Oké, bij deze alvast een excuus voor (waarschijnlijk) het lange bericht.
Ik ben nu 21 en heb het moment bereikt dat ik op kamers wil. Lijkt me een prima leeftijd en een goed moment aangezien ik tweedejaars student bent. Nou heb ik al wel drie jaar gezegd tegen mijn ouders dat ik echt nog op kamers wil in mijn studententijd. Het is niet dat het ze nu rauw op hun dak komt dat ik het huis uit wil.
Ik wil benadrukken dat ik niet op kamers wil omdat ik het thuis niet meer leuk vind, maar ik vind dat het moment daar is om eens de wijde wereld in te trekken.Nou heb ik het onderwerp vanavond weer aangesneden en toen gebeurden er allemaal dingen tegelijkertijd. Mijn vader zit stil op de bank en bromt alleen maar wat. Mijn moeder gaat door het lint en begint me allemaal verwijten te maken. Zijn dit nou normale reacties? Kijk ik begrijp dat het moeilijk is als je kinderen uitvliegen, maar om mij nou verwijten te gaan zitten maken? Enkele uitroepen van mijn moeder: 'Stank voor dank!' 'Dan ga je er maar uit!' 'DAN MOET JE HET MAAR REGELEN!' 'Als je gaat dan hoef je niet meer terug te komen!!'
Mijn vader die zou het allemaal wel accepteren want zo is hij wel. Hij moet gewoon even aan het idee wennen en als dat eenmaal zo is dan zou hij me overal mee helpen. Maar mijn moeder is gewoon moeilijk, begrijp het niet verkeerd mijn moeder is de liefste en beste en leukste moeder die er is, soms kan ik gewoon niet bij haar binnen komen. Er is iets in haar persoonlijkheid waar ik niet in kan komen wat dit soort gesprekken ongelofelijk lastig maakt. Mijn moeder heeft de afgelopen 25 jaar haar leven gewijd aan mijn broer en mij. Daarnaast heeft ze niet zoveel gedaan, dus ik begrijp dat ze denkt dat haar leven eindigt als ik uit huis ben en mijn broer uit huis gaat.
Het is ook echt niet dat als ik op kamers ga dat ik nooit meer thuis kom, daar ben ik veel te veel een ouders kindje voor. Ik kan echt niet al te lang zonder mijn vader en moeder.. Ik zie mezelf elk weekend nog weer thuis zitten..
Hoe moet ik dit nou aanpakken.
Minder lang bericht dan gedacht, bedankt voor het lezen.
x
'Nobody said it was easy
maar ik zou echt proberen gewoon een avondje te plannen om eens een goed gesprek te hebben met haar en misschien lukt het niet gelijk, maar ik weet zeker dat ze uiteindelijk inzien dat jij ook een keer de rest van de wereld wil ontdekken en het helpt als je zegt dat je sowieso in de weekenden thuis komt en misschien kan je een afspraak maken over dat je elke dag/om de dag of zo een keer wat van je laat horen via sms/whatsapp/bellen.
