• • Camp Half-Blood •
    It's been 23 years since the last war, and the world is at peace. Camp Half-Blood and Camp Jupiter are friendly, and aside from the occasional little fight, everything has been alright. Summer is starting again, and demigods start to make their way to Camp Half-Blood again. An awesome summer is waiting, full of fun, monster fighting, capture the flag and campfire sing-alongs. Will you be there too?


    • Rollen •

    Cabin 1 (Zeus)
    Thalia May Jove - Beauregard [HC] 1.12
    Cleopatra Phoebe North - Daggers 1.3
    Christian 'Chris' Michael Bennett - Backbiter 1.19
    [G] Luca Alessandro Giraldi - VladiFerr

    Cabin 3 (Poseidon)
    [G] Adelaide Maeve Winchester - Superior 1.7
    Dylan James Jackson - Blurrierface 1.10
    Liam Raphael Emell - Anaklysmos 1.18
    Gereserveerd - Greenleaf

    Cabin 4 (Demeter)
    Nova Paislee Branch - Patriots 1.15

    Cabin 5 (Ares)
    Grachelle “Gracy” Andrews - Starlord 1.3
    Augustus Nikolaj Josephs - Raccoon [HC] 1.10
    Atlas Phineas Archibald - Baelor 2.3

    Cabin 6 (Athena)
    Kaela “Kay Louanna Parthéna - Astrophe 1.11
    Daniel Hyde - Backbiter [HC] 1.9
    Gereserveerd - Greenleaf
    Roxanne Sappho Parva - Necessity 1.18

    Cabin 7 (Apollo)
    Kaij Silvano Gualtiero - Necessity 1.3
    Juniper Abigail Celena Blackwood - VladiFerr 1.7
    Bambi Olivia Jones - Blurrierface 1.11
    Aurora Edana Bebhinn - Curia 1.20

    Cabin 9 (Hephaestus)
    Acis Griffin Ambrose - Patriots [HC] 1.11
    Gereserveerd - Solemnly
    Pyper "Pip" Magdalone Niklasson - Royai 1.20
    Dakatia Zafirah Odalys - QueenStark 2.2

    Cabin 10 (Aphrodite)
    Jenna Cara Wilkinson - Blurrierface [HC] 1.8
    Diana Aimee Contouré - BIack 1.1

    Cabin 11 (Hermes)
    Nathaniel Scot Parrish Maverick - Raccoon 1.3
    Anastasia "Ana" Blake - Backbiter 1.14
    [G] Zacharias Leon Stoll - Daggers [HC]
    Miguel 'Calaca' Gabriel Santos - LukeRHemmings 1.18

    Cabin 12 (Dionysus)
    Xzavier 'Xav' Talon Ambrossiano - Xemerius 1.16

    Cabin 13 (Hades)
    Than Methusael Sephtis - BIack 1.5
    Avery Gladwyn - Blurrierface 1.4
    Blake Crevan Orcus - Astrophe 1.9 [HC]
    Eris Persephone Sephtis - Curia 1.9

    Cabin 14 (Iris)
    Jacob "Jake" Frances Campling - phoeni 1.5
    Valene Bride Aslan - Saffierblauw 1.16
    [G] Alesea Atley Whitfield - Constellation 2.1
    [G] Paige Prudence "Prue" Whitfield - AlisonAriaEmily 2.2

    Cabin 15 (Hypnos)
    Sterling "Chav" Chavez Orcus - Astrophe 1.13

    Cabin 16 (Nemesis)
    Esmeralda Thekla D'Aramitz - Raccoon 1.13

    Cabin 17 (Nike)
    Victoria Dana Davison - Ikigai 1.11
    Petra Diane Wilder - Rivetra 1.19

    Cabin 18 (Hebe)
    [G] Julianne Aberdeen Carter - Anatomy 1.17
    Atlas Phineas Archibald - Royai 2.3

    Cabin 19 (Tyche)
    Aron Seely Devland - Starlord 1.3

    Cabin 20 (Hecate)
    Ryan Andrews - Beauregard 1.13
    Ivory Eos Abella - VladiFerr 1.9
    Myah Kallyope Abella - Xemerius 1.12
    Levi Wolf Hunter - Rivetra 1.19


    • Regels •
    Algemeen:
    • Hou de jongens en meisjes een beetje gelijk.
    • Na 5 dagen zal je rol komen te vervallen.
    • Vraag toestemming voor speciale gaves zoals Charmspeak en Fire-use.
    • Alleen ik maak topics aan.
    • Geen OOC ruzie.
    • OOC in het speeltopic tussen haakjes.
    • Minimaal 200 woorden per post.
    • Als je 10 dagen niet reageert, stuur ik een pb. Als je een goede reden hebt, zullen we een oplossing vinden. Zo niet, of als er geen antwoord komt, zal je rol na 4 dagen te komen vervallen.
    Ik wil graag dat deze RPG deze vakantie volhoudt. Denk dus goed na voordat je mee doet.
    • Algemene Q regels gelden hier ook.
    • Alles in ABN.

    Personages:
    • Niet meer dan 4 personages per persoon.
    • Eén kind van de Big Three per persoon.
    • Eén Head Counselor per persoon.
    • Niet meer dan één kind met een speciale kracht per persoon (dit liever ook niet).
    • Niet meer dan 2 meisjes per persoon, meer dan 2 jongens mag wel.

    Camp Rules:
    • Zonder toestemming van HC mag je niet iemand anders Cabin binnen.
    • Nooit alleen het bos betreden.
    • Je zit altijd aan je eigen tafel tijdens alle maaltijden.
    • Je mag het kamp niet verlaten zonder toestemming.
    • Na 11 uur mag je je Cabin niet verlaten, of de Harpies zullen je opeten.
    • Je bent verplicht deel te nemen aan de verplichte activiteiten.


    • Topics •
    Rollentopics:
    Rollentopic 1

    Speeltopics:

    Praattopics:
    Praattopic 1


    • Extra Informatie •
    • Camp Half-Blood en Camp Jupiter zijn vriendelijk. Als je het andere kamp wilt bezoeken, is dat mogelijk. Eerst moet er toestemming worden gevraagd aan Chiron.
    Let op: Je mag ook een kind van twee Demigods. Bedenk je wel dat de kinderen van Frank en Hazel onwaarschijnlijk zijn, omdat die naar Camp Jupiter zouden gaan. Als je een kind van twee Demigods wilt, geldt het volgende: een jongen zal in de cabin van zijn vader komen, een meisje in de cabin van haar moeder. Blijf wel realistisch!
    • Chiron wordt gespeeld door iedereen.
    • Gebruik de Engelse termen (Capture the Flag, Cabin, Head Counselors)
    • Link naar Camp Half-Blood wikia: Klik.
    • Capture the Flag Teams:
    Blauw:
    Leidende Cabin: Athena.
    Bondgenoten:
    Rood:
    Leidende Cabin: Ares.
    Bondgenoten:
    • Dionysus is nog steeds op Camp Half-Blood, en gedraagt zich ook nog zoals vroeger. Rachel is nu een volwassene vrouw, maar ook zij woont nog in haar cave tijdens de zomer.
    • Meer informatie volgt.


    • Alle Cabin Members •
    De overige onbespeelde Cabin members staan hierbij. Alle schuingedrukte namen zijn onbespeeld.
    Cabin 1 (Zeus) 5
    - [HC] Thalia May Jove
    - Cleopatra Phoebe North
    - Naamloze jongen
    - Luca Alessandro Giraldi
    - Abigail Lyssano - 12

    Cabin 3 (Poseidon) 6
    - Adelaide Maeve Winchester
    - Dylan James Jackson
    - Liam Rapheal Emell
    - Naamloze jongen
    - [HC] Alyssa Michealson - 16
    - Jeremy Jelsey - 17


    Cabin 4 (Demeter) 10
    - Nova Paislee Branch
    - Castor Dalmore
    - Mason Eyalo - 13
    - [HC] Emily Montgomery - 19
    - Velicity Smith - 11
    - Audrey Harris - 15
    - Diana Jenkins - 9
    - Haley Black - 10
    - Hunter Jalison - 17
    - Ezra Holas - 15


    Cabin 5 (Ares) 11
    - Grachelle Andrews
    - [HC] Augustus Nikolaj Josephs
    - Atlas Phineas Archibald
    - Spencer Young - 13
    - Hannah Anderson - 9
    - Lucas Thompson - 15
    - Jayden White - 16
    - Jaimy White - 16
    - Selena Crescent - 13
    - Owen Develis - 14
    - Carter Cooper - 18


    Cabin 6 (Athena) 9
    - Kaela Louanna Parthéna
    - Daniel Hyde
    - Naamloos meisje
    - Roxanne Sappho Parva
    - [HC] Danny Verras - 17
    - Evelyn McDonald - 13
    - Lucy Fisher - 12
    - Lilly Fisher - 14
    - Layla Fisher - 16


    Cabin 7 (Apollo) 9
    - Kaij Silvano Gualtiero
    - Juniper Abigail Celena Blackwood
    - Bambi Olivia Jones
    - Aurora Edana Bebhinn
    - Tristan Hamilton - 12
    - [HC] Lynn Cooper - 16
    - Beatrice Hastings - 9
    - Melody Vivianson - 13
    - Isaac Lalisoh - 16


    Cabin 9 (Hephaestus) 7
    - [HC] Acis Griffin Ambrose
    - Pyper "Pip" Magdalone Niklasson
    - Naamloze jongen
    - Dakatia Zafirah Odalys
    - Shailene Fields - 17
    - Klaus Michealson- 14
    - Wyatt Miguez - 8


    Cabin 10 (Aphrodite) 13
    - Jenna Cara Wilkinson
    - Diana Aimee Contouré
    - Leo DiCaprio - 12
    - Anna Hoevez - 11
    - Alice Heavenly - 17
    - Bryan Sullivan - 15
    - Alison Roshawn - 15
    - Madison Cole - 12
    - [HC] Shenn Overy - 17
    - Velanna Murray - 13
    - Avery Assen - 15
    - Elijah Miguel - 16
    - Rosalie Porter - 9


    Cabin 11 (Hermes) 9
    - Nathaniel Scot Parrish Maverick
    - Anastasia Blake
    - [HC] Zacharias Leon Stoll
    - Miguel 'Calaca' Gabriel Santos
    - Jenna Halisson - 13
    - Joseph Stoll - 12
    - Kai Stoll - 14
    - Harper Ange - 6
    - Annie Rowell - 19


    Cabin 12 (Dionysus) 3
    - Xzavier 'Xav' Talon Ambrossiano
    - Kenneth Oledie - 13
    - [HC] Delila Marin - 15


    Cabin 13 (Hades) 8
    - Than Methusael Sephtis
    - Avery Gladwyn
    - [HC] Blake Crevan Orcus
    - Eris Persephone Sephtis
    - Becky Ashton - 13
    - Caroline Daniels - 17
    - Katerina Kathels - 12
    - Dorian Ovis - 11


    Cabin 14 (Iris) 9
    - Jacob Frances Campling
    - Valene Bride Aslan
    - Alesea Atley Whitfield
    - Paige Prudence "Prue" Whitfield
    - Sanjeev Haskavo - 13
    - [HC] Damon Salvatore - 18
    - Mackenzie Miller - 15
    - Finn DiLaurentis - 10
    - Rocco Cresco - 16


    Cabin 15 (Hypnos) 7
    - Sterling Chavez Orcus
    - Samara Samuels - 15
    - [HC] Lana Grant - 17
    - Ashton Pierce - 13
    - Kazuki Swahili - 12
    - Caleb Ferguson - 15
    - Rose Rose - 14


    Cabin 16 (Nemesis) 8
    - Esmeralda Thekla D'Aramitz
    - Cèline Chavoir - 16
    - Hazel Lancaster - 11
    - Thomas O'Shea - 16
    - Stacey Nelson - 15
    - Micheal Olsson - 10
    - Rebecca Lawson - 10
    - [HC] Mona Devilson - 19


    Cabin 17 (Nike) 9
    - Victoria Dana Davison
    - Petra Diane Wilder
    - Aria Demishall - 12
    - Toby Lynch - 15
    - Savannah Evans - 13
    - Sam Claflin - 16
    - Victoire Jamaison - 13
    - Emma Valerio - 14
    - [HC] Phoebe McMason - 16


    Cabin 18 (Hebe) 12
    - Julianne Aberdeen Carter
    - Atlas Phineas Archibald
    - Alec Volls - 15
    - [HC] Georgina Brewer - 19
    - Joey Hoffman - 12
    - Rowena Swan - 13
    - Demi Alishas - 12
    - Tate Clown - 10
    - Margot Kim - 18
    - May Terry - 16
    - Faye Walters - 14
    - Suki Waterhouse - 16


    Cabin 19 (Tyche) 8
    - Aron Seely Devland
    - Ben Barnes - 16
    - Elsie James - 13
    - Isobel Horton - 14
    - Collin Explod - 17
    - Indiana Besque - 12
    - April Jones - 12
    - [HC] Selene Dobrev - 18


    Cabin 20 (Hecate) 12
    - Ryan Andrews
    - Ivory Eos Abella
    - Myah Kallyope Abella
    - Levi Wolf Hunter
    - Augusta Castro - 14
    - Silver Areas - 11
    - Brianna Lavesq - 18
    - Blaine Lavesq - 15
    - [HC] Eleanor Park - 16
    - Sasha Hamels - 11
    - Elena Salvatore - 14
    - Nicky Avalanche - 15


    Totaal: 155

    BEGIN.
    Het is zaterdag 15 juli vandaag, 9:00 AM, de dag waarop het voor de meeste Demigods zomervakantie wordt. Sommige zijn jaar door op kamp, anderen zijn al eerder gekomen vanwege een vervroegde vakantie, en een kleine groep zal later aankomen. Het is een mooie zomerdag, met een blauwe lucht, 31 graden en een zacht zomerbriesje. Vandaag zijn er nog geen overdaagse activiteiten (alleen een sing-along bij het kampvuur 's avonds). Iedereen is vrij om te doen wat hij/zij wilt - tenzij het buiten de regels is. Veel plezier op Camp Half-Blood!
    Een dag-schema en volledige zomer activiteiten lijst zal later komen c:

    [ bericht aangepast op 28 juli 2015 - 13:36 ]


    “A queen will always turn pain into power.”

    Aurora Edana Bebhinn
    • Daughter of Apollo • Sixteen • Brand new Camper and very excited! • Outfit




    Aurora had gehoopt iemand tegen te komen en zoals vaker werden haar wensen gehoord. Een knappe jongedame van ongeveer haar leeftijd kwam op haar af. Ze had haar als pure chocolade dat tot over haar schouders viel. Waarschijnlijk had het meisje haar zoekende blik gezien toen ze haar tegemoet liep. Gelukkig besloot het meisje zelf al om Aurora's kant op te komen. "Hallo, lukt het?" vroeg de brunette haar terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en haar afwachtend aan keek. Als vanzelf verschijnt er een stralende glimlach op Aurora's gezicht. "Half.." reageerde ze met een glimlachje, "Zie je, ik ben nieuw hier en mijn sater heeft me weer in de steek gelaten." vervolgde ze met een schouderophalen. Ze streek even wat van haar witblonde lokken uit haar gezicht die uit haar vlecht waren ontsnapt. "Nu weet ik eigenlijk niet meer waar ik moet doen," zei een beetje grinnikend tegen het meisje, "Ik ben trouwens Aurora!" voegde ze er nog snel aan toe en stak haar hand afwachtend uit naar het meisje. Ze hoopte dat het meisje haar zou kunnen helpen en dat ze aardig was en ze misschien iets van vrienden konden worden. Of in ieder geval hoopte Aurora dat ze gewoon goed met elkaar overweg zouden kunnen, want dan was dit avontuur voor haar al goed begonnen!


    wat n crap


    I am not as think as you drunk I am

    Grachelle “Gracy” Andrews || Daughter of Ares || 17 || Happy to see her friend again.

    Ik leek iets negatievere emoties te bespeuren bij Kay, toen ik praatte over mijn familie, maar ik was nooit geweldig goed geweest in het inschatten van mensen, dus het kon ook aan mij liggen. Er verscheen een tevreden grijns op mijn gezicht, toen ze vertelde dat een aantal mensen het toch hadden geprobeerd om een dochter van de godin van de krijgskunst uit te dagen, iets wat nooit het slimste plan was wat je kon hebben. Het was net zoiets als zo dom zijn een kind van Poseidon uit te dagen voor een zwemwedstrijd. Tenzij je zelf natuurlijk ook een "affiniteit" voor hetgeen had waar je iemand voor uitdaagde. Ikzelf was sowieso niet echt van het uitdagen. Praten of contact zoeken met andere mensen was nooit mijn ding geweest. Dat was meer dat van Kaela. Ik vond het al vrij knap van mijzelf dat ik eraan dacht een fijnere plek te zoeken om te kletsen en hierdoor mij misschien iets meer onder de mensen te begeven dan ik nu deed. Hoe minder mensen om mij heen, hoe minder er te verpesten viel, maar met Kay erbij kwam het allemaal vast goed. Die was een sociaal wonder in mijn ogen. Maar ik vond mensen natuurlijk al snel sociale wonderen vergeleken met mijn belabberde sociale kwaliteiten.
    ‘Ik verwacht er een hoop. Ik denk dat de Apollo kinderen met Vitakinesis genoeg te doen hebben dan,' was Kaela het met mij eens. Ergens was ik wel blij dat ik niet super snel verbrandde. Je zou maar rood haar hebben op dagen als deze. ‘We kunnen inderdaad wel een beetje uit de schaduwen komen en ons onder de mensen weergeven. Suggesties waar we heen kunnen gaan?’ Ik beet op mijn lip en liet mijn hoofd even langs de bomen gaan in de verschillende richtingen die we uit konden. Ik had stiekem gehoopt dat Kay een plaats zou kiezen om heen te gaan, maar dit was mij niet gegund. Waar zaten de meeste mensen meestal?
    'Misschien ergens bij water, zodat we pootje kunnen baden?' opperde ik uiteindelijk. 'Dat is altijd fijn met dit weer.' Vragend keek ik haar aan en haalde een hand door mijn haren voor mijn blik op de ietwat vieze plekken op mijn huid viel. 'En dan kan ik meteen wat van deze modder rotzooi eraf spoelen,' voegde ik er lachend aan toe.

    [ bericht aangepast op 17 juli 2015 - 18:09 ]


    Happy Birthday my Potter!


    Anastasia "Ana" Blake
    × Hermes × 15 ×



    Een stralende glimlacht verschijnt op het gezicht van het meisje. Ik zou bijna de indruk krijgen dat ze blij is me te zien. Bíjna, want ik ken haar niet en ik weet dan ook zeker dat ze mij niet kent. 'Half.. Zie je, ik ben nieuw hier en mijn sater heeft me weer in de steek gelaten.' Ze haalt haar schouders op, al durf ik al mijn Drachme's erop te verwedden dat ze het wel degelijk vervelend vind. Tenminste, als ik haar was geweest, had ik het de Sater het bepaald niet in dank afgenomen. 'Goh, lekkere Sater dan,' merk ik luchtig op. 'Nu weet ik eigenlijk niet meer waar ik moet doen.' Het meisje begint te grinniken. Ik heb er enerzijds wel respect voor, dat ze het zo makkelijk van zich af kan laten glijden. 'Ik ben trouwens Aurora!' Ze steekt haar hand naar me uit, waarna ik hem dan schudt. 'Mijn naam is Anastasia, maar noem me maar gewoon Ana.' Ik schenk Aurora een glimlach en laat haar hand weer los. 'En betreft wat je nu moet doen.. Ben je om te beginnen al erkend? Zo ja, dan lijkt het mij het handigst om je spullen in het gebouw van jouw ouder te dumpen. Zo nee, dan zul je bij de menigte die zich heeft verzamelt bij the Big House gaan staan.' Ik strijk een lok die voor mijn ogen is gevallen uit mijn gezicht, vervolgens ga ik weer verder met mijn verhaal. 'Ik neem aan dat je niet precies weet waar alles is, dus ik wil wel met je meelopen, als je daar behoefte aan hebt?' Het kost me geen moeite bij de vraag te glimlachen, gezien de vrolijkheid van het blonde meisje vrij aanstekelijk is, zelfs al ben ik van mijzelf geen overdreven vrolijk persoon.


    [Vind je? Ik vind iig van niet c:]


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."

    Ik had blijkbaar nog niet [MT] geplaatst, dus hier is het dan.
    Wush, nu heb ik best veel gemist.


    Geloof niet alles wat je denkt

    Aurora Edana Bebhinn
    • Daughter of Apollo • Sixteen • Brand new Camper and very excited! • Outfit




    Gelukkig reageerde het bruinharige meisje, dat zich voorstelde als Anastasia-maar-noem-me-maar-gewoon-Ana, uiterst vriendelijk op Aurora's vrolijkheid. Ze wist dat veel mensen weleens moeite hadden met haar eindeloze positiviteit en vrolijkheid maar het was altijd nog de beste manier om vrienden te maken. Op het verhaal over mijn nalatige sater reageert ze nogal luchtig - misschien zelfs een beetje sarcastisch? - wat er op neerkomt dat dat dus niet het gewone gedrag van een sater is. Aurora antwoordde alleen met een simpele 'Ach,'.

    Gelukkig liet Ana haar niet als een debiel staan toen ze haar hand uitstak om zichzelf voor te stellen, Blijkbaar was dat dus niet alleen in Ierland een gewoonte, Ana schudde glimlachend haar hand. Toen Ana haar hand losliet begon ze haar uitleg die Aurora's sater niet gegeven had. "En betreft wat je nu moet doen.. Ben je om te beginnen al erkend? Zo ja, dan lijkt het mij het handigst om je spullen in het gebouw van jouw ouder te dumpen. Zo nee, dan zul je bij de menigte die zich heeft verzamelt bij the Big House gaan staan." Vertelde Ana haar terwijl ze een bruine haarlok uit haar gezicht streek en daarna haar verhaal vervolgde: "Ik neem aan dat je niet precies weet waar alles is, dus ik wil wel met je meelopen, als je daar behoefte aan hebt?"

    Blij glimlachte Aurora naar Ana, "ik ben erkend, zoals dat dus blijkbaar heet!" zei ze met een instemmend knikje. "Ik ben de dochter van Apollo, dus als je me misschien daar heen zou kunnen brengen dan?" Reageerde Aurora op Ana's aanbod om met haar mee te lopen. "Van wie ben jij de dochter?" Vroeg ze met een nieuwsgierige glimlach die doorstraalde in haar ogen. Ze was werkelijk nieuwsgierig en probeerde niet alleen beleefd te zijn. "Of is het hier ongepast om dat te vragen?" Vroeg ze vlug erachteraan doordat het net door haar hoofd flitste dat dat misschien wel als onbeleefd werd gezien.


    I am not as think as you drunk I am


    LIAM RAPHAEL AMELL
    poseidon - 18


          “Het spijt me voor je.” zei Valene. Ze legde een hand op de zijne en Liam huiverde even. Hij had al lang geen conact met anderen gehad op die manier. Op de een of andere manier voelde het juist fijn. “ Je geheim is veilig.” ze glimlachte lief naar hem en Liam haalde diep adem - blij dat ze het geheim aan niemand anders zou vertellen.
          “Mijn probleem is niet zo erg als jouw problemen.” Valene schudde haar haren wat naar voren en keek voor zich uit. . “ Het begon straks met Danny.” Liam zag dat haar blik wat vervaagde en glimlachte bij het aanzien. “Ik heb me echt voor schut gezet. Dat doe ik trouwens altijd bij jongens die ik redelijk leuk vind.” Ze beet even op haar lip en vervolgde toen haar verhaal. “En dan ook nog het feit dat ik geen idee heb of Diana me niet gebruikt. Zoals ik zei alleen maar typische onbenullige problemen. Jij hebt al genoeg aan je hoofd.” Valene at haar muffin op toen plots haar hooft omhoog schoot. “ Zeg ben jij geen vrienden met Danny” Haar wangen kleurden diep rood. Ze legde haar hoofd op tafel en kreunde. “Oke, dat eerste heb je absoluut niet gehoord.”
          Liam lachte. “Ja, ik ben redelijk goed bevriend met Danny. Ik kan je wel aan hem voorstellen? Ik weet waar hij is dit moment en van Diana kan ik je niet echt mee helpen. Ik ken haar niet goed, maar misschien kun je iets doen waardoor je jou anders inziet?” Liam kuchte. “Ik bedoel… kan je vechten? Als je er iets minder als een meisje meisje uit begint te zien denken de anderen dat ze niet met jouw kunnen spotten. Vechten helpt mij altijd om mijn problemen te vergeten.” Liam knikte bij dat idee. Dat zou Valene absoluut helpen. En daarbij had hij zijn zwaard niet voor niets meegenomen. Van Danny wist hij niet, hij sprak nooit echt over meiden hemzelf evenmin. “Ik kan je bij Danny niet echt helpen. Ik weet niet hoe het is om iemand leuk te vinden en… eh…. heb nog nooit een vriendin gehad. Maar kom op, we gaan trainen!” Liam sprong omhoog - helemaal tevreden met zijn idee en dat hij Valene hiermee zou kunnen helpen. “Kom.” Hij greep haar pols vast gaf haar haar boek. En sleurde haar mee richting de trainings velden. Niet wetend wat ze er zelf van vond.


    "Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

    Alesia Andromache Headey
    Areskamper - 18




    Mijn ouderlijk huis stond relatief dicht bij Camp Half-Blood. Uiteraard was het nog steeds ver, maar het was niet dat het aan de andere kant van Amerika lag - godzijdank. Ik had dit jaar nogmaals geprobeerd bij mijn ma in te trekken, hoewel ik normaal gezien het hele jaar op kamp bleef, maar nu had ik officieel besloten nooit meer tien maand lang thuis te gaan wonen en naar school te gaan. Als ik kon kiezen tussen trainingen, vechten en alles wat er rond hing, wist ik wel wat ik het liefst deed. Daarbij was die stomme Franse vriend van mijn ma, ik was zijn naam zelfs vergeten, te overbeschermend voor Emilie. Ik mocht haar niet eens leren zwaardvechten achteraan in de tuin, of leren boogschieten, of weet ik veel wat allemaal. Volgens mij zou dat kind haar hele leven lang een dork blijven die alles uit boeken haalt en niets van praktische ervaring heeft waar ze ook daadwerkelijk iets mee zou zijn. Neen, Emilie was niet zo'n 'vechtersbaas' - dat was toch hoe haar vader me noemde. Misschien was hij wel bang voor me - het zou me niets verbaas hebben. Mijn moeder had hem nooit mijn ware aard toevertrouwd, maar hij begreep ook wel dat ik Jean-Claude Van Damme op z'n minst kon evenaren wat betreft vechten zonder wapens.

          Blij om terug te zijn en iedereen weer te zien - niet dat ik van iedereen zo blij was terug te zien, maar zelfs dat was beter dan op de bekakte smoel van mijn stiefvader kijken, liep ik naar de Cabins. Zonder vee gêne smeet ik mijn spullen binnen in Cabine 5, op zoek naar een gesprekspartner. Op dat moment zag ik Atlas staan, een niet-zo-jonge-als-ie-eruit-zag Hebekamper. 'Hey!' zei ik glimlachend, iets wat nogal zelden was bij mij. 'Hoe gaat het met jou?'

    [ bericht aangepast op 20 juli 2015 - 23:34 ]


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    A T L A S      P H I N E A S      A R C H I B A L D
    Hebe — 19
    "Do not trust atoms. They make up everything."


    Met een wijde boog wierp ik mijn sporttas in de koffer van de zwarte SUV. Derek, mijn persoonlijk chauffeur, wierp me een afkeurende blik toe. Hij haatte het wanneer ik mijn spullen in de wagen wierp. Volgens hem was ik roekeloos met het kostbare materiaal van mijn vader, maar om eerlijk te zijn wist ik mijn eigen krachten wel en wilde ik Derek gewoon niet als een slaaf behandelen. Ik glimlachte verontschuldigend en keerde me toen naar de ingang van het luxueuze appartementscomplex waar Arden, Elias en Naomi op me stonden te wachten. Naomi was aan het bellen. Waarschijnlijk met mijn één van haar patiënten. Ze wilde niet onbeleefd zijn, dat wist ik wel. Ik kon het zien aan de verontschuldigende blik die ze me toewierp toen ze de lobby inliep. Ze had het gewoon druk. Als dokter moest ze elk ogenblik bereikbaar blijven.
          Ik glimlachte breed naar Arden die me met een triestige puppyogen aankeek. "Hey hey hey," zei ik en zakte door mijn knieën. "Niet triestig zijn. Ik ben maar weg voor twee maanden." Ze knikte. "Onthoud wat ik heb je gezegd, oké? Oefen die pianostukken vaak en goed. En herhaal de stukken die niet goed gaan meer dan de andere stukken. Als ik terug kom wil ik een volledig concert horen, afgesproken?" Arden knikte nogmaals en sloeg toen haar magere armpjes om me heen. Ik knuffelde haar terug en knikte toen kort naar Elias. Ik wist dat die niet meer omhelsd wilde worden sinds hij veertien was. Knuffelen is niet mannelijk, zei hij. Ik lachte er enkel om, maar respecteerde zijn mening.
          "Zeg dag tegen jullie moeder voor me, oké? En bedankt haar." Elias knikte begrijpend. "Oh en als Allie belt.." Ik dacht even na en haalde toen mijn schouders op. "Verzin maar iets." Hoewel ik me slecht voelde door te liegen tegen mijn vriendin, wist ik niet meer wat te doen. Ik begreep waarom ze me niet meer vertrouwde sinds ze ontdekte dat ik loog over mijn zomerbestemmingen, maar mijn vader had me verboden haar te waarheid te vertellen. Ik wist niet waarom, misschien kwam het officiële bevel wel van Chiron, maar ik had hem gehoorzaamd. Sindsdien ging onze relatie een heel stuk slechter. Ik wist dat het moment om het uit te maken er aan zat te komen, maar om de een of andere reden stelde ik het de hele tijd uit. Ik besloot er voor twee maanden niet meer aan te denken en me te concentreren op de andere kant van mijn leven. Ik stapte in de SUV en zwaaide naar mijn halfbroer en halfzusje terwijl Derek me naar Camp Half-Blood bracht. Hij was een gewone sterveling en kon niet door de Mist kijken, zoals mijn vader dat kon. Echter wist hij volgens mij wel over het bestaan van de goden en hun kinderen.
          Het duurde ongeveer vier uur om van de Upper East Side van New York City naar Montauk te rijden. Er waren een aantal ongevallen gebeurd en we moesten aanschuiven bij de tolgrens, maar ik was erop voorbereid. Het verkeer van New York was ik ondertussen al gewoon, dus had ik op voorhand al een uur bij de reistijd gerekend. Ik kwam dus een kwartier eerder dan verwacht aan in Montauk. Van hieruit naar Camp Half-Blood was het slechts een halfuurtje wandelen en hoewel ik kon vragen aan Derek of hij me nog dichter bij de grenzen kon brengen, had ik wel zin in een wandeling op mijn lonesome.
          "Bedankt, Derek," zei ik toen hij mijn sporttas uit de koffer haalde. Ik nam nooit veel mee naar Camp Half-Blood omdat ik er het nut niet van zag. De kleren die Naomi steeds in mijn tas stak, waren veel te chic en te duur voor het kamp, dus droeg ik gewoon twee maanden aan een stuk het oranje Camp Half-Blood shirt met één van de twee goedkope shorts die ik ooit in de H&M heb gekocht toen Naomi wegkeek.
          De wandeling naar het kamp van rustgevend. Ik hoorde bijna niks van auto's of andere New Yorkse geluiden die ik zelfs met gesloten deur nog in mijn kamer kon horen. Eenmaal aangekomen in het kamp, begroette ik snel een aantal kampers aan de poort en wandelde toen naar Cabin 18. Daar waren al ankele van mijn halfbroers en -zussen, waaronder Georgina - de Head Councelor -, Suki, Margot en Alec. Ik nam aan dat de rest er ook al was, maar zich ondertussen verspreid had over het kamp. Na een uitgebreide begroeting en uitgebreide beschrijving van het voorbije jaar, liep iedereen een andere kant op om hun vrienden uit de andere Cabins te begroeten. Ikzelf kleedde me eerst nog om in een grijze short, afgetrapte Chuck Taylors en mijn versleten kamp shirt. Daarna verliet ik de immers verlaten Cabin en ging op zoek naar Danny of Chris. Echter was het geen zoon van Zeus of Athena die mij het eerste vond, maar een dochter van Ares.
          Alesia Headey stond vlak naast Cabin 5 toen ze mij opmerkte en glimlachend liep ik naar haar toe. "Hey!" zei ze. "Hoe gaat het met jou?" Ze beantwoordde mijn gekrulde mondhoeken, met een eigen glimlach. Dit was ik niet gewend van haar. Iemand was blijkbaar met het juiste been uit bed gestapt deze ochtend. Maar aan de andere kant begreep ik haar natuurlijk wel. Dit was Camp Half-Blood. De veiligste plek voor jongeren als wij, samen met Camp Jupiter. Hier moesten we niet bang zijn om aangevallen te worden door monsters, want de Camp Borders hielden die buiten.
          "Ik ben blij om terug te zijn," antwoordde ik en liet mijn ogen over de verschillende Cabins gaan. Stuk voor stuk zagen ze er iets anders uit, met enige hint naar de god of godin in de architectuur of de decoratie van het gebouw verborgen. "Hoewel ik mijn familie ga missen. En jij?" Ik dacht dat Alesia het hele jaar door in Camp Half-Blood verbleef, maar het was moeilijk om bij te houden wie wel en niet bleef. "Jij blijft hier toch het hele jaar door? Is er nog iets interessants gebeurd?"


    kindness is never a burden.


    Anastasia "Ana" Blake
    × Hermes × 15 ×



    Aurora geeft aan erkend te zijn, gelukkig maar! 'Ik ben de dochter van Apollo, dus als je me misschien daar heen zou kunnen brengen dan?' Ik knik. 'Cabin 7 is van Apollo. Iedere God heeft zijn eigen Cabin, waar al hun kinderen gezamenlijk verblijven,' leg ik uit. Het meisje vraagt me nog wie mijn ouder is, waarna ze vlug vraagt of dit ongepast is. 'Het is niet echt ongepast, al zouden sommigen wensen dat ze misschien een andere ouder hadden gehad, maar dat is hun probleem.' Het komt er wat nors uit. Niet omdat ik iets heb tegen jongeren met die mening, maar omdat ik zelf een ouder heb die ik liever niet had gehad. Hiermee bedoel ik natuurlijk mijn moeder, al laat Hermes ook nooit iets van zich horen. Toch vinden de meesten dat ik me er niet over aan moet stellen en "eens volwassen moet worden". Ik werp een blik richting Aurora. Nee, ik moet mijn frustratie niet op haar botvieren. Misschien hebben "de meesten" toch wel een punt. 'De Goden hebben eigenlijk nooit tijd voor hun kinderen,' probeer ik haar uit te leggen, 'dus zijn er genoeg halfgoden die daar moeite mee hebben, vooral omdat het leven van een halfgod eigenlijk nooit zo gemakkelijk is.' Terwijl ik het gesprek op gang probeer te houden, begin ik te lopen. 'Dus, als ik vragen mag, hoe ben je eigenlijk hier terecht gekomen? Je bent laat namelijk.' De meeste halfgoden komen namelijk vanaf hun 12e op het kamp, waaronder dus ook ik. Iemand die later komt, heeft vast een interessant verhaal erachter zitten en ik hoop dat Aurora dit met mij wilt delen, gewoonweg omdat het wel eens leuk is om wat nieuwe verhalen te horen.


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."


    Dakatia Zafirah Odalys
    • • Hephaestus • • 17 • •




    Zoals gewoonlijk was het Dakatia die weer een beetje laat aan kwam lopen. Niet dat het de brunette echt iets uitmaakte, maar het was immers wel vakantie. Een van de dingen in het leven weer beter maakte, net als terug zijn op Camp Halfblood. Dat was wel het beste aan het leven, terug zijn daar en dingen doen die je in het normale leven niet doet. En daar was Dakatia blij om, sinds ze nou niet echt het "normale" type meisje was. Neen, ze was meer bezig met wapens en al die dingen dan dat ze bezig was met make-up en haar uiterlijk. Alas, Dakatia mocht dan wel graag met wapens maken bezig zijn, ze was zeker geen lelijk eendje. Iets wat je eerder zou verwachten als dochter van Hepaheastus, sinds haar vader nou ook niet de knapste was, en ze helemaal niet op haar moeder leek. Haar moeder had rood/oranje haar en groene ogen, haar vader had vroeger waarschijnlijk blond haar gehad en had donkerbruine ogen. Dakatia daarin tegen had donkerbruin haar met een blauw-achtige glans erover en felblauwe ogen. iets dat niemand in haar familie had en zelf vond ze het maar raar. Ze stopte met daarover te denken en keek rond. Het leek wel alsof elk jaar de mensen hier verdubbelde, ze zag zo gauw niemand die ze herkende en Dakatie voelde zichzelf er niet op haar gemak. Terwijl ze zich normaal altijd op haar gemak voelde. Alas, ze maakte niet veel contact met mensen omdat ze normaal altijd in een rechte lijn naar haar Cabin toe liep en daarna gelijk naar de wapens om nieuwe te gaan maken of te gaan trainen. Maar daar had ze helemaal geen zin in, dus begon ze maar een beetje doelloos rond te gaan lopen, iets waar ze zeer goed in was de laatste tijd. Het leek wel alsof haar liefde voor de warme kolen van de smid en het gevoel van de zwaardere wapens in haar handen geen effect meer had. Haar leren jack deed ze zich, ze had het koud, ook al was het alles behalve koud, ongeveer een graaf of dertig, schatte ze. Maar ze had het altijd wel koud, ook al scheen de zon fel en was er bijna geen wind, ze bleef het koud hebben. behalve s' avonds, bij het kampvuur. Dan had ze het warm en was ze ook een stuk vrolijker als dat ze nu was. Sinds ze niet echt aan het opletten was loopt ze met best wat snelheid tegen Anastasia op, een dochter van Hermes. Ze had haar weleens rond het kamp gezien maar nooit eigenlijk echt aandacht gegeven aan het meisje.

    Aurora Edana Bebhinn
    • Daughter of Apollo • Sixteen • Brand new Camper and very excited! • Outfit


    Ana vertelde haar dat Cabin 7 van Apollo is, dat werd dus haar slaapplek. Benieuwd was Aurora wel en ze was blij met de verdere uitleg van Ana: dat iedere God zijn eigen Cabin heeft waarin al hun kinderen verblijven. Dat was wel spannend voor Aurora, dan zou ze gelijk nieuwe mensen kunnen ontmoeten! Aurora knikte begrijpend en met een enthousiaste twinkeling in haar ogen als reactie op Ana's uitleg.
    Ook op haar vraag wie haar goddelijke ouder is, en of dit ongepast is reageert Ana vriendelijk wat een opluchting was voor Aurora. Ze had namelijk geen zin om al op de eerste dag vijanden te maken. "Het is niet echt ongepast, al zouden sommigen wensen dat ze misschien een andere ouder hadden gehad, maar dat is hun probleem." beantwoordde Ana haar vraag, het kwam er een beetje nors uit maar Aurora zocht er niets achter want misschien was Ana wel zo iemand en dat zou ze alleen maar vervelend voor haar vinden.
    Ana probeerde het haar nog wat beter uit te leggen, Aurora vermoedde dat dat als een soort verontschuldiging voor haar toon moest doorgaan of misschien hoopte ze dat alleen maar omdat ze altijd het goede zag in mensen, en vertelde haar dat de Goden eigenlijk geen tijd hebben voor hun kinderen en dat sommigen daar wat moeite mee hebben, omdat het leven als halfgod nou eenmaal niet makkelijk was. Aurora knikte begrijpend naar het meisje. Het was waar dat haar leven als halfgod inderdaad ook niet altijd vlekkeloos was verlopen.

    Dan begint Ana te lopen, waarschijnlijk in de richting van Cabin 7 en Aurora moet even haar pas versnellen om weer naast haar te lopen. "Dus, als ik vragen mag, hoe ben je eigenlijk hier terecht gekomen? Je bent laat namelijk." vroeg Ana haar iet wat nieuwsgierig. Aurora kon haar nieuwsgierigheid wel begrijpen, ze had van haar Sater vernomen dat de meeste hier al vanaf hun twaalfden kwamen en zij was al zestien. "Dat mag je gerust vragen hoor!" stelde Aurora haar gerust met een glimlachje voordat ze haar verhaal begon.
    "Ik woon eigenlijk pas net een paar weken in Amerika, hiervoor heb ik in Ierland gewoond en heb dan ook de Ierse nationaliteit - is dat je niet opgevallen aan mijn accent? Mijn moeder was altijd erg open over haar relatie met Apollo en ik wist dan ook dat ik anders was dan anderen, daarom verhuisden we ook vaak omdat ik nergens echt veilig was. Mijn stiefvader weet ook van mijn.. uh afkomst, en dit is gelukkig nooit een probleem voor hem geweest. Een paar maanden terug kreeg hij vanuit zijn werk een aanbod om in Amerika te gaan werken. Mijn moeder en stiefpa hebben hier lang over nagedacht maar besloten dat dit de beste oplossing was, ook voor mij want het blijkt dat Apollo mijn moeder wel verteld heeft over dit kamp. Nou ja zo gezegd, zo gedaan zijn we naar Amerika vertrokken en toen ben ik uiteindelijk hier beland!" eindigde ze haar relaas met een glimlach en een onverschillig schouderophalen, "niet heel bijzonder dus.." voegde ze er nog aan toe.

    Voordat Ana op haar levensverhaal kon reageren botste er een vrij lang meisje met donkerbruine haren tegen haar op. Aurora schrok ervan en sloeg een zacht kreetje en boog zich naar Ana toe, "Gaat het?" en richtte zich daarna op het meisje met de donkere ogen. "Hey, ik ben Aurora!" zei ze met een grote glimlach.

    [ bericht aangepast op 23 juli 2015 - 13:46 ]


    I am not as think as you drunk I am

    Alesia Andromache Headey
    Areskamper - 18



    'Ik ben blij om terug te zijn, ' antwoordde Atlas. Duh. Iedereen was blij om terug te zijn - in elk geval kon ik het me niet anders voorstellen. Dit was Camp Half-Blood, zowat iedereens thuis. In de echte wereld kon iemand zich niet thuisvoelen, dat wist het stomste eikelhoofd. Ik zei niet dat Atlas een eikelhoofd was - hij viel best wel nog mee, er liepen hier grotere sukkels rond. Mensen zeiden vaak dat ik te kritisch was voor anderen en dat ik beter wat kritischer zou zijn voor mezelf, maar het maakte me bitter weinig uit. Mocht iedereen zich naar mij aanpassen, zou iedereen het met elkaar kunnen vinden en zouden er geen problemen meer zijn - simpel zat. "Hoewel ik mijn familie ga missen. En jij?" Neen, ik niet, dacht ik. Die Jacques - ik was onderhand alweer op zijn naam gekomen, was nog erger dan de sukkels hier en met Emilie wilde je geen tien maand samenleven, echt niet."Jij blijft hier toch het hele jaar door? Is er nog iets interessants gebeurd?" Ik slaakte een klein zuchtje. I wished. Dat had ik niet met monsieur et madame français opgescheept gezeten - soms had ik echt het idee dat mijn vader, die ik nooit zag, me liever zag dan mijn ma. Als ik mijn kop vertoonde, kon ik er donder op zeggen dat het op boel zou uitdraaien. Emilie en Jacques durfden dat allang niet meer, maar mijn ma's bullshitfilter stond elk moment aan - het probleem was dat ik een stuk meer moest filteren dan zij.
    'Normaal wel ja,' zei ik, lichtelijk geërgerd - niet door Atlas, maar door de herinnering aan het überleuke jaar, 'maar dit jaar heb ik met mijn stomme kop nog eens besloten terug te gaan naar huis, het nog eens te proberen - ik doe het nooit meer. Maar neen dus, ik weet niet of er nog wat interessants gebeurd is. Ik hoop dat ze niet teveel knokpartijen gehad hebben zonder mij, althans.' Ik grijnsde - het was niet echt een lach, maar bij de gedachte aan de trainingen werd ik gewoon vanzelf vrolijk. Knokken en vechten, al dan niet met attributen, was zo ongeveer mijn favoriete bezigheid op kamp. Dat en ernaar kijken. Wat zag ik dáár weer naar uit.

    [ bericht aangepast op 23 juli 2015 - 22:22 ]


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Acis Griffin Ambrose
    Hephaestus • Head Counseler • 21

          "Mijn vader."
          Nadat ik de woorden van de kleine jongedame in mijn gedachten door heb laten dringen weet er vrijwel direct een lichte frons tussen mijn wenkbrauwen te ontstaan. Natuurlijk had ik nooit ofte nimmer wat te horen gekregen over de vader van Myah — alleen het plotselinge gegeven dat ze mede had gedeeld hem te missen kwam daardoor wel vanuit een compleet vreemde hoek. Doordat ik sociaal niet bepaald fantastisch in ben gesteld besluit ik snel om het onderwerp van het gesprek te verplaatsen naar mijn enige bron van specialiteit: het maken en ontwerpen van wapens.
          "Misschien een klein, scherp mes? De andere moet ik slijpen. Maar ik ben ook een nieuwe nodig. . ."
          Knikkend maak ik in mijn gedachten een "boodschappenlijstje" voor de elementen die ik benodigd zou hebben om voor Myah een nieuw mes te gaan maken. Doordat ik weet dat haar oude mes een mes was wat al vele jaren meeging heb ik al besloten om iets compleet anders voor haar te gaan maken waardoor ze compleet versteld zou staan. Uiteindelijk kwam het me ten goede dat ik Myah zo goed — of in ieder geval: dat dacht ik — te kennen: ik kon me zonder te hoeven rekenen in denken wat voor gewicht het mes zou moeten hebben om gebalanceerd in haar fijne handen te liggen.
          "Thalia — wat ga jij doen vanavond?"
          "Hm. Maak maar iets. Verzin jij maar wat. En iets met jou, denk ik."
          Direct schieten mijn gedachten naar de verschillende ontwerpen die ik op mijn werktafels heb liggen en over de vraag of er iets zou zijn wat ik voor Thalia zou kunnen maken. Diep van binnen heb ik altijd al wilde ideeën gehad rondom het gegeven dat ze vaak zweefde in plaats van wandelde — dat zou toch in haar voordeel gehanteerd kunnen worden in een gevecht als er een juist wapen aan gekoppeld zou worden.
    Voor een aantal minuten ben ik zo in gedachten verzonken dat ik de twee jongedames compleet uit het oog verlies en ik een wazige blik in mijn kijkers krijg. Uiteindelijk heb ik voor beiden een prachtontwerp in mijn hoofd zitten en knipper ik een aantal malen om terug te komen naar het hier en nu. Eigenlijk zou ik nu al willen beginnen aan de ontwerpen zodat ze vanavond klaar zouden zijn — maar ik had weet van het gegeven dat— onmogelijk was aangezien ik de nieuwelingen op zou moeten vangen op het Camp.
          "Misschien kan ik ook wel wat meedoen. Dan ga ik daarna nog wel even naar de smederij. Er zullen genoeg nieuwe Hephaestus kinderen zijn die zo enthousiast zijn dat ze daar de gehele nacht in rond willen hangen." Voor even aarzel ik om mijn volgende woorden. "Maar niet als jullie meiden dingen gaan doen. . ." mompel ik dan zacht terwijl mijn wangen enigszins rood worden. Verschillende malen heb ik bij een groepje gezeten dat had besloten de gehele avond te praten over Apollo en zijn buikspieren. Nooit meer. Ik zou nog liever in een kleine ruimte kruipen dan praten over de abs van de Zongod die door alle meiden op het kamp werd aanbeden.
    "Wanneer heb je— je nieuwe mes nodig, Myah?" vraag ik dan casual terwijl ik mezelf achterover op mijn rug laat zakken en mijn handen onder mijn hoofd vouw terwijl ik vormen tracht te ontdekken in de wolken die boven mijn hoofd langs zweven.



    Nova Paislee Branch
    Demeter • 18

    Voornamelijk dankzij het gegeven dat Blake zijn handen meerdere malen door zijn haren weet te halen — laten me weten dat ik hem op een of andere wijze teleurgesteld moet hebben: een gegeven waar ik me direct schuldig over begin te voelen. Waarom kon ik geen persoon zijn die alle personen een plezier kon doen zoals zo velen anderen dat doen op Camp Half—Blood? Wanneer ik zie dat Blake's lokken alle kanten op starten te steken voel ik mijn wangen enigszins rood worden — hij begon er bijna. . . schattig uit te zien ondanks de kille en doodse blik in zijn kijkers.
          "Nova. . ."
          Hoe kon Blake dat in Godsnaam voor elkaar krijgen? Het ene moment scheen hij me met de grond gelijk willen te maken met zijn snerende opmerkingen terwijl hij op andere momenten mijn naam uit weet te spreken alsof het een gebod is. Waarom kreeg ik er überhaupt wankelende knieën van en had ik opnieuw het idee dat hij zich anders voor deed dan hij was? Had hij net niet helder en duidelijk laten weten dat hij een afschuwelijke klootzak is die me alleen wilde gebruiken omdat ik daar de perfecte persoonlijkheid voor had?
          "Je moet van je af leren bijten. Je legt altijd de schuld bij jezelf terwijl dat vast en zeker nooit het geval is. Ik zeg niet dat je— jezelf moet veranderen. Maar een linie van defensie kan echt geen kwaad. Iedereen is anders dan de eerste indruk die ze achterlaten want personen doen zich in het begin altijd beter voor."
          Geheel ongemakkelijk door Blake's woorden laat ik mijn All Stars over de bladeren op de grond van de bossen glijden. Defensie? Wat een grap. Kon hij niet zien dat er geen enkele porie defensie in mijn lichaam zat en dat mijn gehele leven al zo was? Voor even voel ik de neiging om hard te gaan lachen en hem te laten weten dat ik het prima vond met hoe ik was en hoe ik mijn gehele leven al ben geweest. Maar dat zou betekenen dat ik deed wat hij zei en voor mezelf op kwam. . . Waarom kon die ene jongeman me zo dubbel en dwars na laten denken over alles wat ik deed?
          "Als je achttien jaar lang door het leven hebt weten gaan zonder enige vorm van defensie kan je dat niet in een simpele dag opbouwen. Daarnaast ben ik tevreden met hoe ik ben en ik ben niet van plan mezelf te gaan veranderen omdat iemand die overduidelijk niet tevreden is met zichzelf me dat staat te vertellen nadat hij me de grond in heeft geboord."
          Gedurende het uitspreken van mijn woorden heb ik mijn wangen steeds roder voelen worden maar ik weet dat ik er goed aan heb gedaan de woorden daadwerkelijk uit te spreken. Het was niet zo dat ik hem aan het aanvallen was: ik zei alleen wat ik had geobserveerd — het gegeven dat hij zich niet als zichzelf voor deed maar als een wredere versie van zichzelf. Waarom kon hij de bezorgde zijde van zichzelf (de zijde die ik gisteren heb kunnen aanzien) niet altijd tonen? Dan zou alles een geheel stuk gemakkelijker voor hem worden.
          "Het spijt me dat je niet jezelf bij me kan zijn. Ik hoop dat er iemand in je leven is waarbij je dat wel zou kunnen."
          Na deze laatste gemompelde woorden zet ik enkele kleine passen naar voren om het mes van Blake terug in zijn hand te duwen. Voor even raak ik daarbij zijn vingers aan waarbij er een schok door mijn arm omhoog schiet. Enigszins geschrokken schiet ik achteruit en vouw mijn armen rondom mijn eigen middel. Wat gebeurde er in Hemelsnaam met me?
          "Nou — ik zie je nog wel. Of niet," brom ik dan zacht terwijl ik me omdraai.



    Anastasia "Ana" Blake
    × Hermes × 15 ×



    Ik vind het ergens wel fijn dat Aurora niet dieper op sommige dingen die ik gezegd heb ingaat. In een diepgaand gesprek heb ik namelijk op het moment niet zo heel veel zin. De ruzie vanochtend met mijn moeder heeft nog altijd een enigszins negatief effect op mijn humeur, al is daar op het moment niet ongelofelijk veel van te merken. '..is dat je niet opgevallen aan mijn accent?..' Om eerlijk te zijn, heb ik daar niet eens zo heel erg op gelet. Misschien komt dat ook wel doordat er hier op kamp wel meer jongeren zijn met een duidelijk accent. Toch knik ik, om niet onoplettend over te komen, terwijl Aurora verder gaat met haar levensverhaal.
    Op het moment dat ik erop wil reageren, botst er iemand tegen mij op. Wankelend zet ik een paar stappen achteruit, terwijl ik nog een poging doe tot het vastgrijpen van iets, om overeind te blijven. Dit lukt niet, waardoor ik met een doffe klap op de grond terecht kom. Aurora buigt zich over me heen en vraagt of het gaat, waarna ze naar het andere meisje kijkt en zich vrolijk voorstelt. Ik snuif en kom overeind, waarna ik het vuil van mijn kleding klop. 'Het gaat prima.' Mijn irritatie klinkt duidelijk door mijn woorden, ook al weet ik zelf dat ik ook niet echt opgelet heb. Vervolgens kijk ik naar het andere meisje, dat me vaag bekend voor komt. Het eerste dat me aan haar opvalt, is dat ze met dit warme weer gewoon nog in een leren jack rondloopt. Ik krijg het al heet door alleen maar naar haar te kijken. En dan bedoel ik het natuurlijk op de "jeetje het is echt te warm om je zo te kleden"-manier. Ik besluit verder niets tegen het meisje te zeggen, omdat ik nu niet bepaald op mijn aardigst ben.


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."


    • LEVI WOLF HUNTER •
    Cabin 20: Hekate • Nineteen


    Iemand had Levi ooit wel eens gezegd dat elektronica en halfgoden niet samen pasten, maar dat hield hem eigenlijk nooit tegen om zijn iPod te gebruiken terwijl hij aan het lopen was. Het was halfvijf 's ochtends. Levi wist niet eens of de harpijen hem nog zouden opeten zo vroeg in de ochtend, maar eigenlijk kon ook dat hem vrij weinig schelen. Het was zes uur toen hij besloot de stoppen. Hij had zo'n beetje een volledig Queen album uitgeluisterd en had de zon zien opkomen. Nu zat hij zijn schoenen opnieuw te strikken in de trainingsarena. Zijn zwaard had hij niet bij zich en hij had zijn dolk bij één van de Hephaestoskinderen achtergelaten omdat de bovenkant van het heft beschadigd was. De trainingszwaarden trokken op niets, maar Levi bedacht dat het goed was om te oefenen. Veel oefening was er echter niet in het inhakken op een dummy. Het was leuk om even stoom af te blazen, maar Levi had zichzelf net al bijna uitgeput met het rennen en stonk waarschijnlijk verschrikkelijk naar zweet. Hij had nog niets gegeten en terwijl hij het zwaard in zijn handen balanceerde, gromde zijn maag even luid. Hij had niet meteen door dat hij niet meer alleen was, maar zag vanuit zijn ooghoek Pyper staan. Hij had zijn dolk aan haar toevertrouwd. Ze was een aangenaam persoon om mee rond te hangen en Levi en Pyper waren wel vrienden te noemen, in zekere zin.
          "Hi Levi," zei ze nadat ze een beetje dichterbij gekomen was. Hij liet het zwaard zakken en liet het toen uiteindelijk op de grond vallen. Hij bedacht dat hij er sowieso heel erg onaantrekkelijk uitzag met de zweetplekken die onwaarschijnlijk op zijn T-shirt te zien waren.
          "Pip!" zei hij opgewekt. "Hoe gaat het met je? Heb je wat kunnen uitrichten met die dolk van me?"


    Well this is a copious amount of crap. x)


    help