Vriendschap - Liefde, Vriendschap & Familie

Het is een heel mooi iets, als je het mij vraagt. Alleen krijg ik het niet voor elkaar. Ik heb geen echte vriendschap met iemand, tenminste dat gevoel heb ik niet. Het gevoel dat iemand echt mijn vriendin is. Ik ben dan ook altijd jaloers als ik op straat of ergens anders twee meiden zie die gewoon wel vriendinnen zijn en gewoon een gezellige tijd met elkaar hebben. Het is niet zo dat ik het hen niet gun, maar meer zo van dat wil ik ook.

Ik weet dat vriendschap niet er ineens is, dat het iets is wat moet groeien en dat je er je best voor moet doen. En toch frustreert het mij enorm dat ik gewoon geen vriendschap met iemand heb. Uiteraard heb ik op de basisschool wel vriendinnen gehad en dan gingen we ook naar elkaars huis om daar te spelen. Daarna is het waarschijnlijk mis gegaan, misschien omdat ik ook nooit aan msn heb gedaan. Het mocht niet van mijn ouders en braaf als ik was, deed ik het dan maar niet. Dus die hype/periode heb ik volledig gemist.

Natuurlijk kreeg je daarna andere dingen zoals Hyves en nu hebben we Facebook. Hyves mocht ik ook niet, net zoals habbohotel (ik heb er wel heel wat verhalen over gehoord). Bij Hyves heb ik wel een account aan gemaakt, omdat ik het onzin vond dat ik dat niet mocht. Niet dat ik er veel op zat.

Tuurlijk heb ik wel meiden gehad die mij aardig vonden, zo'n onaardig kreng ben ik nu ook weer niet (dat geloof ik heel erg graag), maar het ging nooit goed. Het werd nooit een echte vriendschap zoals ik ze zie op straat of binnen school. Misschien omdat ik dingen niet kan uit praten, ik weet wat ik irritant vind aan iemand anders. Alleen ik weet niet hoe ik dat aan diegene moet uitleggen zodat die persoon mij daarna nog wil zien. En eerlijkheid vind ik wel belangrijk.

En ik vind het ook heel moeilijk om aan iemand die ik ontmoet om te vertellen dat ik geen vriendinnen heb. Want haast iedereen die ik ontmoet, gaat ervan uit dat ik vrienden of vriendinnen heb. Dan vind ik het gewoon genant om te moeten vertellen dat ik geen vrienden of vriendinnen want dan komt bijna altijd de vraag waarom. Ik heb een hekel aan de vraag waarom. Ik weet niet precies waarom ik geen vrienden of vriendinnen heb, behalve dat ik geen ruzie's/meningsverschillen kan uit praten en niet zo'n geweldige gesprekspartner ben omdat ik graag aan het woord ben. Of ik ben gewoon een kreng en weet ik dat niet omdat ik niet in iemand anders zijn/haar hoofd kan kijken. Want daar denk ik heel vaak over na als ik iets tegen iemand zeg als ik iemand ontmoet, wat vind diegene van mij en mag diegene mij. En zou ik misschien een vriendschap met diegene kunnen opbouwen?

Ik moest het even kwijt dus als je het allemaal hebt gelezen, dankjewel.

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 20:12 ]

---

Physics is awesome

Ryess schreef:
(...)

Is dat een serieuze vraag? Ik bedoel, kan je zomaar ineens vrienden zijn?

Nee je kunt niet ineens zeggen 'okee en nu zijn wij vriendjes voor het leven c:', dat bedoelde ik er ook niet mee(;
Een vriendschap is iets wat moet groeien, in mijn ogen. En wat kan beginnen met een aantal gesprekken via, bijvoorbeeld, social media waarin je kunt kijken of je het met de ander kunt vinden. Of je raakvlakken hebt en of je leuke gesprekken met iemand kunt voeren. Vanuit daar kun je dan verder werken(:

En dát bedoelde ik wel. Mijn pb en gb staat altijd open, en ik heb er niks op tegen om eens te kletsen met andere mensen. Dus ook met jou(: Of met alle andere mensen die hierop reageren, of mensen die er niet op reageren. Eigenlijk best wel veel mensen dus;p

Waar het op neer komt, je kunt me altijd een berichtje sturen;p

---

Inspiration can hit you any time

Constantine schreef:
(...)
Nee je kunt niet ineens zeggen 'okee en nu zijn wij vriendjes voor het leven c:', dat bedoelde ik er ook niet mee(;
Een vriendschap is iets wat moet groeien, in mijn ogen. En wat kan beginnen met een aantal gesprekken via, bijvoorbeeld, social media waarin je kunt kijken of je het met de ander kunt vinden. Of je raakvlakken hebt en of je leuke gesprekken met iemand kunt voeren. Vanuit daar kun je dan verder werken(:

En dát bedoelde ik wel. Mijn pb en gb staat altijd open, en ik heb er niks op tegen om eens te kletsen met andere mensen. Dus ook met jou(: Of met alle andere mensen die hierop reageren, of mensen die er niet op reageren. Eigenlijk best wel veel mensen dus;p

Waar het op neer komt, je kunt me altijd een berichtje sturen;p

Vandaar mijn vraag of het een serieuze vraag was. Fijn om te weten dat ik je een berichtje mag sturen.

---

Physics is awesome

Ryess schreef:
(...)

Als ik eerlijk ben, ben jij wel een van de personen waarvan ik niet had verwacht dat ze hier een reactie zou plaatsen om te zeggen wat je hebt gezegd.

Misschien omdat ik weet dat je een vriendje hebt en er maar meteen vanuit ben gegaan dat je dan ook vrienden en vriendinnen hebt. Wel vind ik het jammer dat je het gevoel hebt dat je niet meer met mensen kan praten. Want zoals ik al eerder zei, vind ik internetvrienden geweldig, maar iemand hebben om echt iets mee te gaan doen mij ook heel fijn lijkt.

I know, die aanname wordt wel vaker gemaakt. Ook vroeger, toen dachten mensen nog wel eens dat ik populair was omdat ik bij veel verschillende mensen rondhing, maar dingen zijn niet altijd zoals het lijkt.

Ik heb het dan wel opgegeven, maar dat moet jij niet doen. Ik ben dan ook een beetje negatief af en toe, haha. Niet daarop letten en gewoon met mensen om blijven gaan. Je hebt trouwens gelijk, maar soms kan je zulke goede vrienden worden via het internet, dat je elkaar ook in het echt gaat zien en dan heb je eigenlijk een beetje van beide. Dat vond ik in ieder geval altijd wel leuk.
Hoewel ik zo negatief ben over mensen en vriendschappen, mis ik het gevoel wel om iemand te hebben tegen wie je alles kan zeggen en die langs komt als je je niet zo super voelt. Of in ieder geval iemand die een beetje attent is, ook al is het maar via internet een berichtje in je inbox of zo, dat is af en toe gewoon fijn om te hebben. Dan voelt het ook niet alsof je niks waard bent en dat er iemand aan je denkt. Toch moet je dat gevoel niet laten afhangen van anderen. Je bent een persoon, voor mij geen onbekende, en je bent een lief mens, een individueel die iets bijdraagt aan levens waar je waarschijnlijk geeneens weet van hebt.
Ik weet zeker dat jij ook een beste vriendin zal krijgen. Misschien duurt het nog tot je gaat werken, of dat je een andere moeder ontmoet als je zelf moeder bent, maar die persoon zal er komen.

---

Your make-up is terrible

Ryess schreef:
(...)

Wat fijn voor je! Ik hoop dat je vrienden met ze blijft.

Ben ik toch wel benieuwd hoe je vrienden met hen bent geworden.

Er was een soort van kamp, de onthaaldagen, waarin ik mensen van de faculteit heb leren kennen, maar niet van mijn studie. En met hen ben ik ook nog goed bevriend en van de studie zelf; we zitten met een aantal mensen in een reeks en met die mensen ben ik bevriend.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Assassin schreef:
(...)

I know, die aanname wordt wel vaker gemaakt. Ook vroeger, toen dachten mensen nog wel eens dat ik populair was omdat ik bij veel verschillende mensen rondhing, maar dingen zijn niet altijd zoals het lijkt.

Ik heb het dan wel opgegeven, maar dat moet jij niet doen. Ik ben dan ook een beetje negatief af en toe, haha. Niet daarop letten en gewoon met mensen om blijven gaan. Je hebt trouwens gelijk, maar soms kan je zulke goede vrienden worden via het internet, dat je elkaar ook in het echt gaat zien en dan heb je eigenlijk een beetje van beide. Dat vond ik in ieder geval altijd wel leuk.
Hoewel ik zo negatief ben over mensen en vriendschappen, mis ik het gevoel wel om iemand te hebben tegen wie je alles kan zeggen en die langs komt als je je niet zo super voelt. Of in ieder geval iemand die een beetje attent is, ook al is het maar via internet een berichtje in je inbox of zo, dat is af en toe gewoon fijn om te hebben. Dan voelt het ook niet alsof je niks waard bent en dat er iemand aan je denkt. Toch moet je dat gevoel niet laten afhangen van anderen. Je bent een persoon, voor mij geen onbekende, en je bent een lief mens, een individueel die iets bijdraagt aan levens waar je waarschijnlijk geeneens weet van hebt.
Ik weet zeker dat jij ook een beste vriendin zal krijgen. Misschien duurt het nog tot je gaat werken, of dat je een andere moeder ontmoet als je zelf moeder bent, maar die persoon zal er komen.

Je hebt gelijk, met int er net vrienden kun je op een gegeven moment gaan afspreken in het echt.

Het is inderdaad fijn om het gevoel te hebben dat er iemand voor je is of dat er iemand is die het werkelijk iets kan schelen hoe het met je gaat.

Het doet mij echt wat dat je zegt dat ik een lief mens ben. Dus heel erg bedankt.

Misschien wel, mijn moeder heeft haar beste vriendin ook op het werk ontmoet.

Dat andere is ook een optie, moet ik wel eerst een jongen aan de haak slaan die een kind met mij wil of langs de spermabank(lang leve de wetenschap). Daarnaast word ik dankzij stage een beetje overspoeld met kinderen en moeders. Dus daaardoor weet ik wel dat kinderen wil(al is het alleen maar om te zien Joe mijn kind of kinderen eruit zien) en aan de andere kant schrikt het mij wel af. Aangezien ik ook horrorverhalen over bevallen hoor.

Sorry voor mijn lange bericht.

---

Physics is awesome

Patholoog schreef:
(...)

Er was een soort van kamp, de onthaaldagen, waarin ik mensen van de faculteit heb leren kennen, maar niet van mijn studie. En met hen ben ik ook nog goed bevriend en van de studie zelf; we zitten met een aantal mensen in een reeks en met die mensen ben ik bevriend.

Wat leuk dat je vrienden buiten je studie hebt. Wat is een reeks, trouwens?

---

Physics is awesome

Ik wil je even een geheimpje vertellen.

Ik heb zelf alleen maar drie vriendinnen die ik als echte hartsvriendinnen beschouwt. Maar ik zet mijn eisen ook hoog. En weetje? Het heeft me jarenlang geduurd voordat ik die drie schatten heb ontmoet. Oke, eentje ken ik bijna heel mijn leven al, maar toch duurde het jaren voordat ik haar echt ging vertrouwen en zo die speciale band opbouwde. Maar goed, het gaat niet over mij xp.

Ik snap je gevoel trouwens he-le-maal. Het is echt rot om alleen in de klas te zitten of het gevoel hebben dat je niet genoeg lijkt te zijn voor mensen. Maar vriendschappen moet je niet forceren. Kijk gerust uit wie je durft te vetrouwen. Er is daar niks mis mee. Slim zelfs. En aan je heb vast niks aan het volgende tip, maar: vriendschap gebeurt eigenlijk zonder erbij na te denken. Het is niet zo dat je ineens denkt van: oooh, nog even en we zijn vrienden! Het is moeilijk om uit te leggen, maar ooit zal je zelf wel begrijpen wat ik eigenlijk precies bedoeld.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 13:26 ]

---

-

Herkenbaar dit. Ik heb niet heel veel vrienden. Ik heb simpelweg gewoon geen tijd voor sociale contacten en ik vind mezelf maar raar. Op school heb ik nou niet echt bepaald een groepje vrienden waarbij ik hoor, ik hang bij iedereen wel een beetje maar echte vrienden heb ik niet. Op de middelbare school had ik mensen om in de pauze bij te zitten omdat we allemaal niemand hadden om samen mee te lunchen. Ik heb alleen echte vrienden op de judo omdat ik wekelijks zie bij de training maar daarvan zijn er maar drie echte vrienden van mij. Buiten de judo en school om heb ik maar drie mensen met wie ik echt om ga en die zie ik ook maar een keer per maand, als ik ze al een keer per maand zie. Nee, ik heb zeer zeker niet veel vrienden. Ik weet ook echt zeker dat als het ooit uit gaat met mijn vriend dat ik alleen over blijf in de weekeinden. Want mijn vriend is eigenlijk mijn beste vriend tegelijkertijd en de enige waar sociaal doen automatisch bij gaat.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Eerlijk? Ik heb een beetje hetzelfde probleem. Ik heb op de basisschool één vriendin gehad en dat is uiteindelijk nogal verwaterd. Op de middelbare school zagen we elkaar eigenlijk nooit en toen verloor ik daarmee ook de enige vriendin die ik had. Toen ben ik nog eens twee keer van school gewisseld; van regulier naar speciaal onderwijs en daarna nog naar het onderwijs waar ik nu op zit. Toen ik op het speciaal onderwijs eindelijk 'vrienden' had (vrienden tussen aanhalingstekens, want ik weet niet of ik het nou echt vrienden kan noemen. Ze kwamen enkel met al hun problemen bij mij en als ik dan een probleem had konden ze me nooit een advies geven), maar bon, toen moest ik daar dus weg. Nu zit ik op een mbo/werkontwikkelingsplan dinges. Nogal lastig om uit te leggen, maar daar heb ik dus mijn vriend ontmoet en welgeteld één iemand gevonden die ik vriendin kan noemen. Ergens wel triest, want mensen denken - doordat ik veel facebook vrienden heb en volgers op instagram - dat ik erg populair ben en dus veel vrienden heb. Wat dus niet zo is. Ik kan ook wel deels mijn pessimistische aard de schuld geven, want ik heb een hele slechte periode achter de rug waarin ik alleen maar binnen zat en daar zit nog steeds niet veel vooruitgang in. Je kan me gerust antisociaal noemen, want ik heb ook gewoon een hekel gekregen aan sociaal doen/zijn. Ik praat liever met mensen op het internet, want die laten me toch niet zo keihard vallen als de mensen op het internet. Natuurlijk doet het pijn als mensen op het internet me laten vallen, maar dat kan ik toch iets makkelijker van me af laten glijden dan wanneer iemand in het 'echt' dat doet.

---

26 - 02 - '16

Ik had in mijn middelbare schooltijd wel een grote groep met vrienden, maar later besef je ook dat je grotendeels vrienden bent omdat je elkaar vijf dagen per week ziet. Ik denk zelf dat een vriendschap waarvoor je geen bindende factor nodig hebt het beste is. Daarmee bedoel ik dus bijvoorbeeld dat je vrienden bent, ook al zie je elkaar niet vijf dagen per week, en als je elkaar twee weken niet spreekt is dat ook niet erg. Mijn beste vriendin ken ik al mijn hele leven, maar pas sinds we negen zijn, zijn we ook echt vriendinnen, daarvoor hadden we een soort haat-relatie, haha. Ingeval, de boodschap is, ik denk dat je het vooral tijd moet geven. Vriendschap groeit niet in één dag.

---

Travel far enough, you'll meet yourself

Aldea schreef:
Ik wil je even een geheimpje vertellen.

Geloof maar niet alles. Die "echte vriendschappen" die je op straat ziet, kunnen makkelijk schijn zijn. Geen enkele vriendschap is perfect, maar het is het wil om hartsvrienden te zijn dat je een hechte band met iemand geeft. En vriendschappen die uit het hart komen, bouw je inderdaad niet meteen op. Het duurt maanden, en soms zelfs jaren geloof me maar.

Ik heb zelf alleen maar drie vriendinnen die ik als echte hartsvriendinnen beschouwt. Maar ik zet mijn eisen ook hoog. En weetje? Het heeft me jarenlang geduurd voordat ik die drie schatten heb ontmoet. Oke, eentje ken ik bijna heel mijn leven al, maar toch duurde het jaren voordat ik haar echt ging vertrouwen en zo die speciale band opbouwde. Maar goed, het gaat niet over mij xp.

Ik snap je gevoel trouwens he-le-maal. Het is echt rot om alleen in de klas te zitten of het gevoel hebben dat je niet genoeg lijkt te zijn voor mensen. Maar vriendschappen moet je niet forceren. Kijk gerust uit wie je durft te vetrouwen. Er is daar niks mis mee. Slim zelfs. En aan je heb vast niks aan het volgende tip, maar: vriendschap gebeurt eigenlijk zonder erbij na te denken. Het is niet zo dat je ineens denkt van: oooh, nog even en we zijn vrienden! Het is moeilijk om uit te leggen, maar ooit zal je zelf wel begrijpen wat ik eigenlijk precies bedoeld.

Ik weet dat het een tijdje duurt/tijd nodig heeft voordat je iemand je vriend of vriendin kunt noemen. Dat besef ik mij heel goed.

Qua mensen vertrouwen heb ik mijn lesje wel geleerd en ook wat betreft iemand een tweede kans geven. Dat heeft mij toen veel pijn gedaan, maar ik heb er gelukkig van geleerd. Misschien heb ik daardoor wel moeite om mij open te stellen naar anderen en kijk ik liever de kat uit de boom.

Vriendschap gebeurt en dat kan je niet dwingen, ik denk dat je dat bedoelt. Tenminste, zo interpreteer/begrijp ik dat als ik het lees.

---

Physics is awesome

JaceLightwood schreef:
Herkenbaar dit. Ik heb niet heel veel vrienden. Ik heb simpelweg gewoon geen tijd voor sociale contacten en ik vind mezelf maar raar. Op school heb ik nou niet echt bepaald een groepje vrienden waarbij ik hoor, ik hang bij iedereen wel een beetje maar echte vrienden heb ik niet. Op de middelbare school had ik mensen om in de pauze bij te zitten omdat we allemaal niemand hadden om samen mee te lunchen. Ik heb alleen echte vrienden op de judo omdat ik wekelijks zie bij de training maar daarvan zijn er maar drie echte vrienden van mij. Buiten de judo en school om heb ik maar drie mensen met wie ik echt om ga en die zie ik ook maar een keer per maand, als ik ze al een keer per maand zie. Nee, ik heb zeer zeker niet veel vrienden. Ik weet ook echt zeker dat als het ooit uit gaat met mijn vriend dat ik alleen over blijf in de weekeinden. Want mijn vriend is eigenlijk mijn beste vriend tegelijkertijd en de enige waar sociaal doen automatisch bij gaat.

Op school heb ik wel mensen naast wie ik zit, maar net zoals jij ben ik in de pauzes alleen.

Ik ben wel heel blij voor je dat je een vriend hebt. Alleen vraag ik mij wel af hoe je die heb ontmoet(sorry voor mijn nieuwsgierigheid, ik begrijp het als je het niet wil vertellen want ik hoor vaak dat mensen hun vriend of vriendin ontmoeten dankzij hun vrienden).

---

Physics is awesome

Feline schreef:
Eerlijk? Ik heb een beetje hetzelfde probleem. Ik heb op de basisschool één vriendin gehad en dat is uiteindelijk nogal verwaterd. Op de middelbare school zagen we elkaar eigenlijk nooit en toen verloor ik daarmee ook de enige vriendin die ik had. Toen ben ik nog eens twee keer van school gewisseld; van regulier naar speciaal onderwijs en daarna nog naar het onderwijs waar ik nu op zit. Toen ik op het speciaal onderwijs eindelijk 'vrienden' had (vrienden tussen aanhalingstekens, want ik weet niet of ik het nou echt vrienden kan noemen. Ze kwamen enkel met al hun problemen bij mij en als ik dan een probleem had konden ze me nooit een advies geven), maar bon, toen moest ik daar dus weg. Nu zit ik op een mbo/werkontwikkelingsplan dinges. Nogal lastig om uit te leggen, maar daar heb ik dus mijn vriend ontmoet en welgeteld één iemand gevonden die ik vriendin kan noemen. Ergens wel triest, want mensen denken - doordat ik veel facebook vrienden heb en volgers op instagram - dat ik erg populair ben en dus veel vrienden heb. Wat dus niet zo is. Ik kan ook wel deels mijn pessimistische aard de schuld geven, want ik heb een hele slechte periode achter de rug waarin ik alleen maar binnen zat en daar zit nog steeds niet veel vooruitgang in. Je kan me gerust antisociaal noemen, want ik heb ook gewoon een hekel gekregen aan sociaal doen/zijn. Ik praat liever met mensen op het internet, want die laten me toch niet zo keihard vallen als de mensen op het internet. Natuurlijk doet het pijn als mensen op het internet me laten vallen, maar dat kan ik toch iets makkelijker van me af laten glijden dan wanneer iemand in het 'echt' dat doet.

Vrienden die altijd hulp willen, maar die jou niet willen helpen, vind ik egoïstisch. Want ik kan me voorstellen dat je iemand niet altijd kan helpen, maar het is geven en nemen. Niet alleen maar nemen. Moest het even kwijt.

Ik vind het echt fijn voor je dat een vriendin en vriend hebt.

Ik begrijp ook wat je zegt over vrienden op internet die je laten vallen en in het echt. In het echt is het toch heftiger (voor mij tenminste ook). Als je daar behoefte aan hebt, kan je wel afspreken met een int er net vriend of vriendin. Zoiets zei iemand in dit topic ook tegen mij.

---

Physics is awesome

Chandler schreef:
Ik had in mijn middelbare schooltijd wel een grote groep met vrienden, maar later besef je ook dat je grotendeels vrienden bent omdat je elkaar vijf dagen per week ziet. Ik denk zelf dat een vriendschap waarvoor je geen bindende factor nodig hebt het beste is. Daarmee bedoel ik dus bijvoorbeeld dat je vrienden bent, ook al zie je elkaar niet vijf dagen per week, en als je elkaar twee weken niet spreekt is dat ook niet erg. Mijn beste vriendin ken ik al mijn hele leven, maar pas sinds we negen zijn, zijn we ook echt vriendinnen, daarvoor hadden we een soort haat-relatie, haha. Ingeval, de boodschap is, ik denk dat je het vooral tijd moet geven. Vriendschap groeit niet in één dag.

Dat heb ik ook gehad, dat ik goed met mensen om ging, maar alleen omdat ik ze vijf dagen per week zag. Dat heb ik nu ook, ik ga met bepaalde mensen goed om omdat ik ze twee dagen per week zie.

Ik weet ook dat vriendschap tijd nodig heeft om te groeien. Alleen is geduld niet mijn sterkste punt en wat waarschijnlijk in mijn nadeel werkt dat ik heel graag een vriendschap wil.

---

Physics is awesome

Ryess schreef:
(...)

Vrienden die altijd hulp willen, maar die jou niet willen helpen, vind ik egoïstisch. Want ik kan me voorstellen dat je iemand niet altijd kan helpen, maar het is geven en nemen. Niet alleen maar nemen. Moest het even kwijt.

Ik vind het echt fijn voor je dat een vriendin en vriend hebt.

Ik begrijp ook wat je zegt over vrienden op internet die je laten vallen en in het echt. In het echt is het toch heftiger (voor mij tenminste ook). Als je daar behoefte aan hebt, kan je wel afspreken met een internetvriend of -vriendin. Zoiets zei iemand in dit topic ook tegen mij.

Ja, precies, via het internet is de afstand wat groter. Dit is echt voor iedereen ook weer anders. Er zijn mensen die het wel erg vinden als internetvrienden hen laten vallen, wat ik me goed voor kan stellen, want je bouwt hoe dan ook een band op met zo'n persoon.

---

26 - 02 - '16