Heath Jackson
'Wat jij wilt, Romeo,' vermeldt ze mij, waarbij een zachte als zowel spottend lachje over haar lippen komt rollen. Onbewust glijd er al een halve grijns rondom mijn mondhoeken, door de manier waarop ze plots tegen me praat. 'Ik was net van plan zo bij jou te dansen, trouwens, maar gezien je toch niet jaloers bent en je eigen trucjes hebt, dan zal ik het maar niet doen.' Haar speelse glimlach laat me een lichtelijk klunzige gelaatsuitdrukking krijgen, waarop ik zacht grinnik en een hand door mijn zandbruine haren haal.
'Nu je het zegt... Ik denk dat ik mijn trucjes nog altijd kan verbeteren,' krabbelde ik wat terug, terwijl ik benieuwd ben wat haar antwoord daarop zal zijn. 'Zeker als er een mooie vrouw zo bij me wil gaan dansen.' Ik glimlach onschuldig naar haar, waarna ik een snelle blik naar Demon stuur en gniffel door zijn enthousiasme.
'Overigens,' zegt ze, waarbij ze naar de oude man gebaart. 'op zulke oude mannen val ik ook weer niet. Nee, dankje. Ik hoef geen seks met een bejaarde. Die houden het vast ook niet lang vol, daar is niks aan.'
'Maar dat geldt natuurlijk niet voor jonge mensen zoals ons, die zijn in de bloei van hun leven.' Ik wijs even naar haar en vervolgens naar mezelf, met de bekende grijns. Het is natuurlijk wel duidelijk welke kant ik op wil: als ze geen seks daarmee hoeft, ben ik vanzelfsprekend haar eerste keuze. Ik moet wel toegeven dat ik dat beeld van Ava met iemand anders niet in mijn hoofd wil geven, dan heb ik toch wel mentaal een teiltje nodig. Zeker met zo'n oude knakker. Hoewel Ava zelfs ook wel zo slim is om niet met van die vreemde knakkers om te gaan. Welja, Finn is altijd al een geval apart geweest, dat kan niemand ontkennen - zelfs hij niet. 'Je weet dat je altijd naar me toe kunt komen, hm.'
Na enkele minuten is Demon zo vaak met de honden, labradors merk ik op, van de dames overweg dat ik er naartoe loop. Ava mag doen wat ze zelf wilt, maar iets zegt me dat ze het niet alweer aan hoeft te zien. Stiekem is ze gewoonweg jaloers en wilt zij alle aandacht van mij, en ik neem het haar helemaal niet kwalijk.
'Hé jongedames,' begin ik, terwijl ik nog naar ze toe loop, 'Ik dacht dat spetters enkel uit de kraan kwamen, maar eh, toen zag ik jullie.' Ik wiebel kort met mijn wenkbrauwen en zie ze zachtjes gniffelen, waarbij ze hun handen bij hun mond houden. Het doet me eerlijk gezegd denken aan de opmerkingen die ik allemaal naar Avery toe heb gemaakt, maar ze was er niet erg van onder de indruk. Jammer genoeg. Die chick maakt het me ook nooit makkelijk hé. Ik neem een diepe, mentale zucht en richt me weer op de twee vrouwen. Na een kleine tijd avances gemaakt te hebben, staat mijn liefhartige vriendin plots naast me. Er ontstaat een frons op mijn voorhoofd als ze tegen ze aanpraat.
'Excuses als de jongeman jullie lastig valt,' Ze negeert mij verder en vervolgt: 'Heath hier is net terug uit rehab voor zijn seksverslaving, maar hij is vergeten om vanochtend zijn pilletjes vergeten te nemen, waardoor het kan zijn dat hij nogal ongepaste opmerkingen maakt. Ik vind eigenlijk dat ze hem nog niet vrij hadden kunnen laten, ik denk niet dat hij er al klaar voor was. Excuses hiervoor.' Mijn mond valt open en ik probeer ze nog tegen te houden of Avery in dat opzicht, door mijn hand over haar mond te plaatsen, maar niets schijnt te werken. Verontschuldigend glimlach ik naar ze, maar zelfs hun willen niet meer naar me kijken. 'En zoals je kunt zien heeft zijn hond hetzelfde probleem.' Ze vluchten. Nemen hun honden mee. Maar het belangrijkste: ze vluchten, van de aardigste en charmantste gozer op deze aardkloot!
'Verdorie, Avery,' grom ik onder mijn adem en ik pruil lichtjes, terwijl ik ze verloren achterna kijk. 'Dit was mijn grote kans, we hadden net zo'n plezier...' En daarmee bedoel ik eerder mezelf.
Quasi-onschuldig haalt ze haar schouders op. 'Zover is het nog niet eens van de waarheid.' Er komt een zacht jankend geluid bij mij vandaan en ik knijp mijn ogen even dicht. Ik zou bijna denken dat ze jaloers was, maar Avery kennende is ze daar bestand tegen. Met een diepe zucht staar ik haar aan.
'Moest dat nou? Ik ben helemaal niet zo erg als dat het lijkt,' murmel ik, waarna ik mokkend op de grond ga zitten en een stok Demon zijn kant opgooi die hij blaffend ophaalt. 'Bekijk het van mijn kant: als jij niet onder de indruk bent van mijn opmerkingen, dan moet ik wel andere zoeken.' Er komt weer een brede, maar lichtelijk onschuldige, grijns op mijn lippen waarna ik naar boven kijk en haar reactie probeer te peilen. Als Demon de stok komt brengen, aai ik hem eerst een paar keer over zijn kop heen en gooi vervolgens de stok weer weg.
Quiet the mind, and the soul will speak.