Wauw, twee topics in een vrij korte tijd... Dat krijg je als je familie all about the drama is.... Het spijt me.
Ik weet niet meer wat te doen. Ik heb mijn moeder al meerdere malen gezegd dat ik klaar ben met voor haar te zorgen en achter haar aan te rennen, en heb nu ook mijn eigen shit om mee te dealen (vader problemen, misschien weten sommige van jullie er al van af, het is hierin echter niet relevant).
Dit is wat er nu weer eens aan fe hand is:
Een of twee maanden geleden ofzo heb ik de politie moeten bellen inverband met de nu exvriend van mijn moeder, die ontzettend agressief deed... en dat was niet de eerste keer. Mijn moeder heeft een bepaald soort mannen en helaas zijn ze nooit de goede soort. Ik ben altijd degene die als alles weer eens uit de hand gelopen is met de gebakken peren zit: Moeder depressief, vaak politie bellen (niet altijd), en weer een pijnlijke ervaring rijker. Ik ben pas 16 en ik ben moe.
De laatste ramp was pas een/twee maanden geleden en ze zit alweer met iemand anders aan te pappen. Het ergste is nog wel dat ik niet thuis ben, dus als er iets gebeurd kan ik haar niet eens beschermen. Ik ben gewoon klaar met dit alles, en denk er nu serieus over na om als dit nog EEN keer gebeurd uit huis te gaan. Fuck the benefit of the doubt. Ik heb dit nu al te vaak getolereerd en ik ben klaar met alle pijn en littekens en het bang zijn van iedere jongen door het voorbeeld dat mijn moeder mij geeft. Ik wil gewoon mijn eigen leven kunnen beginnen en ik denk niet dat mijn moeder daar een deel van moet zijn.
Dat terzijde. Ik kan nog niet uit huis. Ik zal moeten wachten tot ik 18 ben, en dat duurt helaas nog 2 jaar. Daarna stap ik op een bus en ben ik weg, weet nog niet waar heen, zie ik dan wel weer. Maar ik kan dit ook geen twee jaar meer aan, ik ga er emotioneel en fisiek aan onderdoor en ik voel mijn geestelijke gezondheid achteruit gaan (ik ben begonnen met het gooien van dingen als ik kwaad/verdrietig ben, en soms nog wel iets erger dan dat, maar daar wil ik het niet over hebben. Iedere keer als het gebeurd neem ik me voor dat het NIET meer gaat gebeuren maar het gebeurd iedere keer toch weer. Oftewel, ik word hier zelf agressief van). Dus... wat moet ik doen? Hoe ontsnap ik aan dit gezeik? Want zoals ik al in een eerder topic gemeld heb: Ik sta niet in voor wat ik doe als ik weer eens een agressieve klootzak moet meemaken.
Plus, ik ben even klaar met het met mijn moeder praten. Het zijn iedere keer dezelfde valse beloftes van veiligheid. Het punt is, en het spijt me dit over mijn eigen moeder te moeten zeggen: Ze is desperate en volgens mij zal ze niet stoppen met klootzakken daten tot een van hun haar vermoord. Ik ben niet van plan rond te blijven hangen tot dat gebeurd.
(Dit is dus half even mijn hart luchten en half ene vraag over wat ik nu het beste kan doen)
I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.
