Niet over jullie hoor, don't worry. Maar ik moet echt even mijn frustratie kwijt over mijn schoonmoeder.
Het begon al op de begin van de relatie van mij en mijn vriend. Ik had toen geen werk (ik solliciteerde wel hoor en deed echt mijn best om werk te zoeken), waardoor ik een profiteur was, die veel te lui is om te werken en liever op de kosten van haar zoon leeft. Maar ze bedoelde het niet slecht hoor, ze wou me alleen maar aanmoedigen om nog meer mijn best te doen. Ja daaaag!
Toen gingen ik en mijn vriend samen wonen. Zat het er helemaal tegen, want ik had nog steeds geen werk. Maar heey, wat maakt het ook uit dat ik net het hele appartement kuist en zei zomaar onaangekondigd binnen springt met haar klein mannen: schoenen moeten niet uit hoor, er moet blijkbaar nog gekuist worden. Fijn, heel fijn. Alles terug vol met slijk, modder, zand, ... Maar als mijn vriend had gekuist en ze kwamen (steeds onaangekondigd op bezoek) binnen: schoenen uit, handen van de muur want jullie broer heeft net heel hard gewerkt!
Dan nog niet gesproken over: we zijn onderweg naar jou, de klein mannen moeten douchen en we hebben geen warm water. Oké dan? Maar maak geen zwembad van mijn badkamer en doe op zijn minst de gebruikte handdoeken in de was en laat ze niet overal rondslingeren.
Heeft ze nog een zoon van een jaar of 15/16, een verdomd probleemkind: oh, ik ka het niet meer aan. Laten we hem maar bij mijn zoon zijn vriendin droppen tot hij in de pleegzorg terecht kwam. Is die jongen zo onbeschoft: wanneer gaan we eten, ik heb honger! Amai zeg, ik hoop dat je morgen beter kookt want dit trok op niets. Oh, en als je met de hond gaat wandellen, kun je nog wel binnen dan? (hij had me werkelijk buiten gesloten uit mijn eigen appartement).
Ze wou geen grootmoeder worden, nu toch nog niet. Maar nu ik zwanger ben en thuis zit omdat ik alleen maar mag rusten, ben ik ineens goed genoeg om babysit te spelen over haar twee jongste kinderen. (Vanavond brengt ze die weer, zodat ik morgen om 7u mijn bed uit kan om hun naar de schoolbus te brengen).
Maar heb ik ooit voor alles een bedankje gekregen? Neen! Ik ben nog steeds niet goed genoeg. Alleen om babysit te spelen en haar eerste kleinzoon op de wereld te zetten.
Ik zou nog zooo veel langer kunnen doorgaan, maar ik begin me nu al helemaal te irriteren.
Maar kom op, dit is toch niet normaal?
Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.
Frodo