Ik vind mezelf een aandachtshoer. Om het maar even grof in de mond te nemen. En daarom ook dat ik tijdens het typen van dit bericht eigenlijk vind dat ik dit niet moet doen. Want dat is gewoon stom.
Wat is er aan de hand? Al zo lang als dat ik mij kan heugen ben ik vréselijk onzeker. Ik voel me nooit goed genoeg en betrap mezelf er meermaals op dat ik probeer iedereen te overtreffen zodat ik ergens de beste in ben. Iemand heeft iets mee gemaakt? Mocht ik het ook meegemaakt hebben maar dan wat heftiger dan deel ik dat mede. En dat is vréselijk irritant. Want ik weet dat het totaal zinloos is.
Ik voel mezelf een complete mislukkeling. Wanneer ik trots ben op een prestatie van mezelf en er is ook maar iemand die er een negatieve opmerking over maakt, zakt mijn zelfvertrouwen alweer een flink eind en vind ik dat ik het niet goed heb gedaan. Ik kijk tegen mijn vader op en wil alles goed doen, maar vaak krijg ik blikken of opmerkingen met kritiek. Mama en ik hebben een nieuwe hobby (heb ik laatst al een topic over aangemaakt voor de nieuwsgierigen. Kijk maar in mijn topic-history) en papa vind het maar niets en trekt gekke bekken wanneer we bezig zijn. Conclusie: Ik heb al een paar dagen het strijkijzer en de wasblokjes niet meer aangeraakt.
Accordeon spelen doe ik ook niet wanneer papa in de buurt is, want het is toch nooit goed en ik kan hem horen denken ''Ojee, weer een fout.''.
Accordeonles gaat tegenwoordig daar ook helemaal niet goed door. Financieel gaat het thuis gewoon niet goed en dat valt nogal te merken aan papa zijn stemming. Ook wel aan die van mama, maar bij haar in veel mindere mate.
Nu wil ik mijn vader niet overal de schuld van geven. Want dat is gewoon gemeen en niet waar. Maar het is wel iets wat mij momenteel behoorlijk dwars zit. Ik ben nooit goed genoeg, zo krijg ik het gevoel.
Ik heb hem al wel verteld dat ik het vervelend vind dat hij altijd zoveel kritiek heeft met mijn muziek, en hij houdt zich al behoorlijk in. Maar toch kan hij zich soms niet inhouden.
Maar goed, dat is thuis. Financieel gaat het met mij ook niet super, want ik kan hoogstwaarschijnlijk de benzine voor mijn aankomende accordeonles niet betalen. Dit zit mij ook niet echt lekker.
Ik speel oorspronkelijk op 3 plekken in de week. Op donderdag, vrijdag en zaterdag. Op maandag ben ik namelijk de hele dag in Apeldoorn voor accordeonles en orkest en op de dinsdag en woensdag gaat er gewoon geen kip winkelen en heeft op straat spelen geen zin.
Maar op de donderdag zit ik altijd in een strijd met buitenlanders om het plaatsje dat ik hebben wil. Want een andere plek is op de donderdag gewoon zeer onhandig, aangezien iedereen in de buurt van de markt gaat winkelen en niet ergens anders. En als ik op die plek zitten wil moet ik er wel méga vroeg in de ochtend zijn, terwijl de markt pas in de middag begint en de mensen ook pas tegen een uur of één komen. Om vanaf 08.30 al daar te staan terwijl er nog niemand over straat loopt dan is me gewoon te vroeg. Want er zijn dan toch nog laaaaang geen mensen.
Op de vrijdag gaat het accordeon spelen in het winkelcentrum wel gewoon goed. Geen geklaag.
En op de zaterdag heb ik tegenwoordig last van basisschoolkinderen die mensen lastig vallen. Waardoor die bij mij in de hoed niets meer gooien, omdat ze zo snel mogelijk weg willen. Ik heb de kinderen allang gezegd/gevraagd weg te gaan, maar ik schijn niet tot ze door te dringen. Ook niet als ik vertel dat ik ervan leef, want twee euro vinden ze al heel veel. -.-'
Maar goed, ik ben al wel van plan om dan te kijken hoe het is om op de woensdag in Assen op de markt te spelen en of het wat is om in Groningen stad te spelen. Het mooie weer komt er aan dus dan zal ik sowieso meer verdienen. Ik moet nu alleen nog plannen wanneer ik naar Assen en Groningen toe ga.
Dusja... Maar om even terug te komen op het aandachtshoer gedoe (dat zit me momenteel toch het meeste dwars), hoe kom ik er vanaf?
Ik voel me dus gewoon vreselijk onzeker en nooit goed genoeg. Maar ik vind ook dat ik niet om aandacht moet gaan vragen, zoals dat ik nu eigenlijk doe. Maar toch wil ik steeds bevestiging dat ik het goed doe en dat ik wél goed genoeg ben en dat ik het waard ben om er te zijn.
Pff, zo lastig dit allemaal...
Heeft iemand toevallig tips? Desnoods schreeuw je maar tegen me met dat ik me niet aan moet stellen. Dan weet ik ook gelijk dat het toch geen verstandige beslissing was om dit topic aan te maken.
Thanks in advance. <3
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •