Zij was
Introvert noch verlegen
Geboren voor het succes
Niemand die hield haar tegen
Een beeldschone prinses
Maar toch –
Haar gezicht
Het masker voor haar verdriet
Ze voerde haar oorlogen alleen
En de wereld zag het niet
"Nog steeds zo gelukkig als voorheen"
Niemand wist
Dat ze volgens vader allemansvriend
Beter in de kelder sliep
Ze dacht dat ze niet beter had verdiend
Dan papa die verwijten riep
Men beweert
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
Maar wat als het dat laatste was
Dat al haar geluk vermoordde
Woorden zijn sluipschutters eersteklas
En nu –
Een sigaret
Tussen de lippen van een eenzame vrouw
Als een vaas gebroken door de pijn
En nog steeds in diepe rouw
Om het kind dat ze nooit kon zijn
Nog nooit een sorry, nooit verzet
"Gelukkig" tussen aanhalingstekens.
Gisterennacht op mijn gsm getypt. Ik ben er lang niet tevreden mee, maar ik kon niet slapen en je weet hoe dat gaat als je moe bent, dan krijg je vreemde hersenkronkels. Feedback is dus zeker welkom, zeker omdat ik eigenlijk gewoon nooit gedichten schrijf en dus nul ervaring heb.
[ bericht aangepast op 26 juli 2015 - 20:32 ]
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it