• TWINTOWN.



    It's double the giggles,
    and double the grins,
    and double the trouble,
    if you're blessed with twins.


    ‘Mevrouw Lade, u heeft een knappe jongen en een prachtige meid,’ kondigde de zuster aan terwijl ze de jonge moeder haar kinderen aangaf.
    De kersverse moeder droeg een brede glimlach op haar gezicht, ondanks dat ze natuurlijk al wist dat ze een tweeling zou krijgen – en dat ze gezond zouden zijn. Alles klopte, zoals het dat al dertig jaar deed.


    In Brookmouth – al noemt het volk dat er woont het Twintown, Virginia is al zo’n dertig jaar iets vreemds aan de gang dat inmiddels een normaliteit lijkt te zijn. Er worden enkel eeneiige tweelingen geboren, en dan ook echt niets daarbuiten. Zo gaat het al dertig jaar, en er is nog geen excentriekeling geweest die één kind, of drie kinderen wist te produceren.
    Ondertussen zijn de oudsten tweelingen al dertig jaar, en de jongste zijn zojuist geboren, er lopen alle leeftijden tussendoor. Niemand lijkt er echter meer naar om te kijken, er wordt namelijk gesproken over God, en hoe hij dit stadje nieuw leven in wilde blazen – aangezien de vergrijzing toe leek te nemen. Er wordt dan ook van de tweelingen verwacht dat zij iedere zondag naar de kerk gaan om te bidden tot de Godin van de vruchtbaarheid.


    Rollen.
    Mannen.
          × Judas Levi Parker. || Drieëntwintig || Ambrose || 1.3
          × Michael 'Mike' Thomas McGee. || ComingToTheTree || 1.3
          × Cooper Isaac Miller. || Twintig || Rawhide || 1.14
          × Tyler Lucifer Castillo. || Tweeëntwintig || Orton || 1.7
          × Luciano Xavier Castillo. || Tweeëntwintig || Amaris || 1.15
          × Bently Eli Miller. || Twintig || Gally || 1.14
          × Finn || Vierentwintig || Tsuchiya || 1.10
          × Heath – || Vierentwintig || Braniel || 1.12

    Vrouwen.
          × Royce Millicent Ainsworth || Tweeëntwintig || Determine || 1.6
          × Emily 'Em' June McCallie. || Zeventien. || TheHangingTree || 1.4
          × Selah Lois Parker. || Drieëntwintig || Weekes || 1.10
          × Samantha Riley Valentino. || Achttien || Orton || 1.3
          × Silena Mae McCallie. || Zeventien. || MetUpAtMidnight || 1.9
          × Madeline 'Mady' Sara McGee. || TheHangingTree.
          × Jacelyn Amelie Morales. || Tweeëntwintig || Sangster || 1.13
          × Avery Elizabeth Morales. || Tweeëntwintig || Dornan || 1.12
          × Nelaeryn Arlen Ainsworth. || Tweeëntwintig || Duvaineth || 1.17
          × Bezet. || Davon.
          × Bezet. || Denys.


    Tweelingen.
          × Judas Levi Parker. || Ambrose » Selah Lois Parker. || Weekes
          × Michael 'Mike' Thomas McGee. || ComingToTheTree » Madeline 'Mady' Sara McGee. || TheHangingTree
          × Cooper Isaac Miller. || Rawhide » Bently Eli Miller. || Gally
          × Tyler Lucifer Castillo. || Orton » Luciano Xavier Castillo. || Amaris
          × Finn. – || Tsuchiya » Heath. || Braniel
          × Royce Millicent Ainsworth || Determine » Nelaeryn Arlen Ainsworth. || Duvaineth
          × Emily 'Em' June McCallie. || TheHangingTree » Silena Mae McCallie. || MetUpAtMidnight
          × Jacelyn Amelie Morales. || Sangster » Avery Elizabeth Morales. || Dornan


    Invullen.
    Naam.
    Leeftijd.
    Innerlijk.
    Uiterlijk.
    Tweeling. [En eventuele voorkeur voor man of vrouw wanneer er nog niemand is gekozen.]
    Woont. [Waar diegene woont – thuis of alleen, misschien met partner.]
    Extra.


    Regels.
    » Doe niet mee als je denkt dat je er geen tijd voor hebt.
    » Minimum van 200 woorden.
    » 16+ is toegestaan.
    » Naamsveranderingen graag doorgeven in het praattopic.
    » Geen OOC in het speeltopic, daar is het praattopic voor.
    » Geen ruzies rondom dit RPG.
    » Relaties (buiten de tweelingen) worden pas besloten in het praattopic!
    » Ik ben de enige die nieuwe topics maakt, tenzij ik een ander aanwijs.


    [ bericht aangepast op 6 jan 2015 - 21:50 ]


    I'm your little ray of pitch black.

    Silena Mae McCallie


    Mike glimlacht en graait onder een kussen. Waar hij vervolgens een klein pakketje onder vandaan haalt. Grinnikend overhandigd hij het aan mij. Ik kijk er met bewondering aan. Meteen weet ik dat hij het zelf niet heeft ingepakt. Dat kan hij niet zo mooi. Het cadeaupapier is zilver en er zitten duizenden linten om heen in verscheidene kleuren. Ik glimlach en zet mijn, ondertussen lege, kop thee weg. Ik leun tegen hem aan en glimlach. Mijn hoofd leg ik zijdelings in zijn schouder en met mijn rug leun ik tegen zijn linkerzij aan. Ik neem de moeite niet om het papiertje mooi te houden en te bewaren, hoe mooi het ook is. Ik scheur het stukje papier er af, maar de linten heb ik er wel netjes afgehaald. Een klein, zwart doosje verschijnt. Nieuwsgierig als ik ben open ik het meteen, wanneer ik een prachtig kettinkje zie liggen. "Wauw." fluister ik en ik kijk Mike met twinkelende ogen aan. Wat is het toch een schatje.
    "Goedemorgen" hoor ik lichtelijk slaperig van de andere kant van de kamer Ik glimlach. "Hey" zeg ik met een glimlach. Waarna ik mezelf rechtdruk, Mike een kusje geef en op sta. "Oh ja, Mike? Vandaag ga je paardrijden op Flock." Deel ik hem mee, waarna ik naar de trap loop om half naar boven te rennen naar mijn kamer.


    take me back to the basics and the simple life


    • Michael 'Mike' Thomas McGee •
    Tweeling met Madeline • Relatie met Silena • 19 jaar oud

    'Wauw,' fluistert ze, glimlachend. Dan worden we onderbroken met een slaperige 'goedemorgen.'
    'Hey,' zegt Silena tegen haar tweelingzus Emily. Ik glimlach naar haar.
    Silena staat op, maar geeft me nog wel een kus. 'Oh ja, Mike? Vandaag ga je paardrijden op Flock,' deelt ze mee, waarna ze de trap naar haar kamer op rent. Even trek ik mijn wenkbrauwen op. Paardrijden? Ik houd niet van dieren die groter zijn dan ik. Maar goed, als Silena het zo graag wilt...
    Met een zucht sta ik op en neem mijn lege beker mee naar de keuken om hem weer bij te vullen. Vandaag ga ik wel wat koffie nodig hebben.
    'Morgen, trouwens,' zeg ik tegen Emily, waarna ik een slok van mijn koffie neem, leunend tegen het aanrecht. Vroeger voelde ik me altijd enorm ongemakkelijk om zonder shirt in Emily's aanwezigheid te zijn. Maar nu is het doodnormaal; Emily is als een zus voor me.
    'Ga je nog wat doen vandaag?' vraag ik haar, waarna ik nog een slok koffie neem. Koffie is echt heel lekker. Hopelijk krijg ik het voor elkaar om een tussenstop te maken bij Starbucks op weg naar de manege.


    “A queen will always turn pain into power.”

    Silena Mae McCallie


    Eenmaal boven aangekomen loop ik door naar mijn kamer en speur ik mijn kledingkast door. Het is vandaag zonnig, warm weer. Maar alsnog ga ik niet in slechts een hemdje rondlopen. Uiteindelijk pak ik mijn lievelingsrijbroek met een felblauw vest. Mijn outfit is in principe best simpel. Snel kleed ik me om en loop ik weer naar beneden. Waar ik Emily en Mike zie staan. Ik schud lachend met mijn hoofd. Mike zal ook nooit tempo maken. "Hup Mike. Omkleden. Er staat je een lange dag te wachten." zeg ik quasi-streng. Maar een glimlach siert mijn gezicht. Hij is gewoon zo lief. Vervolgens hijs ik mezelf op het aanrecht.

    [ bericht aangepast op 13 jan 2015 - 19:42 ]


    take me back to the basics and the simple life


    ¤ Nelaeryn Arlen Ainsworth

    Of hij blij zou zijn met mijn onverwachte bezoek? Waarschijnlijk niet. Finn kennende was hij me aan het vervloeken en hoopte hij dat de persoon voor de deur weg zou gaan, als hij maar zo lang mogelijk wegbleef. Jammer voor hem was dat ik behoorlijk koppig kon zijn. Ik had een heel stuk gelopen om hier te komen en dat betekende dat hij de deur maar open zou moeten doen, daarbij zou hij me ook nog eens binnen moeten laten. Anders werd ik boos – en Finn vond het niet leuk als ik boos werd. Dat had zich over de jaren wel geuit. (behalve het feit dat hij me schattig noemde als ik begon te schreeuwen, waardoor ik nog kwader werd)
          Ongeduldig wiebelde ik van mijn ene been op de andere. Als een van de weinige flats in de buurt had deze op zijn minst nog een redelijk portiek en ‘schone’ gangen. Je kon niet vermijden dat het duidelijk was dat er mensen leefden, maar hier leek het alsof de gang op zijn minst nog een keer in de zoveel tijd werd schoongemaakt.
          Na het lange wachten weerklonk er eindelijk geluid vanachter de deur. Ik sloeg mijn armen over elkaar en wachtte.
          “Nelaeryn Arlen Ainsworth,” de deur ging open en Finn stond daar. Nonchalant zoals hij altijd was. Hij keek naar me door de doorzichtige deur, maar maakte weinig aanstalten deze te openen. Ik tikte ongeduldig met mijn voet op en neer. ‘Hoe lang zou je nog kunnen wachten?” vroeg hij me duidelijk hoorbaar.
    Door de manier waarop hij zich tegen de muur settelde, liet ik een geirriteerde zucht ontsnappen. ‘Finn. Je bent een asshole en absoluut geen goede vriend als je me hier in de kou laat staan! Heb je het weer buiten gezien? Vreselijk. Ik bevries bijna. Drama!” bij dat laatste trok ik mijn bekende ‘nog even en ik word boos op je’ gezicht.
    Maar daar zou hij zich waarschijnlijk vrij weinig van aan trekken.
          De oude dame die langsliep leek niets van ons te willen weten. Eigenlijk werkte dat behoorlijk op mijn lachspieren. Blijkbaar bedacht ze zich op het laatste moment, waardoor ik een kleine lach niet meer kon inhouden. Ik kuchte dat kort in mijn vuist om dat te verdoezelen. Rustig draaide ik me weer om naar Finn.
          Observerend keek ik naar hem. Of mijn blik hem ongemakkelijk maakte, of mijn aanwezigheid. Ik wist het niet maar er was iets wat absoluut niet klopte. Gelijk bekroop me daardoor een angst. Had ik iets fout gedaan?
    “Ik denk wel dat je genoeg gewacht hebt. Wat doe je eigenlijk hier?” kwam er uiteindelijk uit. Ik haalde mijn schouders op.’ Ja ik heb genoeg gewacht en tja, ik hoef nog niet op mijn werk te zijn dus ik dacht: laat ik Finn eens even lastig vallen. Wat blijkbaar is gelukt want je lijkt niet te weten wat je moet doen,’ zei ik droog.
    “Ben je soms vergeten dat ik je een sleutel heb gegeven, zodat je naar binnen kan komen?” Uit het niets greep hij naar mijn jaszak. ‘Ja he! Verdomme je rand me aan’ speels sloeg ik zijn hand weg voor ik keek naar de sleutelbos in zijn handen. “Ik heb je niet voor niks die sleutel gegeven.”
    Onschuldig keek ik van de sleutelbos naar hem terug. ‘Ga nu niet knorrig doen! Ik was het vergeten, daarbij, ik wil het risico niet lopen dat ik je naakt zie dansen door de kamer’
    Ik reikte naar zijn wang waar ik kort in kneep. Op zijn verzoek stapte ik naar binnen toe. Ik sjokte achter hem aan naar de lift. ‘Ben je van plan om niets te gaan doen vandaag? Zo zie je er namelijk wel uit.’


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    MetUpAtMidnight went Goya


    take me back to the basics and the simple life

    TheHangingTree >> Mangata


    -

    EMILY JUNE MCCALLIE


    "Hey" zegt ze met een glimlach en dan pas besef ik me dat ik hun moment waarschijnlijk onderbreek. Ze geeft Mike een kus en staat dan op van de bank.
    "Oh ja, Mike? Vandaag ga je paardrijden op Flock" zegt ze tegen Mike waarna ze vrolijk de trap op loopt. Mike staat ook op en schenkt vervolgens een beker koffie in. Ik heb medelijden met hem. Ik ben doodsbang voor paarden terwijl Silena gewoon een super talent heeft om paard te rijden. Zij heeft overduidelijk de goede genen gekregen.
    "Morgen, trouwens" zegt hij terwijl hij nonchalant tegen het aanrecht aanleunt en een slok van zijn koffie neemt. Het geeft een grappig gezicht omdat hij totaal niet lijkt te merken dat hij geen shirt aanheeft. Vroeger was het nog wel eens ongemakkelijk tussen ons. Maar nu is al die ongemakkelijkheid verdwenen. Ik heb met Mike een bijna even goede band als ik met Silena heb.
    "'Ga je nog wat doen vandaag?" vraagt hij. Ik denk even na of ik iets belangrijks te doen heb en dan kom ik tot de conclusie dat ik helemaal niks hoef te doen.
    "Nee. Niet echt iets boeiends. Misschien sleur ik Mady mee om te shoppen" wanneer ik dat zeg weet ik dat het onbegonnen werk is. Mady haat shoppen.


    -

    ComingToTheTree went Sobremesa (:


    “A queen will always turn pain into power.”


    • Michael 'Mike' Thomas McGee •
    Tweeling met Madeline • Relatie met Silena • 19 jaar oud

    Emily moet diep nadenken; wat hebben vandaag nog te doen?
    'Nee. Niet echt iets boeiends. Misschien sleur ik Mady mee om te shoppen,' zegt Emily uiteindelijk. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Mady en shoppen?
    'Succes daarmee,' zeg ik grinnikend, wetend dat ze Mady eerst knock-out zou moeten slaan.
    'Hup Mike. Omkleden. Er staat je een lange dag te wachten,' klinkt Silena's stem 'streng' vanuit de deuropening. Ze heeft haarzelf in een paar minuten omgekleedt. Ik zucht diep waarna ik het laatste restje koffie naar binnen giet. Silena hijst haarzelf op het aanrecht, grinnikend.
    'Oké, oké, ik ga al,' zeg ik, maar ook dat klinkt niet echt vermoeid. Nadat ik mijn lege kop koffie in de vaatwasser heb gezet geef ik Silena een kus op haar wang en Emily woel ik plagerig door haar haar. Dat doe ik altijd bij haar, of ik geef haar een kus op haar wang. Ze is net een zus voor me en zo behandel ik haar meestal ook. Dan ren ik met twee treden tegelijk de trap op, waarna ik mijn kamer inloop. Uit de kast haal ik een oude joggingbroek en een trui. Ik heb geen idee wat ik aan zou moeten voor paardrijden maar Silena doet het hier maar mee. Dan trek ik mijn skisokken aan - die zijn lekker warm en Silena loopt meestal rond met dat soort dikke sokken als ze moet paardrijden - en ren ik terug naar beneden. Aan mijn haar heb ik niets gedaan. Ik moet toch zo een helm ding op.
    'Ready to go,' deel ik de twee meiden mee.


    “A queen will always turn pain into power.”

    AVERY ELIZABETH MORALES




          'Pfft,' murmelt Heath, waarbij hij als een klein kind zijn armen over elkaar heen slaat. 'Hij verpest het opzettelijk.' Ik begin zacht te lachen. 'Wat verpest hij? Was je soms ook van plan om tegen mijn been aan te rijden als een hond?' grinnik ik, hoewel het me niet eens zou verbazen als hij dacht echt zou doen, hem kennende.
          Niet veel later arriveren we in het park, waar ik achter een oude man begin te dansen zonder dat hij het doorgeeft, iets wat ik wel vaker doe. Al dan niet altijd bij oude mannen. Er zijn zat genoeg mensen die zoiets niet door hebben, zelfs niet wanneer je met je armen praktisch langs hun gezicht gaat. Hilarisch.
          'Oeh babe,' zegt Heath wanneer ik weer bij hem ben. 'Waarom doe je zulke leuke dansjes nooit bij mij? Toch ben ik niet jaloers op de oude mannen waarin jij je interesseert: I've got enough tricks on my own.' Een zacht, spottend lachje komt over mijn volle lippen. 'Wat jij wilt, Romeo,' meld ik hem. 'Ik was net van plan zo bij jou te dansen, trouwens, maar gezien je toch niet jaloers bent en je eigen trucjes hebt, dan zal ik het maar niet doen,' glimlach ik liefjes. 'Overigens,' vervolg ik, waarbij ik naar de oude man van zonet gebaar, 'op zulke oude mannen val ik ook weer niet. Nee, dankje, Ik hoef geen seks met een bejaarde. Die houden het vast ook niet lang vol, daar is niks aan.'
          Inmiddels zijn we bij het stuk aangekomen waar de honden los rond mogen rennen en zodra Heath Demon heeft losgemaakt, rent die er vandoor, naar een stel teefjes natuurlijk. Het zal me echt niks verbazen als Demon Heath's trekken overneemt. Ik kan hem beter Heath junior gaan noemen. Heath zelf zal nu vast echter blij zijn met Demon's gedrag, gezien de vrouwelijke honden eveneens vrouwelijke baasjes hebben, waarvan ik toe moet geven dat ze er niet goed uit zien. Wanneer ik de grijns op Heath's gezicht zie weet ik alweer hoe laat het is en neem ik plaats op een bankje aan de rand van het veld. Soms is het wel irriterend dat Heath achter elk vrouwelijk schoons aangaat. Ik geloof dat we zelden een wandeling met Demon hebben gemaakt of ergens naar toe zijn geweest zonder dat hij met iemand begon te flirtten.
          Na enige tijd naar de jongedames en Heath gekeken te hebben, begin ik me te vervelen, waarop ik overeind kom en op het drietal afloop. 'Excuses als de jongeman jullie lastig valt,' meld ik de jongedames, zonder Heath aan te kijken. 'Heath hier is net terug uit rehab voor zijn seksverslaving, maar hij is vergeten om vanochtend zijn pilletjes vergeten te nemen, waardoor het kan zijn dat hij nogal ongepaste opmerkingen maakt. Ik vind eigenlijk dat ze hem nog niet vrij hadden kunnen laten, ik denk niet dat hij er al klaar voor was. Excuses hiervoor.' Ik kijk kort naar Demon, die een van de teefjes probeert te bespringen. 'En zoals je kunt zien heeft zijn hond hetzelfde probleem.' De twee brunettes kijken naar Heath, vervolgens naar elkaar, om dan hun honden weer aan de riem te doen en er snel van door te gaan.
          Wanneer ze verdwenen zijn, kijk ik Heath pas aan en haal ik quasi-onschuldig mijn schouders. 'Zover is het nog niet eens van de waarheid.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Finn.
    Op sommige momenten overviel hem een geïrriteerd moment, gepaard met een onschuldig gezicht. Oké, zeg maar 'vaak'. En het heette: Nela. Languit: Nelaeryn. Hij was blij, jawel, al kon hij het meer waarderen als hij van tevoren werd gewaarschuwd voor enig bezoek. Straks wandelde hij echt in zijn nakie door het huis – en dan was hij uiteindelijk snel aangekleed in alleen zijn broek, schoenen (nee, geen sokken) en wellicht een shirt naar beneden gekomen. Tot hij dan dat onschuldige gezichtje zag. Boos als hij er te lang over deed. Wat hij, jawel, schattig vond bij haar.
          Daar stond ze dan, wiebelend heen en weer. Het is vast koud daarbuiten hé? Wilde hij er ook nog aan toevoegen, maar deed het niet – ze kon de plagerige blik vast in zijn ogen wel opmerken. Ja hoor, daar was de geïrriteerde zucht. Heerlijk vond hij het om haar te plagen. 'Finn.' Hij haalde zijn wenkbrauwen op met een quasi onwetende blik. 'Je bent een asshole en absoluut geen goede vriend als je me hier in de kou laat staan! Heb je het weer buiten gezien?' Met die woorden keek hij nonchalant naar buiten. “Och, ja, je hebt gelijk.” Grijnsde hij. 'Vreselijk. Ik bevries bijna. Drama!' Haar bekende blik was hem zo vertrouwd geworden door de jaren heen, dat hij er weinig van aantrok.
          'Ja, ik heb genoeg gewacht en tja, ik hoef nog niet op mijn werk te zijn –' ze brabbelde door over het lastigvallen, terwijl hij verveeld de andere kant opkeek. Soms kon Nela langdradig zijn met uitleg – dan haakte hij vaak in het midden van de zin af. Wat zij dan niet op prijs stelde.
          'Ja hé! Verdomme, je rand me aan,' speels sloeg ze zijn hand weg. Hij liet een zacht gegrom. Laat me verdomme 's die sleutels pakken – wilde hij bijna zeggen, tot hij ze al vast had en omhoog hield. “Alsof ik dat wil.” Antwoordde hij vervolgens laconiek ogend. “Ik doe niet aan zulke perverse praktijken,” vervolgde hij vervolgens – bijna niet in staat zijn scheve grijns tegen te houden. Hij vond zijn grappen geweldig, al vonden anderen.. dat niet echt vaak. Maar die mensen hadden geen enkele respect voor humor!
          Dezelfde onnozele ogen blikten naar hem omhoog. Kijk me niet zo aan, wilde hij haar zeggen, maar keek alleen droog terug. 'Ga nu niet knorrig doen! Ik was het vergeten, daarbij, ik wil het risico niet lopen dat ik je naakt zie dansen door de kamer.'
          Een kort beeld dat hij ook door de kamer naakt zou dansen schoot door zijn hoofd.
          “Geen zorgen,” een droge blik, gevolgd door een schuin grinnik door het antwoord dat hij zou geven: “ik dans niet,” grapte hij schuin.
          Hij werd daaruit geknepen door Nela. Geïrriteerd sloeg hij haar hand weg. “Je weet dat ik je teddybeer niet ben, Nela, doe het bij een ander.” En hij sjokte naar de lift toe, door zijn goede vriendin gevolgd. 'Ben je van plan om niets te gaan doen vandaag?' Hij liet zich vermoeid tegen de wal van de lift vallen. Been nonchalant over de ander geslagen en leunend op de steunbalken van de lift. 'Zo zie je er namelijk wel uit.'
          “Ik was vrij,” mompelde hij met een gevaarlijke ondertoon. “Maar..” Hij keek haar aan. “Heath.” Een simpel woord en je besefte direct wat er gebeurd was.

          Ting. De liftdeur ging open. Tweede verdieping.
          Hij sjokte over de gang naar de voordeur en opende deze voor hen beiden. “Koffie?” Vroeg hij vrijwel direct toen hij al bij het apparaat stond, wanneer zij pas binnen kwam lopen.
          “Ik heb gezet.” Z'n ene wenkbrauw ging vermakelijk omhoog en hij had een lichtelijk duistere glimlach. Iedereen wist dan hoe laat het was. Finn zette zijn koffie namelijk het liefst zo sterk als het kon. Blijkbaar konden de meesten daar niet tegen. Mietjes, dacht hij dan.

    Als het tijd was om Nela terug te brengen, dan zou hij zijn auto wel opwarmen. Hij reed altijd in zijn oude oldtimer – die van ver nog te zien was, omdat het een felle, groene kleur bezat. En de meesten wilden er dan ook meteen niet meer in als ze 'm zagen, wat hem altijd liet lachen.
          “Ik zal wel zo lief zijn om je terug te brengen,” grimaste hij, wanneer hij zijn schoenen uittrapte en in de keuken liet liggen.

    [ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 1:44 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Heath Jackson

          'Wat jij wilt, Romeo,' vermeldt ze mij, waarbij een zachte als zowel spottend lachje over haar lippen komt rollen. Onbewust glijd er al een halve grijns rondom mijn mondhoeken, door de manier waarop ze plots tegen me praat. 'Ik was net van plan zo bij jou te dansen, trouwens, maar gezien je toch niet jaloers bent en je eigen trucjes hebt, dan zal ik het maar niet doen.' Haar speelse glimlach laat me een lichtelijk klunzige gelaatsuitdrukking krijgen, waarop ik zacht grinnik en een hand door mijn zandbruine haren haal.
          'Nu je het zegt... Ik denk dat ik mijn trucjes nog altijd kan verbeteren,' krabbelde ik wat terug, terwijl ik benieuwd ben wat haar antwoord daarop zal zijn. 'Zeker als er een mooie vrouw zo bij me wil gaan dansen.' Ik glimlach onschuldig naar haar, waarna ik een snelle blik naar Demon stuur en gniffel door zijn enthousiasme.
          'Overigens,' zegt ze, waarbij ze naar de oude man gebaart. 'op zulke oude mannen val ik ook weer niet. Nee, dankje. Ik hoef geen seks met een bejaarde. Die houden het vast ook niet lang vol, daar is niks aan.'
          'Maar dat geldt natuurlijk niet voor jonge mensen zoals ons, die zijn in de bloei van hun leven.' Ik wijs even naar haar en vervolgens naar mezelf, met de bekende grijns. Het is natuurlijk wel duidelijk welke kant ik op wil: als ze geen seks daarmee hoeft, ben ik vanzelfsprekend haar eerste keuze. Ik moet wel toegeven dat ik dat beeld van Ava met iemand anders niet in mijn hoofd wil geven, dan heb ik toch wel mentaal een teiltje nodig. Zeker met zo'n oude knakker. Hoewel Ava zelfs ook wel zo slim is om niet met van die vreemde knakkers om te gaan. Welja, Finn is altijd al een geval apart geweest, dat kan niemand ontkennen - zelfs hij niet. 'Je weet dat je altijd naar me toe kunt komen, hm.'
    Na enkele minuten is Demon zo vaak met de honden, labradors merk ik op, van de dames overweg dat ik er naartoe loop. Ava mag doen wat ze zelf wilt, maar iets zegt me dat ze het niet alweer aan hoeft te zien. Stiekem is ze gewoonweg jaloers en wilt zij alle aandacht van mij, en ik neem het haar helemaal niet kwalijk.
          'Hé jongedames,' begin ik, terwijl ik nog naar ze toe loop, 'Ik dacht dat spetters enkel uit de kraan kwamen, maar eh, toen zag ik jullie.' Ik wiebel kort met mijn wenkbrauwen en zie ze zachtjes gniffelen, waarbij ze hun handen bij hun mond houden. Het doet me eerlijk gezegd denken aan de opmerkingen die ik allemaal naar Avery toe heb gemaakt, maar ze was er niet erg van onder de indruk. Jammer genoeg. Die chick maakt het me ook nooit makkelijk hé. Ik neem een diepe, mentale zucht en richt me weer op de twee vrouwen. Na een kleine tijd avances gemaakt te hebben, staat mijn liefhartige vriendin plots naast me. Er ontstaat een frons op mijn voorhoofd als ze tegen ze aanpraat.
          'Excuses als de jongeman jullie lastig valt,' Ze negeert mij verder en vervolgt: 'Heath hier is net terug uit rehab voor zijn seksverslaving, maar hij is vergeten om vanochtend zijn pilletjes vergeten te nemen, waardoor het kan zijn dat hij nogal ongepaste opmerkingen maakt. Ik vind eigenlijk dat ze hem nog niet vrij hadden kunnen laten, ik denk niet dat hij er al klaar voor was. Excuses hiervoor.' Mijn mond valt open en ik probeer ze nog tegen te houden of Avery in dat opzicht, door mijn hand over haar mond te plaatsen, maar niets schijnt te werken. Verontschuldigend glimlach ik naar ze, maar zelfs hun willen niet meer naar me kijken. 'En zoals je kunt zien heeft zijn hond hetzelfde probleem.' Ze vluchten. Nemen hun honden mee. Maar het belangrijkste: ze vluchten, van de aardigste en charmantste gozer op deze aardkloot!
          'Verdorie, Avery,' grom ik onder mijn adem en ik pruil lichtjes, terwijl ik ze verloren achterna kijk. 'Dit was mijn grote kans, we hadden net zo'n plezier...' En daarmee bedoel ik eerder mezelf.
    Quasi-onschuldig haalt ze haar schouders op. 'Zover is het nog niet eens van de waarheid.' Er komt een zacht jankend geluid bij mij vandaan en ik knijp mijn ogen even dicht. Ik zou bijna denken dat ze jaloers was, maar Avery kennende is ze daar bestand tegen. Met een diepe zucht staar ik haar aan.
          'Moest dat nou? Ik ben helemaal niet zo erg als dat het lijkt,' murmel ik, waarna ik mokkend op de grond ga zitten en een stok Demon zijn kant opgooi die hij blaffend ophaalt. 'Bekijk het van mijn kant: als jij niet onder de indruk bent van mijn opmerkingen, dan moet ik wel andere zoeken.' Er komt weer een brede, maar lichtelijk onschuldige, grijns op mijn lippen waarna ik naar boven kijk en haar reactie probeer te peilen. Als Demon de stok komt brengen, aai ik hem eerst een paar keer over zijn kop heen en gooi vervolgens de stok weer weg.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    AVERY ELIZABENT MORALES



          'Maar dat geldt natuurlijk niet voor jonge mensen zoals ons, die zijn in de bloei van hun leven,' grijnst Heath terwijl hij eerst naar zichzelf en daarna naar mij wijst. 'Je weet dat je altijd naar me toe kunt komen, hm.' Ik rol overdreven met mijn ogen. 'Yeah, right, in je dromen. Dan sta ik nog liever droog,' grinnik ik. Niet dat Heath er verkeerd uit ziet, maar mocht ik wel naar bed gaan met Heath, dan zou ik net zo erg zijn als zijn broer a.k.a. mijn ex, en daarnaast ook een ontzettende hypocriet. Daar heb ik alles behalve behoefte aan.
          Niet veel later verdwijnt Heath naar een stel jonge meiden met honden om met ze te flirten. Met de meiden dan, niet met de honden. Wanneer ik er genoeg van heb, loop ik naar het drietal toe en begin ik de jongedames doodleuk een verhaal te vertellen over het gegeven dat Heath net uit rehab is uit zijn seksslaving. Niet geheel waar natuurlijk, maar dat weten zij niet. Heath's mond is open gevallen en hij plaatst zijn hand nog over mijn mond, maar de meisjes kijken elkaar al verschrikt aan en gaan er vandoor met hun honden.
          'Verdorie, Avery,' gromt hij met een pruilmondje. 'Dit was mijn grote kans, we hadden net zo'n plezier...' Yeah right, hij had plezier bedoelt hij zeker. Luchtig meld ik hem dat het niet eens zover van de waarheid zit, waarop hij een jankend geluidje maakt. Vervolgens komt er een diepe zucht over zijn lippen en kijkt hij me aan.
          'Moest dat nou? Ik ben helemaal niet zo erg als dat het lijkt,' murmelt hij, waarbij hij als een klein kind op de grond gaat zitten. 'Bekijk het van mijn kant: als jij niet onder de indruk bent van mijn opmerkingen, dan moet ik wel andere zoeken.' De grijns op zijn lippen maakt gelijk duidelijk dat het ook weer niet zo'n ramp is dat de jongedames weg zijn. Voor ik kan reageren, komt Demon terug met een stok in zijn bek, die Heath even later weer weggooit.
          'Kom op Heath, je weet best dat ook al zou ik op je avances ingaan, je alsnog met hen zou flirten. Je flirt met elk vrouwelijk ding op twee benen. Zo ben je nou eenmaal,' meld ik hem. Hell, het zou me eerlijk gezegd niet eens verbazen als hij nog zou met meisjes zou flirten wanneer hij een vriendin zou hebben. Ik zucht zacht en laat me dan net als hem op het gras zakken, waarbij ik oppas of ik niet in de hondenpoep ga zitten.
          'In elk geval, als je toch van plan bent om elke keer dat we samen Demon uitlaten ander gezelschap te zoeken, dan kan ik net zo goed niet meer meegaan.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered


    ¤ Nelaeryn Arlen Ainsworth
    Al wilde hij op mij gaan schelden, dan deed hij het maar. Hij moest niet zo snel geïrriteerd raken, mensen zouden juist blij moeten zijn met een onverwacht bezoekje, dat betekende dat er iemand aan je dacht. Althans, zo dacht ik er over. Finn moest er echter altijd lang over doen om de deur te openen. Juist dat maakte dat ik wat knorrig werd. Gelukkig wisten we beide wat we aan elkaar hadden. Negen van de tien keer kwam het daardoor ook wel goed.
          De plagerige blik in zijn ogen deed me diep zuchten. Finn! Schaam je! Wilde ik zeggen. Hij genoot hier overduidelijk van. Dat deed hij echter bij veel van mijn dingen. Alles wat ik haatte, leek hij geweldig te vinden. Op sommige momenten wilde ik hem daarvoor wel smoren. Nu deed ik dat niet omdat ik goedhartig ben – of hoe je het ook wil noemen wanneer een persoon veel voor je betekent.
    “Och, ja, je hebt gelijk.” Grijnsde hij. 'Vreselijk. Ik bevries bijna. Drama!'
    Hierop snoof ik boos. Tot zover mijn poging om hem enigszins schappelijk te maken.
          Nu de sleutels uit de mouw kwamen, had ik bijna geen excuus. Vandaar dat ik het maar gooide op een plagerijtje, een die hem blijkbaar verbaasde.
    “Alsof ik dat wil.” Antwoordde hij vervolgens laconiek ogend. “Ik doe niet aan zulke perverse praktijken,”
    De scheve grijns deed me mijn wenkbrauwen optrekken. ‘Mmm daar geloof ik helemaal niets van’ wierp ik hem droog toe. Waar hij zich allemaal mee bezig hield.. ik wilde het niet eens weten.
          “Je weet dat ik je teddybeer niet ben, Nela, doe het bij een ander.” Mopperde hij nadat ik in zijn wang had geknepen. ‘Ik hou van je,’ wierp ik daar poeslief op terug. Hoe je het ook zou wenden of keren, hij kon toch nooit kwaad op me blijven. Enigszins vermaakt door zijn mopperende manier om zijn broer te als boosdoener aan te wijzen, grinnikte ik.
    Ik volgde hem naar de lift, een van die apparaten die ik altijd heb verafschuwd omdat ze mij te langzaam gingen.
    Bij de tweede verdieping liep ik achter hem aan het appartement in. ‘Koffie?’ vroeg hij vrijwel nadat ik een stap binnen had gezet.
    Ik maakte het mezelf gemakkelijk. Nog voor ik goed en wel zat, kwam hij me al meedelen dat hij het al had gezet. Urgh. Finn en zijn koffie. Dát was pas drama. Hij zette het zo sterk, dat het op sommige momenten nog erger was dan een shot vodka.
    ‘Mmm waarom deze kwelling? Je bent verschrikkelijk,’ mompelde ik droog.
    Aan Finn’s gestalte te zien, voelde hij zich niet helemaal op zijn gemak. Dat gaf mij het gevoel dat hij me hier niet wilde hebben. Maar wat moest ik dan? Hij was de enige persoon die me niet beoordeelde om wie ik was. Ik wilde hem heus niet tot last zijn, al kreeg ik steeds vaker het idee dat ik dat wel was. Alsof hij zich aan mij ergerde.
    ‘Ik zal wel zo lief zijn om je terug te brengen,’ grimaste hij. Hij en die auto van hem. Dat was toch iets. Alle mannen hadden iets met auto’s, maar wanneer het aankwam op zijn oldtimer, dan was het helemaal mis.
    ‘Wat ongelofelijk nobel van jou. Helemaal met deze kou,’ glimlachte ik hem toe. Ik moest mezelf eraan herinneren niet in een depressieve bui te zakken nu. Hij had er niets aan, ik net zo min. Vrolijke gedachten, Nea. Hield ik mezelf streng voor. Dat maakte dat ik zat te fronsen. Waarom was niets makkelijk?


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Heath Jackson.

          "Kom op Heath, je weet best dat ook al zou ik op je avances ingaan, je alsnog met hen zou flirten. Je flirt met elk vrouwelijk ding op twee benen. Zo ben je nou eenmaal," meldt ze me alsof het de normaalste taak van de dag is. Ik rol even met mijn ogen, want dat is natuurlijk niet waar hé. In tegenstelling tot haar vreemde crush op opa's heb ik in elk geval de standaard om onder de dertig te blijven. Misschien zelfs 25. Ik houd er niet van om tegen rimpels aan te kijken: hard, maar waar. Haar uitspatting laat me echter wel over het volgende nadenken, terwijl ik opnieuw de stok van Demon weg gooi. Deze rent hij enthousiast blaffend achterna, waarbij hij bijna tegen twee spelende honden opbotst, maar op het laatste moment uitwijkt. Ik lach zachtjes om het tafereel, die rare hond weet me altijd op te vrolijken. Niet dat ik me nu naar voel, alleen mocht ik het nodig hebben, is een hond inderdaad een man zijn beste vriend.
          "Dat valt wel mee, ik kan een hele lijst opnoemen met wie ik niet flirt," grijns ik, waarbij mijn blik naar de lucht wordt getrokken. Het is een mooie, lichtblauwe kleur en dat is een goed begin van de dag. Vanavond een paar uurtjes werken en dan is het alweer weekend, tenzij mijn ouders me extra taken opleggen voor morgen. "Wedden? Als ik vanaf vandaag een gehele week met niemand flirt, krijg ik van jou een beloning," Ik kan het niet laten om toch met een uitdagende grijns naar haar te kijken. Ze is ondertussen naast me gaan zitten en ik wacht geduldig af op haar antwoord, waarbij mijn grijns niet minder word.
          "In elk geval, als je toch van plan bent om elke keer dat we samen Demon uitlaten ander gezelschap te zoeken, dan kan ik net zo goed niet meer meegaan."
          "Met jou is het juist gezellig, met wie moet ik anders over verre oorden en dagdromen praten?" Even por ik haar aan, daarna nog een keer plagend in haar middel. "Dus kom op, wat zeggie ervan? Ik ben echt niet zo'n slechte vent, dat weet je, Avery."


    Quiet the mind, and the soul will speak.