Next Generation || Harry Potter || RPG || Speeltopic - Speeltopics

---

Personages: Stop op personages uit het zevende jaar - Stop op personages uit Gryffindor
Vrouwen:
X Victoire Isabelle Weasley • 7 • Mangata 1.12
X Molly Weasley • 7
X Lucy Weasley • 6
X Dominique Gabrielle Weasley • 6 • Sobremesa 1.20
X Rose Weasley • 5 • Waldeinsamkeit 1.13
X Roxanne Weasley • 4 • Leora 1.14
X Lily Luna Potter • 4 • Mangata 1.18
X Camilla Alyssa Lynn Lancaster • 6 • Goya 1.11
X Nicolette Kath Belladonna • 7 • CaptainHook 1.7
X Raven Alana Griffith • 6 • Quivers 1.7
X Scarlett May Adams • 6 • CaptainKush 1.9
X Andrea Jules Elizabeth Montgomery • 7 • Karabatic 1.8

Mannen:
X Edward Remus Lupin • 7 • NecklessOfHope 1.9
X Fred Arthur Weasley • 7 • Bain 1.9
X James Sirius Potter • 6 • Waldeinsamkeit 1.8
X Albus Severus Potter • 5 • CaptianHook 1.6
X Scorpius Malfoy • 5 • Solangelo 1.6
X Hugo Weasley • 4 • SphinxX 1.6
X Louis Weasley • 4 • Gereserveerd • Mrs_Hemmings 2.2
X Campbell Dylan Saunders • 5 • Leora 1.8
X Ralf Auron • 5 • SphinxX 1.6
X Nathan Chase • 7 • Solangelo 1.11
X Ethan James Cole • 7 • CaptainKush 1.13
X Riccardo Nathaniel Emanuel Von Reed • 7 • Karabatic 1.14
X Luke Nemo Rosier • 6 • Bain 1.15
X Caleb Jules Ava • Sobremesa 2.1
X Dylan Taylor Parker • 6 • Mrs_Hemmings 1.20


Quidditch teams:

Gryffindor:
Captain: Camilla Alyssa Lynn Lancaster • Goya
Chaser: Camilla Alyssa Lynn Lancaster • Goya
Chaser: James Sirius Potter • Waldeinsamkeit
Chaser: Roxanne Weasley • Leora
Beater: Fred Arthur Weasley • Bain
Beater: Nicolette Belladonna • CaptianHook
Keeper: Hugo Weasley • SphinxX
Seeker: Lily Luna Potter • Mangata

Hufflepuf:
Captain: Edward Remus Lupin • NecklessOfHope
Chaser: Victoire Isabelle Weasley • Mangata
Chaser:
Chaser:
Beater:
Beater:
Keeper: Edward Remus Lupin • NecklessOfHope
Seeker: Scorpius Malfoy • Solangelo

Ravenclaw:
Captain: Caleb Jules Ava • Sobremesa
Chaser: Caleb Jules Ava • Sobremesa
Chaser:
Chaser:
Beater:
Beater:
Keeper: Rose Weasley • Waldeinsamkeit
Seeker: Raven Alana Griffith • Calendis

Slytherin:
Captain: Ethan James Cole • CaptainKush
Chaser: Luke Nemo Rosier • Bain
Chaser: Albus Severus Potter • CaptianHook
Chaser: Ethan James Cole • CaptainKush
Beater:
Beater:
Keeper: Louis Weasley • Mrs_Hemmings
Seeker: Scarlett May Adams • CaptainKush

1st Match: Gryffindor - Slytherin
Zaterdag 1 November.
2nd Match: Hufflepuff - Ravenclaw
Zaterdag 15 November.
3rd Match: Ravenclaw - Slytherin
Zaterdag 14 Februari.
4th Match: Gryffindor - Hufflepuff
Zondag 1 Maart
5th Match: Hufflepuff - Slytherin
Zaterdag 2 Mei.
6th Match: Gryffindor - Ravenclaw
Zaterdag 16 Mei.

Prefects en Head Boy/Girl:

Head Boy: Nathan Case • Solangelo
Head Girl: Victoire Isabelle Weasley • Mangata

Gryffindor:
-
-
- Nicolette Kath Belladonna • CaptianHook

-
-
-


Hufflepuf:
-
-
-

-
- Campbell Dylan Saunders • Leora
-


Ravenclaw:
- Rose Weasley • Waldeinsamkeit
-
-

-
-
-


Slytherin:
-
-
-

-
-
-

Regels:

- Er is geen minimum aantal woorden per post, maar houd het redelijk.
- Er is een maximum van 2 personages per persoon.
- Alleen Goya en Mangata maken de topics aan.
- Hou het gezellig! Geen ruzies buiten de RPG.
- Je kan enkel een personage uit het vierde, vijfde, zesde of zevende jaar bespelen. Dit is omdat het beter uitkwam met de familiebanden en zodat je meer mensen heb om mee te RPG'en in dezelfde jaarlaag.
- De leeftijdsverschillen van bestaande personages zullen waarschijnlijk niet kloppen, maar dit kwam het beste uit.
- Je kan een van de bestaande personages uit de lijst hierboven kiezen maar ook een onbestaand personage aanmaken.
- Houd geslacht, afdeling en leeftijd een beetje gelijk.
- Van de meeste bestaande personages staat de afdeling niet vast. Niet iedereen hoeft in Gryffindor dus.
- Reservaties blijven vier dagen staan.

Het begin:
Het is 1 september, wat betekend dat het schooljaar weer begint en alle leerlingen weer met de Hogwarts Express naar Hogwarts gaan. Over een half uur zal de trein vertrekken.

Rollentopic 1.
Rollentopic 2.
Praattopic 1.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 17:35 ]

---

-

---

---

Na een paar rondjes te hebben gelopen kom ik tot de conclusie dat Teddy nog niet op het perron is gearriveerd. Ik laat mijn blik nog een keer over alle gezichten glijden en dan denk ik Teddy's achterhoofd te zien. Maar wanneer hij zich omdraait blijkt het een veel ouder persoon te zijn.
"Victoire" hoor ik een bekende stem zeggen. Het is de stem van mijn vader die inmiddels weer weg is gelopen van mijn oom.
"Ja?" zeg ik terwijl ik me om draai. Ik zie dat hij een bezem in zijn hand heeft. De bezem van Dominique om precies te zijn. Waarschijnlijk is ze hem in alle haast om haar vrienden te vinden vergeten.
"Kan je deze aan Dominique geven? Ze is hem vergeten" zegt mijn vader. Ik kijk even naar mijn eigen bezem die ik ook al onder mijn arm heb geklemd en mijn hutkoffer die ik met mijn andere arm meesleep.
"Uhm, ja" ik pak de bezem uit zijn handen en probeer de twee bezems vast te houden. Een paar seconden is de poging succesvol maar daarna laat ik alles op de grond vallen.
"Misschien kan ik haar beter gaan halen" zeg ik terwijl ik mijn hutkoffer en de twee bezems op de grond laat liggen en de trein vlug inloop. Ik loop langs een aantal coupés maar ik zie nergens het licht gebruinde gezicht van Dominique zitten. Ikzelf word nooit snel bruin ook al heb ik bijna de hele zomer op het strand doorgebracht. Dominique heeft me proberen te leren surfen maar het was niet erg succesvol. Ik snap gewoon niet hoe mensen op een bewegende plank kunnen blijven staan. Een aantal coupés verder zie ik Dominique zitten samen met een jongen uit Slytherin, Ethan is zijn naam geloof ik. Ik heb medelijden met Dominique dat ze samen met een Slytherin in de coupé moet zitten. Ik weet wel dat ze niet allemaal slecht zijn maar uiteindelijk waren het toch de Slytherins die de tovenaarsoorlogen zijn begonnen. Ik open de coupé deur.
"Mi" zeg ik glimlachend.
"Je bent je bezem vergeten" zonder dat ik op een antwoord wacht trek ik haar uit de coupé omdat ik geen zin heb om meer tijd door te brengen in een coupé met een Slytherin.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 15:49 ]

---

-

Scarlett May Adams,

---

Samen met Luke zat ik in de coupe. Zijn dark mark was zichtbaar en hoewel vele mensen het eng zouden vinden, vond ik het wel meevallen. Luke trok z'n vest uit. 'Damn, jij hebt veel gesport zo te zien.', ik lachte even. Zijn armen waren breed en gespierd. Ik nam de sigaret aan en stak hem op. 'Dankje.', zei ik glimlachend. Thuis rookte ik eigenlijk nooit maar op feestjes en op school wel. School werd minder stressvol op die manier. 'Wat heb jij deze zomer gedaan dan?', vroeg ik aan Luke. Ik haalde mijn hand door mijn haar en keek even naar buiten. Hogwarts voelde meer als mijn thuis dan bij mijn ouders, maar echt verassend was dat niet.





Ethan James Cole,

---

De coupe deur ging open en daar stonden Nathan, mijn beste vriend en zijn vriendin Dominique. Ik deed mijn oortjes uit en gaf Nate een 'bro-hug'. Dominique stond er maar een beetje bij te kijken. Ik wist van haar dat ze me eigenlijk niet kon uitstaan, alleen maar omdat ik in Slytherin zat. 'Ja, op zich wel een leuke vakantie gehad, niet heel speciaal ofzo jij?' , vroeg ik aan hem. Ik snapte nooit waarom Dom en Nathan samen waren, voor mij klopte het op één of andere manier nooit. Maar als ik dit jaar niet eenzaam wilde doorbrengen moest ik wel aardig zijn tegen Dom en ik glimlachte even naar haar.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

---

""Ik hoorde het van m'n vader. Prachtig model, lekker snel ook, een klein beetje onstabiel in de bochten, zeker scherpe. Ik ben heel benieuwd hoe je het zal doen in de eerste wedstrijd" zegt Fred. Ik had niet zo heel veel verstand van bezems maar James en Albus waren duidelijk onder de indruk van dit model.
"Weet jij trouwens wanneer die wedstrijd is? Ik ben het weer eens vergeten te noteren" vraagt hij.
"Op 1 november geloof ik, tegen Slytherin" antwoord ik hem. Ik sleep mijn hutkoffer een stukje naar me toe en zoek in het vakje waar ik mijn snoepgoed bewaar.
"Wil je een chocolate frog?" vraag ik aan Fred.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 12:10 ]

---

-

Ik loop door de mensenmassa heen, met in mijn ene hand mijn hutkoffer en in de andere mijn bezem. Normaal zijn menigtes nog wel gezellig ofzo, maar nu is het teveel. Overal staan leerlingen; sommigen met hun ouders, sommigen met vrienden en sommigen alleen, zoals ik. Mijn oma wilde perse meegaan, maar dat leek en lijkt me geen goed idee. Ze zou het verschrikkelihk vinden hier.
Zonder het echt door te hebben, zoek ik naar Vic. Als ik niet thuis ben, ben ik of bij de Potters of bij de Weasleys, dus ik heb haar wel gezien, maar de laatste paar weken was mijn oma ziekig, dus ben ik thuisgebleven. Ik kijk rond, in de hoop haar ergens te vinden.
Na een tijdje bedenk ik me, dat ik natuurlijk te laat ben, dus ik glip snel de trein in. Even twijfel ik welke kant op te lopen, maar door de gangen zie ik haar al snel ergens staan, pratend met Dominique. Ik loop in haar richting en als ik bij haar sta, sla ik mijn armen van achter om haar heen en druk ik een kus op haar wang.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

Ondertussen zit ik verveeld op de bank, wachtend totdat Camilla en James terug komen. Ethan en Nathan zijn alweer in gesprek, maar ik heb even geen zin om te mengen. Even zucht ik, en werp een blik op de deur. Ook al zit ik hier pas een paar minuten, ik verveel me te pletter. Maar dan gaat de deur open en komt Victoire, mijn engel, mijn redder in nood binnen gelopen.
'Mi,' zegt ze glimlachend, en ik zie hoe haar ogen een fractie van een seconde op de groen met zilver gekleurde das van Ethan liggen. 'Je bent je bezem vergeten,' voegt ze er dan aan toe, waarna ze me, zonder op antwoord afwacht, omhoog trekt. 'Ben zo terug,' zeg ik snel tegen Nathan, waarna Vic me de deur uit trekt.
'Vi, je bent mijn redder in nood,' zeg ik, wanneer we weer op het perron staan. Ik noem Victoire altijd Vi, en zij me altijd Mi. Waarom, geen idee, maar het is een soort grapje tussen ons. Voordat Vic antwoord kan geven, verschijnt Teddy uit het niets en slaat zijn armen om haar heen.
'Teddy!' roep ik uit. Teddy is misschien dan wel Vi's vriendje, maar dat verandert niets aan het feit dat we ook vrienden zijn.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 12:16 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

---

"Vi, je bent mijn redder in nood" zegt ze wanneer we de trein zijn uitgelopen. Dan voel ik plotseling twee armen die van achteren om me heen geslagen worden en een kus die op mijn wang wordt gedrukt. Ik sla een klein gilletje uit en draai me dan om richting Teddy, of altans, ik hoop dat het Teddy is want anders zou het wel heel vreemd zijn. Gelukkig kijk ik wanneer ik me heb omgedraaid naar zijn gezicht.
"Teddy!" zegt Dominique vrolijk. Het is wel fijn dat Teddy en Dominique het goed met elkaar kunnen vinden.
"Hey" zeg ik tegen hem. Ik negeer het feit dat Dominique er bij staat en dat mijn hutkoffer en bezem nog ergens op het perron liggen. Ik leun een klein stukje naar hem toe en druk dan een kus op zijn lippen.
"Hoe was je vakantie?" eigenlijk weet ik al hoe zijn vakantie was omdat we op de momenten dat we niet bij elkaar waren eigenlijk constant brieven naar elkaar hebben gestuurd.

---

-

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 13:55 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Vic draait zich om en met een brede glimlach kijk ik naar haar.
"Teddy!" zegt Dominique heel erg blij. Ik kijk naar haar.
"Do! Lang niet gezien!"
"Hey, hoe was je vakantie?" Ze buigt naar me toe en kust me. Ik kijk naar haar en weet niets anders te doen dan stom te grijnzen. Ik omhels Vic nog een keer.
"Prima. M'n oma is wel weer beter dan eerst." Ergens ben ik daar wel blij om, want als zij weg is, is het bijna alsof het laatste deel familie weg is. "En hoe waren de laatste weken nog bij jullie?" Ik kijk zowel baar Vic als Do.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

'Do! Lang niet gezien!' reageert Teddy. Ik glimlach. Iedereen noemt me eigenlijk wel anders. Vic noemt met Mi, Teddy noemt me Do, maar de meeste mensen noemen gewoon Dom.
'Hey, hoe was je vakantie?' vraagt Vic, ook al weet ik zeker dat zij, net als ik, gewoon via brieven contact heeft gehad. Ze buigt zich naar Teddy en kust hem, maar het boeit me niet zo veel meer als eerst. Vroeger vond ik het verschrikkelijk, maar nu ben ik er gewoon gewend aan geraakt.
'Prima,' zegt Teddy dan. 'M'n oma is wel weer beter dan eerst.'
Teddy is deze vakantie veel minder bij ons thuis geweest dan normaal. Van James weet ik dat Teddy ook niet al te vaak bij hun thuis te zien was, en dat allemaal omdat zijn oma ziek was. En natuurlijk, zijn oma is het enige familielid dat er nog is voor hem, dus het is begrijpelijk.
'En hoe waren de laatste weken nog bij jullie?' vraagt hij ons bijde. Dat vindt ik wel fijn; ook al heeft hij met Vi, ik wordt nooit buitengesloten als we met zijn drieën zijn.
'Prima, wel saai zonder jou,' grinnik ik. We zijn er allemaal aan gewend dat Teddy er meestal is, dus het was inderdaad een beetje leeg thuis. 'Ik heb Vi geprobeerd te leren surfen,' vervolg ik dan, en ik grinnik om de herrinering.

---

“A queen will always turn pain into power.”

James Sirius Potter

Opeens wordt er besloten dat we een coupé gaan zoeken en ik vindt alles wel prima dus ik loop gewoon iedereen achterna. Camilla houdt mijn hand vast en ik houd de hare net zo stevig vast. Eigenlijk weet ik ook zeker dat ik haar nooit meer los wil laten. Met z'n vieren lopen we de trein in en Dominique lijkt al snel een coupé te hebben gevonden. Mooi zo, want ik had al bijna gedacht dat er geen lege meer te vinden was. Ik zet mijn koffer naast die van Camilla neer en dan zie ik pas dat de coupé niet geheel leeg te noemen is. Er zit al iemand in. En dat is niet zomaar iemand, dat is Ethan Cole, nota bene een Slytherin en tevens beste vriend van Nathan. Laten we het er maar op houden dat hij niet echt mijn beste vriend is. Het woord Slytherin zegt al genoeg en ik ben dan ook niet echt een goede fan van Slytherins. Totaal niet.
"James? Kan je asjeblieft meelopen?" Hoor ik Camilla dan ineens zacht vragen. Zo te horen is er iets niet helemaal goed en ik kijk haar aan na nog één kwade blik op Ethan te hebben geworpen.
"Is goed." Zeg ik, al staan er een paar vraagtekens bij mijn woorden. Opeens voel ik gewoon dat er iets is. Wat gaat ze zo zeggen? Ik heb echt geen idee, maar het enige wat ik nu kan doen is haar volgen daar de wc hokjes, waar ze op een wc bril gaat zitten. Een paar seconden later vallen er een paar tranen uit haar ogen. Ik doe mijn mond open, maar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Wat kan er aan de hand zijn? Wat heeft haar van streek geraakt. Even voel ik me machteloos omdat ik het idee heb er niets tegen te kunnen doen. Ik haal mijn hand even door mijn haar, hopend dat dat helpt tegen mijn ongerustheid. Toch doet het dat niet, wat ik ook niet had verwacht. Op dit moment zou niets helpen omdat het over Camilla gaat. Ik moet gewoon weten wat er aan de hand is, maar gelukkig begint ze dan met praten.
"Ja-.. James.. Ik moet je iets vertellen.." Zegt ze. Ik kijk haar aan. Ja, tot nu toe was ik er ergens al een beetje achter gekomen dat ze me iets moest vertellen. Ik had niet echt het idee dat ze anders ook hier op de wc zat te huilen. Ik wacht even stil af. Ik weet niet welke woorden ik in mijn mond zou moeten nemen en wacht dan maar gewoon af. En dan komt het er ineens allemaal uit. Ze begint hele verhalen te vertellen, verhalen die ik nog nooit had gehoord. Mijn eerste gedachte is hoe bizar het is dat ik dit nooit heb geweten, nooit heb ik iets gedacht, nooit heb ik ook maar een enkel vermoeden gehad. Dat voelt ergens zo onwerkelijk en meteen wordt ik boos op mezelf. Boos dat ik nooit iets heb gemerkt. Gewoon niets. Er is ineens zoveel ongeloof, want hoe kan ik haar nou al jaren hebben gekend en waarom is er dan nooit zoiets in me opgekomen. Waarom kende ik haar niet beter? Wat een vreselijk slecht vriendje ben ik als ik dit nooit heb opgemerkt. Ik ben meer dan woedend op mezelf, maar dan hoor ik pas wat er werkelijk gaande is hier. Er was dus iets aan de hand, maar dit is ook niet zomaar iets. Ze zegt van alles over haar vader. Ze heeft nooit veel losgelaten over haar thuissituatie en ineens schiet het me te binnen dat we het daar ook ongeveer nooit over hebben. Op Hogwarts lijkt onze enige wereld wel Hogwarts, niet veel meer dan dat. Dan denk ik ook niet veel aan hoe het bij Camilla thuis is. Ik kon haar nooit zo goed voorstellen in een ander gebouw dan onze school, maar nu gaat er ineens een deur open die ze voor mij altijd heeft gesloten. Achter die deur staat haar vader. Ze verteld van alles. Dat hij haar mishandeld. Alleen al bij dat kleine begin van haar nog veel grotere verhaal borrelt de woede in me op. Als ze verder gaat, heb ik het idee dat ik elk moment kan exploderen. Bij haar woorden lijkt er zich een levensecht beeld in mijn hoofd te vormen van alles wat hij haar ooit heeft gedaan. Ik zie alles voor me, hoe hij haar sloeg, hoe hij haar ondervoede en vooral en voornamelijk hoe hij haar verkrachtte. Als ze dat laatste woord noemt lijkt er iets in mij te breken. Tranen springen in mijn ooghoeken en opeens voel ik ontzettend de neiging om ergens tegenaan te gaan slaan. En het liefst tegen hem. Opeens voel ik de enorme rang om de trein uit te rennen, regelrecht naar Camilla's huis zodat ik haar vader kan vermoorden. Maar dan kom ik erachter dat dat een redelijk onrealistisch plan is. Maar mijn woede voor hem blijft. Ook verteld Camilla over dat ze het niet durfde te vertellen, alsof ze bang is dat ik het nu uit wil maken. Als ik daarbij stil sta voel ik me echt even een enorme eikel. Wat ben ik voor iemand als mijn vriendin dit niet eens durfde te zeggen, als ik dit niet eens doorhad. Ik weet dat ik de afgelopen tijd een vreselijk persoon ben geweest en ook dat ik er totaal niet ben geweest voor haar als ze me nodig had, maar nu weet ik dat ik daar echt verandering in moet gaan brengen. Vanaf nu af aan moet ik haar echt gaan beschermen. Geluidsloos kniel ik voor haar neer zodat we op dezelfde ooghoogte zijn. Ze kijkt naar de grond, wat me eigenlijk alleen maar kwader op mezelf maakt. Ze durft me niet eens aan te kijken. Met mijn rechterhand raak ik liefkozend haar wang aan, waarna ik haar kin een beetje optil zodat ik haar recht in haar ogen kan kijken. Eerst weet ik niet zo goed wat ik hierop moet zeggen, maar ik denk dat het dan vooral uit mezelf komt, omdat ik van haar houd en haar wil beschermen.
"Weet alsjeblieft dat je voortaan alles tegen me kan zeggen, alles." Ik benadruk dat laatste woord een beetje en mijn stem zit vol emotie. "En ik wil niet dat je ooit nog in zijn buurt bent." Dat zou ik inderdaad nooit meer laten gebeuren. Nooit van mijn leven dat ik haar weer met hem mee laat gaan. Ik heb geen idee waar dan heen, maar desnoods neem ik haar mee naar mijn huis. Mij maakt het allemaal niet uit, als ze maar niet weer bij hem terecht komt. Zo lang dat ik leef laat ik dat niet gebeuren. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik verder moet zeggen. "Ik hou van je." Zeg ik dan uiteindelijk kort voordat ik haar knuffel geef. Mijn ogen zijn volgens mij nog steeds rood. Ik kan niet met woorden zeggen hoe vreselijk ik dit vindt. Hoe zeer ik haar vader nu haat en hoeveel ik nu wel niet van haar houd.

{Dit is dus echt officieel mijn langste post ever.}

---

She was always looking for more..

Waldeinsamkeit schreef:

James Sirius Potter

Opeens wordt er besloten dat we een coupé gaan zoeken en ik vindt alles wel prima dus ik loop gewoon iedereen achterna. Camilla houdt mijn hand vast en ik houd de hare net zo stevig vast. Eigenlijk weet ik ook zeker dat ik haar nooit meer los wil laten. Met z'n vieren lopen we de trein in en Dominique lijkt al snel een coupé te hebben gevonden. Mooi zo, want ik had al bijna gedacht dat er geen lege meer te vinden was. Ik zet mijn koffer naast die van Camilla neer en dan zie ik pas dat de coupé niet geheel leeg te noemen is. Er zit al iemand in. En dat is niet zomaar iemand, dat is Ethan Cole, nota bene een Slytherin en tevens beste vriend van Nathan. Laten we het er maar op houden dat hij niet echt mijn beste vriend is. Het woord Slytherin zegt al genoeg en ik ben dan ook niet echt een goede fan van Slytherins. Totaal niet.
"James? Kan je asjeblieft meelopen?" Hoor ik Camilla dan ineens zacht vragen. Zo te horen is er iets niet helemaal goed en ik kijk haar aan na nog één kwade blik op Ethan te hebben geworpen.
"Is goed." Zeg ik, al staan er een paar vraagtekens bij mijn woorden. Opeens voel ik gewoon dat er iets is. Wat gaat ze zo zeggen? Ik heb echt geen idee, maar het enige wat ik nu kan doen is haar volgen daar de wc hokjes, waar ze op een wc bril gaat zitten. Een paar seconden later vallen er een paar tranen uit haar ogen. Ik doe mijn mond open, maar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Wat kan er aan de hand zijn? Wat heeft haar van streek geraakt. Even voel ik me machteloos omdat ik het idee heb er niets tegen te kunnen doen. Ik haal mijn hand even door mijn haar, hopend dat dat helpt tegen mijn ongerustheid. Toch doet het dat niet, wat ik ook niet had verwacht. Op dit moment zou niets helpen omdat het over Camilla gaat. Ik moet gewoon weten wat er aan de hand is, maar gelukkig begint ze dan met praten.
"Ja-.. James.. Ik moet je iets vertellen.." Zegt ze. Ik kijk haar aan. Ja, tot nu toe was ik er ergens al een beetje achter gekomen dat ze me iets moest vertellen. Ik had niet echt het idee dat ze anders ook hier op de wc zat te huilen. Ik wacht even stil af. Ik weet niet welke woorden ik in mijn mond zou moeten nemen en wacht dan maar gewoon af. En dan komt het er ineens allemaal uit. Ze begint hele verhalen te vertellen, verhalen die ik nog nooit had gehoord. Mijn eerste gedachte is hoe bizar het is dat ik dit nooit heb geweten, nooit heb ik iets gedacht, nooit heb ik ook maar een enkel vermoeden gehad. Dat voelt ergens zo onwerkelijk en meteen wordt ik boos op mezelf. Boos dat ik nooit iets heb gemerkt. Gewoon niets. Er is ineens zoveel ongeloof, want hoe kan ik haar nou al jaren hebben gekend en waarom is er dan nooit zoiets in me opgekomen. Waarom kende ik haar niet beter? Wat een vreselijk slecht vriendje ben ik als ik dit nooit heb opgemerkt. Ik ben meer dan woedend op mezelf, maar dan hoor ik pas wat er werkelijk gaande is hier. Er was dus iets aan de hand, maar dit is ook niet zomaar iets. Ze zegt van alles over haar vader. Ze heeft nooit veel losgelaten over haar thuissituatie en ineens schiet het me te binnen dat we het daar ook ongeveer nooit over hebben. Op Hogwarts lijkt onze enige wereld wel Hogwarts, niet veel meer dan dat. Dan denk ik ook niet veel aan hoe het bij Camilla thuis is. Ik kon haar nooit zo goed voorstellen in een ander gebouw dan onze school, maar nu gaat er ineens een deur open die ze voor mij altijd heeft gesloten. Achter die deur staat haar vader. Ze verteld van alles. Dat hij haar mishandeld. Alleen al bij dat kleine begin van haar nog veel grotere verhaal borrelt de woede in me op. Als ze verder gaat, heb ik het idee dat ik elk moment kan exploderen. Bij haar woorden lijkt er zich een levensecht beeld in mijn hoofd te vormen van alles wat hij haar ooit heeft gedaan. Ik zie alles voor me, hoe hij haar sloeg, hoe hij haar ondervoede en vooral en voornamelijk hoe hij haar verkrachtte. Als ze dat laatste woord noemt lijkt er iets in mij te breken. Tranen springen in mijn ooghoeken en opeens voel ik ontzettend de neiging om ergens tegenaan te gaan slaan. En het liefst tegen hem. Opeens voel ik de enorme rang om de trein uit te rennen, regelrecht naar Camilla's huis zodat ik haar vader kan vermoorden. Maar dan kom ik erachter dat dat een redelijk onrealistisch plan is. Maar mijn woede voor hem blijft. Ook verteld Camilla over dat ze het niet durfde te vertellen, alsof ze bang is dat ik het nu uit wil maken. Als ik daarbij stil sta voel ik me echt even een enorme eikel. Wat ben ik voor iemand als mijn vriendin dit niet eens durfde te zeggen, als ik dit niet eens doorhad. Ik weet dat ik de afgelopen tijd een vreselijk persoon ben geweest en ook dat ik er totaal niet ben geweest voor haar als ze me nodig had, maar nu weet ik dat ik daar echt verandering in moet gaan brengen. Vanaf nu af aan moet ik haar echt gaan beschermen. Geluidsloos kniel ik voor haar neer zodat we op dezelfde ooghoogte zijn. Ze kijkt naar de grond, wat me eigenlijk alleen maar kwader op mezelf maakt. Ze durft me niet eens aan te kijken. Met mijn rechterhand raak ik liefkozend haar wang aan, waarna ik haar kin een beetje optil zodat ik haar recht in haar ogen kan kijken. Eerst weet ik niet zo goed wat ik hierop moet zeggen, maar ik denk dat het dan vooral uit mezelf komt, omdat ik van haar houd en haar wil beschermen.
"Weet alsjeblieft dat je voortaan alles tegen me kan zeggen, alles." Ik benadruk dat laatste woord een beetje en mijn stem zit vol emotie. "En ik wil niet dat je ooit nog in zijn buurt bent." Dat zou ik inderdaad nooit meer laten gebeuren. Nooit van mijn leven dat ik haar weer met hem mee laat gaan. Ik heb geen idee waar dan heen, maar desnoods neem ik haar mee naar mijn huis. Mij maakt het allemaal niet uit, als ze maar niet weer bij hem terecht komt. Zo lang dat ik leef laat ik dat niet gebeuren. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik verder moet zeggen. "Ik hou van je." Zeg ik dan uiteindelijk kort voordat ik haar knuffel geef. Mijn ogen zijn volgens mij nog steeds rood. Ik kan niet met woorden zeggen hoe vreselijk ik dit vindt. Hoe zeer ik haar vader nu haat en hoeveel ik nu wel niet van haar houd.

{Dit is dus echt officieel mijn langste post ever.}[

Jezus Lau.. Dat is langer dan de hoofdstukken die ik schrijf..

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 13:04 ]

---

take me back to the basics and the simple life

---

---

"Prima. M'n oma is wel weer beter dan eerst" zegt hij nadat hij me nog een keer omhelst heeft. Ik schenk hem een begrijpende glimlach. Zijn oma was ziek en hij heeft een groot deel van de tijd besteed aan haar verzorgen. Ik heb nog aangeboden te helpen maar dat aanbod wees hij af.
"En hoe waren de laatste weken nog bij jullie?" vraagt hij aan ons beide.
"Prima, wel saai zonder jou" we zijn eigenlijk allemaal gewend dat Teddy heel vaak over de vloer komt en dan is het ook raar dat dat de laatste paar weken niet is gebeurd. Ik kijk hem even grijnzend aan en merk dat ik hem echt gemist heb.
"Ik heb Vi geprobeerd te leren surfen" voegt Dominique er grijnzend aan toe. We noemen elkaar eigenlijk altijd Mi en Vi. Ik heb geen idee hoe dat ontstaan is maar we doen het al jaren.
"Dat was een niet zo groot succes. Ik ben denk ik veel beter in de lucht" zeg ik.
"En nu we het toch over Quidditch hebben. We moeten even onze spullen gaan zoeken" zeg ik tegen Dominique. Onze ouders zullen wel ergens staan met onze spullen aan hun voeten. Ik pak Teddy's hand vast en verstrengel mijn vingers door de zijne.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 15:49 ]

---

-

---

'Dat was een niet zo groot succes,' grinnikt Vi. 'Ik ben denk ik veel beter in de lucht.'
Ik wil net zeggen dat we eigenlijk onze bezems moeten gaan halen, maar Vic haalt de woorden uit mijn mond. 'En nu we het toch over Quidditch hebben. We moeten even onze spullen gaan zoeken,' zegt ze, waarna ze Teddy's hand pakt en zich omdraait.
'Waar heb je ze gelaten?' vraag ik, waarna ik richting mijn vader loop, die ergens staat. Het is wel iets voor Vi om random wat spullen in zijn handen te dumpen. En ja hoor, daar staat onze vader met twee bezems en een hutkoffer aan zijn voeten.
'Teddy!' zegt hij, bij het zien van de jongen. Onze vader vindt Teddy ook geweldig. 'Hoe gaat het, jongen?' vraagt hij hem.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

take me back to the basics and the simple life

Raven Alana Griffith

_________________________________

Ik zag Al vanuit mijn ooghoeken kort zijn hoofd schudden, waarna ik hem "Niet vloeken" hoorde zeggen. Hij pakte zijn wand waarna hij een spreuk mompelde, en hierdoor gingen al mijn spullen weer netjes terug de koffer in, waarna deze werd gesloten. Albus pakte mijn koffer vast. "Kijk, opgelost. Geef mij die koffer maar, straks ligt alles weer in de trein. En het lijkt mij dat jij daar geen zin in hebt, of wel love?" Zei hij toen, en een klein lachje verliet mijn mond. "Nee, niet echt, charmeur." Antwoordde ik hem grijnzend. "Een coupé zoeken dan maar?" Vervolgde Albus zijn zin, en ik knikte uitbundig.
Samen met Albus liep ik een stuk, tot ik een lege coupé had gevonden en Albus wenkte. Ik schoof de deur open en stapte naar binnen, waarna ik Xaellana in haar kooi op het bankje zette en er zelf naast ging zitten. Ik klopte op het nog vrije stukje bank naast mij, als teken dat Albus daar moest gaan zitten.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either