Sinds gister ben ik echt even confused...
Mensen die toevallig al eerder topics van mij gelezen hebben, weten dat het uit is met mijn vriend. Dat is nu twee maanden, dus nog niet zo erg lang. Met vlagen heb ik het er nog steeds erg moeilijk mee, maar dat heb ik de afgelopen +/- drie weken verdrongen, aangezien ik in het laatste jaar van mijn opleiding zit, en ik de kans op mijn diploma niet wil verkloten vanwege gevoelens. Dus de afgelopen tijd gaat het eigenlijk redelijk goed met mijn verdriet, vooral de afgelopen anderhalve week ongeveer (deadline stress helpt in deze wel xd). Maar nu ben ik dus nogal verward..
Naast mijn ex heb ik niet echt veel jongens vrienden gehad, sterker nog, ik heb maar één echte jongensvriend - iemand die ik al zes jaar ken en dat is echt wel een goede vriend van me. We kunnen slap lullen, maar ook diepgaande gesprekken voeren, en aangezien hij ervaring heeft met relaties die uit gaan, praat ik best wel open met hem over de breuk met mijn vriend. Maargoed, dat doet er in dit verhaal ook niet echt toe.. Wat wel uit maakt, is dat hij die zes jaar geleden, verliefd op mij was. Daar zag ik toen niks in, dat heb ik hem gezegd, heel vervelend voor hem, maargoed. Daar is hij nu overheen, aangezien hij nu een vriendin heeft.
De laatste tijd spreken we elkaar wat meer en hebben we op korte tijd een aantal keer afgesproken, zo ook gister. Hartstikke gezellig! Op een gegeven moment hebben we in zijn auto nog wat zitten te vertellen (aangezien t te koud werd om buiten te blijven) tot we uit kwamen op elkaar de kietel-dood geven. Dus nja, wat doe je dan om jezelf af te weren? Het meest effectief is gewoon de handen/polsen van de ander vasthouden, zodat hij/zij je niet kan kietelen. Dus dat was ook wat wij deden. Dat was het moment waarop de verwarring kwam, want eigenlijk moet ik zeggen dat ik het helemaal niet zo erg vond, om op dat moment even zijn hand/pols vast te hebben. En als ik heel eerlijk ben, heb ik vandaag de hele dag aan hem gedacht. Echt 24/7.
Maar ik weet dus niet wat ik hier nu van moet denken - ik begrijp mezelf even niet. Omdat het nog zo kort uit is met mijn ex, ben ik bang dat ik het gemis van samen zijn met iemand, nu projecteer op die vriend, waardoor ik misschien een vertekend beeld krijg van wat ik wel en niet prettig vind bij hem. Daarnaast ben ik bang dat het ergens in mijn onderbewuste mee speelt dat hij jaren geleden verliefd op me was, waardoor ik me misschien -ongewild- toch een beetje gevleid voel en ik daardoor sneller in ga op hints/flirts/etc.
Ik wilde met dit topic eigenlijk advies vragen, maar ik weet niet zo goed wát voor advies ik jullie moet vragen :') Want nja, wat kan ik hier mee? Misschien het een paar dagen rust geven, om te kijken of het misschien alleen een opwelling was van gister avond? Of, wanneer we elkaar weer eens zien, kijken hoe ik me dan voel tegenover hem? Of het gewoon zien als projectie, en die gevoelens en verwarring negeren..
Iniedergeval bedankt voor het lezen!<3
Inspiration can hit you any time
