Naam: Benjamin Daniel Malachi
Benjamin - Zoon van het Zuiden, of Zoon van mijn Pijn. Benjamin is de jongste zoon van Jacob in de bijbel en hij is ook inderdaad de jongste thuis. Ook geeft zijn verleden nog veel meer lading aan zijn naam.
Daniel - God is mijn rechter. Daniel is een profeet, die voor zijn geloof in de leeuwenkuil werd gegooid. Met het oog op zijn karakter, heeft hij best wat wel van kleine Daniel
Malachi - Mijn boodschapper of Mijn engel.
Door zijn blonde haar, blauwe ogen, onschuldige uiterlijk, en zijn aandoening heeft hij zeker onder het personeel, en ook onder een deel van de andere patiënten de bijnaam 'Alice' gekregen. Hij is hier verre van blij mee, maar heeft echt de moed niet om tegen hen op te staan. Hierdoor kan het vele gebruik van deze naam ook zijn episodes triggeren.
Leeftijd: 23, 12 April
Innerlijk: Benjamin is een jongen met veel verschillende gezichten en uitersten, die een voor een passen bij zijn emoties. Een kant van hem is vrolijk, opgetogen, lief en is echt in voor alles en staat voor iedereen klaar. Hij is echt de clown van het stel die iedereen kan opvrolijken en doen lachen, hoe diep ze ook in de put zitten. Hij is er dan ook altijd als je hem als vriend nodig hebt of een luisterend oor of advies wil hebben, van deze hopeloze optimist. Dit is hij meestal rond zijn vrienden en bekenden. Een andere kant van hem, de kant die niemand graag naar boven ziet komen, is zijn duistere kant. Als deze naar boven komt is hij de schrik van velen. Hij is dan koud, meedogenloos, kil, onbevreesd en heel erg wreed. Als deze kant naar boven komt kan degene die hem heeft doen verschijnen beter vluchten, want hij is echt in staat om je luchtpijp eruit te rijten met zijn blote handen. Hij is dan echt bloed link en je wil hem echt niet tegen je hebben in deze staat van doen. Een staat die naar boven komt als je zijn familie of vrienden iets aan doet, aan probeert te doen of überhaupt negatief tegen ze doet. Als derde heb je de hopeloze romanticus, de zachte emotionele jongen met grootste idealen. Deze kant van Benjamin komt maar weinig naar buiten, en verstopt hij altijd heel erg diep. Eigenlijk alleen als hij in een episode zit krijgen zijn emoties vrij spel en komt alles er in een vloedgolf van angst en paniek uit. Zijn verliefdheid echt uiten heeft hij namelijk erg veel problemen en moeite mee, net als met de rest van zijn gedachten en emoties. Hij durft het eigenlijk niet zo goed. Hoe moedig hij ook lijkt bij zijn vrienden en hoe stoer en onbevreesd hij ook lijkt als hij ze beschermt, zo bang is hij eigenlijk voor afwijzingen en veroordelingen, waardoor hij zijn emoties en gedachten eigenlijk nooit uit. Toch is het vaak wel duidelijk als hij iets echt niet vind kunnen, ook al is het eigenlijk altijd wel een stil protest. Als laatste heb je de kant die de meeste mensen het vaakst zien: De neutrale behulpzame onleesbare grijze muis. Hij velt eigenlijk geen oordelen over anderen, voor hij hun verhaal heeft gehoord, houd zich vaak ook afzijdig, zeker tegenover vreemden, om eerst hun verhaal te horen en dieper in hun hoofd te kunnen kijken, naar hun motieven, gedachtes en gevoelens, voor hij echt iets zegt of doet. Vaak lijkt hij hierdoor verlegen, maar eigenlijk is hij gewoon stil, omdat hij weinig zinnigs te zeggen heeft en niet zo houd van de kletskous uithangen als hij niets te zeggen heeft over een onderwerp, of als hij bang is kritiek te krijgen over zijn meningen, die soms best heel sterk kunnen zijn. Vaak zit hij ook gewoon te dromen, dromen over later, dromen over zijn leven, dromen over andere werelden, waar hij dan verder over tekent in het kleine tekenblokje wat hij altijd bij zich heeft. Dat is ook echt wat Benjamin het liefste doet in zijn vrije tijd: tekenen, al is dat soms wat lastig en is dit weer een gevalletje van schijnbare moed, omdat hij zijn tekeningen aan niemand durft te laten zien, uit angst voor afwijzingen. Onder al deze langen zit namelijk een heel onzeker jongetje, wat zijn ware gevoelens grotendeels flink weet te onderdrukken tot hij ze eruit kan laten op de pagina's van zijn tekenblokje. Toch zal hij altijd klaar staan als iemand echt hulp nodig heeft, of hij ze nou kent of niet. Hij valt niet snel op en houd zich erg op de achtergrond terwijl hij in stilte zijn leven leeft, en zal altijd doen wat nodig is.
Uiterlijk: [fc: Luke Hemmings] Benjamin is een lange magere jongen. Van nature is hij met zijn lange dunne ledematen erg klungelig, maar tijdens zijn episodes is hij hierdoor echt gevaarlijk, omdat hij dan zichzelf serieus kan verwonden, omdat zijn ledematen dan voor hem korter lijken en de meeste objecten op een andere plek dan dat ze eigenlijk zijn. Zo heeft hij ook talloze wondjes en littekens op zijn bleke huis. Zijn normaal stralende ogen zijn helder blauw en vertonen alleen geen glinstertjes als hij in zijn hallucinaties wegzakt. Over zijn oogleden lopen zowel rode striemen als witte littekens van de tijden dat hij heeft geprobeerd zijn hallucinaties te stoppen door zijn ogen uit te krabben. Benjamin heeft blonde haren, die van nature krullen, al is dat moeilijk te zien omdat het vrij kort geknipt is en hij eigenlijk altijd een pet over zijn haren heeft staan. Ondanks zijn lengte, zijn brede schouders, en zijn stralende ogen, is duidelijk te zien dat hij heel onzeker is, en loopt dus eigenlijk altijd met gebogen schouders, en staat met zijn voeten wat kleintjes over elkaar, om minder lang en breed te lijken. Hij heeft een lipring door zijn dunne onderlip, al heeft deze al voor veel problemen gezorgd, vooral met zijn mede patiënten. Ook draagt Benjamin een rozenkrans om zijn nek, die hij elke avond in het Spaans helemaal rond bid. Zelfs tijdens zijn episodes, al gebeurt het dan wel vaak op vreemde tijden, van opeens dagen niet tot driemaal op een dag, tot opeens om 3 uur 's middags net na het zeuren om een kom cornflakes. Dit was de rozenkrans van zijn moeder en het enige wat hij ooit heeft gehad van haar, en het enige wat hij nog heeft van zijn familie.
Ziekte: Alice in Wonderland Syndroom
Tijdens een episode, die dagen kan duren en meerdere malen per dag kan opspelen, zijn er voor hem, als voor de buitenwereld, duidelijke veranderingen te zien. Buiten de episodes om lijkt en is hij een hele normale jongen, die geen enkel probleem heeft, wat eigenlijk ook zo is als hij geen last heeft van zijn aandoening.
Voor hem:
Dysmetropsia - De wereld om hem heen lijkt enorm verandert door zijn hele sterke hallucinaties. Van alles lijkt verder weg of dichter bij, grote of kleiner, dan dat het werkelijk is. Dit is alleen in zijn ogen en puur mentaal, gezien er niets mis is met zijn zicht
Body-dysmorphia - Zijn lichaam lijkt enorm gekrompen, wat ook komt doordat de wereld om hem heen in een ander perspectief staat in zijn ogen tijdens de hallucinaties.
Verlies van tijdsbesef - Tijdens zijn episodes heeft hij geen enkel besef van tijd, net als van perspectief. Hij kan dus makkelijk door zijn ontbijt en lunch heen slapen, of eerste stressen, en dan plots om 3 uur denken dat het tijd is voor een kom cornflakes.
Geheugenverlies - Dit heeft hij alleen bij hele zware episodes, die vooral ontstaan na een periode van slechte slaap. Hij weet dan tijdens zijn episodes niets meer van wat dan ook. Zelfs zijn eigen naam kan hij zich niet meer herrinderen, en ook de Engelse taal is hij dan helemaal kwijt. Als zo'n zware episode is afgelopen, kan hij zich er ook niets meer van herrinderen, terwijl er normaal wel vlagen van blijven hangen, en is dus gewoon dagen kwijt, wat weer paniek oproept, en een nieuwe episode kan triggeren
Voor anderen:
Paniek aanvallen - Doordat plots zijn complete omgeving is verandert, veel dingen meer intimiderend zijn voor hem, zijn hele wereld niet is zoals het hoort, en hij soms zelfs helemaal niets meer weet, zakt hij vaak heel snel weg in een paniekaanval als hij in een episode zit en zijn aandoening weer opspeelt. Dit lijdt tot hyperventileren, hard kloppingen, spasmes, agressief gedrag, gillen, eigenlijk alles was een opgesloten beest zou doen.
Vage blik - Zodra het weer opspeelt krijgt hij een vreemde waas over zijn ogen, wat eigenlijk de enige waarschuwing is dat hij wegzakt in een hallucinatie voor hij in paniek raakt. Als dit vroeg genoeg wordt opgevangen kan het met een lichtere episode worden voorkomen, maar dit gebeurt maar heel zelden.
Automutilatie - Doordat hij tijdens zijn hallucinaties een compleet ander beeld heeft van de wereld, doet hij zichzelf snel onopzettelijk pijn aan alles om hem heen. Ook probeert hij van tijd tot tijd weer de hallucinaties te stoppen door in blinde paniek te proberen zijn eigen ogen uit te krabben of zijn eigen hoofd in te slaan met iets wat los ligt, of tegen een muur. Dat laatste lukt meestal niet, juist door dat vervormde wereldbeeld.
Jaren in asylum: 5
Slaaphal: 2, al heeft hij zijn eerste jaar in 4 gezeten, omdat ze niet door hadden dat hij hallucineerde en dachten dat hij een zware paniekstoornis had
Relaties:
Brianna Emmanuelle Ravenshaw
Met Brianna heeft Benjamin een redelijke vriendschappelijke band. Ze zijn elkaar's maatjes, in elk geval buiten zijn episodes om. Hij vind het fijn om naar haar verhalen te luisteren en haar lichaamswarmte tegen zijn huid te voelen. Hij laat haar in ruil daarvoor op zijn armen en benen knabbelen, maar laat het zeker niet toe als ze harder probeert te bijten. Dat triggert soms een aanval, maar anders is het ook direct even over met hun contact, hoe fijn hij het ook vind om in haar buurt te zijn, als hij zich goed voelt. Of het ooit zou worden weet hij niet, maar zoizo denkt hij niet dat zoiets voor hem weggelegd is, door zijn aandoening.
Tate is de vriend die Benjamin eigenlijk altijd al nodig heeft gehad. Ze hebben het in goede tijden gezellig samen, maar als hij in een van zijn aanvallen zakt, is Tate de enige die hem met rustige zachte woorden eruit kan trekken, of de paniek in elk geval stukken kan verminderen. Hier tegenover staat dat hij probeert Tate te helpen met zijn verslaving. Hij kan het gewoon niet aanzien dat zijn beste vriend zichzelf pijn doet, en probeert er alles aan te doen om het in elk geval te verminderen, terwijl hij zelf zichzelf nog vaker dan eens flink verwond in zijn blinde paniek. Terwijl hij meestal alleen luistert naar Brianna, praat hij ook wel echt met Tate. De jongens zijn heel close samen, en dat merk je direct als je ze samen ziet.
Benjamin is de jongste van een gezin uit San Francisco. Zijn moeder is een Mexicaanse, en zijn vader een Amerikaan. Zelf heeft Benjamin, als jongste van 7 kinderen, zijn moeder nooit gekend, omdat die stierf in het kraambed. Hij werd opgevoed, samen met zijn broers en zussen, door zijn Mexicaanse oma, waardoor Spaans ook zijn moedertaal is, terwijl zijn vader het zelf maar half spreekt. Die was alleen niet vaak thuis, omdat hij 6dagen per week, 12 uur per dag aan het werk was. Het was niet dat het perse moest, maar hij werkte graag en had niet zo veel met zijn kinderen. Ze waren een leuke accessoire, een prachtig campagne middel, maar zeker sinds zijn vrouw was gestorven in het kraambed, was er ook niemand meer die hem pushte om ze dagelijks aandacht te geven. Hij ging naar een goede school en kreeg een goede educatie, maar toch was er van kleins af aan wel duidelijk dat er iets niet helemaal goed met hem was. Hij kon heel plots flippen, wat met de jaren, en met de centimeters die hij groeide, alleen maar vaker gebeurde en erger werd. Hij is een slimme jongen en wist, ondanks zijn aanvallen, wel zijn school zeer succesvol af te maken, maar wel alleen in een kamertje om de andere leerlingen te beschermen. Zijn oma heeft alles geprobeerd om het te verhelpen, van doctoren, tot exorcismes, maar niets hielp. Uiteindelijk kwam zijn vader een dag thuis met een foldertje voor de inrichting, en ondanks dat zijn grootmoeder er niets van wilde weten, werd Benjamin, onder het mom van dat zijn vader nogsteeds de baas was over zijn kinderen, naar het gesticht gestuurd, waar hij de reputatie van zijn vader niet meer kon beschadigen.
[ bericht aangepast op 8 juli 2015 - 19:10 ]
Bowties were never Cooler
