[MSV] • Loverboys • OO4 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 juli 2015 - 1:04 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

''Ik zie wel wat ik eraan doe, het zijn mijn vrienden maar.'' Ze glimlachte even en haar hoofd draaide naar Max toe, die waarschijnlijk met Elles aan het sms'en was. Jace lachte even om Ash' opmerking en schudde haar hoofd. ''Dick.'' zei ze en plofte naast Max neer op een stoel. ''Je weet niet door wat voor pijn wij doorstaan, weet je. Jongens onderschatten dat veel te erg. Kijk, ik zou erg blij zijn als een jongen me een mand vol eten brengt tijdens mijn menstruatie.'' Ze haalde onverschillig haar schouders op en nam een slokje van haar Bacardi, die ondertussen al bijna op was.
      ''Hey, moet ik een goed woordje voor je doen bij Elles?'' Ze keek hem schuin aan en fronste even. ''Of vindt ze het raar dat ik bij je ben? Wat ik trouwens wel voor kan stellen.''

I don't want you to die, I want you to suffer.

Ash lachte even bij Max woorden en nam weer een slokje Bacardi uit zijn red cup, die nu bijna leeg was. Toen hij zag dat Max weer even moeilijk begon te kijken perste hij even zijn lippen op elkaar.
"Misschien moet je gewoon dat boek een keer meenemen, naar haar toe gaan en haar in echt aanspreken," Ash keek Max veelbetekenend aan en keek toen naar Jace."En als de geweldige Jace je nou ook nog even helpt dan komt het allemaal goed, Hakuna Matata." hij grijnsde even en knipoogde naar Jace.
Bij haar woorden over hoeveel pijn ongesteld zijn doet fronste hij kort en wilde wat zeggen – hij had immers wel ergere martelingen doorstaan – maar hij klapte zijn mond wijselijk weer dicht en lachte het weg.
"Awh dan kom ik je wel Ben and Jerry's brengen."

I just caught the wave in your eyes

Mijn brein breint zoals het breint.

''Ach, Elles kennende zal ze je wel aanspreken. Hoe dan ook.'' Ze haalde haar schouders op en rolde haar ogen bij Max' opmerking over de trouwerij. ''Maar natuurlijk, misschien wel een bruiloft in het graf? Dat is misschien wel een erg goed idee.'' zei ze sarcastisch en schonk opnieuw wat Bacardi in haar glas, waarna ze de fles naar Max toeschoof.
      ''Als jij me Ben en Jerry's brengt tijdens die periode van de maand, ben je mijn held.'' zei ze lachend en nam een slokje. ''Ik bedoel maar,'' Ze zuchtte even en schudde haar hoofd. ''Ben en Jerry's maakt alles goed.''

I don't want you to die, I want you to suffer.

Meteen daarna kreeg ze het volgende berichte en het was alsof Max door haar bericht heen kon lezen. Gah, waarom kon ze toch niet zo goed liegen? Of toch, semi-liegen. Ze vertrouwde hem wel, maar toch ook niet. Ze kende hem nog maar een paar uur, langs de andere kant kon ze niet van hem verlangen om zich te verantwoorden. Hij mag kiezen wat hij doet.

Ik geloof je wel, maak je geen zorgen. Nu moet ik gaan.
-- Elles xoxo

Ze legde haar gsm weg en nam haar favoriete boek; De Boekendief. Ze had het letterlijk verslonden, en nog een keer en nog een keer. Een tig aantal keer en steeds keer op keer genoot ze er weer van.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Alexander wist een moment niet wat hij moest zeggen, maar herpakte zich al snel. Hij zette een glimlach op en pakte haar hand aan en schudde die toen stevig.
"Hé wat jammer, maar onthoud dat je jezelf nooit mag wegstoppen, darlin'. Hopelijk tot ziens, het ga je goed en wens je vader veel geluk met zijn promotie", zei de jongeman met een spijtige glimlach. Hij draaide zich om en begon toen weg te lopen, maar niet zonder nog een keer over zijn schouder te kijken hoe Hester binnen ging in haar huis. Toen ze de deur achter zich had gesloten, viste de jongeman zijn gsm uit zijn broekzak om een berichtje van Max te vinden. Hij grinnikte even bij de comment, maar kwam al snel weer bij de conclusie dat hij met een groter probleem zat. Hij drukte op Max' naam en wachtte tot zijn gsm eindelijk over ging. Toen hij hoorde dat de persoon aan de andere kant opnam zei hij meteen wat hij wou zeggen: "Max, we hebben een probleem hier..."

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Max was net midden in een ingewikkelde berekening toen hij het berichtje kreeg. Hij keek ernaar en was er absoluut niet blij mee. Met een woeste zwaai mikte hij het ding in een stapel kleren aan de andere kant van de kamer. Hij wilde zich juist weer gaan concentreren toen de telefoon opnieuw afging. Pas toen het voor een vierde keer trilde, had hij door dat hij gebeld werd. Hij rolde onhandig uit bed, vloekte toen hij zijn teen tegen een stoelpoot stootte en graaide het ding weer van de kledij af.
"Max," mompelde hij zijn naam, maar de persoon aan de andere kant was al aan het praten. Hij had totaal niet gezien wat de naam was, maar herkende wel de stem.
"Alexander? Wat is er, buddy?'"

Mijn brein breint zoals het breint.

Alexander besefte dat hij zijn naam niet had gezegd en dat dat de reden was dat Max even stil was. Toen de vraag kwam zuchtte hij even diep.
"Wel, ik denk dat onverwachte promotie een verklaring is... Hester gaat verhuizen, for fuck's sake. Hoe gaan we dat allemaal regelen?" vroeg de jongeman, misschien wel lichtelijk in paniek. Hij had zich op veel situaties voorbereid: dat ze hem niet zou mogen, of ze hem zou frienzonen, maar dit was niet op zijn lijst met risico's langsgekomen en hij maakte zich toch wel wat zorgen. Hij wachtte op Max voor antwoord en hoopte dat hij meer ideeën had dan hijzelf.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Max wreef gefrustreerd over zijn gezicht.
"Rustig, Al. We vinden wel iets. Ze gaan je sowieso niet straffen voor iets waar jij niets aan kan veranderen. " Terwijl zijn hersenen op volle toeren draaiden, liep Max wat heen en weer. Plots kwam hij op een idee en begon hij in een kast te rommelen.
"Waar liggen die verdomde papieren?" gromde hij zachtjes, terwijl hij even vergat dat hij de telefoon nog vasthad.

Mijn brein breint zoals het breint.

Terwijl Alexander naar de school terugliep hoorde hij Max grommen op zichzelf en hij grinnikte kort. In die tijd was hij al weer bij zijn auto aangekomen en hij maakte meteen verbinden met zijn oortje, zodat hij handsfree kon bellen. Hij startte zijn auto en zette hem in achteruit.
"Heb je iets Max? Ik kom nu naar jullie toe, maar ik heb zin in pittig eten, eerst nog iets Chinees gaan halen of iets dergelijks, jij ook iets?" vroeg hij aan Max die nog altijd aan de andere kan van de lijn hing, wist hij veel wat te doen om hem te helpen...

Sidera nostra contrahent solem lunamque

"Are you kidding me? It's food!" grinnikte Max. "Ash heeft zijn meisje al binnen gekregen, maar ik leid je er wel even langs." Net op dat moment vond hij eindelijk wat hij moest hebben. Hij trok enkele dunne mapjes onder een stapel rotzooi vandaan en grijnsde. "Ik heb het gevonden. We hebben enkele reservedossiers gekregen, dus je kan een nieuw meisje komen kiezen," wist hij te vertellen. Hij bladerde door enkele dossiers en bleef bij eentje hangen.
"Dit lijkt me wel jouw type," mompelde hij terwijl hij het snel doorlas. "Iliona Whitt. Zeventien jaar en ze verhuist over enkele dagen hierheen."

Mijn brein breint zoals het breint.

Alexander lachte en sloeg ergens links af. Toen hij het idee van zijn makker hoorde, lichtte hij een beetje op.
"Okay, ik ben onderweg, bijna bij het eten. Ik ben bij je in een minuutje of 20, misschien 30, hangt van het eten af. Het gewoonlijke veronderstel ik?" vroeg hij en stopte voor de de afhaalchinees en drukte na het antwoord van Max zijn gsm af, maar hij vergat helemaal zijn oortje af te doen, dus de mensen in het restaurant keken hem nogal raar aan.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

"Yessss," antwoordde Max met een glimlach. Hij legde af en ging in afwachting verder met zijn berekening. Hij moest absoluut weten hoe lang het zou duren voor hij zijn schuld had afbetaald, en deed in een keer hetzelfde voor zijn vrienden. Hij berekende het keer op keer en steeds opnieuw duurde het te lang naar zijn zin. Hij zuchtte en mikte het boek op zijn bureau. Maar goed dat ze allemaal nu degelijk konden beginnen...

[ZATERDAG]

Mijn brein breint zoals het breint.

"Damn it waar is dat ding nou!" mompelde Reagan gestresst en ze rende door haar kamer in haar indigoblauwe, kanten lingeriesetje. Over een halfuurtje zou Tyler haar ophalen en ze was nog lang niet klaar. In haar haast struikelde ze over een schoen die random op de grond lag en gelukkig kon ze zichzelf opvangen met haar handen anders had ze nu languit op de grond gelegen.
Uiteindelijk vond ze dat wat ze zocht: haar lippenstift. Ze wilde het net op haar lippen stiften toen ze zich bedacht dat ze eerst nog haar jurkje aan moest trekken. Zuchtend stont ze op, achter haar make-up tafeltje vandaan om het jurkje van de hanger af te halen. Voorzichtig trok ze het jurkje aan en trok het, eenmaal het om haar lichaam gesloten zat, even goed. Twijfelend liep ze maar de spiegel en fronste even, was dit niet tè? Een heel stuk van haar rug lag bloot en ze had ook een inkijk waar door haar volle boezem zeker opviel. Echter was het totaal geen sletterig jurkje, toch twijfelde ze. Was hij niet te strak? En het kant kon dat wel? Haar bh was gelukkig strapless, anders had het er nogal vreemd uitgezien. Ze had alleen niets anders dus had ze vrij weinig keus, ze sloeg haar ogen neer en zuchtte even diep.
Ze ging weer zitten en begon met haar haren te föhnen gezien ze net onder de douche vandaan kwam en deze dus klets nat waren. Vervolgens borstelde ze haar haren en liet ze maar gewoon los hangen, hoewel ze ze wel, om ze een beetje in model te brengen, naar een kant borstelde. Vervolgens bracht ze wat mascara op, echter niet tè veel, sowieso ging ze het eenmaal daar wel weer weghalen, ze wreef veel te vaak in haar ogen om mascara te kunnen overleven. Haar lippen stiftte ze wijnrood, echter toen ze in de spiegel keek vond ze dat ze er belachelijk uitzag. Ze veegde de lippenstift weer van haar lippen af met een tissue, de mascara liet ze maar voor wat het was. In haar oren deed ze goude ringetjes, in het gaatje naast haar oorbelgaatjes deed ze eveneens een goude ringetje, in het gaatje in haar oorschelp deed ze een zwart ringetje en om haar pols deed ze het bruinleren Pandora armbandje waar nogal zielig slechts één bedeltje aanhing, toch was het haar lievelingsarmbandje omdat ze het had gekregen van haar oma.
Opnieuw stond ze op en keek in de spiegel, ze moest toegeven, ze zag er knap uit, aantrekkelijk en zelfs een beetje sexy of uitdagend. Met een gekanteld hoofd bekeek ze zichzelf en frunnikte wat aan haar jurk, sinds wanneer deed ze zo haar best op hoe ze eruit zag? Sinds Tyler je date is schoot er door haar gedachten en ze wist dondersgoed dat - dat ook daadwerkelijk de reden was. Op blote voeten liep ze naar haar kast en pakte haar zwarte Vans eruit en een paar zwarte pumps, welke moest ze aantrekken? Wat zou de rest in godsnaam aantrekken? Ze besloot dat pumps het wel iets tè zouden maken dus zette ze die weer terug en deed toen haar Vans aan. Huppelend liep ze weer terug naar haar spiegel en draaide een rondje, ze was eindelijk klaar en inmiddels had ze nog maar tien minuutjes tijd. Op de achtergrond speelde Paint You Wings van All Time Low en ze zong zachtjes mee terwijl ze haar kamer begon op te ruimen. Toen ze ook daarmee klaar was en ze nog zes minuten had besloot ze maar alvast beneden te gaan zitten. Haar telefoon haalde ze uit de stereoinstallatie en met een klein schoudertasje over haar schouder liep ze naar beneden. Haar zus lag verveeld op de bank beneden een vage serie te kijken en toen ze voetstappen hoorde keek ze ongeïinteresseerd op. Toen ze Reagan zag staan viel haar mond open.
"Wauw Reagan je ziet er geweldig uit!" riep ze verbaasd uit en Reagan bloosde even.
"Echt waar? Wauw dankje! Is het niet iets tè?" Reagan keek even twijfelend maar haar zusje schudde zonder aarzelen haar hoofd.
"Nee totaal niet, je ziet er prachtig uit, die Tyler-gast mag van geluk spreken dat hij zo'n knappe date heeft," zei ze en Reagan bloosde opnieuw en liep op haar zus af om haar een knuffel te geven.
"Thanks," fluisterde ze en dacht toen aan Tyler. Ze was ergens nogal zenuwachtig om hem weer te zien gezien ze op school nog vrij weinig hadden gepraat, ze was ergens zelfs bang dat hij haar gewoon was vergeten en haar nu liet zitten omdat hij wie weet, een leuker iemand had ontmoet? Ze duwde die - ze moest toegeven: nare - gedachten weg en ging gespannen op de bank zitten terwijl ze wat met het bedeltje van haar armbandje speelde

I just caught the wave in your eyes

Alles stond netjes klaar, de dj was aangekomen samen met de barman en een paar serveersters. Elisa stond ze wat bevelen af te blaffen terwijl Elles alles nog eens controleerde. Alle spullen stonden in de kasten, zodat er geen scherven zouden vallen. Aangezien ze een stenen vloer hadden, zou de drank niet kunnen intrekken, dus dat was al een pluspunt. In de twee wc's beneden, waren er genoeg reserverollen in het kastje, de ontstopper stond al klaar en de mat was weggedaan.
Ze hadden heel de dag alle spullen die gebroken, permanent vervuild of beschadigd konden worden, opgeborgen op een veilige plek.
"Ik denk dat we klaar zijn," glimlachte Elles enthousiast. "We hebben nog twee uren, dus laten we ons opmaken!" Met haar twee vriendinnen achter haar aan, rende ze naar haar kamer op de bovenste verdieping. Ze nam haar kleedje dat ze gekregen had van haar oma als verjaardagscadeau uit de kast en toonde hem aan de twee.
"Wauw! Je oma heeft echt goede smaak!" kirde Lynn. Hun jurken hingen ook in de kast en ze gaf hem ze aan.
"Ik ga eerst nog even douchen. Jullie kunnen die op de verdieping hieronder gebruiken," zei Elles en vloog haar badkamer in.
Niet veel later ontmoette ze elkaar weer in haar kamer.
"Wil je mijn jurk even dichtritsen?" vroeg Lynn. Nadat Elles de hare aan had, deed ze de sluiting van de rits van Lynn dicht.
"Zo," zei ze. Ze draaide zelfs eens een rondje in haar jurk en keek in de spiegel. Haar lichtblauwe jurk was redelijk open, maar zag er niet hoerig uit, vond ze.
"Je staat er prachtig mee," zei Elisa met een klein, jaloers vleugje. "Maar laten we ons nu snel opmaken."
Nadat ze hun haar hadden geföhnd en na wat gekibbel of Elles' haar nu los of vast moest, uiteindelijk werd het los, stonden ze hun ogen op te maken. Elles bracht wat oogschaduw aan en werkte af met mascara. Als finishing touch deed ze wat lichroze, glitterende lipgloss op.
"Klaar!" riep ze enthousiast en rende weer naar haar kamer waar ze haar bijpassende hoge hakken zocht in dezelfde kleur van haar kleedje. Ze koos er bewust voor om die paar centimeters groter te zijn.
"Gevonden!" zei ze en trok ze aan. Elisa en Lynn waren nu ook de kamer binnengelopen. Elles kon haast geen wauw onderdrukken.
"Jullie zien er geweldig uit!" riep ze. "Je haar zit geweldig en jouw make-up is prachtig!" Ze maakte vrolijk een pirouette, want ze kon wel degelijk lopen op hakken en evenwicht houden was ook niet zó moeilijk.
"Nog een half uur! Aahh, ik ben zo benieuwd!" Elles rende de trap af naar beneden waar ze alles nog een keer controleerde. Ze nam plaats op het kookeiland en verzonk diep in haar gedachten.
De afgelopen week was hectisch geweest, vol met voorbereidingen maar ook ups en downs. De ruzie met Elisa was bijgelegd, al had ze Max nog niet helemaal geaccepteerd. Elles had haar met volle details uitgelegd wat er allemaal gebeurd was die maandag en Elisa had hetzelfde gereageerd zoals haar zus. Ze wist daardoor totaal niet meer wat ze moest doen, want ze vertrouwde Max en geloofde haar zus en Elisa, maar besloot de dag gewoon te vergeten. Die week sprak ze niet zo veel met Max; Elisa hing nogal bezitterig rond haar, maar ze had geen zin om er nog tegenin te gaan.
Vrijdag was de rotste dag geweest. Vlak nadat ze thuiskwam van school, vertrok ze weer naar het vliegveld om haar ouders uit te zwaaien. Ja, ze had echt gehuild en ja, haar oma had haar getroosd, maar het was niet genoeg om het gemis te sussen.
"Ik houd van jullie!" riep ze een laatste keer voordat ze verdwenen en niet meer van plan waren de komende drie, vier maanden terug te keren.
"Hey, hey! Niet zo verdrietig kijken! We gaan er een leuke avond van maken; want jij bent jarig!" zei Elisa enthousiast en trok Elles van het blad. Op teken van Elisa klonken de eerste noten luid door de boxen, gelukkig was haar oma niet thuis!
Wild begon Elisa op het ritme mee te dansen en sleurde Elles mee in haar ritmische gedans.
"Ik moet nog even de lampen in de tuin controleren," riep ze boven de muziek uit en rende naar buiten. De lampen had ze al een tig keer gecontroleerd en ze waren in een prima staat. In haar tuin stond ook nog een tent, waar een serveester druk in de weer met de hapjes was. Zoals velen in haar buurt hadden, had de familie Layton geen zwembad en dat vond ze niet erg. Elles hield niet van grote waters; ze was helemaal geen waterrat.
Met een worp op de klok in de keuken die ze vanaf daar kon zien, zag ze dat de eerste genodigden snel zouden aankomen. Ze draaide zich om en rende naar de oprit waar ze klaar ging staan. Niet veel later werd ze bijgestaan door Elisa en Lynn.

[ bericht aangepast op 2 juli 2015 - 18:13 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys