Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 3 - Speeltopics

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Voor ik een stap naar achter kon zetten pakte George al mijn armen en trok ze alsof het niks was weg. ‘Ik hoef ze nu niet te zien, Campbell. Sorry, maar nu is het mijn beurt.’ Snel drukte ik me dichter tegen hem aan zodat hij zijn handen niet naar de shirt kon uitsteken maar zoals verwacht was hij veel sneller dan mij en trok het genadeloos omhoog wat me even naar adem liet happen voordat hij met zijn vingers de stuk laken wat ik er zojuist omheen gebonden had los trok; en hoewel ik stiekem wel eens bedacht had hoe het zou zijn wanneer George mijn vest en shirt uit zou doen; was dit verre van mijn verwachting.
‘Oh Merlin; dat ziet er niet goed uit. En jij zegt waarom ik mijn wond niet heb laten zien?! Verdomme Campbell; jouw wond is honderd keer erger dan die van mij! In Merlijns baard Camp.. Of je het wilt of niet, ik sleur, draag of sleep je mee naar het ziekenzaal toe , Campbell Saunders. En als je daar niet heen wilt gaan, zorg ik er voor dat die wond verdwijnt, hoe lang dat ook wel mag gaan duren.'
Geschrokken deed ik een stap achteruit en bekeek de afstand tussen mij en de deur tot het shirt maar voordat ik het op het lopen kon zetten voelde ik een natte doek tegen mijn wond gedrukt worden waardoor ik van schrik mijn buik in hield terwijl er brandend en stekende pijn door mijn lichaam schoot. Het ergste is dat het pijn deed; maar ik een soort medelijden kon voelen van Georges kant. Iets waar ik totaal niet mee overweg kon; en niet begreep. Nathaniel en de rest hadden nooit medelijden met mij; of misschien vatte ik het gewoon verkeerd op; want Nathaniel en de rest deden me weliswaar pijn; maar dat was omdat ze het beste met me voor hadden.
‘Ik meen het Campbell, hoe kwam dit überhaupt? Vertel me tenminste dit, Campbell Saunders. En niet liegen, want ik zie wanneer je liegt.’ Ik slikte terwijl tot mijn opluchting het natte doekje verdween hoewel de nare steken heviger geworden leken te zijn, alsof ze de indringende vloeistof weer zo snel mogelijk eruit probeerde te bannen.
Campbell, wie heeft dit gedaan? Als jij me belooft om me nu de waarheid te vertellen, Merlin Campbell, ik beloof je dan niet meer in Kealan zijn buurt te komen. En je gaat genezen.'
Nerveus legde ik mijn armen weer beschermend over mijn koude blote bovenlichaam heen terwijl ik krampachtig naar een smoes zocht. Het ergste was dat George gelijk had; ik was een afschuwelijke leugenaar- dus er was maar een mogelijkheid zodat hij niet kon zien dat ik loog. Als hij mijn gezicht niet zag; dan kon hij er intrappen- toch? Ik deed toch ietwat angstig een stap dichter naar George en voelde mijn handen al trillen waardoor ik ze maar niet contact liet maken met zijn lichaam.
‘Ik- ik ben gewoon gevallen van de trap af, thuis op iets hards. Helemaal niet erg. Je weet hoe oneindig lang de trappen bij me thuis zijn.’ lachte ik ietwat gespannen zachtjes voordat ik mijn hoofd onder zijn kin omhoog wierp- en zonder zijn borstkas te raken drukte ik zachtjes kusjes onder zijn kaak. ‘Het heelt vanzelf wel- en- en het is al laat- dus ik denk kunnen we beter naar boven gaan voordat we op de eerste schooldag regels overtreden.’ Probeerde ik zo normaal mogelijk te zeggen voordat ik mijn ogen even dichtkneep en de stekende pijn negeerde om mijn ietwat trillende hand in Georges nek legde en zijn hoofd wat omlaag te drukken om snel mijn lippen op die van hem te drukken; uit hoop dat hij mijn leugens niet zou merken.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘Ik- ik ben gewoon gevallen van de trap af, thuis op iets hards. Helemaal niet erg. Je weet hoe oneindig lang de trappen bij me thuis zijn.’
Zachtjes schudde ik met mijn hoofd en keek weg, tot er plotseling een kus op mijn kaak gedrukt werd en wierp Campbell weer een blik toe.
‘Het heelt vanzelf wel- en- en het is al laat- dus ik denk kunnen we beter naar boven gaan voordat we op de eerste schooldag regels overtreden.’
Ik zag het gewoon; hij had echt wel pijn. Ik wilde net protesteren maar snoerde gauw mijn mond toen hij zijn handen weer achter mijn nek legde om vervolgens zijn lippen tegen die van mij aan te drukken. Voor even kuste ik hem terug voordat ik wegkeek en een kleine zucht liet.
‘..Campbell..’ zuchtte ik en sloot mijn ogen.
‘.. ik kan er wel dom uit zien, maar zelfs ik weet dat als je van het trap af valt, niet zo een wond zal krijgen.’
Ik opende mijn ogen weer en keek hem ietwat triest aan.
‘ik maak me gewoon zorgen om je, Campbell..’
Ik keek weer op naar Campbell en staarde hem recht in zijn ogen aan. Ik wist dat hij weg zou gaan kijken; mensen kunnen moeilijker liegen als ze recht in de ogen gaan kijken. Dus liet ik mijn hand zachtjes naar zijn kin glijden die ik vastpakte en het wat omhoog trok zodat hij echt recht in mijn ogen keek.
‘zo vaak heb ik gezegd dat je me alles kan gaan vertellen. Maar nog steeds lieg je tegen mij. Je loog vaak tegen mij, of niet?’ fluisterde ik dan.



Kom op Campbell, ikzelf word nu ook echt bang; wat in merlijns naam is er nou gebeurd

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

uch god. Am I going to tell something Or will I not :'3

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
uch god. Am I going to tell something Or will I not :'3

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘..Campbell.. Ik kan er wel dom uit zien, maar zelfs ik weet dat als je van een trap valt, niet zo een wond zal krijgen.’ De mondhoeken die ik met veel moeite omhoog gekregen had verdwenen abrupt weer omlaag evenals mijn hoofd. ‘Ik maak me gewoon zorgen om je, Campbell..’ met dat voelde ik zijn hand mijn kin vastpakken waardoor ik letterlijk gedwongen werd om in Georges ogen te kijken; iets wat hetzelfde was als in de zon kijken- misschien leverde het alleen meer tranen op.
‘zo vaak heb ik gezegd dat je me alles kan gaan vertellen. Maar nog steeds lieg je tegen mij. Je loog vaak tegen mij, of niet?’ met dat pakte ik met mijn hand die van hem en drukte zijn hand bij mijn kin weg zodat ik mijn gebruikelijke manier kon nastreven; en dat was omlaag kijken.
‘Wanneer ga je eens leren dat je moet stoppen om aan mij te denken en eens moet beginnen jezelf veilig te houden. Weet je niet hoe erg het was toen iedereen dacht dat je dood was- wil je werkelijk dat ik dat mee maak voor de tweede keer? Moet ik werkelijk herhalen dat het me geen zier uit maakt wat er met mij gebeurd; ik dacht had je dat al begrepen na de kerstvakantie.’ Nutteloos keek ik de wc rond en hoewel ik de enorme neiging had om weg te lopen, leken mijn voeten dat te beletten waardoor ik maar zachtjes tegen de muur ineenzakte en mijn hoofd in mijn handen legde.
‘Het maakt me allemaal niet uit..’


Maybe next post x')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Hij pakte mijn hand vast en trok het weg van zijn kin zodat hij weer terug naar onderen kon staren wat mij zachtjes liet zuchten.
‘Wanneer ga je eens leren dat je moet stoppen om aan mij te denken en eens moet beginnen jezelf veilig te houden. Weet je niet hoe erg het was toen iedereen dacht dat je dood was- wil je werkelijk dat ik dat mee maak voor de tweede keer? Moet ik werkelijk herhalen dat het me geen zier uit maakt wat er met mij gebeurd; ik dacht had je dat al begrepen na de kerstvakantie.’
Hij liep naar een muurtje toe waar hij tegen aan inzakte.
‘Het maakt me allemaal niet uit..’
Even bleef ik verstijfd stil staan voordat ik naar hem toe liep en naast hem op het grond ging zitten waarna ik een arm om hem heen sloeg om hem vervolgens dichter tegen mij aan te trekken.
‘sorry.’ Murmelde ik maar.
‘misschien maakt het jou niet uit, maar mij wel, Campbell. Jij bent haast een deel van mij geworden. Als jij pijn hebt, heb ik ook pijn. Als jij blij bent, ben ik ook blij en als jij verdriet heb, heb ik dat ook.’ Zei ik zachtjes en sloot mijn ogen even en zuchtte zachtjes.
‘als je het niet wilt vertellen, dwing ik je maar niet. Maar dan moet je wel morgen met mij mee naar het ziekenzaal komen zodat Madama Plijster naar jouw wond kan kijken, maar ook die van mij.’


George wilt je niet dwingen.. dus laat ik het maar hierbij.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Zachtjes gleed zijn arm om mij heen waarbij ik dichter naar hem toe getrokken werd wat me meteen schuldig deed voelen.
‘Sorry. Misschien maakt het jou niet uit, maar mij wel, Campbell. Jij bent haast een deel van mij geworden. Als jij pijn hebt, heb ik ook pijn. Als jij blij bent, ben ik ook blij en als jij verdriet heb, heb ik dat ook. Als je het niet wilt vertellen, dwing ik je maar niet. Maar dan moet je wel morgen met mij mee naar het ziekenzaal komen zodat Madama Plijster naar jouw wond kan kijken, maar ook die van mij.’ ik voelde mijn lip trillen en drukte daarmee ook mijn hoofd tegen zijn nek aan gezien zijn borstkas ruw van mij afgenomen is door Kealan.
‘..morgen begint de eerste schooldag.’ Protesteerde ik zachtjes over Georges voorstel voordat ik mijn ogen dichtkneep en er weer tranen onderuit gleden waardoor ik krampachtig mijn armen rond Georges middel te gooien en mijn gezicht dichter in zijn nek.
‘… ik weet het zelf ook niet, George.’ Begon ik zachtjes en uit een soort van angst duwde ik me nog dichter tegen hem aan.
‘Alles is zo verwarrend. S-sinds de begin van de z-zomervakantie. De ene keer ben jij d-dood en de andere k-keer leef je- d-dan is Nathaniel uit h-het niets w-weg..’ Ik slikte nerveus en hoewel ik me nog erg afvroeg ik dit wel juist was; of ik hem weer voor de duizendste keer in mijn problemen moest trekken of dat ik nu nog weg kon-terwijl ik kon doen dat er niks gebeurd was- ging ik toch verder.
‘Ik- sinds de wedstrijd- ik weet het niet meer. Ik kon niet meer ademen- en Draco.. alles was wazig en toen werd ik weer wakker- ik weet niet hoe lang ik sliep- of buiten bewustzijn was, behalve dat ik in Villa Malfoy was. Ik weet niet hoe ik daar gekomen ben; maar ik hoorde zijn stem.’ Ik kon niks anders dan angstig te klinken en ergens hoopte ik dat George begreep dat ik met ‘zijn’ de Heer van het Duister bedoelde.
‘Het was afschuwelijk- en ik hoorde duidelijk mijn naam en dat van Nathaniel; ik wist niet wat ik moest doen en toen hoorde ik voetstappen op de trap en- en toen ben ik- de raam uitgeklommen om weg te rennen; het was allemaal te makkelijk. Te makkelijk verdwijnselde ik en was ik weer op het veld wat uitgestorven was; tot ik besefte dat het niet uitgestorven was. Z-ze zoeken me- e-en ik weet niet waarom; maar het b-belooft niets g-goeds; w-aar ik ook ben- h-hun zijn e-er; ook in b-bossen. I-ik had willen verdwijnselen maar t-toen raakte een s-spreuk me m-maar professor Per-perkamentus vond me- h-het is allemaal raar. M-maar ik ben ook waar p-perkamentus me ondergebracht ver-verdwijnseld. H-het is alsof ik ze kan horen. Alsof ze willen laten weten h-hoe d-dichtbij ze zijn.’ ik slikte en kon het niet laten om een paar tranen te voelen ontsnappen.
‘I-ik weet dat ik s-straf krijg. I-ik weet dat ze boos zijn. I-ik heb mijn familie-eer beschaamd- en de straf zelf kan ik enkel maar uitstellen door op straat te blijven; en op zweinstein.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Hij legde zijn hoofd tegen mijn nek aan en voelde zijn arm die hij om mijn middel heen gooide waardoor ik automatisch mijn ogen even sloot.
‘..morgen begint de eerste schooldag… ik weet het zelf ook niet, George.’
Hij duwde zich wat dichter tegen me aan waardoor mijn ogen weer open schoten. Hij gaat het vertellen.. ?
‘Alles is zo verwarrend. S-sinds de begin van de z-zomervakantie. De ene keer ben jij d-dood en de andere k-keer leef je- d-dan is Nathaniel uit h-het niets w-weg.. Ik- sinds de wedstrijd- ik weet het niet meer. Ik kon niet meer ademen- en Draco.. alles was wazig en toen werd ik weer wakker- ik weet niet hoe lang ik sliep- of buiten bewustzijn was, behalve dat ik in Villa Malfoy was. Ik weet niet hoe ik daar gekomen ben; maar ik hoorde zijn stem. Het was afschuwelijk- en ik hoorde duidelijk mijn naam en dat van Nathaniel; ik wist niet wat ik moest doen en toen hoorde ik voetstappen op de trap en- en toen ben ik- de raam uitgeklommen om weg te rennen; het was allemaal te makkelijk. Te makkelijk verdwijnselde ik en was ik weer op het veld wat uitgestorven was; tot ik besefte dat het niet uitgestorven was. Z-ze zoeken me- e-en ik weet niet waarom; maar het b-belooft niets g-goeds; w-aar ik ook ben- h-hun zijn e-er; ook in b-bossen. I-ik had willen verdwijnselen maar t-toen raakte een s-spreuk me m-maar professor Per-Perkamentus vond me- h-het is allemaal raar. M-maar ik ben ook waar p-Perkamentus me ondergebracht ver-verdwijnseld. H-het is alsof ik ze kan horen. Alsof ze willen laten weten h-hoe d-dichtbij ze zijn.’
Haast zielloos staarde ik voor me uit terwijl er eigenlijk honderden gedachtes door mijn hoofd raceten.
‘I-ik weet dat ik s-straf krijg. I-ik weet dat ze boos zijn. I-ik heb mijn familie-eer beschaamd- en de straf zelf kan ik enkel maar uitstellen door op straat te blijven; en op zweinstein.’
Ik trok Campbell wat dichter tegen me aan en murmelde dan vervolgens zonder hem aan te kijken; ‘na dit gaan ze je niets meer aandoen.’
Ik opende mijn ogen die ik blijkbaar had gesloten en streelde geruststellend over zijn arm.
‘en je gaat niet protesteren. Ik- Perkamentus helpt je al. Ik ben bij jou, evenals Fred en Ralf.. en maak je maar geen zorgen over mij Campbell, ik heb de ergste al afgerond. En natuurlijk kan je in de vakantie nog altijd bij mij komen aanbellen, je bent echt niet alleen, Campbell.’
Ik draaide me weer zo om zodat ik hem even aan kon staren voordat ik mijn ogen weer sloot en mijn lippen op zijn voorhoofd te drukken, aangezien ik ook wat langer dan hem was. Nog steeds.
‘ik ga niets doms doen Campbell; het is tenminste beter dat ik het nu weet. Ik zei het al eerder; je hoeft geen geheimen voor mij te bewaren,’ zei ik waarna ik wat zwakjes ging glimlachen.
‘Campbell; ik meen het. je kunt ons vertrouwen.’
ik haalde mijn andere arm tevoorschijn en legde mijn hand weer langs zijn wang om de aantal tranen zachtjes weg te kunnen vegen.
'en alsnog Camp; deze wond gaat morgen nog helen.'

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘Na dit gaan ze je niets meer aandoen. En je gaat niet protesteren. Ik- Perkamentus helpt je al. Ik ben bij jou, evenals Fred en Ralf.. en maak je maar geen zorgen over mij Campbell, ik heb de ergste al afgerond. En natuurlijk kan je in de vakantie nog altijd bij mij komen aanbellen, je bent echt niet alleen, Campbell.’ Zachtjes vormde zijn lippen een kus op mijn voorhoofd waarbij ik even mijn ogen sloot.
‘Ik ga niets doms doen Campbell; het is tenminste beter dat ik het nu weet. Ik zei het al eerder; je hoeft geen geheimen voor mij te bewaren. Campbell; ik meen het.. je kunt ons vertrouwen, en alsnog Camp; deze wond gaat morgen nog helen.’ Zachtjes streelde zijn hand over mijn wang om mijn tranen weg te vegen terwijl ik maar als een zombie ernaar bleef staren.
‘Je hoeft niks voor mij te doen, George. Ik wil niet dat je wat voor me doet; niks mag jou gebeuren, dus buiten school kennen we elkaar niet.’ Zachtjes drukte ik een kus op zijn wang voordat ik me een paar centimeter terug trok.
‘Maak je maar geen zorgen om mij; alles komt goed als Nathaniel terug is..’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Nu ga ik opzoek naar de post van Ralf en Kealan

Spoiler alert: you will save yourself

George Weasley

‘Je hoeft niks voor mij te doen, George. Ik wil niet dat je wat voor me doet; niks mag jou gebeuren, dus buiten school kennen we elkaar niet.’
Zo drukte hij zachtjes een kus op mijn wang om vervolgens te zeggen: ‘Maak je maar geen zorgen om mij; alles komt goed als Nathaniel terug is..’
Ik bleef even stil zitten tot ik mijn mondhoek moeizaam omhoog trok. Ik heb nog nooit echt naar Campbell geluisterd en hoewel ik nu normaal gesproken weer zou gaan protesteren, knikte ik maar zachtjes met mijn hoofd.
'Op een voorwaarden.' Begon ik dat zakelijk terwijl ik mijn hoofd wat meer naar hem boog waardoor mijn voorhoofd haast die van hem raakte en impulsief naar zijn lippen staarde.
'Jij gaat naar Madama Plijster toe en heel deze schooljaar zal je verder van mij zijn.' Fluisterde ik met een kleine grijns voordat ik mijn lippen op die van hem drukte. Slechts een aantal secondes voordst ik weer afstand nam.
'Zullen we nou maar terug naar leerlingenmaker gaan.. ?'

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Je mag George wel besturen hoor xq want het zou wel een beetje raar zijn als george Campbell gewoon spontaan mee zou gaan trekken x')

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 18:25 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Jonah Barret

Hij drukt het potje pillen in mijn handen. ‘Wees blij dat ik een zwak voor je hebt; maar ga me verdomme niet meer gay noemen; oké. Wat moeten mensen wel niet denken. Ik ben niet zoals Saunders en Weasley en wil daar niet mee vergeleken worden.’ Ik knik en pak het bekertje water aan dat hij aan me geeft. ‘Alsjeblieft. Ik kan toch moeilijk Campbell op mij laten vallen.’ Ik grinnik even en stop één van de pillen in mijn mond, waarna ik een grote slok water neem.
      'Het spijt me,' zeg ik na een tijdje. De pillen werken al redelijk snel, maar dan voel ik me niet meteen beter. Mijn gevoelens schieten alle kanten op en ik kan niet helder nadenken. Dat komt zo wel weer. 'Ik was niet bij het avondeten dus had ik nog niet echt de kans gekregen. De dingen die ik zei, ik meende ze niet. Dat weet je toch?' Als ik mijn pillen niet op heb dan overwint mijn woede altijd en zeg ik ook vaak dingen die ik niet meer.
      'Maar goed, laten we maar ergens anders heen gaan. Ik moet nog een goed verhaal bedenken om aan Saunders te vertellen. En als hij langskomt, doe dan alsof je boos op me bent, oké?'

Fred Weasley

‘Jij bent zo lief, Fred.’ Hij begint weer te blozen, wat ik ontzettend schattig vind. Zelf heeft hij er een hekel aan, maar het staat hem gewoon ontzettend lief. ‘.. Waar heb ik je aan te danken?’ Ik haal mijn schouders op. Tot voorkort was George de enige die ik had, maar sinds ik Ralf heb ben ik nooit meer alleen. George is mijn tweelingbroer en soms heb je tijd alleen nodig.
      ‘Ik- dit was geen nee, ook.. geef me wat tijd om te denken.’ Ik knik begrijpend.
      'Natuurlijk, neem alle tijd die je wilt. Het is jou keuze en ik wil niet dat je denkt dat ik alleen van je hou als je meekomt ofzo. Wat ik hou toch wel van jou.' Ik trek hem in een knuffel en sluit mijn ogen even terwijl er geruisloos een traan over mijn gezicht rolt.

Kort, het spijt me.

Spoiler alert: you will save yourself