: Elizabeth en Rosemary. - Nobels: Brooklyn en Sid.

M E N S E N - Jonge trainees: Katherine en Hiro. - Leiders: Daniëlle en Kuro.

---

Het begin is dat iedereen wakker wordt (vampiers slapen namelijk ook) en dat iedereen zijn eigen ding gaat doen. Bij beiden kan dit trainen en ontbijten (vampiers met het bloed van het ‘vee’) zijn, maar vampiers en mensen kunnen ook voor elkaar gaan jagen en zulke dingen, op eigen risico voor beide partijen. Het liefst in de derde persoon en verleden tijd schrijven.

---

---

Rollentopic/praattopic 1

[ bericht aangepast op 1 sep 2015 - 22:18 ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Natuurlijk nam Hiro zijn hand niet aan, hij vertrouwde Chris nog niet. Nog niet. Het kwam wel. Dit was zeker niet de laatste keer dat ze elkaar zouden treffen. Hij zuchtte en keek hoe de jongen wegliep. Hij hoorde Elizabeth praten en had totaal geen zin om ook nog gezeur van haar te krijgen, dus luisterde hij.
“Oké, oké, oké, ik snap hem, Elizabeth. Maar laat me alsjeblieft een prooi pakken nu want ik heb letterlijk nog niets gegeten en naar die jongen blijven kijken was nog erger. Ik mag ‘m wel… Ik bewaar hem tot wanneer er geen mensen meer over zijn,” grapte Chris. Hij stak zijn handen in zijn zakken en hield de sleutel nog steeds vast.
Chris was nog steeds erg op zijn hoede, want misschien was Hiro toch zo’n grapjas die dan terugkomt als verassingsaanval. Waarschijnlijk niet, want Chris had hem zien weglopen, maar op je hoede zijn was toch niet erg?
“Ik ruik niets dichtbij…” mompelde Chris met een pruillip en hij keek om zich heen. Hij rook veel, maar geen mensen. Waarschijnlijk was de enige geur die hij op het moment rook was van de jongen. “Liz, help, ik heb dorst,” zuchtte hij en hij keek naar Elizabeth. “Help me met een prooi vinden, je hoeft niet toe te kijken hoe ik het leven eruit haal.”

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Elizabeth haalde een wenkbrauw op. Het was meer dan duidelijk dat Chris geen woord van haar excuses gehoord had, en dat hij haar Liz noemde vond ze ook behoorlijk vervelend. Maar hij vroeg om hulp. Ze rook aan de kaas walm wel dat Hiro niet alleen was, waarschijnlijk was Katherine bij hem. Maar dat deed ze Chris niet aan, Katherine was een lucifer die zo ongeveer altijd aan stond, woedend op iedere vampier die aan haar vrienden kwam. Maar Elizabeth wilde Chris toch helpen. Een vage herinnering wandelde haar hoofd binnen, maar weigerde duidelijk te worden.
'Drink mijn bloed,'
Het rolde over haar lippen zonder dat ze het besefte, maar ze voelde een vreemde, vermoeide golf in zich.
Elizabeth draaide van de ene zij op de ander, maar kon de slaap niet vatten. Ze was moe, maar op een vreemde manier ongerust. Ben, een van haar weinige vrienden, was niet teruggekomen. Niet teruggekomen van zijn verkenningstocht. Misschien was hij wel dood.
Elizabeth gleed moe uit bed en stapte naar de deur. Toen ze deze opende, kwam een koude windvlaag over haar heen. Moedig zette ze een paar passen naar buiten, steeds verder. Ze zou maar even buiten zijn, beloofde ze zichzelf. De kou drong diep in haar huid door, en Elizabeth merkte dat ze zwaar en gejaagd ademde. Twee donkere figuren stonden met de tot naar Elizabeth toe, en een jong meisje spartelde wild in de armen van een van de vampiers.
'Sorry! Ik zal het nooit meer doen!' riep ze angstig.
'Stop!' riep Elizabeth.
De figuren draaide zich om.
'Dit kind probeerde te vluchten. Stout vee moet gestraft worden. Heb jij soms wat beters te bieden?'
'Drink mijn bloed,'
Elizabeth merkte dat ze ineen gedoken zat op de grond, haar handen voor haar ogen. Ze haalde ze voorzichtig weg.
'Flashback,' mompelde ze en glimlachte.

[ bericht aangepast op 22 aug 2015 - 22:40 ]

---

obsessive rage

Er was een kleine stilte tussen Chris en Elizabeth en hij dacht echt dat ze gewoon weg zou rennen en niet zou helpen, maar integendeel; ze zei drie woorden die Chris verbaasd maakte; drink mijn bloed. Zei ze dat echt? Een paar seconden later zat Elizabeth op de grond en Chris trok een wenkbrauw op. Haar handen gingen voor haar gezicht. Toen ze weer bij zinnen was, haalde ze haar handen weg.
“Flashback,” mompelde ze en Chris knikte eventjes, voordat hij naar haar toe wandelde en een hand uitstak om haar omhoog te helpen. Hij beet zachtjes met zijn voortanden op zijn onderlip voordat hij naar de vorige zin vroeg.
“Waarom kom je er opeens mee dat ik je bloed mag drinken? Je weet dat het niet het fijnste om te voelen is en het zal mijn dorst maar voor een hele korte tijd stillen,” zei Chris, proberend om in haar ogen te kijken.
Chris vond het nog altijd moeilijk om het bloed van andere vampiers te drinken. Zij waren geen vee. Zij waren vrienden, soms wel eens ‘familie’. Zo voelde het voor hem, eigenlijk. Hij had nog steeds zijn hand uitgestoken naar Elizabeth en hij probeerde een klein glimlachje te vormen met zijn mond. Dit kon nog eens moeilijk worden, het drinken van het bloed van een vampier.

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 20:14 ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Elizabeth pakte zijn hand vast, en liet zich overeind helpen. Hoe kwam ze er eigenlijk op? 'Het gevoel was onaangenaam, maar ze wilde niet dat iemand pijn zou leiden dankzij haar. Achteraf klonk het zo raar.
'Ik weet het niet,' gaf ze toe. 'Maar ik wil niet dat iemand anders dankzij mij doodgaat. Of iets wat ervan in de buurt komt. Maar ik wil je wel helpen,'
Ze keek Chris recht in zijn ogen, vastberaden.
'Bovendien ruik ik net zo weinig prooi als jij,'
Het was niet helemaal waar, ze rook Katherine, als dat Katherine überhaupt was, maar als ze hem zou waarschuwen zou hij hoogstwaarschijnlijk toch gaan.
En dan zou ze mogelijk drie mensen verwonden.
'Misschien is het even opnieuw wennen aan het gevoel, maar ik heb het een paar jaar lang iedere dag gehad. Ik zal er beter tegen kunnen dan de meeste vampiers.' vervolgde ze.
'Bovendien loop ik nu niet het risico dat ik doodbloed, ik heb wel vaker vampiers gezien waarvan hun arm eraf ging. Dat genas zo ongeveer meteen,'
Ze vroeg zich af waarom ze dit precies had voorgesteld, het klonk zo als een heilig boontje. En dat was Elizabeth niet.

---

obsessive rage

Elizabeth maakte een paar punten die Chris overhaalden. Natuurlijk konden vampiers sneller helen en ze kon inderdaad niet doodbloeden. Hij wist niet dat ze vroeger ook haar bloed heeft moeten geven, dus hij had wel een klein beetje medelijden met de vrouw, maar hij kon het moeilijk weten.
“Oké, oké. Ik drink een klein beetje. Maar ik wil niet dat het teveel pijn doet voor jou. Dus zeg als ik moet stoppen, want soms laat ik mezelf een beetje gaan,” zei Chris zachtjes. “Uit je pols, uit je nek? Jij zegt het maar.”
Chris wilde eigenlijk niet van haar drinken want hij wist hoeveel pijn het kon doen, maar hij had niet echt een keus want het was beter dan naar de stad worden gedragen vanwege het zwak zijn. En hij begon zich aardig zwak te voelen, sinds hij niets gedronken had. De laatste keer was de nacht ervoor, rond elf uur ’s avonds.
Zuchtend keek Chris haar aan en hij beet zijn onderlip weer met zijn voortanden. Het was nog steeds ongemakkelijk, sinds ze elkaar amper kenden. Tuurlijk, ze hadden elkaar zien lopen, maar het was nog steeds wat raar dat Chris op het punt stond om haar bloed te drinken. Hopelijk vond ze het echt niet erg. Ze was aardig genoeg om bij te zijn voor de komende dagen om niet zo eenzaam te voelen.

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

'Maakt niet uit. Mijn pols?' stelde Elizabeth voor. Ze zag dat Chris zich ongemakkelijk leek te voelen, en ergens begreep ze het wel.
Zou ze zijn bloed hebben gedronken als de situatie omgekeerd was? Waarschijnlijk niet. Maar ze voelde pijn allang niet meer als de meeste mensen.
Haar pijn was niet fysiek, maar zat binnenin. Angst, wanhoop, dat was bekender dan een brandwond of diepe snee. Elizabeth had soms het gevoel gehad dat er een doolhof van gedachtes binnenin haar zat, vol wanhoop. Vroeger hadden mensen haar wel eens gevraagd of ze depressief was, maar dat was ze niet.
Het paste niet bij Elizabeth. Want voor haar was depressief worden hetzelfde als opgeven, en opgeven wilde ze niet. Dit was ook haar strijd.
Elizabeth zocht naar woorden om Chris gerust te stellen, maar hij werd zwak. Ze stak haar pols vooruit, nog steeds opzoek naar woorden om hem te kalmeren, maar haar hoofd bleef leeg en wazig.
'Drink maar, het is goed,' zei ze zachtjes. Ze voelde zich ontzettend dom omdat ze niks beters wist te verzinnen, maar toch hoopte ze dat het hielp.
En hij moest ook best rap gaan drinken, voordat hij misschien wel flauw zou vallen van de dorst, al zou het nog wel even duren.
En hij zou zich niet zo makkelijk kunnen verzetten tegen trainee's.

---

obsessive rage

[Mensen die nog niets veel hebben gepost; blijf alsjeblieft posten want ik wil niet dat de RPG doodloopt. c: ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Chris nam een grote hap met lucht en blies het langzaam uit toen Elizabeth haar pols aanbood. Natuurlijk moest hij op dat moment zichzelf ongemakkelijk voelen; zo opeens. Hij knikte langzaam toen ze zei dat hij mocht drinken. Hij had echt geen andere keus. Hij wist dat zijn snelheid en krachten elke minuut zouden afnemen als hij nu niet zou drinken. Hij liet zijn adem los en knikte eventjes. Liever nu dan dat ze hem moest dwingen.
Chris nam een klein stapje naar voren en pakte haar onderarm vast, proberend om niet heel ruw te zijn zoals hij normaal met een prooi was. Hij leunde wat naar voren en zette zijn tanden in haar pols. Het bloed was anders dan bij mensen en het was raar, maar het was beter dan flauwvallen. Hij zorgde dat hij genoeg bloed binnen kreeg voordat hij weer omhoog leunde en zijn tanden uit haar pols haalde, zonder dat zij geen kracht meer had.
“Dankje,” zei Chris zacht en hij keek naar de grond. Hij hield zijn witte uniform tegen haar pols zodat het bloed gauw zou stoppen, wetend dat hij misschien een probleem zou krijgen met de nobels door dat te doen. Hij zuchtte zachtjes en keek nog steeds weg van haar.

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

[Ik zal waarschijnlijk vandaag of morgen posten!]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

---

Sera bleef eventjes zitten op het dak, toen ze naar de twee keek. Een grinnik verliet haar lip toen de blonde net iets te laat was met haar wapen te trekken. Hoewel haar werpmessen onzichtbaar in haar kleding zat verborgen, voelde ze hoe graag ze die nu wilde pakken. Ze schudde haar hoofd en vertrok door op de daken ze springen. Sera eindigde op het dak van een oud pakhuis en daar ging ze rustig zitten. Een diepe zucht verliet haar lippen. "Sorry pap, vandaag heb ik alweer geen vrienden gemaakt.", Zei ze zacht en liet haar hoofd hangen. Al jaren wilt ze haar vader tevreden stellen, ookal is hij hier niet bij haar. Ze miste hem elke dag meer, maar hij kon haar niet zien, want dat zou hem vreselijk breken. Ze sloot haar ogen in verdriet en zuchtte zacht. "Het spijt me, paps."

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Elizabeth herinnerde de beet anders dan nu. Vroeger had het meer pijn gedaan, was heet ruwer geweest. Was het omdat ze vampier was? Of deed Chris gewoon voorzichtig? Voordat ze het antwoord wist, hadden Chris zijn tanden haar huid al verlaten. Hij drukte zijn witte uniform zachtjes tegen de open wond aan, en meteen verscheen er een rode vlek in de stof.
Elizabeth beet op haar lip.
'Gaat het weer een beetje? Je leek flauw te vallen,' vroeg ze bezorgd, en probeerde zijn blik vast te houden. Het lukte niet echt.
Ze kreeg de neiging te vragen waarom hij haar niet gewoon aankeek, maar ze deed het niet. Ergens voelde ze dat ze toch geen antwoord zou krijgen als ze dat zou vragen.
Toch bleef de vraag door haar hoofd rondspoken, Chris was niet verlegen, maar leek toch al het directe contact te vermijden.
Waarom?
Als Elizabeth beter anderen hun gevoel had kunnen aanvoelen, had ze het antwoord al geweten. Maar Elizabeth voelde dat niet goed aan.
Nog steeds probeerde ze zijn blik te vinden, met haar gedachten ergens anders. Allemaal vragen doken in haar hoofd op.
Waarom keek Chris haar niet aan? Had hij spijt? Was hij bang?

---

obsessive rage

Chris bleef naar beneden staren. Hij was gewoon- hij had spijt. Hij wilde zijn vrienden (als ze zichzelf als een vriendin beschouwde) geen pijn doen. Hij zuchtte en keek uiteindelijk toch maar naar haar ogen, voordat ze weer afdwaalden naar zijn uniform, die nu een rode plek had.
“Sorry, ik had dat eigenlijk niet moeten doen,” zei Chris zachtjes. “Ik weet dat jij het aanbood, maar… Het is nogal verkeerd. Zeker om van vampiers te drinken. Dit was heus niet de eerste keer, maar het is anders.”
De jongen hield nog steeds een deel van zijn uniform tegen Elizabeth’s pols. Hij keek ernaar en beet wat op zijn onderlip. Gelukkig voelde hij zichzelf niet heel zwak meer, maar veel kracht had hij ook weer niet. Uiteindelijk haalde hij het deel van zijn uniform van haar pols af en hij keek naar de plek die het had gemaakt. Ja, sowieso problemen met de nobels of met wat oudere vampiers.
Nobels zouden erover gaan klagen en de oudere vampiers zouden gaan plagen. Nobels zouden hoogstwaarschijnlijk niet geloven dat hij van een vampier had gedronken en dan zouden ze het idee krijgen dat hij een mens had geholpen… Ach ja, het was beter dan dood zijn. Dan maar straf krijgen.

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Elizabeth wist dat ze voor problemen had gezorgd. Alweer, dacht ze stil bij zichzelf.
'Ik denk niet dat je liever gedragen werd, of wel?' zei ze, in de hoop een grapje te maken, zich nogal schuldbewust.
Onbewust probeerde ze Chris' blik zo veel mogelijk te ontwijken, en meteen wist ze waarom Chris haar niet had aangekeken. Het ging gewoon vanzelf.
'Ik zorg ook altijd voor problemen,' mompelde ze en keek naar haar schoenen. Elizabeth wilde niemand in gevaar brengen, maar toch lukte het keer op keer dat voornemen te verbreken. Het liefst had Elizabeth gewild dat de hele wereld in vrede was, zonder geld of gezanik om bloed. Maar blijkbaar waren de wezens op deze wereld niet gemaakt voor vriendschap, puur om te overleven.
Waarom?
Elizabeth zocht naar woorden om het goed te maken, maar vinden lukte niet. Ze was uitgeput, het bloed van het meisje had haar geen energie gegeven. Of die was nu al op.
'Sorry als ik mijn grootste talent weer overbodig gebruikt heb,' mompelde Elizabeth.
Ze had de neiging om in huilen uit te barsten, maar probeerde zich in te houden. Ze voelde waar nats op haar wang en wordt meteen dat dat niet helemaal gelukt was.
'Zullen we naar huis?' piepte ze, en kreeg het gevoel flauw te vallen.

---

obsessive rage

[Ik schrijf morgen!]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

[Nog een reminder: niet vergeten om te schrijven mensen. c: ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.