[MSV] • Loverboys • OO6 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 juli 2015 - 1:00 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

"Uhuh," mompelde Max terwijl hij lichtjes geïrriteerd een druppel van zijn wang veegde. Hij lag net onder een tak die over de rand van het open dak kwam piepen, en om de zoveel seconden mocht hij zijn gezicht afvegen. Na vier keer was hij het beu en schoof hij een heel stuk op, waardoor hij bijna half op Elles belandde.
"Sorry," gromde hij, terwijl hij hen beiden wat beter legde. Hij legde zijn goede arm onder Elles waardoor ze zijn schouder als kussen kon gebruiken. Ze zuchtte nog eens terwijl ze naar de hemel keek. Zelf vond hij er niets echt zo bijzonder aan, maar goed. Hij had het er wel voor over.
"Weet je veel van sterren?" vroeg hij, gespeeld nieuwsgierig. Hij kon best zo veel mogelijk praten, anders kreeg hij het nog voor elkaar om in slaap te vallen. Moest hij alcohol hebben gedronken, lag hij er waarschijnlijk al lang te snurken.

Mijn brein breint zoals het breint.

Nathan knikte overtuigend waarna hij na even zoeken het gat in het hek had gevonden. "Ik ben zeker dat het niet gevaarlijk is, daarbij is het maar een klein museumpje, geen bewaking enzo. " zei hij simpel en kroop onder het hek waarna hij deze wat meer open trok zodat Regina zihc niet vuil hoefde te maken. Eens ze bij hem stond liet hij het hek los en nam haar zachte hand vast waarna hij haar naar het museum mee trok. Er stond een grote ruit open dus konden ze gemakkelijk naar binnen klimmen, sinds het op het gelijksvloers stond. Met enkele simpele bewegingen was hij binnen en tilde Regina dan ook naar binnen en eens ze binnen was keek hij even verbijsterd rond. "Kijk nou hoe mooi het hier is, maar jij bent nog steeds het mooiste kunstwerk hier." zei hij met een glimlachje.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Een klein zuchtje verliet Regina's lippen nogmaals beet ze zenuwachtig op haar lip. Stil keek ze toe hoe Nathan door het hek kroop en vervolgens het gat nog wat groter maakte. Voorzichtig kroop ze erdoor, ze was maar een kleintje, dus het ging makkelijk. Niet veel later werd ze het museum ingesleurd.
Met grote ogen vol bewondering keek ze naar alle kunst die er hing. Ze glimlachte en haalde een hand door haar haren, haar ogen gleden over de wanden waar schilderijen aanhingen. Regina richtte haar blik weer op Nathan en glimlachte verlegen. "Ik ben geen kunstwerk," murmelde ze wat verlegen terug en keek snel weer de andere kant op zodat haar rode wangen niet op zouden vallen. Ze liep een stukje verder - oplettend bij elke stap om geen alarm af te laten gaan. Voor een schilderij bleef ze staan en bestudeerde het kort, zo in het donker was een museum eigenlijk veel mooier. Toen ze opeens een raar geluidje hoorde draaide ze zich geschrokken om naar Nathan. "Beter worden we hier niet betrapt, dan heb ik de rest van mijn leven huisarest," zei ze angstig tegen de jongen.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

"Woops. Ik ben een talenman", grijnsde Alexander speels naar Io. Hij zag hoe ze uitgebreid geeuwde. En twijfelde over zijn antwoord. Zou ze hem saai vinden, of was ze gewoon moe?
"Iets nieuws", zei hij toen als antwoord op haar vraag en keek haar aan.
"Droomvakantie?" Vroeg hij toen.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

"Dan vullen we elkaar aan," glimlachte ze terug, ook al kon hij waarschijnlijk enkel haar kruin zien.
"Je ligt goed," mompelde ze tevreden, terwijl ze nog eens woest knipperde. Ze wilde niet in slaap vallen tijdens hun gesprek. Met elk antwoord werd hij interessanter en wilde ze meer weten.
"Ik wil ooit gaan skiën of snowboarden," antwoordde ze. "Het liefst ergens in Europa, of zo."
"Wat is 'iets nieuws' voor jou?" vroeg ze, terwijl ze zijn handen pakte en met zijn vingers begon te prullen. Zolang ze ergens mee bezig was, kon ze niet in slaap vallen. Daarbij had hij aangename handen. Ze kon het eelt op zijn vingertoppen voelen, waardoor ze wist dat hij vaak op zijn gitaar speelde.

[ bericht aangepast op 11 aug 2015 - 14:13 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Hij grinnikte: een geluid dat diep en borrelend uit zijn keel kwam.
"Skiën is geweldig. Het is was ik noem echte vrijheid. Hmm. Ik kan er nooit een vinger op leggen, het is elke keer wat anders", zei hij eerlijk terwijl ze met mijn lange, ruwe vingers begon te spelen. "Welk doel wil je ooit nog bereiken in je leven?" Vroeg hij toen geboeid en keek vervolgens omhoog naar de sterren die fonkelden aan de hemel. Het was een heldere nacht, wat ook frisheid meebracht waar hij zich niets van aantrok.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Zijn lach kriebelde in haar rug. Ze duwde zichzelf wat omhoog, wurmde zich uit zijn jas en legde het leer als een klein dekentje over hen beiden heen. Daarna pakte ze onverstoord zijn vingers weer vast. Ze vond het fijn om mensen en dingen aan te raken, hoe creepy dat ook klinkt. Ze verwonderde zich altijd over hoe alles voelde; zacht, ruw, glad, glibberig... Hij had lange vingers, die duidelijk heel wat gewoon waren. Ze vond het geweldig.
"Ik wil het echt heel graag leren," zuchtte ze. "Maar we hebben nooit tijd om echt op vakantie te gaan, al hebben we wel al eens een roadtrip gedaan, jaren geleden." Ze dacht na over haar antwoord. Eigenlijk wist ze niet zo goed wat ze wilde bereiken in haar leven. Ze vond niet dat ze daar nu al over moest beslissen, ook al dacht de maatschappij daar anders over.
Ja, beslis nu wat je voor de rest van je leven wilt doen, maar alcohol mag pas binnen drie jaar! Fuck logic.
"Ik hoop dat één van mijn broers ooit een belangrijke wedstrijd winnen met hockey en dat ik er bij ben. En zelf wil ik ooit meedoen aan een underground en winnen, al moet ik er dan wel eerst in raken."
"Wat jij?"

Mijn brein breint zoals het breint.

"Ambitieus", mompelde hij nadenkend over zijn antwoord.
"Ik wil ooit rust vinden", zei hij toen eerlijk en licht blozend. Ze zou hem nu vast zo een cliché dude vinden, ook al kende ze het hele verhaal niet. Hij was echter wel blij dat het donker was.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Ze fronste. Rust vinden? Hij was, wat, achttien, negentien jaar? Waarom zou hij nu al rust willen vinden?
"Is je leven dan zo hectisch?" vroeg ze nieuwsgierig, maar misschien iets te bot. Ze kauwde op de binnenkant van haar wang en vervloekte zichzelf. Soms kon ze nogal onbegrijpend overkomen, hoewel ze dat helemaal niet bedoelde. Het was echter te laat om haar woorden en toon terug te nemen, dus liet ze het maar zo.

Mijn brein breint zoals het breint.

"Nogal. Ach ja. Ik haat slash haatte de druk en het zal er niet op minderen vrees ik. Binnenkort staat mijn moeder aan de deur te zeuren dat ik nog geen vriendin heb en ze het ergste vreest. For your information, ik heb homofobe ouders. Het is verschrikkelijk. Ik heb al enkele vrienden verloren door ze. Daarom ben ik nu hier, alleen. Maar door school heb ik nog steeds geen rust. Je weet wel: niet dat soort rust waarin je in 'college' zit en er niemand aan je hoofd zeurt omdat het beter moet en/of kan", zei hij, een beetje ratelend.
"Wat is je favoriete bezigheid?" vroeg hij toen maar om van onderwerp te veranderen.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Zwijgend staarde Io voor zich uit, terwijl haar hersenen op volle toeren draaiden. Wat wilde Alexander nu zeggen? Echt enkel dat hij vervelende ouders had, of was het een subtiele hint dat hij niet op meisjes viel?
"Euh," begon ze, maar ze wist niet goed hoe ze verder moest. Ze had absoluut niets tegen homo's, het kon haar eigenlijk absoluut niets schelen, maar ze zou het stiekem wel jammer vinden. Alexander was best wel leuk.
Ze voelde hoe ze stilletjes aan begon te blozen en liet zijn handen los.
"Raad eens," zei ze, iets minder enthousiast als bedoeld.

Mijn brein breint zoals het breint.

Ze zuchtte diep toen de koele buitenlucht haar armen raakte. Dat was een stuk fijner dan de benauwende drukte in het huis.
Haar voeten deden pijn, besefte ze voor de zoveelste keer. Ze wachtte eventjes, zorgde er voor dat Will voor haar liep en nam toen een aanloopje.
De alcohol in haar aders zorgde er voor dat ze er niet al te goed over nadacht, al wist ze net voordat ze de sprong maakte de jongen nog wel te waarschuwen.
"Ik wil op je rug!"

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

"Ik ben niet gay als je dat ik gedachten had", zei hij met een lichte toets van humor in zijn stem toen hij haar twijfeling hoorde.
"Verras me, want ik weet nooit wat te verwachten met jou dame", zei hij en hij wou knipogen, maar hield het in omdat ze het toch niet zou zien.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Haar wangen hadden een dieprode kleur gekregen toen ze: "Het kon toch," mompelde. Gelukkig verdween de ongemakkelijkheid bijna meteen met Alexanders volgende vraag en ze moest weer lachen. Ze vond het echter wel vervelend dat ze hem niet kon zien. Ze zwaaide haar benen van hem af, stond snel op en draaide zich om. Ze ging weer zitten, maar deze keer vlak boven zijn knieën. De afstand tussen hen in was klein, maar nog net niet té klein.
"Sowieso trainen," antwoordde ze waarna ze nog even nadacht.
"Maar in mijn oude buurt hadden we een verlaten fabriek, waar ik samen met Sam en Beau vaak te vinden was voor een ontdekkingstocht," zei ze met fonkelende ogen. "Is er hier niets in de buurt waar nog onbekende hoekjes verborgen zijn?"

Mijn brein breint zoals het breint.

Haar voetstappen en te laat geroepen kreet waren de enige dingen die hem waarschuwden voor haar idee en plots voelde hij een gewicht op zijn rug. Hij wankelde een paar stappen maar vond redelijk snel zijn evenwicht terug, waardoor hij haar iets beter op zijn rug kon hijsen.
"Waar gaat de rit heen, vrouwe?" vroeg hij haar, terwijl hij vast in de richting waarin ze toch al liepen begon te lopen. Opnieuw hees hij haar iets beter op zijn rug en hij sloeg zo goed als het ging zijn armen om haar benen heen om te voorkomen dat ze opnieuw zou wegglijden.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.