Uh tsja. Klaagtopic nummer zoveel? :'D - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik vind mezelf een aandachtshoer. Om het maar even grof in de mond te nemen. En daarom ook dat ik tijdens het typen van dit bericht eigenlijk vind dat ik dit niet moet doen. Want dat is gewoon stom.

Wat is er aan de hand? Al zo lang als dat ik mij kan heugen ben ik vréselijk onzeker. Ik voel me nooit goed genoeg en betrap mezelf er meermaals op dat ik probeer iedereen te overtreffen zodat ik ergens de beste in ben. Iemand heeft iets mee gemaakt? Mocht ik het ook meegemaakt hebben maar dan wat heftiger dan deel ik dat mede. En dat is vréselijk irritant. Want ik weet dat het totaal zinloos is.

Ik voel mezelf een complete mislukkeling. Wanneer ik trots ben op een prestatie van mezelf en er is ook maar iemand die er een negatieve opmerking over maakt, zakt mijn zelfvertrouwen alweer een flink eind en vind ik dat ik het niet goed heb gedaan. Ik kijk tegen mijn vader op en wil alles goed doen, maar vaak krijg ik blikken of opmerkingen met kritiek. Mama en ik hebben een nieuwe hobby (heb ik laatst al een topic over aangemaakt voor de nieuwsgierigen. Kijk maar in mijn topic-history) en papa vind het maar niets en trekt gekke bekken wanneer we bezig zijn. Conclusie: Ik heb al een paar dagen het strijkijzer en de wasblokjes niet meer aangeraakt.
Accordeon spelen doe ik ook niet wanneer papa in de buurt is, want het is toch nooit goed en ik kan hem horen denken ''Ojee, weer een fout.''.
Accordeonles gaat tegenwoordig daar ook helemaal niet goed door. Financieel gaat het thuis gewoon niet goed en dat valt nogal te merken aan papa zijn stemming. Ook wel aan die van mama, maar bij haar in veel mindere mate.

Nu wil ik mijn vader niet overal de schuld van geven. Want dat is gewoon gemeen en niet waar. Maar het is wel iets wat mij momenteel behoorlijk dwars zit. Ik ben nooit goed genoeg, zo krijg ik het gevoel.
Ik heb hem al wel verteld dat ik het vervelend vind dat hij altijd zoveel kritiek heeft met mijn muziek, en hij houdt zich al behoorlijk in. Maar toch kan hij zich soms niet inhouden.

Maar goed, dat is thuis. Financieel gaat het met mij ook niet super, want ik kan hoogstwaarschijnlijk de benzine voor mijn aankomende accordeonles niet betalen. Dit zit mij ook niet echt lekker.
Ik speel oorspronkelijk op 3 plekken in de week. Op donderdag, vrijdag en zaterdag. Op maandag ben ik namelijk de hele dag in Apeldoorn voor accordeonles en orkest en op de dinsdag en woensdag gaat er gewoon geen kip winkelen en heeft op straat spelen geen zin.

Maar op de donderdag zit ik altijd in een strijd met buitenlanders om het plaatsje dat ik hebben wil. Want een andere plek is op de donderdag gewoon zeer onhandig, aangezien iedereen in de buurt van de markt gaat winkelen en niet ergens anders. En als ik op die plek zitten wil moet ik er wel méga vroeg in de ochtend zijn, terwijl de markt pas in de middag begint en de mensen ook pas tegen een uur of één komen. Om vanaf 08.30 al daar te staan terwijl er nog niemand over straat loopt dan is me gewoon te vroeg. Want er zijn dan toch nog laaaaang geen mensen.
      Op de vrijdag gaat het accordeon spelen in het winkelcentrum wel gewoon goed. Geen geklaag.
En op de zaterdag heb ik tegenwoordig last van basisschoolkinderen die mensen lastig vallen. Waardoor die bij mij in de hoed niets meer gooien, omdat ze zo snel mogelijk weg willen. Ik heb de kinderen allang gezegd/gevraagd weg te gaan, maar ik schijn niet tot ze door te dringen. Ook niet als ik vertel dat ik ervan leef, want twee euro vinden ze al heel veel. -.-'

Maar goed, ik ben al wel van plan om dan te kijken hoe het is om op de woensdag in Assen op de markt te spelen en of het wat is om in Groningen stad te spelen. Het mooie weer komt er aan dus dan zal ik sowieso meer verdienen. Ik moet nu alleen nog plannen wanneer ik naar Assen en Groningen toe ga.


Dusja... Maar om even terug te komen op het aandachtshoer gedoe (dat zit me momenteel toch het meeste dwars), hoe kom ik er vanaf?
Ik voel me dus gewoon vreselijk onzeker en nooit goed genoeg. Maar ik vind ook dat ik niet om aandacht moet gaan vragen, zoals dat ik nu eigenlijk doe. Maar toch wil ik steeds bevestiging dat ik het goed doe en dat ik wél goed genoeg ben en dat ik het waard ben om er te zijn.

Pff, zo lastig dit allemaal...
Heeft iemand toevallig tips? Desnoods schreeuw je maar tegen me met dat ik me niet aan moet stellen. Dan weet ik ook gelijk dat het toch geen verstandige beslissing was om dit topic aan te maken.

Thanks in advance. <3

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

(Ik vind het sowieso al vaag dat je nog op muziekles zit als het financieel zo slecht gaat, maar daar houd ik me even buiten).

Hé, wat vervelend allemaal. Ik herken mezelf echt heel erg in dit verhaal: Qua het 'aandachtshoer' en 'onzekerheid' en 'ik-doe-ook-nooit-iets-goed' gevoel. Ik kan je er niet mee helpen, maar ik kan je wel heel veel succes wensen!

*hug*

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Chandler schreef:
Dit is natuurlijk geen oplossing, of verklaring, maar kan het zijn dat je dagelijkse beroep er mee te maken heeft dat je je een 'aandachtshoer' voelt? Als muzikant heb je wel aandacht nodig, anders krijg je geen geld, en dat is bij jou momenteel zeer belangrijk. Verder weet ik eigenlijk niet veel wat je kan helpen, misschien toch nog eens een goed gesprek met je vader aanknopen hierover?

Hmm valt wel mee. Met het straatmuzikant zijn voel ik me eigenlijk niet zo. Of naja wel, maar niet op deze manier. Want wanneer ik speel vermaak ik de mensen en ik krijg eigenlijk haast nooit slechte kritiek erover.
Een gesprek met me pa klinkt opzich wel goed. Hoewel ik erop gok dat ie het toch op de een of andere manier niet helemaal zal begrijpen.

Burgeon schreef:
Zoals eigenlijk iedereen hier al zegt: jij bent geen aandachtshoer. Maar ik snap op zich wel dat het zo voor jou kan voelen. Je krijgt, als ik het goed voor me zie, het gevoel dat je mensen te veel lastig valt met je problemen? Het mooie is dat mensen hier, en waarschijnlijk ook wel op andere plekken, dat heus niet als lastigvallen zien. Meid, praat met mensen over wat je dwars zit. Ik weet zo een-twee-drie niet een oplossing op al je problemen, maar ja, ik denk dat onzekerheid ook niet zo een-twee-drie te verhelpen is. Als ik het goed leest zit daar het probleem namelijk. Meid, heel erg veel sterkte en hopelijk mag het allemaal snel wat beter gaan (:

Jup. Ik heb altijd zoiets van dat het niet erg is als iemand problemen heeft en dat het juist goed is om daar over te praten. Maar bij mezelf vind ik dat ik niet moet zeuren en het voor me moet houden. Maar omdat dat dus een paar jaar geleden slecht heeft uitgepakt dwing ik me de laatste jaren toch wel om het tóch te uiten (het meeste wel hier op Quizlet, want erover práten vind ik gewoon te moeilijk, maar typen kan ik wel) en het valt me best zwaar. Want ik vind dat ik het niet mag, dat ik dan om tevéél aandacht vraag voor negatieve dingen. Dat mensen dat toch niet willen horen en dat ik mensen er niet mee lastig moet vallen.
Daar berust inderdaad het grootste probleem. Ik ben al onzeker over mezelf zo lang als dat ik me kan herinneren. Al sinds de kleutertijd sowieso. Met ups en downs. Op het moment gaat het wel weer beter dan toen ik het topic aanmaakte. Maar toch ben ik altijd erg onzeker.

Dankjewel. <3

Histoire schreef:
Hé, je hoeft jezelf echt geen aandachtshoer te noemen! Het is oké om wat onzeker te zijn. (: Daarom ben je nog geen aandachtshoer.
En ja, zoals je zegt (hoewel niet zo bedoelt), je vader ìs de oorzaak. Mijn eigen vader geeft les in een school, verbonden aan een fysica/psychologisch wetenschappelijke instituut om zo de kinderen goed op te volgen.
Ik weet er het fijne niet over, het is een theorie gebaseerd op geluidsfrequenties. Doet er niet toe. ik weet er ook het fijne niet van. Maar wat ik wel weet en delen wil, is dat in gezinsfunctie de vader de buitenwereld representeert voor het kind. Als de vader het kind dus niet goed genoeg laat voelen, zal het kind ook voelen dat het voor de buitenwereld niet goed genoeg is. Als het kind opkijkt, snel geïntimideerd is door de vader, zal het ook snel geïntimideerd zijn door de buitenwereld. Als het kind zich constant tegenover zijn vader moet bewijzen, zal het ook de drang hebben zich in de buitenwereld constant te bewijzen. Als het kind de vader moet plezieren om gezien te worden, zal het ook in de buitenwereld iedereen trachten te plezieren. Zelf heb ik een hele goed band met mijn vader en ik moet me niet voor hem bewijzen of plezieren om waardig door hem te worden gevonden. Daardoor sta ik zeer stabiel in mijn schoenen. Wel heb ik het probleem dat ik net daardoor te zeer naar hem opkijk. Hij is geschift slim en dan stel ik mijn eigen capaciteiten soms iets meer in vraag dan nodig is. Dus ja, de problemen met je vader zijn waarschijnlijk de oorzaak voor je onzekerheid. Mijn neefje was ook heel onzeker, omdat mijn oom zich iets te vaak tegen zijn zoontje uitliet. Toen hij echter hoorde dat er daartussen een link bestond, heeft hij dat niet meer gedaan en is hij aanmoedigend en positief geweest. Het was een metamorfose van jewelste. Als je voor een oplossing zoekt, kan ik je maar laten weten dat die link daadwerkelijk bestaat. Kun je er niet met je vader eens proberen over te praten? Dat jij je echt heel rot en onzeker voelt en dat het je zelfvertrouwen wat wegneemt als hij zo tegen je doet? Als je de oorzaak van het probleem aanpakken wilt, is dat de beste oplossing.

Nouja, ik wil mijn vader niet de oorzaak noemen, omdat ik gewoonweg niet geloof dat hij de oorzaak is van dat mijn onzekerheden begonnen zijn. Die heb ik namelijk mijn hele leven al, en vroeger heb ik nooit problemen gehad met mijn vader. Hij was namelijk toch vaak werken en kwam pas in de avond thuis, en als klein meisje was het voor mij toen alweer bijna bedtijd.
Maar pas sinds dat het thuis niet best is gegaan (mijn zus die geen contact meer met ons wilde voornamelijk etc.) heb ik ''problemen'' met mijn vader. Tenminste, ik dénk dat het toen begonnen is. Kan ook eerder/later zijn gebeurt. Ik heb het niet bijgehouden zo van ''op deze dag zijn de problemen met papa begonnen''. Misschien dat ik de drang voel het perfecte kind te zijn doordat er met het andere kind geen contact meer is. Of misschien is het gekomen sindsdat ik écht weet dat ik muzikant worden wil. Ik weet gewoon niet wanneer het precies begonnen is dat het zo slecht (hoewel papa en ik wel ook gewoon met elkaar kunnen lachen hoor. Het is niet alsof we de hele tijd ruzie hebben, gelukkig) gaat.
Maar ik wil het wel altijd perfect doen wanneer papa in de buurt is. En ik denk eigenlijk wel dat je gelijk hebt met dat hij een best grote rol hebben kan op mijn onzekerheden doordat ik zo tegen hem op kijk. Hij heeft heel veel verstand van de muziek (goh, hij is beroepsmusicus) en in de muziek kijk ik wat dat betreft heel veel tegen hem op.
Misschien moest ik het er inderdaad maar eens met hem over hebben. Hij weet wel dat ik het vervelend vind als hij in de buurt is terwijl ik aan de studie/accordeon spelen ben doordat hij altijd kritiek levert. Goedbedoelt weliswaar, maar ik wil dingen zelf ook kunnen ontdekken. Maar hij weet denk ik inderdaad niet dat ik er ook erg onzeker van wordt.
Dankje! <3

The_End schreef:
(Ik vind het sowieso al vaag dat je nog op muziekles zit als het financieel zo slecht gaat, maar daar houd ik me even buiten).

Hé, wat vervelend allemaal. Ik herken mezelf echt heel erg in dit verhaal: Qua het 'aandachtshoer' en 'onzekerheid' en 'ik-doe-ook-nooit-iets-goed' gevoel. Ik kan je er niet mee helpen, maar ik kan je wel heel veel succes wensen!

*hug*

We hebben een speciale regeling met mijn docent. Daarbij verdien ik in de zomer wél genoeg om alles te kunnen betalen en oma stáát erop (iets wat ik niet al te prettig vind doordat ik geen goede band met oma heb. Maar ik kan niet ontkennen dat het niet reuze gul en lief is) mijn muziekstudie te betalen. Ik heb les van een privedocent en ga niet naar het conservatorium. De conservatoriumdocent die er momenteel in Zwolle is, is namelijk gewoon niet goed en ik snap niet waarom hij er nog zit. ;x Sorry docent... ;x En Tilburg of Den Haag is gewoon te duur qua reistijd of om er een kamer te huren. Nu heb ik gewoon privéles en leer ik alles wat ik op het conservatorium ook leren zou (aangezien mijn docent een oud conservatoriumdocent is. Hij is 2 jaar geleden met pensioen gegaan) en het scheelt me een uiteindelijke studieschuld. Verder is het zo dat er geregeld is dat ik niet per half jaar of zoiets dergelijks betalen moet. Niet op een bepaalt tijdstip. Aan het einde van het jaar wordt hij betaald. Dus tijdens het jaar wordt er altijd geld opzij gezet om uiteindelijk alles tóch te kunnen betalen. (:

Maar gelukkig ben ik dus niet de enigste die zich zo voelt. Hoewel dat ook weer ongelukkig is, want het is geen leuk gevoel en ik gun het andere mensen niet. Thank you! (:

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Het hoeft inderdaad geen oorzaak, gevolg te zijn, misschien inderdaad dan eerder soort van samengaan. Omdat je onzeker bent over je eigen capaciteiten, ben je sneller geïntimideerd door het oordeel van je vader over je, waar jij naar opkijkt. Wat er weer voor zorgt dat je nog meer aan je eigen capaciteiten gaat twijfelen, waardoor je sneller onzeker bent, waardoor je je weer snel door de capaciteiten van anderen geïntimideerd voelt. Misschien moet je inderdaad gewoon je vader eens laten weten hoe onzeker jij je daardoor voelt over jouw eigen kunnen. Want waarschijnlijk bedoelt hij het helemaal niet zo. Voor hetzelfde geld is hij ook heel trots, maar perfectionistisch en beredeneert hij op zeer hoog niveau. Dat is helemaal niet hetzelfde als dat hij denkt dat jij een mislukkeling bent in alles wat je doet. Sommige mensen zijn gewoon heel kritisch en perfectionistisch. Dat wilt niet zeggen dat hij misschien niet weet dat jij goed bent in dingen! Hoogstwaarschijnlijk zal hij wel niet van jou denken dat jij een totale mislukkeling bent en niets kan. Dus ik zou het er wel eens met hem over hebben. Misschien helpt dat al heel wat, als iemand waar je opkijkt jou laat weten dat je dingen goed kan, waardoor je ook op andere vlakken zult kunnen weten wie jij bent en wat jij werkelijk kan en waard bent! (:

[ bericht aangepast op 15 maart 2015 - 10:38 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Zou je niet officieel aan een conservatorium kunnen studeren, zodat je stufi kan krijgen? Als je oma je muziekstudie betaalt, kan je met een beetje goedkope kamer met stufi rond kunnen komen, zeker als je daarnaast nog werkt.

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Kingslayers schreef:
Zou je niet officieel aan een conservatorium kunnen studeren, zodat je stufi kan krijgen? Als je oma je muziekstudie betaalt, kan je met een beetje goedkope kamer met stufi rond kunnen komen, zeker als je daarnaast nog werkt.

+ Een officieel papiertje (:

---

I am an idiot, I move.

Histoire schreef:
Het hoeft inderdaad geen oorzaak, gevolg te zijn, misschien inderdaad dan eerder soort van samengaan. Omdat je onzeker bent over je eigen capaciteiten, ben je sneller geïntimideerd door het oordeel van je vader over je, waar jij naar opkijkt. Wat er weer voor zorgt dat je nog meer aan je eigen capaciteiten gaat twijfelen, waardoor je sneller onzeker bent, waardoor je je weer snel door de capaciteiten van anderen geïntimideerd voelt. Misschien moet je inderdaad gewoon je vader eens laten weten hoe onzeker jij je daardoor voelt over jouw eigen kunnen. Want waarschijnlijk bedoelt hij het helemaal niet zo. Voor hetzelfde geld is hij ook heel trots, maar perfectionistisch en beredeneert hij op zeer hoog niveau. Dat is helemaal niet hetzelfde als dat hij denkt dat jij een mislukkeling bent in alles wat je doet. Sommige mensen zijn gewoon heel kritisch en perfectionistisch. Dat wilt niet zeggen dat hij misschien niet weet dat jij goed bent in dingen! Hoogstwaarschijnlijk zal hij wel niet van jou denken dat jij een totale mislukkeling bent en niets kan. Dus ik zou het er wel eens met hem over hebben. Misschien helpt dat al heel wat, als iemand waar je opkijkt jou laat weten dat je dingen goed kan, waardoor je ook op andere vlakken zult kunnen weten wie jij bent en wat jij werkelijk kan en waard bent! (:

Ja. Ik denk dat je eigenlijk wel gelijk hebt. Dankje, het was wel fijn om dat even van een ander te horen. (:
Vandaag is papa druk bezig met de website en de administratie moet weer gedaan worden, maar ik zal het er deze week eens met hem over hebben. Thanks. <3




@Kingslayers en Fisher

Nou, ik ben eigenlijk ook helemaal niet meer van plan om naar het conservatorium te gaan. Ik heb even les gehad van de docent die daar in Zwolle zit en daar heb ik geen zin in. Daarbij heb ik momenteel gewoon al les van een hele goede docent die me alles leren kan wat ik leren moet dus hoef ik niet per se naar een ander conservatorium, vind ik.
Wanneer ik over een paar jaar op het eindexamen niveau zit van het conservatorium kan ik namelijk bij het conservatorium staatsexamen doen en zo mijn papiertje halen. Om eerlijk te zijn vind ik dat fijner. Dan heb ik gewoon dus de thuisstudie en ik ben momenteel bezig met meer plekken zoeken zodat ik de hele week gevuld krijg. Ik heb er inmiddels Stadskanaal al bij en ben van plan binnen nu en 2 weken te proberen hoe het in Groningen is in de hoop die op de dinsdag of donderdag te kunnen doen.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Cwtch schreef:
(...)

@Kingslayers en Fisher

Nou, ik ben eigenlijk ook helemaal niet meer van plan om naar het conservatorium te gaan. Ik heb even les gehad van de docent die daar in Zwolle zit en daar heb ik geen zin in. Daarbij heb ik momenteel gewoon al les van een hele goede docent die me alles leren kan wat ik leren moet dus hoef ik niet per se naar een ander conservatorium, vind ik.
Wanneer ik over een paar jaar op het eindexamen niveau zit van het conservatorium kan ik namelijk bij het conservatorium staatsexamen doen en zo mijn papiertje halen. Om eerlijk te zijn vind ik dat fijner. Dan heb ik gewoon dus de thuisstudie en ik ben momenteel bezig met meer plekken zoeken zodat ik de hele week gevuld krijg. Ik heb er inmiddels Stadskanaal al bij en ben van plan binnen nu en 2 weken te proberen hoe het in Groningen is in de hoop die op de dinsdag of donderdag te kunnen doen.

Die docent in Zwolle is niet representatief voor alle conservatoriums, hoop ik. Ik denk dat het misschien wel fijn is voor je als je meer met leeftijdsgenoten om kan gaan, en zelfstandig woont. Ook heb je dan die zorgen van het geld (als het goed is) niet meer, en hoef je je dus niet meer druk te maken over bezinegeld en plekken om te spelen (wat natuurlijk nog wel kan! Maar het is dan geen noodzaak). Als je niet meer thuis woont heb ook minder contact met je ouders, wat aan de ene kant niet leuk is, maar aan de andere kant heb je dan waarschijnlijk ook minder het gevoel niet goed genoeg te zijn bij je vader. Natuurlijk weet je zelf wel beter wat goed voor je is, maar ik weet niet, ik denk dat dit ook positief uit kan pakken. (:

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Kingslayers schreef:
(...)
Die docent in Zwolle is niet representatief voor alle conservatoriums, hoop ik. Ik denk dat het misschien wel fijn is voor je als je meer met leeftijdsgenoten om kan gaan, en zelfstandig woont. Ook heb je dan die zorgen van het geld (als het goed is) niet meer, en hoef je je dus niet meer druk te maken over bezinegeld en plekken om te spelen (wat natuurlijk nog wel kan! Maar het is dan geen noodzaak). Als je niet meer thuis woont heb ook minder contact met je ouders, wat aan de ene kant niet leuk is, maar aan de andere kant heb je dan waarschijnlijk ook minder het gevoel niet goed genoeg te zijn bij je vader. Natuurlijk weet je zelf wel beter wat goed voor je is, maar ik weet niet, ik denk dat dit ook positief uit kan pakken. (:

Neeee nee, dat is het zeker niet! (: Ieder conservatorium is anders en iedere docent is anders!
Maar ik weet niet of mijn oma nog wel zou willen meebetalen als ik wél naar het conservatorium zou gaan, want dat is toch wel even wat duurder dan hoe ik nu les heb.
Daarbij is het straatmuzikant zijn juist wat ik als beroep hebben wil. Ik beoefen het dus al. De enigste reden waarom ik nog les heb, is omdat ik weet dat ik nog helemaal niet aan mijn top zit en ik mijn niveau nog een stuk omhoog kan krikken! En aangezien dat ook gewoon kan door les te houden bij mijn huidige docent, vind ik niet echt dat het nodig is om naar het conservatorium te gaan.

Je hebt wel gelijk over het stuk met dat ik dan contact krijg met leeftijdsgenoten die ook in hetzelfde wereldje zitten. Dat is inderdaad iets wat ik niet heb. Maar aan de andere kant ben ik momenteel al druk op zoek naar leeftijdsgenoten om een bandje op te richten (daar is een speciale website voor. Muzikant-in-je-stad of zoiets) en er zijn al meerdere mensen (van ook rond mijn leeftijd!) die er wel interesse in hebben! Dus ik heb eigenlijk goede hoop dat ik binnenkort de sociale contacten wel op zal bouwen. (:
Een reden dat ik juist nu ook zo snel zoveel plaatsen wil hebben om te spelen is inderdaad ook zodat ik wat minder thuis ben. Niet dat het zó vreselijk is thuis. Want echte ruzie is er gelukkig niet. Maar het is wel slim om niet zo mega lang thuis te zitten als dat ik nu doe. Maar straatmuzikant zijn is iets wat ik léúk vind. Ik vind het super om te spelen en direct te zien wat de mensen ervan vinden. Mensen blijven staan en kijken, neuriën mee en sommigen beginnen spontaan te dansen! Dát vind ik gewoon zo geweldig aan het straatmuzikant zijn. Je ziet de mensen hun houding veranderen en ze vinden het vaak nog leuk ook! c:
Dus dat ik probeer zo veel mogelijk ergens te spelen is financieel goed, is goed doordat ik dan minder thuis ben én het is iets dat ik ontzettend leuk vind om te doen waardoor ik er zelf ook vrolijk van wordt. c:

Maar behalve het buitenspelen is er dus ook gewoon de studie. En ik vond het van Histoire eigenlijk wel een goede dat ik wat dat betreft ook een gesprekje met mijn vader moet aangaan. Hij weet dat ik het vervelend vind dat hij zo vaak kritiek geeft, maar hij weet niet hoe onzeker het me maakt wanneer hij dat doet. En dat is geen onbelangrijk iets.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •