Ik heb even advies nodig - Liefde, Vriendschap & Familie

Een tijdje geleden (nu alweer bijna een jaar later), ontmoette ik een jongen via een vriendin. We klikten meteen en nadat we zelfs nog gezoend hadden, werd het duidelijk dat een relatie er niet in zat. Ondanks dat ik daar eerst geen voorstander van was, zijn we toen toch goede vrienden geworden. Hij had een hoop dingen waar hij mee zat, waaronder depressie. Maar we hebben daar altijd over gepraat en eigenlijk alles gedeeld. Eerst praatten we zo'n beetje elke dag en later ongeveer om de dag. Nu ben ik erg gehecht aan zulke vriendschappen, waarbij je meer deelt dan een grappig verhaal of een serie waar je allebei naar kijkt. Dus ik was heel dankbaar om weer zo'n vriendschap te hebben, en vooral omdat ik zelf ook met wat dingen zat. Maar de afgelopen tijd merkte ik dat het contact nogal terugliep. Ik wist van hem dat hij het gevoel had mij te storen soms, en hetzelfde gevoel had ik ook. Maar ik denk dat mijn gevoel ook echt ergens op sloeg. De afgelopen twee maanden is het contact nogal van één kant gekomen. Ik knoopte elke keer een gesprek aan, en net als ik het idee had dat ik een leuk gesprek had, kwam er een brb. Na een tijdje leerde ik wel dat dat betekende dat hij dus niet meer terug kwam. Als hij even een glas drinken ging halen, en ik twee uur later vroeg of hij al terug was, gaf hij aan dat hij het gesprek was vergeten of dat hij net terug was (ik heb nog nooit twee uur over een glas water gedaan, maar oké). Dat deed pijn, maar omdat ik hem verder niet wilde belasten, liet ik het gaan. En langzaam ging het steeds verder zo, en steeds vaker zag ik dat mijn Hey gelezen was, maar er kwam geen reactie.

Ik besloot het dus maar een weekje aan te zien, en toen stuurde ik hem een berichtje op tumblr dat ik het miste om met hem te praten. Die gesprekken waren leuk, maar bleven heel erg aan de oppervlakte. Hij zei dat hij het druk had. Dat is geen probleem, natuurlijk. Alleen is het nu paasweekend en zijn proefwerkweek is over. Ik heb vaak aangegeven dat ik het leuk zou vinden om weer eens met hem te praten, maar ik heb niets meer gehoord. Misschien heb ik het fout, maar ik heb het idee dat hij zat van me is, omdat hij me een beetje lijkt te vermijden. Misschien is dit een beetje overdreven, maar ik heb het eerder gehad en dat doet behoorlijk pijn.

Dus, wat doe ik nu? Denken jullie dat mijn vermoedens juist zijn en dat ik hem met rust moet laten? Ik zou het heel jammer vinden als deze vriendschap verloren zou gaan. Of moet ik hem toch nog een keer aanspreken, met het risico dat ik weer wordt afgewimpeld? Of moet ik hem vertellen wat ik hier in dit topic heb gezet?

Edit: goed, ik kreeg dus net een verontschuldiging. Grappig, want ik had verder niets gezegd over wat ik hier zei. In elk geval: hij zei sorry, maar maakte verder geen aanstalten om weer bij te praten. Zoals veel van jullie aan aangaven, is het waarschijnlijk beter als ik dit even laat gaan.

[ bericht aangepast op 7 april 2015 - 12:09 ]

Rest in Peace, Son of Gondor

Vertel hem gewoon hoe je je voelt, en vraag hem hoe dit komt.
Lijkt me de enige manier om dit op te lossen. En tja, klinkt alsof je weinig te verliezen hebt.

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Ik zou als ik jou was hem gewoon vertellen wat je nu ook hebt verteld, dat je hem mist en het gevoel hebt dat hij je een beetje ontloopt.
Je weet niet wat er precies in zijn hoofd om gaat, en zonder duidelijkheid maak je je zelf alleen maar gek met ideeën dat hij je dan vast zat is.

Can't control my second personality

Tja, je hebt al aangegeven dat je het mist om met hem te praten en meer kan je eigenlijk ook niet doen.
Ik kan me eerlijk niet voorstellen dat iemand niet met jou zou willen praten, maar er bestaan vreemde mensen. 8D Ik denk dat jij wel gedaan hebt wat je kunt en dat je het misschien toch maar moet loslaten en je aandacht op andere vriendschappen moet richten. Ik weet helaas uit eigen ervaring hoe rot dat is, maar uiteindelijk heb je daar meer aan dan dat je achter iemand aan blijft hobbelen en steeds opnieuw in dezelfde teleurstelling vervalt.

Every villain is a hero in his own mind.

Ik zou toch wel zeggen van he zullen we nu wel eens iets met z'n tweeën doen want we hebben al zo lang niks met elkaar gedaan
En als hij nee zegt bropeer je wat later nog eens
En dan als hij weer nee zegt moet je toch wel zeggen hoeveel pijn het voor je doet

You are my piece of paradise.

Nah, klinkt als een duidelijke afwijzing. Misschien ben je iets te opdringerig. Ik heb een vriend die veel te opdringerig is en er zijn ook momenten dat ik helemaal genoeg van hem heb. Misschien minstens een weekje of twee even afstand nemen, en dan vragen of ie iets met je wil doen?

It probably had more to do with the hurled bombs, thrown down by humans hiding in the clouds...

Veel meer dan vertellen waar je mee zit kan je denk ik niet, zoals je het verteld klinkt het inderdaad dat hij er geen interesse meer in heeft..

Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind

Dat is heel typisch voor depressieve mensen. Ik heb exact hetzelfde meegemaakt als jou! Ik ben al 9 jaar bevriend met mijn beste vriendin en we hadden consistent contact. Maar sinds ze in een depressie is beland, doet ze me exact hetzelfde aan. Ik stuur haar constant maar ze antwoord niet, als ik vraag of er iets scheelt ook geen communicatie. Misschien moet je dat eens opzoeken, over depressie, het lijkt hetzelfde patroon. Je mag contact proberen te maken al wat je wilt, geen feedback. Ik begrijp dat het je gekwetst laat voelen. Dat had ik ook. Maar in principe zitten ze zodanig in hun eigen hoofd, zijn ze zodanig met hun eigen emotionele problemen geoccupeerd. Ze zien sociaal contact niet helder meer.
Dan moet je het gewoon voor even loslaten.
Ik heb ook met haar proberen te praten, maar geen effect. Ik heb een halfjaar contact proberen te houden, maar nooit meer antwoord op geen enkele sms. Dan hield ik het ook maar voor bekeken. Toen ze kwaad werd op facebook omdat ik haar probeerde op te peppen haalde ze compleet naar me uit en dan heb ik het maar voor bekeken gelaten. Ze heeft niet door dat ze me kwetst en al wat nu telt is ZIJ.

"Het stormt nu in die persoon zijn hoofd" en ik kan er nu toch niet bij, moet je denken. Niets aan te doen, als het buiten waait dan waait het. Dat hij nu maar wat moederziel alleen op de maan gaat zitten, en als de storm is gaan liggen moet hij maar terugkomen. Het is heel jammer, maar je kunt het gedrag van anderen niet controleren. Blijkbaar heb je net als ik geprobeerd, maar maakt het evenmin uit. Ik kan je zeggen, dat het van jou ook niet werken zal.

Ik heb ook over mijn vriendin zitten piekeren, maar als jij dat ook ervaart, waarschijnlijk is het eigen aan depressie. De wereld om hen heen valt gewoon weg en ze denken op dat moment gewoon niet echt aan jou. Ze zijn te druk in hun eigen problemen geobserbeerd om het nog te kunnen opmerken. Ze zijn aan het tobben, ze krijgen een sms, zien het, maar tobben verder. Te druk met zichzelf bezig.

Loslaten. Het stormt in hun hoofd. Niets aan te doen. Het heeft met jou niets te maken, dus dan kun je het ook niet controleren. Het gaat wel weer liggen. Neem je beter wat afstand van. Als zijn munt nu nog niet gevallen is. Het gaat niets uitmaken om hem trachten te controleren. Hij denkt duidelijk echt niet aan jou, neem dan wat afstand, of je gaat mee in zijn negatieve spiraal, door speculaties en pieker - gedachten. Zijn gedrag ligt in zijn handen. Niet in die van jou. Afstand. Het stormt te hard. Hij is depressief, en hij heeft nergens nog zin in, ook niet in sociaal contact. En zijn depressie, ga jij niet oplossen.

[ bericht aangepast op 7 april 2015 - 10:06 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Wauw, Histoire heeft perfect de woorden uitgelegd in mijn hoofd. Ik kan niet anders dan hierin gelijk geven.

Don't walk. Run, you sheep, run.