• Normaal gesproken maak ik nooit topics over mijn liefdesleven, maar mijn familie begrijpt me niet en ik heb dringend wat tips nodig. En het van me afschrijven, zal misschien al voor enige opluchting kunnen zorgen.

    Ik heb een vriend. We zijn pas anderhalve maand officieel samen, en dat maakt alles nogal pril, maar ik merk nu al dat ik tegen verschillende dingen aan begin te lopen. Denk nu niet meteen dat ik al aan onze relatie twijfel, want dat doe ik zeker niet. Er zijn gewoon enkele dingetjes waarvan ik snel nerveus word, en mijn vriend heeft nou net een eigenschap die -die nervositeit kan prikkelen. Ik zie dat niet als iets negatiefs, zeker omdat iedereen anders is en ik nooit hét perfecte vriendje kan creëren, maar er knaagt wel een onprettig gevoel aan me.

    Die ene eigenschap die verschrikkelijk met de mijne botst, is zijn spontaniteit. Hij is altijd omringd met vrienden en wilt mij óveral in betrekken. Zijn uitgaansleven, de feestjes die zijn vrienden geven en de uitjes met zijn collega's. Zo ga ik bijvoorbeeld morgen met hem, een collega van hem en de vriend daarvan naar de bioscoop, en ik word al stiknerveus bij de gedachte dat ik alwéér nieuwe mensen moet ontmoeten en ergens heen moet waar ik me niet bepaald comfortabel voel.
    Ik heb me nooit kunnen ontspannen wanneer ik nieuwe mensen moest ontmoeten, of wanneer ik in een onbekende omgeving was. En toch heb ik toegestemd om met hem mee te gaan, omdat ik niet weer de spelbreekster wil zijn die niet uit haar schulp durft te kruipen. Ik kan alleen maar denken aan de dingen die eventueel mis zouden kunnen gaan, en ik zou wel kunnen huilen omdat ik me hier hartstikke onzeker over voel. Niemand in mijn directe omgeving begrijpt mijn angst, en zelfs mijn vriend lukt het niet om me te begrijpen, waardoor ik het maar heb opgegeven om hem duidelijk te maken hoe bang ik me wel niet voel. Ik ben bang om iets fout te doen, en de onzekerheid maakt het er allemaal niet makkelijker op.

    Ik weet niet of er iemand is die zichzelf in deze tekst herkent, maar ik zou enkele tips wel prettig vinden. Ik wil namelijk ook wat spontaner kunnen zijn, en me niet zo'n zorgen hoeven te maken voor zoiets simpels als een filmavond. Een doodnormale filmavond, waardoor ik in staat ben om over mijn toeren te geraken. Ik schaam me ervoor dat ik me zo'n zorgen over zoiets kleins kan maken, maar ondertussen vreet het me vanbinnen op en kan ik maar geen oplossing ervoor vinden. En hoe vaak ik ook maar tegen mezelf zeg dat het máár een film is - het lukt me niet om er kalm onder te blijven. Dus, heeft iemand misschien advies voor me? Ik zou alle hulp heel erg op prijs stellen.


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Om heel eerlijk te zijn weet ik niet precies wat ik moet zeggen. Dit omdat ik twijfel. Aan de ene kant wil je vriend natuurlijk dat je zijn andere vrienden ontmoet. Dat is natuurlijk leuk, maar voor jou zijn dat heel veel nieuwe indrukken en mensen die je allemaal een plekje moet geven. Ik denk dat dat niet goed lukt en je je daardoor zo overweldigd voelt. Jekan trouwens gerust een keer nee zeggen hoor, dat zal hij vast wel begrijpen. Veel plezier in de bios (naar welke film gaan jullie?) En maak je echt geen zorgen.nergens voor nodig. Je bent super! (:


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Ik weet uit ervaring dat ik het verschrikkelijk vind wanneer mijn vriend niet mee zou willen naar sociale dingen. Ik heb dan zelf al snel zoiets van: wij passen niet bij elkaar, dit wordt niks. Ik weet echter niet hoe hij daar in staat. Denk dus niet dat ik je nuttig advies kan geven :( sterkte ermee xxx


    Life is hard and then we die

    Fereale schreef:
    Om heel eerlijk te zijn weet ik niet precies wat ik moet zeggen. Dit omdat ik twijfel. Aan de ene kant wil je vriend natuurlijk dat je zijn andere vrienden ontmoet. Dat is natuurlijk leuk, maar voor jou zijn dat heel veel nieuwe indrukken en mensen die je allemaal een plekje moet geven. Ik denk dat dat niet goed lukt en je je daardoor zo overweldigd voelt. Jekan trouwens gerust een keer nee zeggen hoor, dat zal hij vast wel begrijpen. Veel plezier in de bios (naar welke film gaan jullie?) En maak je echt geen zorgen.nergens voor nodig. Je bent super! (:


    Ik denk dat dit mijn gevoel inderdaad wat beter beschrijft. Ik heb overigens nog geen idee naar welke film we gaan. Bedankt voor je reactie. (:

    @Annick; het is niet zo zeer dat ik niet mee wil, maar het gevoel dat erbij komt wanneer ik met hem naar zijn vrienden ga, zorgt ervoor dat ik het wel een beetje vermijd. Dankjewel. ^^


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Dit is herkenbaar. Ik heb dit ook gehad en heb dit nog steeds als ik iets met de vrienden van mijn vriend ga doen. Toch probeer ik wel altijd mee te gaan. Simpelweg omdat mijn vriend dat leuk vindt . Dan is het even een middagje mezelf er doorheen slaan. Ik kan je niet echt tips geven. Alleen maar dat je moet proberen het beste ervan te maken.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Hm, het is een beetje gek, want bij mij is het eerder omgekeerd. Zeker niet zo uitgesproken als bij jullie, maar wel zo dat ik vaker plannen heb die mijn vriend dan niet helemaal ziet zitten. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet begrijp dat zo'n nieuwe situaties moeilijk kunnen zijn, vooral je vriend niet begrijpt dat je het hier lastig mee hebt. Hoe is hij dan als jullie samen zijn? Doet hij dan genoeg moeite om het ijs tussen jou en die nieuwe mensen te breken? Want dat zou ik wel belangrijk vinden, anders zou ik me een beetje aan mijn lot overgelaten voelen.
    Verder kan ik je er alleen nog maar succes mee wensen. Hopelijk kan je je toch genoeg ontspannen om plezier te maken.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    @Sarita, ik vind het al een geruststelling dat ik niet de enige ben met dit probleem. Bedankt voor je reactie! ^^


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Dit herken ik zo erg haha.
    Gelukkig is het wel een vrij constante vriendengroep ook al is hij dan groot en ken ik iedereen een beetje, maar ik kijk bijvoorbeeld enorm op tegen het feit dat ik volgende week een hele avond en een deel van de nacht met zijn vrienden gezellig moet doen. Wat ik meestal doe is dat ik toetrek naar de jongens waarvan ik weet dat ik het er goed mee kan vinden, zo is het voor iedereen een leuke avond. En zoals eerder al gezegd, je hoeft echt niet altijd mee. Je kan best een keer nee zeggen (:


    In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.

    Ik herken mezelf hier echt in, dan niet met vrienden van vriend, maar vrienden van vriendinnen, die ik dan ook niet kende. Ik verzon altijd smoesjes om dan onder de avond uit te komen, maar daar bereik je op lange termijn ook vrij weinig mee. Ik heb het uiteindelijk maar gewoon een paar keer gedaan en geprobeerd mezelf ervoor open te stellen. Ik was dan wel de hele dag zenuwachtig en voelde me totaal niet op me gemak, maar op de avond zelf viel het vaak dan toch wel mee. Bij mij hielp het om me wat meer voor open te stellen en het maar gewoon een paar keer te doen en te beseffen dat het allemaal niet zo eng is. Ik vertelde het altijd wel aan degene waarmee ik heen ging, zodat, mocht ik me echt totaal niet op me gemak voelen ik steun kon zoeken bij diegene.


    "I hope one day you're as happy as you're pretending to be"