[MSV] • Loverboys • OO4 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 juli 2015 - 1:04 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Ashton zette gewoon de radio aan en knikte.
"The kitchen is all yours. Maar please laat het niet afbranden." Ashton knipoogde naar haar terwijl hij haar lachend de tas aanreikte.

[ bericht aangepast op 27 juni 2015 - 12:53 ]

I just caught the wave in your eyes

Hij fronste even. Had ze nu echt niet door dat dat verkeerd was? Hij had zelf als kind ook zo'n dingen gedaan, maar zijn ouders hadden hem heel duidelijk gemaakt dat dat fout is. Hij besloot er niet verder op in te gaan en lachte het weg.
"Ben ik dan wel welkom?" grinnikte hij. Hij stak zijn handen nonchalant in haar zakken terwijl hij langzaam naast haar wandelde.
"Je hebt een mooi huis trouwens, met hoeveel zijn jullie?"

Mijn brein breint zoals het breint.

Hoewel hij amper 30 reed over de wegen waar hij vanochtend met ruim 90 km/h overheen gestormd was, merkte hij wel dat ze blij was toen ze weer met haar beide benen op de grond stond. Hij zette zijn motor in de schuur en opende de deur. "Nou, welkom?" Zei hij met een lach. Hij was zich ervan bewust dat er een vage geur van sigaretten hing en dat dat geheel zijn schuld was, aangezien hij de kettingroker van het stel was. Natuurlijk luchtten ze de boel wel, maar dat hielp niet genoeg en vanochtend waren de ramen sowieso dicht gebleven.
Terwijl hij naar Dyana gebaarde dat ze mee naar binnen moest komen, liep hij verder naar de woonkamer en zette even een raam open, om de geur misschien toch een beetje het huis uit te krijgen.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Regina had zachtjes moeten lachen om zijn wat kinderlijke armband, maar het is het gebaar dat telt. Nathan moest dan ook grijnzen om haar opmerking. "Ik heb veel geheime talenten weet je." zei hij plagerig en keek kort even naar Regina en daarna naar het meer. "Heb je je nooit eens afgevraagd hoe het moet zijn om in het mee te zwemmen? Lijkt me eigenlijk best geinig." Nathan was eigenlijk doodserieus, het leek hem wel gaaf om gewoon alle regeltjes van je af te schudden en doodleuk tussen de vissen te zwemmen. Gelukkig hield Nathan zich in om Regina er niet in te gooien, dat zou wel lachen zijn maar hij wilde haar dat ook niet aandoen... Nog niet... Om van onderwerp te veranderen kuchte hij eventjes en weer wat serieuzer. "Zeg ik had op school wat gehoord van een feestje zaterdag, zin om mee te gaan?" vroeg Nathan haar met een lieve glimlach. Als hij zich niet vergiste was het een feestje van Max zijn meisje.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Elles schrok even van de vraag, want ze twijfelde er zelf ook even bij. Max mocht er van haar zeker in, iedereen mocht er in, maar of de anderen dat wilden, wist ze niet.
"Ik zorg er wel voor," besloot ze zo zelfzeker mogelijk. De boom naderde en ze hoorde geen bekende stemmrn, wat dus wilde zeggen dat op zichelf en Max na er niemand meer aanwezig was.
"Dankjewel," glimlachte ze. Inwendig moest ze even haar huisgenoten natellen, maar zei daarna: "Acht, nee, negen. Met mij erbij tien. Ja, een hele boel." Ze trok zichzelf op aan een tak en sprong van de ene naar de andere, ergens helemaal van boven, nam ze plaats op een tak die haar uitzicht gaf van de straat.
"Aan wie was het voor truth or dare?"

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Hij keek verwonderd toe hoe Elles gracieus de boom in klom. Toen ze eindelijk stilzat, zei ze iets, maar hij kon het niet verstaan. Ze zat te hoog. Hij zuchtte een beetje en greep de eerste tak. Iets langzamer en minder sierlijk klom hij tot bij haar. Hij zakte naast haar neer, hoorde de tak vervaarlijk kraken en schoof wat meer haar richting uit, waar de tak dikker en steviger was. Hij grinnikte verontschuldigend en vroeg haar haar vraag te herhalen. Ze zag er alweer wat blijer uit en hij ontspande weer.
"Truth, prinsesje," antwoordde Max met fonkelende ogen.

Mijn brein breint zoals het breint.

"Truth, mhh, wanneer was jouw laatste relatie?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze stond op en begon wat op de takken heen en weer te balanceren, toen ze plotseling Elisa, Noah en Lynn zag naderen. Ze keek even snel naar Max en dan weer naar het groepje, inwendig slaakte ze een zucht en zei Max om even te wachten. Ze stormde weer de boom uit en aan de stam van de boom kwam ze het groepje tegen.
"Oh, Elles is hier ook!" riep Noah uit.
"Ik wed niet alleen?" stelde Elisa en ze wierp een blik omhoog naar Max. "Hoe dan ook, ik wil me nu echt excuseren tegenover jou. Ik was een beetje jaloers..." Ze vloog Elles om de nek en gaf haar een knuffel. Verbaasd knikte Elles, dit ging gemakkelijker dan ze dacht.
"Je hoeft toch helemaal niet jaloers te zijn," fluisterde ze. "Je bent veel groter en mooier. Max is gewoon een vriend." Ze glimlachte weer en keek even naar boven.
"Ja, nu we het weer over hem hebben, ik mag hem nog steeds niet. Ik zou grag hebben dat hij weggaat." Elles' ogen vielen bijna uit haar kassen, dat kon ze niet menen. Toch niet zo gemakkelijk.
"Maar, Elisa." Ze zuchtte. "Nee, hij blijft. Wij waren hier het eerste en anders ga je maar weg." Ze negeerde haar gejaagde ademhaling en probeerde zo zelfzeker mogelijk in haar schoenen te staan. Max zou trots zijn op haar.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Max moest lachen om haar vraag. Hij wist eigenlijk zelf niet wat hij erop moest antwoorden. Ja, hij had ooit een relatie gehad, maar hij had zich er nooit echt voor ingezet. Lilly was eerder iemand waar hij wat vaker naar terugging en daarbij was het al vijf jaar geleden. Dat laatste kon hij echter moeilijk vertellen, aangezien Elles dacht dat hij maar negentien was.
Gelukkig voor hem, hoefde hij de vraag niet te beantwoorden. Elles' vrienden kwamen aan en ze vloog de boom uit voor hij er überhaupt iets tegenin kon brengen. Hij kreunde zachtjes bij het horen van Elisa's stem en klom zelf ook langzaam naar beneden. Toen hij beneden was, hoorde hij nog net hoe Elles tegen haar in ging. Hij kon een glimlach niet onderdrukken en ging naast haar staan.
"Ook hallo," mompelde hij ietwat té vrolijk. Hij hield zichzelf nog net tegen om een arm om Elles heen te slaan. Hij moest toegeven, moesten ze alleen geweest zijn, dan had hij Elisa met liefde zelf uit een boom geduwd. Maar dat hoefde zijn meisje niet te weten.

Mijn brein breint zoals het breint.

Jace begon mee te neuriën met de radio en grijnsde. ''Ik kan je niks beloven.'' Ze pakte de tas aan en liep naar de keuken. Daar legde ze de tas neer op de keukentafel en begon daar alles uit te pakken. Ze opende elk kastje, één voor één open zoekend naar een pan. ''Uh, Ash. In welk kastje liggen de pannen?''

I don't want you to die, I want you to suffer.

"Hallo, Max." Bij het zien van hem, kalmeerde ze wat en leunde wat dichter naar hem toe. "Ik was net tegen Elisa aan het zeggen dat wij hier blijven en als ze daar iets op tegen hebben, zij maar moeten gaan. Toch, Elisa?" Ze trok daarop even haar neus op, maar had blijkbaar geen zin in een discussie.
"Ik zie dat je een grotere mond hebt gekregen, maar voor nu, gaan wij wel. Dit had ik niet van je verwacht, Elles," sneerde ze en trok de anderen mee weg. Elles slikte moeilijk en ging ergens op een lage tak zitten.
"Dit vond ik niet fijn," gaf ze toe. "Het voelt niet alsof ik het ben."

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Ashton zat net met zijn hoofd in een kast toen hij Jace's vraag hoorde.
"Uhm... Wacht even." Ashton liep de keuken weer in en wees een paar kastdeuren aan. 'Hier heb je pannen, vergieten etcetera. Daarboven borden, mokken, bekers, je-weet-wel en daar heb je bestek," somde hij op en keek haar aan. "En nu moet ik weer gaan opruimen." Ash liep met een grijns weg en pakte de wasmand. Zachtjes met het liedje dat nu opstond meezingend begon hij alle kleren die er lagen in de mand te dumpen, wat kennelijk een groter karwei was dan het leek.

I just caught the wave in your eyes

Hij ging naast haar zitten en legde troostend zijn hand op haar rug.
"Onenigheden zijn nooit leuk, maar je kan het zo bekijken: zou je het leuk vinden om dingen te doen die je eigenlijk absoluut niet wil doen? En je doet het toch, gewoon omdat je geen nee kan zeggen?" Hij zuchtte even en trok haar wat dichter tegen zich aan.
"Je mag het zelf kiezen, prinsesje. Je moet niet tegen iemand ingaan, dat kies je volledig zelf. Het zou een beetje hypocriet zijn als ik je zou dwingen, of niet soms?" zei hij stilletjes, maar met een vriendelijke glimlach om zijn lippen. "Als je liever hebt dat ik wegga, dan mag je dat altijd zeggen."

Mijn brein breint zoals het breint.

"Ik weet het niet. Waarom kunnen ze jou gewoon niet accepteren?" vroeg ze meer tegen zichzelf dan in het bijzonder. Ze schudde even afkeurend haar hoofd. "Nee, blijf nog even, alsjeblieft." Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder. "Wil je zaterdag ook naar mijn feestje komen?"

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Jace knikte en glimlachte. ''Helemaal prima, dit moet lukken.'' Ze keek hem even aan en glimlachte opnieuw. ''Succes, heb je wel nodig.'' Vervolgens pakte ze een pan en keek met een gecompliceerd gezicht naar de elektrische plaat, die ze zelf thuis had, maar weer anders was. Ze haalde haar schouders op en klikte het aan op de tweede stand. Daarop legde ze de pan neer en draaide zich weer om naar de tomaten die nu verspreid lagen op de tafel.
      Jace pakte een snijplank uit één van de kasten en begon de tomaten te snijden terwijl ze ongegeneerd hard met de muziek meezong.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Dit ging beter dan verwacht. Het leek alsof ze hem weer wat meer vertrouwde en dat vond hij fijn. Hij vond het fijn hoe zijn vingers over haar rug streelde en hoe ze tegen hem leunde. Hij voelde zich heel even normaal, maar hij wist dat het maar schijn was. Hij voelde geen vlinders in zijn buik en zijn hoofd duizelde niet van de roze wolken. Hij voelde nauwelijks iets meer dan gewoonlijk. Hij wist alleen niet of hij daar nu mee inzat of niet. Dat leek wel veranderd te zijn, voor de eerste keer leek het alsof hij het... vervelend vond dat hij niets voelde.
Hij schudde heel lichtjes zijn hoofd. Hij moest bij de opdracht blijven.
"Natuurlijk wil ik naar je feestje komen," antwoordde hij. "Is je familie dan al weg?" vroeg hij nieuwsgierig.

Mijn brein breint zoals het breint.