Ik moet wel zeggen dat ik in het middelbaar ook vaak huilend ben thuis gekomen omdat mijn examens zogezegd totaal mislukt waren en ik dan altijd de hoogste van de klas eindigde. Dat is niet altijd iets wat je veinst - het voelt werkelijk zo aan. En dat ik met gemak hoge punten halen kon zonder er zwaar voor te hoeven werken, laat beginnen... MAAR, daar liep ik dus, nooit, maar dan ook nooit, op school mee te koop. Als ze vroegen hoeveel ik had, of wanneer ik was begonnen gaf ik wel eerlijk antwoord, maar om nu uit mezelf luidkeels over te gaan opscheppen tegenover andere klasgenoten, nah. Dat vind ik echt niet mooi om te doen en heb ik ook nooit gedaan, dus ik ben er, gelukkig, ook nooit om gehaat geweest, dat zou ik echt niet willen! Behalve door één meisje, die er echt niet tegen kon dat ik beter was in dingen dan haar, constant gemotiveerd werd door leraren en klasgenoten/vriendinnen om er een beetje meer voor uit te komen, omdat ik verlegen was. Op al die positieve, complimenterende aandacht, daar was ze blijkbaar ziekelijk jaloers op. Vanàf ik eens een lager cijfer had en telkens in sport - waar ik heel slecht in was, moéten benadrukken zodat iedereen het zou weten, hoe slecht ik wel niet in dat ene was. Lol. Raar, raar kind. Ze was altijd voor bijna alles gezakt en als ze eens goede punten had, ging ze er ook altijd mee lopen te paraderen voor iedereen, werkelijk, doorheen de klas met haar blad papier. Aan iedereen gaan vrolijk gaan vragen hoe zij het hebben gedaan. Tegen mij nog erbij zeggend: 'ik ben slimmer dan jou!' Lol. Neem dat soortje echt maar met een korreltje zout, want meestal stemt dat voort van een soort innerlijke onzekerheid daaromtrent die ze op die manier voor zichzelf willen compenseren. Anders doe je dat echt niet hoor. Ze vinden het daarom ook niet grof van zichzelf, omdat ze zichzelf soort van lager zien, dus voor hen is het meer opluchtend compenseren denk ik dan dat ze zichzelf werkelijk zoveel beter vinden dan anderen.
[ bericht aangepast op 30 jan 2015 - 10:36 ]
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.