• Petticoats, leren jasjes, en Rock 'n Roll. De jaren 50. Direct komen er bij iedereen tegenwoordig de beelden van Grease en West Side Story in ons op, maar was het leven wel zo zorgeloos voor de jeugd? De Koude Oorlog was in volle gang, door de rest van de wereld scheurden oorlogen families uit elkaar, er waren nog veel oude normen en waarden waar je als jongere naar moest leven, en er waren nog veel meer onrechtvaardigheden en verschillen tussen groepen dan nu. Toch was het ook weer niet zo slecht, de economie trok aan, de televisie werd een normaal deel van ieder huishouden, en langzaam maakte de jeugdcultuur een opkomst.

    Het is het jaar 1953, op Pembrooke State University, Charlotte, North Carolina. De haren van de jongens staan omhoog in strakke vetkuiven, en de nette shirtjes van de meisjes zijn net een knoopje te ver opengeknoopt om helemaal netjes te zijn. De hormonen razen door de lichamen van de jonge volwassenen die hier een breed scala aan studies volgen, maar alles moet in het geheim door de strikte regels van de universiteit en van hun ouders. Niemand wil namelijk van school getrapt worden. Een 'bad boy'-imago is namelijk wel leuk, maar voor een imago op de campus, moest je daar wel wonen. Deze RPG geeft een kijkje in de levens van de doodnormale studenten die zich proberen staande te houden in deze snel veranderende wereld.

    • Personages •
    Studenten •
    • Julia Amelia Earhart • Engels • Bain
    • Joyce Caitrin Finney • Rechten • GusWaters
    • Carley Jennifer Miller • Rechten • CaptainKush
    • Robin Mary Winters • Geneeskunde • Reincarnate
    • Elaine Ann Lewis • Psychologie • Philia
    • • •

    • Michael Clint Barton • Diergeneeskunde • Bain
    • Jesse Lee Colton • Luchtvaarttechniek • Michonne
    • Ace Trevor Radke • Kunst • TrevorWentworth
    • Vince Jeff Murdock • Theater • CrowIey
    • Clifford Danny Hickerson • Dans en Bedrijfsmanagement • Beereo
    • • •

    Werknemers •
    •
    •
    •

    • Campus •
    Pembrooke State University is een moderne universiteit met alle voorzieningen die een student maar nodig heeft. In het hoofdgebouw met de prachtige klokkentoren bevinden zich de meeste collegezalen, waar per zaal zo'n 100 tot 200 studenten in passen. Dit gebouw loopt in een U-vorm, met in het midden een mooi park om in te ontspannen en te werken. In de linkervleugel van het hoofdgebouw bevind zich de bibliotheek, waar studenten hun kennis nog verder kunnen verbreden. Als je met je rug naar de klokkentoren staat, zal je nog een rond gebouw opvallen. Dit is het theater van de school, waar ook college wordt gegeven als de groepen niet in de normale collegezalen passen. Ook worden hier jaarlijks uitvoeringen en optredens gegeven.
    Achter het theater staat een gebouw wat enorm op het hoofd gebouw lijkt, ook U-vormig met een park in het midden, maar zonder klokkentoren. Hier bevinden zich alle studentenkamers van de studenten die op de campus wonen, met de parkeerplaats voor hun auto's erachter. In het middelste gedeelte bevinden zich een gezamenlijke keuken, eetzaal en woonkamer. Deze zalen zijn net gerenoveerd en gemoderniseerd. In de linker vleugel vinden de meisjes hun kamers, in de rechter vleugel vinden de jongens eenzelfde soort kamers. De kamers zijn standaard voorzien van een bed, een kast, een bureau, wat boekenplanken, een plafondlamp en een schemerlampje op het bureau. Voor de rest heeft een student de vrijheid om zijn of haar kamer in te richten zoals hij of zij wil. Er mag alleen niet worden geverfd, nog mogen er spijkers de muur in worden geslagen, punaises mogen wel. Per vier kamers is er een gedeelde badkamer. Op zowel de deuren van de slaapkamers als die van de badkamers zitten naamplaatjes van de studenten die er thuis horen. Ook hebben alleen zij, en de congierges, een sleutel om erin te kunnen.


    • Campus Regels •
    • Na 11 uur 's avonds is iedereen binnen en is het campusterrein rustig.
    • Na 12 uur 's avonds is iedereen op zijn of haar eigen kamer, is het stil en zijn de lichten uit.
    • Aanwezigheid bij de college's is verplicht. Je mag alleen afwezig zijn met een geldig bewijs van de doctor dat je echt ziek was.
    • Je houd je eigen kamer en de algemene ruimtes netjes en schoon. Je hebt een klusje per dag om dit zo te houden, waaronder koken, schoonmaken of afwassen.
    • Je hebt respect voor elkaar en elkaar's bezittingen.
    • Geen onsmakelijkheden in kleding nog gedrag.
    • Geen alcohol of drugs.
    • Rust, Reinheid, en Regelmaat staan hoog in het vaandel op Pembrooke. Je doet wat je gezegd wordt, spreekt niet tegen, en gedraagt je naar behoren.

    • De universiteit en haar werknemers bepalen of je jezelf aan de richtlijnen houd. Discussie hierover is ongeoorloofd.

    • RPG Regels •
    • Minimaal 250 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Verwerk hierin de omgeving, gevoelens, het verleden, etc.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Relaties groeien over tijd, je haalt echt niet alleen maar 10en, niet iedereen mag je, en het leven gaat verre van altijd over rozen als je een student bent.
    • Het zijn de jaren 50, niet 2015. Hou daar rekening mee met je rol en bij het spelen, want hier wordt op gecontroleerd.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen Bain maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!

    •Het Begin •
    Het is 1 September 1953. Alle studenten komen terug naar de campus en hun kamers. Vanavond is er een groot feest om het begin van het nieuwe schooljaar te vieren, met dansen, drank, en veel gezelligheid. Morgen om 9 uur beginnen de eerste colleges, de roosters komen binnenkort. Voor nu is iedereen waarschijnlijk bezig met weer terug verhuizen naar de campus, afscheid nemen van hun ouders, en hun vrienden weer begroeten.


    Bowties were never Cooler

    MT.

    MT.
    Amerikaanse schooljaren beginnen trouwens in januari, las ik laatst ergens. 8D

    [ bericht aangepast op 23 feb 2015 - 14:59 ]


    Your make-up is terrible

    [MT]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''



    Elaine Ann Lewis • Psychologie
    Elaine staarde alleen maar uit het raam terwijl ze richting de universiteit reed. Haar vader zei geen woord tegen haar en zij zelf durfde ook eigenlijk niks te zeggen. Alles wat hij deed was afkeurend voor zich uit staren. Elaine zuchtte. Ze had liever dat ze al bij de universiteit geweest was, maar de auto was helaas niet geweldig snel. Het was echter haar vaders grootste trots. Elaine had genoeg vrienden die snellere auto's hadden, maar volgens haar vader waren snelle auto's gevaarlijk en alleen voor mannen die niet voor vrouwen hoefde te zorgen, oude zeur dat het was. Elaine's haar wilde niet blijven zitten en haar vader had haar al meerdere malen uitgelachen.
    "En dit is waarom je moeder niet wilde dat je een opleiding in die richting ging doen," zei de man luid lachend. Hij hield zijn blik strak op de weg terwijl hij het zei. Nog maar een klein stukje, dacht Elaine om zichzelf op te beuren. Nog maar heel even en dan was ze weer een hele tijd van die man af. Ach, alsof haar studie psychologie zo geweldig ging en was. Haar cijfer waren gemiddeld en ze deed nooit iets wat echt op viel. Zij was zelf gemiddeld. Niet speciaal, dat was het enige waar haar vader gelijk over had. Maar als ze nu niet opviel kon ze toch ook niet opvallen als kapster? Of make-up artiest? De campus kwam in zicht en Elaine moest haar best doen om haar enthousiasme te verbergen. Haar vader stopte de auto en stapte uit om zijn dochter te helpen met haar koffers. Elaine stapte zelf ook uit en nam haar twee koffers moeizaam aan. Ze waren zwaar en Elaine was totaal niet sterk.
    "ik hoop dat mam het niet te erg vond dat ze dit jaar niet mee kon naar de campus om me weg te brengen," zei Elaine met een glimlach.
    "Vast niet," zei haar vader. "Ze moet gewoon veel rusten nu met haar zwangerschap." Elaine kreeg nog een kus op haar voorhoofd voordat haar vader de auto weer instapte. Hij zwaaide nog even en reed weg. Het duurde even voordat Elaine haar koffers ze vast had dat ze alle twee moeiteloos mee kon slepen. Onderweg naar de kamers werd ze een paar keer bijna omver gelopen door andere studenten die haastig heen en weer liepen. Elaine had de campus gemist en haar vriendinnen, maar de drukte had ze totaal niet gemist.


    We've lived in the shadows for far too long.

    MT


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    R o b i n      M a r y      W i n t e r s      •      Geneeskunde


    Zuchtend pakte Robin haar tas in en hoorde haar ouders beneden klagen voor de zoveelste keer in 5 minuten. Volgens haar moeder moest alles weer perfect worden ingepakte en haar vader maakte zich er voor het eerst geen zorgen over. Het enigste wat hij wilde was dat ze zo snel mogelijk naar haar school toe gingen. Robin zou zweren dat er nooit een dag voorbij gaat dat die twee niet een discussie zouden hebben. Aangezien haar moeder erg gelovig is, wilde ze dat Robin juist niet haar korte rokjes en jurkjes mee nam naar school. Het kon haar allemaal niet zoveel schelen, zolang ze hier maar weg kon en niet zich zorgen hoefde te maken over haar geloof en al die andere dingen. Na een paar minuten was ze klaar met inpakken en sleepte ze haar koffer en weekend tas naar beneden en zette deze neer in de gang. Ze zag haar vader al klaar staan om weg te gaan. Haar moeder keek Robin aan en liep naar haar toe. "Veel plezier en beloof me te bellen zodra je kan!", Zei ze met een overdreven stemmetje en drukte een kus op de wang van Robin. "Ik zal het proberen, moeder.", Zei ze oprecht en pakte haar koffer en weekendtas op, waarop ze vervolgens met haar vader naar buiten liep naar de auto. Ze stopte haar koffers in de achterbak en nam plaats in de bijrijdersstoel. Haar vader vond het niet vrouwelijk als een vrouw alleen naar school zou rijden, ook al had ze wel haar rijbewijs. Robin keek haar vader aan toen hij instapte en hij keek ook even naar haar. "Heel veel plezier alvast Robin. Ik moet zo meteen weg naar mijn werk, dus ik heb geen tijd voor een uitgebreide afscheid.", Zei hij en ik keek teleurgesteld uit het raam. Het zal weer eens niet zo zijn. De hele rit had Robin niks tegen haar vader gezegd en klaarde gelijk op, toen ze eenmaal haar school had bereikt. "Veel plezier op je werk pa. Ik zie je wel in de vakantie.", Zei ze snel en stapte uit de auto om haar spullen uit de achterbak te halen. Toen ze die eenmaal had gepakt, liep ze richting het gebouw, waar haar kamer is. Ze draaide zich nog even om, om naar haar vader te zwaaien, maar die was allang al verdwenen. Een gebroken gevoel nestelde zich diep in haar hart en met een verdrietig gezicht liep ze richting het grote gebouw. Hoe kon haar vader zo koud en kil doen? Thuis was hij anders nooit zo en zeker niet tegen haar. Ze schudde haar hoofd om het proberen te vergeten, maar het gevoel bleef diep in haar lichaam zitten en ze lette niet echt op naar waar ze liep en nog voor ze het door hard, knalde ze keihard tegen iemand op, waardoor ze op de grond viel. "H-het spijt m-me.", Stamelde ze en probeerde haar koffer snel bij elkaar te rapen..


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †



    Vince Jeff Murdock • Murdock


          Het verlangen om terug te gaan naar school wordt met de seconde groter en wanneer mijn vader aankondigt dat we kunnen vertrekken sta ik binnen een paar seconden bij de auto. “Moet je je moeder geen knuffel geven?” Vraagt hij met één wenkbrauw opgetrokken. Ik grijns lichtelijk vooraleer ik naar binnen ren en mijn moeder en zusjes allemaal een knuffel geef. “Doe je best op school, Vince,” zegt mijn moeder waarschuwend. Ik schenk haar mijn beste glimlach waarop zij me zachtjes op mijn schouder slaat. “Ga nou maar voordat je te laat komt.” Ik wil haar vertellen dat dat niet kan aangezien de colleges morgenochtend pas beginnen maar door het raam zie ik dat mijn pa ongeduldig op mij aan het wachten is. Ik ren weer naar buiten en settel me neer in de bijrijdersstoel.
          De auto is nieuw en mijn pa heeft hem enkel via zijn baan gekregen. De wegen zijn vrij rustig, soms zie ik een auto voorbijreden en soms lijkt het net of we in de middle of nowhere zijn. Pas na een uur rijden zijn we aangekomen op school. Onrustig stap ik uit om meteen een paar vrienden te begroeten. Mijn normaal strenge vader kijkt me nu met een zeldzaam glimlachje aan. De jongens van de theaterklassen lopen op me af en geven me een high-five. “Dus dit is die ouwe van je?” Vraagt er een. Mijn vader lijkt niet al te blij te zijn met die bijnaam maar als hij me ziet lachen krullen zijn mondhoeken ook omhoog. Na een klein introductiegesprekje verlaat mijn pa de campus en moet ik alles verhuizen naar mijn kamer.
          Twee vrienden van me lopen mee naar mijn kamer en als we onderweg muziek horen komen uit een kamer beginnen we spontaan te dansen. Ik slide, spring, draai en beweeg mijn heupen. We trekken wat kijkers aan en af en toe doen er wat mensen mee. Dit is wat ik zo leuk vind — je bent hier vrij. Als het liedje tot zijn einde komt geef ik mijn vrienden een high-five en ren dan richting mijn kamer. Als ik daar nu nog zou staan dan zou ik nooit naar mijn kamer kunnen komen.
          Na twintig minuten heb ik alles klaar gezet in mijn kamer en loop ik weer naar buiten om mensen op te zoeken.

    [Mijn topics]


    Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

    [mon tops]


    There is nothing I need, except the function to breathe

    MT


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    Clifford Danny Hickerson

    Ik voelde de wind door mijn haren wapperen terwijl ik over de weg reed. Ik drukte het gaspedaal nog wat verder in, er was toch niemand op de weg. Ik was blij met mijn auto. Niet iedereen op campus had er een dus het was wel iets om over op te scheppen. Vorig jaar had ik hem gekregen. Het was een verjaardagscadeau geweest. Het was niet het nieuwste model, een Cadilac 62 convertable, maar toch was ik er blij mee. Mijn pa gebruikte hem eerst, maar die had een nieuwe.
    Ik begon me te vervelen, alleen op de weg. Gelukkig was het niet erg ver meer. Ik dacht terug aan hoe ik afscheid had genomen van mijn moeder. Ze had tranen in haar ogen toen ik de koffers in mijn achterbak deed. Mijn vader had ik gisteravond voor het laatst gezien. Die moest vroeg werken. Niet eens het fatsoen om zijn eigen zoon uit te zwaaien, dacht ik grimmig. Een luit getoeter deed me opschrikken en ik trapte keihard op de rem. 'Wegpiraat', schreeuwde ik naar de auto die ineens de weg op was gekomen. 'Randdebiel', werd er terug geslingerd. 'Kijk uit je doppen man, je gaat veel te hard!' Dat laatste kon ik maar net verstaan voordat ze te ver weg reden om nog te horen. Ze hadden gelijk. Ik was inmiddels dichter bij het campus en ik zou wel meer auto's tegen komen. Zuchtend reed ik weer verder, maar dan nu langzamer.

    Niet veel later reed ik chagrijnig de parkeerplaats op. Ik trok mijn sleutel uit het contact en deed het dak dicht. Ik hoorde in de verte wat muziek en zag een paar van de theater en dans mensen er op dansen. Uitslovers dacht ik grimmig terwijl ik mijn koffers uit de achterbak haalde. Opeens bedacht ik me dat hoewel er morgen les was, er vanavond een feest was. Dat beurde me humeur toch wel een beetje op. Ik droeg mijn koffers naar mijn kamer en gooide ze het bed op voordat ik weer naar buiten ging. Uitpakken kon later wel.

    [ bericht aangepast op 24 feb 2015 - 0:03 ]


    There is nothing I need, except the function to breathe

    Joyce Caitrin Finney



    Onderweg had Joyce het erg warm gehad in de auto. De auto was niet erg groot en de ramen dus ook niet. Daardoor kon er nooit erg veel lucht door de ramen heen. Joyce hoopte maar dat niemand aan haar kon zien of ruiken dat ze het erg warm had gehad.
    Haar moeder was de hele tijd druk aan het praten terwijl haar vader zijn ogen strak op de weg had gericht. 'Zorg dat je je goed amuseert daar', zei ze enthousiast. 'Maar laat je ook niet te veel afleiden. 'Je vader en ik zijn niet van plan om te betalen voor een studie waar je geen moeite voor doet'.
    Joyce knikte.
    Toen ze bij de universiteit aankwamen begon Joyce te glimlachen. Ze was blij om hier weer te zijn. Op een of andere manier voelde ze zich hier thuis. Er viel altijd wel iets te beleven, de mensen waren vriendelijk (tenminste de meesten dan toch).
    Joyce stapte uit de auto en nam haar koffer vast. Haar vader gaf Joyce snel een knuffel en hij fluisterde nog even dat ze goed op zichzelf moest letten. Ze knikte en glimlachte. Bij haar moeder echter kwam er een klein traantje aan de pas. Ze was nogal gevoelig. Ook haar gaf Joyce een knuffel en na nog duizenden beloftes kon ze eindelijk richting mijn kamer vertrekken om haar spullen weg te zetten.
    Haar koffer was snel in de kamer gezet en daarna liep ze meteen weer naar buiten. Want buiten waren de meeste mensen nu te zien. Joyce keek even rond maar zag niet meteen mensen die ze kende. Tijd om nieuwe mensen te leren kennen dus. Ze was al vrolijk maar werd meteen vrolijker toen ze de muziek hoorde bij een aantal mensen die toneel deden. Altijd al had ze het geweldig gevonden hoe ze konden zingen en dansen maar dat was iets waar Joyce alleen maar van kon dromen.
    Dansen kon ze nog aardig. Niet dat de pasjes haar spontaan te binnen schoten. Maar ze was altijd gewoon vrolijk en enthousiast genoeg om zich gewoon mee te laten voeren met de rest.


    Ik wil vrij zijn zoals de wind



    Elaine Ann Lewis • Psychologie
    Elaine liep naar binnen en werd gegroet door heel wat mensen voordat ze eindelijk bij haar kamer aankwam. Een beetje onwennig pakte ze haar koffer uit. De helft van haar kleren had ze tijdens de vakantie nieuw gekregen, het was bloter, uitdagender dan wat ze normaal droeg. Haar moeder vond dat het tijd werd dat het meisje een beetje ging leven. Elaine beet op haar lip en keek even voor de spiegel tot waar het broekje dat zij in haar handen zou komen. Zou ze zoiets ooit echt aandurven? Vast niet... Elaine deed nog een poging om haar haren goed te krijgen maar legde haar borstel toen toch neer. Het zat wel goed. Een opleiding tot schoonheidsspecialiste was echt niet misplaatst geweest. Ze zette al haar spullen netje neer en met een glimlach keek ze naar het resultaat. Het had ongeveer een half uur geduurd voordat ze klaar was en bijna huppelend liep ze haar kamer weer uit, Het meisje uit de kamer naast haar riep nog even naar Elaine dat ze het feest van vanavond absoluut niet moest vergeten. Volgens mij had ze een kamer naast hetzelfde meisje als vorig jaar, maar haar naam kon ze nog steeds niet onthouden. Elaine had geknikt en gezegd dat ze het niet zou vergeten. Elaine wist alleen niet zeker of ze wel wilde gaan. Al die dronken mensen leken haar niks en zelf dronk Elaine liever niet. Ze was bang dat ze iets stoms zou doen, of zichzelf belachelijk zou maken, daar was ze normaal al goed genoeg in. Elaine liep naar buiten, vooral om haar vriendinnen te zoeken. Zoekend keek ze om zich heen, maar met al die mensen was het moeilijk om ook echt iemand te vinden. "Oh, hey Vince," zei ze verlegen zodra ze bijna tegen de jongen aan werd geduwd door wat mensen die erlangs wilde. Ze keek het groepje even boos aan, maar ze liepen stug door. Elaine zetten een beetje onhandig een klein stapje naar achter. "Het is altijd zo druk hier, vooral de eerste dag. Hoe was je vakantie?" vroeg ze. Elaine deed een poging hem aan te kijken, maar volgens haar was het onderhand wel algemeen bekend hoe verlegen ze was rondom jongens. Dus ze hoopte vooral dat het niet opviel dat ze overal heen keek, behalve Vince.


    We've lived in the shadows for far too long.


    Michael Clint Barton
    Mijn oudste broer zou me vandaag naar de campus rijden, om daarna met zijn vrouw en kindje te op vakantie te gaan in de bossen een uurtje van de campus. Nu kletsten ze gezellig en zat ik met mijn neefje op de achterbank te spelen. Hij vond mijn kuis en leren jasje altijd geweldig om mee te spelen. Hij was zo schattig en lief. Ik kon niet wachten om later ook een vrouw en een kindje te hebben. Ik wist ook wel dat hij je even vaak wakker hield door de nacht, als dat hij lief deed, maar toch. Ik speelde nog wat met hem, maar toen waren we toch aangekomen bij de campus. Ik tilde mijn neefje uit de auto en gaf hem mijn lichte rugzakje met mijn instrumenten. "Voorzichtig zijn, he Donald." zei ik met ene glimlach tegen hem, waarna hij het tasje stevig tegen zijn borst klemde en knikte. Zelf hing ik mijn rugzak over mijn rug en pakte een van mijn twee koffers, de ander pakte mijn broer. Zo had ik alles weer om tot de kerst te overleven, al zou het meeste tot het einde van het jaar hier blijven. Zo liepen we vrolijk kletsend over de campus naar mijn kamer. Ik vond het verschrikkelijk dat ik ze pas weer met kerst zou zien, maar aan de andere kant was het ook weer goed hier weer allerlei bekenden te zien. Toen eenmaal alles op mijn kamer stond nam ik afscheid van mijn familie en bedankte mijn broer nogmaals. Met nog een knuffel van mijn neefje waren ze dan toch echt weg en keek ik de gang door, waar ik Clifford net om de hoek zag verdwijnen. Ik hobbelde achter hem aan. Nee, ik was geen kletsmajoor, maar na een vakantie was het toch weer fijn bekenden te zien. Halverwege zijn weg naar buiten wist ik mijn hand op zijn schouder te leggen. "Hey, Cliff. Leuke vakantie gehad?" vroeg ik zacht, terwijl ik mijn hand weer van zijn schouder liet vallen. Ik had wel zin in een kletspraatje, voor iedereen straks zou gaan uitpakken en zich ging klaarmaken voor het feest van vanavond. Zelf had ik het nooit echt op feesten, maar zo met alle mensen hier kon het wel eens gezellig worden, zelfs al hadden we morgen les.


    Bowties were never Cooler

    Clifford Danny Hickerson

    Ik liep de hoek om op zoek naar mensen om mee te praten toen ik een hand op mijn schouder voelde. "Hey, Cliff. Leuke vakantie gehad?" klonk de stem van Michael achter me. Zijn hand viel weer van me schouder terwijl ik me omdraaide. Ik keek hem kort chaggerijnig aan omdat hij me Cliff had genoem in plaats van Danny, maar ik herstelde me snel. Ik toverde mijn gebruikelijke grijns op mijn gezicht terwijl ik bedacht dat hij simpelweg niet beter wist. Michael en ik kende elkaar wel, maar echt close waren we niet. Mischien kwam dat omdat we andere lessen volgden. Ik was er eigenlijk van overtuigd. Hoewel... Ik wist niet of we wel goede vrienden zouden zijn als we precies dezelfde lessen hadden. Ik vond hem eigenlijk een beetje suf. Zijn haar zat meestal slordig en zijn kleren pasten over het algemeen net niet. Toen drong het tot me door dat ik nog moest antwoorden op zijn vraag.
    Overtuigend begon ik te vertellen dat ik een geweldige vakantie had gehad en dat het jammer was dat ik terug was, maar eigenlijk was dit gelogen. Ik gruwelde als ik terug dacht aan mijn vakantie. Hij was saai en ik had veel te veel gevochten met mijn pa. Oppeens dacht ik terug aan mijn verjaardag en mijn auto. Mijn vrolijkheid sloeg om van nep naar echt en er raasde een fijn gevoel door me heen toen ik er over begon te vertellen. "Ik heb van mijn ouders een auto gekregen voor mijn verjaardag", zei ik. "Het is de oude car van mijn pa, maar hij doet het prima! Bovendien heeft hij een open dak. Wil je hem zien?"


    There is nothing I need, except the function to breathe