Zijn jullie eerlijk, of dragen jullie een masker? - Stamcafé

“Share your weaknesses. Share your hard moments. Share your real side. It'll either scare away every fake person in your life or it will inspire them to finally let go of that mirage called "perfection," which will open the doors to the most important relationships you'll ever be a part of.”

Af en toe kom ik tegen, dat mensen helemaal door het lint gaan, en kwaad worden op mij, als ik mijn eigen kwetsbare kant toon, en een open, eerlijk gesprek over dergelijke onderwerpen wil aangaan, waarbij ze dus authentiek en open zouden moeten zijn over hun gevoelens en echte zelf. Dan worden ze echt razend tegenover mij, ook al ben ik heel vriendelijk. Zelf vind ik het niets ergs of beschamend om te zeggen dat ik soms onzeker ben over dit, inzit met dat, verdriet heb over dat...

Wat zijn jullie? Open met je echte zelf? Of loop je toch rond met een masker? Wat denken jullie van je eigen, en van de andere partij?

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Rhaella schreef:
Ik denk dat -dat een mengsel van factoren is. Thuis ben ik gemakkelijk mezelf, maar op school en bij vreemde mensen gedraag ik me toch wel anders. Zo kom ik op school veel zelfverzekerder over en ben ik daar heel uitgesproken, terwijl ik dat thuis een stuk minder heb.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Is altijd anders, ligt eraan waar ik ben en met wie. Soms kan je je eigen niet zijn.

---

The goal isn't to live forever, The goal is to create something that will.

Undine schreef:
Het is vaak een combinatie ; ik kan eerlijk zijn tegen personen waarvan ik zeker weet dat ze me niet veroordelen. Desalniettemin houd ik over het algemeen wel een masker voor, eerder doordat ervaringen me geleerd hebben me niet open te stellen. Bovendien ligt het toch wel een beetje in mijn aard om bepaalde dingen op te kroppen.

---

† Love? I want to sleep.

Ik snap wat jullie bedoelen. Ik stel mezelf ook niet zomaar open en bloot aan iedereen, en ook niet iedereen weet alles, in dat opzicht draag ik een masker, maar wat ik niet doe, is een masker in de zin van "faken''. Ik hou me in bij bepaalde mensen, ik hou dingen voor mezelf, ik verzwijg, maar wat ik niet doe, is mezelf, of dingen, met opzet anders voordoen, als hoe ze in werkelijkheid zijn.

BV: Mijn vriendin heeft last van liefdesverdriet, maar ze doet haar uiterste best de schone schijn aan te houden, en aan iedereen te tonen, inclusief zichzelf, dat hij haar helemaal niets kan schelen. Als ik daardoor kijk, en als vriendin haar probeer te troosten, krijg ik de volle wind van voren, ben ik cru, ben ik grof, ben ik ongepast...

Omdat als je jezelf een leugen voorhoudt (en er in gelooft) en je daarna wordt geconfronteerd met de waarheid, je wordt geconfronteerd met het bedriegen van jezelf. Voor iemand die eerlijk tegen zichzelf is, is de waarheid niet kwetsend. Ik draag ook een masker in de zin dat ik dingen voor mezelf hou, maar ik "manifesteer'' mij nooit op een bepaalde manier naar buiten en ik hou mezelf al helemaal geen leugens voor. Iemand anders kan mij nooit kwetsen met de waarheid: als iemand me probeert op te peppen als hij/zij merkt dat ik een onzeker moment heb, waardeer ik dat en ga ik die persoon niet voor cru, grof en ongepast uitmaken.
Is jullie masker iemand wie je niet helemaal bent? Of is het meer van: dit is iets wat ik nu gewoon verkies voor mezelf te houden, maar ik doe me ook nooit voor zoals het niet is.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik heb me wel meer geopend tegenover mensen alhoewel ik daar ook mensen mee heb gekwetst
Ik heb ruim een jaar therapie gevolgd en daarin heb ik geleerd om mijn masker wat meer af te zetten, omdat ik anders mezelf over mijn hoofd zag.
Ik verberg me nog steeds achter een masker, maar ik kom er wat vaker van achter. Zo zijn sommige mensen er sindsdien achter gekomen dat ik ook best een bitch kan zijn, dus het is niet altijd goed als je vanachter je masker vandaan komt.

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Prim schreef:
Ik heb me wel meer geopend tegenover mensen alhoewel ik daar ook mensen mee heb gekwetst
Ik heb ruim een jaar therapie gevolgd en daarin heb ik geleerd om mijn masker wat meer af te zetten, omdat ik anders mezelf over mijn hoofd zag.
Ik verberg me nog steeds achter een masker, maar ik kom er wat vaker van achter. Zo zijn sommige mensen er sindsdien achter gekomen dat ik ook best een bitch kan zijn, dus het is niet altijd goed als je vanachter je masker vandaan komt.

Wat deed jij dan? Alles verbloemen voor andere mensen?

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Histoire schreef:
Ik snap wat jullie bedoelen. Ik stel mezelf ook niet zomaar open en bloot aan iedereen, en ook niet iedereen weet alles, in dat opzicht draag ik een masker, maar wat ik niet doe, is een masker in de zin van "faken''. Ik hou me in bij bepaalde mensen, ik hou dingen voor mezelf, ik verzwijg, maar wat ik niet doe, is mezelf, of dingen, met opzet anders voordoen, als hoe ze in werkelijkheid zijn.

BV: Mijn vriendin heeft last van liefdesverdriet, maar ze doet haar uiterste best de schone schijn aan te houden, en aan iedereen te tonen, inclusief zichzelf, dat hij haar helemaal niets kan schelen. Als ik daardoor kijk, en als vriendin haar probeer te troosten, krijg ik de volle wind van voren, ben ik cru, ben ik grof, ben ik ongepast...

Omdat als je jezelf een leugen voorhoudt (en er in gelooft) en je daarna wordt geconfronteerd met de waarheid, je wordt geconfronteerd met het bedriegen van jezelf. Voor iemand die eerlijk tegen zichzelf is, is de waarheid niet kwetsend. Ik draag ook een masker in de zin dat ik dingen voor mezelf hou, maar ik "manifesteer'' mij nooit op een bepaalde manier naar buiten en ik hou mezelf al helemaal geen leugens voor. Iemand anders kan mij nooit kwetsen met de waarheid: als iemand me probeert op te peppen als hij/zij merkt dat ik een onzeker moment heb, waardeer ik dat en ga ik die persoon niet voor cru, grof en ongepast uitmaken.
Is jullie masker iemand wie je niet helemaal bent? Of is het meer van: dit is iets wat ik nu gewoon verkies voor mezelf te houden, maar ik doe me ook nooit voor zoals het niet is.

Om eerlijk te zijn vind ik het dan helemaal niet raar dat mensen dan kwaad op je worden. Zij houdt zichzelf sterk om een reden en jij wilt (weliswaar goedbedoeld, maar toch) dwars door die muur slaan, terwijl zij die muur op het moment juist nodig heeft. Dat is niet zozeer de confrontatie dat je jezelf aan het voorliegen bent, maar een zelfverdedigingsmechanisme waar jij geen respect voor toont. Zeker in het geval van liefdesverdriet is het 'fake it till you make it' idee nog lang niet zo slecht.

Maar goed, ik ken jouw vriendin niet, dus misschien zit ik er wel helemaal naast, maar dat is in ieder geval hoe de situatie in mijn oren klinkt.

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Histoire schreef:
(...)

Wat deed jij dan? Alles verbloemen voor andere mensen?

Ja, ik liet mensen nooit zien als het niet goed met me ging en ik deed eigenlijk mijn uiterste best om andere mensen tevreden te maken, ook als dat ten koste ging van mezelf.

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Mijn opleiding gaat over dit soort dingen, hierbij een (zwaaaar) verkorte uitleg van het beeld dat ik heb van identiteit.
Zelfbeeld (als deel van de identiteit) is een heel erg breed begrip, om daar maar eens mee te beginnen. Het bestaat uit het beeld dat jij van jezelf hebt, het beeld dat anderen van jou hebben, en (nog wel het belangrijkst) het beeld dat jij denkt dat anderen van jou hebben - op dit laatste deel baseert eenieder namelijk (bewust of onbewust) zijn of haar uitstraling. Deze uitstraling is in verschillende situaties natuurlijk anders. Daarom "switchen" we onze "persoonlijkheid" naar aanleiding van de situatie, dan gaat er een andere façade op. En iedereen heeft er wel een aantal. Een podiumfaçade voor als je moet presenteren, verschillende façades voor groepen mensen waar je mee omgaat, een façade die bij je ouders opgaat, een voor bij je partner, een professionele voor op je werk, enz. enz. Zelfs als je alleen bent, kan je zeggen dat je een façade draagt - het beeld van jezelf dat je jezelf voorhoudt, wat niet per sé op waarheid gebaseerd is. Identiteit is namelijk niet vast te leggen, een zacht begrip - er is niet met zekerheid te bewijzen dat je exact zo bent als dat je denkt, of altijd hetzelfde of juist anders bent. Zoals eerder gezegd, dit proces gaat onbewust, en het is iets volledig menselijks. Blader eens door de werken van heren als Weber en Bourdieux heen als je dit interessant vind.

---

"My future is the future."

Wiarda schreef:
(...)

Om eerlijk te zijn vind ik het dan helemaal niet raar dat mensen dan kwaad op je worden. Zij houdt zichzelf sterk om een reden en jij wilt (weliswaar goedbedoeld, maar toch) dwars door die muur slaan, terwijl zij die muur op het moment juist nodig heeft. Dat is niet zozeer de confrontatie dat je jezelf aan het voorliegen bent, maar een zelfverdedigingsmechanisme waar jij geen respect voor toont. Zeker in het geval van liefdesverdriet is het 'fake it till you make it' idee nog lang niet zo slecht.

Maar goed, ik ken jouw vriendin niet, dus misschien zit ik er wel helemaal naast, maar dat is in ieder geval hoe de situatie in mijn oren klinkt.

Ik snap dat je jezelf op die manier wilt beschermen, door die emoties te ontwijken, in plaats van ze onder ogen te zien, tot de storm is gepasseerd, maar uithalen naar iemand anders, kwaad worden, de ander alle schuld geven, het meteen respectloos gedrag vinden als ze je er even op aanspreken, en er vanuit gaan dat iedereen moet ruiken dat er daar een muur is, dat is voor mij ook een brug te ver, en ik pik dan ook niet dat dat allemaal op mij als persoon wordt afgeladen, omdat ik nu toevallig een trigger uitzend, die vanuit mij helemaal niet slecht, laat staan respectloos is bedoeld. Integendeel. Ik denk dat er nog voldoende andere manieren zijn om iets aan te geven aan iemand ook.

[ bericht aangepast op 19 april 2015 - 18:57 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik ben volgens mij best wel mezelf. Beetje jammer dat populaire mensen die hunzelf niet durven te zijn door die populaire sfeer van hun, als je weet wat ik bedoel, niets dan gemene dingen over en tegen mij kunnen zeggen. :')

---

He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.

Histoire schreef:
BV: Mijn vriendin heeft last van liefdesverdriet, maar ze doet haar uiterste best de schone schijn aan te houden, en aan iedereen te tonen, inclusief zichzelf, dat hij haar helemaal niets kan schelen. Als ik daardoor kijk, en als vriendin haar probeer te troosten, krijg ik de volle wind van voren, ben ik cru, ben ik grof, ben ik ongepast...

Omdat als je jezelf een leugen voorhoudt (en er in gelooft) en je daarna wordt geconfronteerd met de waarheid, je wordt geconfronteerd met het bedriegen van jezelf. Voor iemand die eerlijk tegen zichzelf is, is de waarheid niet kwetsend. Ik draag ook een masker in de zin dat ik dingen voor mezelf hou, maar ik "manifesteer'' mij nooit op een bepaalde manier naar buiten en ik hou mezelf al helemaal geen leugens voor. Iemand anders kan mij nooit kwetsen met de waarheid: als iemand me probeert op te peppen als hij/zij merkt dat ik een onzeker moment heb, waardeer ik dat en ga ik die persoon niet voor cru, grof en ongepast uitmaken.
Is jullie masker iemand wie je niet helemaal bent? Of is het meer van: dit is iets wat ik nu gewoon verkies voor mezelf te houden, maar ik doe me ook nooit voor zoals het niet is.

Net zoals Wiarda heeft vermeldt ; zij houdt zich op die manier sterk en, wanneer een persoon dat weg wilt halen, kan er op een felle wijze gereageerd worden. Ergens herken ik dit eveneens bij mezelf, want dan probeer ik dat "beeld" zo te houden dat ik ermee om kan gaan. In feite is dat een soort methode waar ik dan mee om kan gaan, iedereen doet dat immers anders. Het kan zijn dat je vriendin wellicht bang is om terug te vallen.

[ bericht aangepast op 19 april 2015 - 17:01 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Undine schreef:
(...)
Net zoals Wiarda heeft vermeldt ; zij houdt zich op die manier sterk en, wanneer een persoon dat weg wilt halen, kan er op een felle wijze gereageerd worden. Ergens herken ik dit eveneens bij mezelf, want dan probeer ik dat "beeld" zo te houden dat ik ermee om kan gaan. In feite is dat een soort methode waar ik dan mee om kan gaan, iedereen doet dat immers anders. Het kan zijn dat je vriendin wellicht bang is om terug te vallen.

Bedankt, het is eens interessant om het van de andere kant te zien. Ik vind het een vreemde methode, omdat ik in plaats van het te ontwijken, er net zoveel mogelijk over moet praten. Maar iedereen doet dat inderdaad anders. Dus fijn eens vanuit een ander perspectief te zien.

[ bericht aangepast op 19 april 2015 - 18:43 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Prim schreef:
(...)
Ja, ik liet mensen nooit zien als het niet goed met me ging en ik deed eigenlijk mijn uiterste best om andere mensen tevreden te maken, ook als dat ten koste ging van mezelf.

Dat heb ik nog bij mensen gehoord. Het komt wel vaker voor, het is goed dat je je daardoor al wat over hebt kunnen zetten. (:
Ik denk dat je ook daardoor wat gevoelig bent, voor afwijzing en angst dat mensen gekwetst door je zullen zijn. Als het helpt, meestal is dat niet zo groot. Als je bijvoorbeeld waarneemt dat iemand teleurgesteld is, omdat jij 'nee' zegt, is dat maar een onderdeel van het leven. Echt gekwetst voelen zij zich dan meestal niet door je.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Eh ik heb niet zo lang geleden een presentatie gehouden voor mijn minorklas over angsten en dan met name irrationele angsten. En dat was een behoorlijk indrukwekkende presentatie werd me verteld .
Dat was voor een visie voor een project en het moraal van het verhaal was dat mensen zich te veel laten leiden door irrationele angsten, met daarin de vraag wat er allemaal mogelijk zou zijn als je maar een klein deel van die angsten uitschakelde. Ik zeg bijv. mensen IRL niet snel dat ik anime/manga kijk en lees. En ik heb een ontzettende presentatieangst. Well die twee dingen heb ik dus als voorbeeld genoemd in mijn presentatie . Had wel indruk gemaakt achteraf.

---

No growth of the heart is ever a waste