• “Share your weaknesses. Share your hard moments. Share your real side. It'll either scare away every fake person in your life or it will inspire them to finally let go of that mirage called "perfection," which will open the doors to the most important relationships you'll ever be a part of.”

    Af en toe kom ik tegen, dat mensen helemaal door het lint gaan, en kwaad worden op mij, als ik mijn eigen kwetsbare kant toon, en een open, eerlijk gesprek over dergelijke onderwerpen wil aangaan, waarbij ze dus authentiek en open zouden moeten zijn over hun gevoelens en echte zelf. Dan worden ze echt razend tegenover mij, ook al ben ik heel vriendelijk. Zelf vind ik het niets ergs of beschamend om te zeggen dat ik soms onzeker ben over dit, inzit met dat, verdriet heb over dat...

    Wat zijn jullie? Open met je echte zelf? Of loop je toch rond met een masker? Wat denken jullie van je eigen, en van de andere partij?


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Ik heb eigenlijk geen idee wie ik nou echt ben. De ene keer denk ik "Hey, dat ben ik" en de andere keer denk ik weer van "Whut, zoiets zou ik nooit gedaan hebben, wat doe ik, dat ben ik niet."

    Dusja, ik weet het eigenlijk gewoon niet.


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

    Ik denk dat -dat een mengsel van factoren is. Thuis ben ik gemakkelijk mezelf, maar op school en bij vreemde mensen gedraag ik me toch wel anders. Zo kom ik op school veel zelfverzekerder over en ben ik daar heel uitgesproken, terwijl ik dat thuis een stuk minder heb.


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Verschilt. Op het internet ben ik vaak wel eerlijk en mezelf. In real life daarentegen niet zo erg. Dan doe ik erg mijn best om zo perfect mogelijk over te komen. Wat me dan 's avonds best erge koppijn bezorgt aangezien de spanning dan te hoog is geworden.
    Ook zo lekker dat een perfect mens geen tics heeft en ik die wel heb en dan vreselijk mijn best doe om het in te houden wat ook weer voor hoofdpijn zorgt na afloop....


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Het is vaak een combinatie ; ik kan eerlijk zijn tegen personen waarvan ik zeker weet dat ze me niet veroordelen. Desalniettemin houd ik over het algemeen wel een masker voor, eerder doordat ervaringen me geleerd hebben me niet open te stellen. Bovendien ligt het toch wel een beetje in mijn aard om bepaalde dingen op te kroppen.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Rhaella schreef:
    Ik denk dat -dat een mengsel van factoren is. Thuis ben ik gemakkelijk mezelf, maar op school en bij vreemde mensen gedraag ik me toch wel anders. Zo kom ik op school veel zelfverzekerder over en ben ik daar heel uitgesproken, terwijl ik dat thuis een stuk minder heb.


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Ik draag een masker.
    Al ben ik wel vaak open, de negatieve/minder leuke dingen die in mijn leven gebeuren druk ik eigenlijk altijd weg, waardoor ik het verdring en er niet over hoef te praten omdat ik het mezelf een soort van laat vergeten.


    Life is a beautiful struggle

    Ik ben nooit helemaal open en eerlijk, zeker niet tegenover vriendinnen/leeftijdsgenoten, want dan zou ik mezelf vrijwel direct Koos Vriendloos kunnen noemen. Wel probeer ik wát ik zeg, vrij eerlijk te houden (met sugarcoat waar nodig). De helft van wat ik denk, komt gewoon mijn mond niet uit. :Y)


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Ik ben de laatste maanden heel open geworden, sinds we in onze klas als opdracht kregen om een vraag uit oprecht interesse te stellen. Iemand vroeg toen aan mij hoe het ging en ik ben voor het eerst volledig eerlijk geweest. Daarvoor droeg ik zeker een bepaald soort masker, maar de laatste tijd steeds minder. Iedereen weet toch al van mijn faalangst en lastige relatie met mijn vader, waardoor het gewoon even niet zo goed gaat, omdat ik daarboven op nog een herstellende gescheurde enkelband en Pfeiffer heb. Eerlijk gezegd heb ik me nog nooit zo fijn gevoeld, omdat mijn klas me op mijn slechtst nog steeds respecteerde en het echt een stuk fijner is dat ze weten waar ik tegenaan loop. Ik heb dan ook wel het geluk met een heel fijne klas en aardige mensen om me heen.
    Daarnaast heb ik de vreemde tik om mijn gedachten meteen uit te spreken, dus een masker wordt hem voor mij niet zo snel, haha. :')

    [ bericht aangepast op 19 april 2015 - 12:33 ]


    "Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

    Ik draag vrijwel altijd een masker niemand, zelfs mijn ouders denk ik niet, weet wat er in me omgaat en dat wil ik zo houden. :Y) Tegenover zowat iedereen :'D niet dat ik dingen niet meen wat ik zeg, maar meer om wat er binnenin afspeelt. Ik lieg niet, ik zeg alleen maar de halve waarheid. :'D
    Dus als mensen vragen hoe het met me gaat; goed. :3


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Ik ben voor een groot deel gewoon mezelf, ook al vinden mensen dit niet altijd even leuk. Er zijn echter wel dingen die ik liever verberg omdat ik niet wil dat mensen zich ermee bemoeien, op me gaan letten of zich zorgen gaan maken. Sommige dingen zijn gewoon niet voor een ander bestemd, of ik vind dat ik het niet waard ben om anderen ermee lastig te vallen.
    Normaal gesproken ben ik dan ook erg open over de meeste dingen, zoals mijn depressie, totdat iemand enorm kwaad op me geworden is omdat ik het zou faken en het allemaal niet waar zou zijn, wat ik me echt heel erg aangetrokken heb. Heel raar, want ik trek me dingen niet erg snel aan.


    Your make-up is terrible

    Alleen thuis en op andere plekken waar ik vertrouwd ben heb ik geen masker op.

    Assassin schreef:
    Ik ben voor een groot deel gewoon mezelf, ook al vinden mensen dit niet altijd even leuk. Er zijn echter wel dingen die ik liever verberg omdat ik niet wil dat mensen zich ermee bemoeien, op me gaan letten of zich zorgen gaan maken. Sommige dingen zijn gewoon niet voor een ander bestemd, of ik vind dat ik het niet waard ben om anderen ermee lastig te vallen.
    Normaal gesproken ben ik dan ook erg open over de meeste dingen, zoals mijn depressie, totdat iemand enorm kwaad op me geworden is omdat ik het zou faken en het allemaal niet waar zou zijn, wat ik me echt heel erg aangetrokken heb. Heel raar, want ik trek me dingen niet erg snel aan.


    Om eerlijk te zijn vind ik dat laatste nou niet bepaald raar. Want een depressie is toch wel een persoonlijk iets. Wel logisch dat je het je aangetrokken hebt, ondanks dat je helemaal niet aan faken doet.


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Altijd masker. Behalve op het internet met m'n close vrienden hier.


    made a list of my regrets and you were the first, love

    Ik denk dat ik overal mezelf ben.


    Medb - Pronouced as [me-èv]

    Rhaella schreef:
    Ik denk dat -dat een mengsel van factoren is. Thuis ben ik gemakkelijk mezelf, maar op school en bij vreemde mensen gedraag ik me toch wel anders. Zo kom ik op school veel zelfverzekerder over en ben ik daar heel uitgesproken, terwijl ik dat thuis een stuk minder heb.


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf