Ongevoeligheid - Liefde, Vriendschap & Familie

Vandaag is er een stoffelijk overschot gevonden op het spoor tussen Hoorn en Zaandam van iemand die zichzelf het leven had ontnomen. Daardoor moesten er vele mensen via Alkmaar reizen en zaten dus bij mij in de trein. Dat stoffelijk overschot was een persoon. Iemand met een leven, familie, vrienden. En een net zo'n complex levensverhaal zoals wij die allemaal hebben. Een levensverhaal wat letterlijk miserabel genoeg was om voor een trein te springen.
En toch konden de mensen in de trein het nergens anders over hebben dan over hoe erg het wel niet was dat ze te laat kwamen en over de gratis cappuccino's die ze kregen voor het wachten.
En eerlijk werd ik daar verdrietig van, hoe ongevoelig mensen soms wel niet kunnen zijn.

[ topic verplaatst door een moderator ]

---

#WWED - What Would Emma Do?

Ik ben het hierin helemaal eens met Bonafonte. Ik ken ook een treinconducteur, de mensen die dit beroep uitvoeren maken jaarlijks gemiddeld 1/2 aanrijdingen mee. Moet je eens voorstellen dat je in eens auto zit, recht op een persoon afrijd maar je niet kan remmen. De ervaringen die deze conducteurs hebben zijn echt vreselijk. Ik kan me niet voorstellen dat je er voor kiest een conducteur zoiets mee te laten maken.

---

'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'

Ik snap helemaal wat je bedoelt. Maar ik snap ook wel dat mensen zich liever op hun eigen leven en verplichtingen focussen, hoe hard dat ook kan overkomen, want als een onbekende zich van het leven beneemt is dat nou eenmaal iets wat voor veel mensen ver van ze af staat, in tegenstelling tot de problemen die ze erdoor ervaren. Soms is die ongevoeligheid er zelfs helemaal niet, maar is het gewoon gemakkelijker te doen alsof. Het is vreselijk dat iemand geen andere uitweg meer zag dan zelfmoord, het is vreselijk dat degene die de trein bestuurde zoiets heeft moeten meemaken, het is vreselijk dat er nu nabestaanden naar een begrafenis zullen moeten, en het is ook vreselijk dat het mensen zo weinig lijkt te kunnen schelen. Maar misschien is het toch ergens ook wel beter zo - het maakt mij ook verdrietig, absoluut, maar niemand kan om iedereen treuren. Ik kan me indenken dat zulke gebeurtenissen een beetje langs zich heen laten gaan een soort afweermechanisme van de mens is, want als je met alle tragische verhalen die je hoort meeleeft en daarvoor telkens kleine, misschien in het grote geheel onbenullige zorgen uit je eigen leven aan de kant schuift, is er een vrij grote kans dat je er uiteindelijk zelf aan kapot zou gaan.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Dat doen ze bij mij in de klas ook altijd. Dan is er iemand voor de trein gesprongen en dan komen er opmerkingen van: 'beter vermoorden ze zichzelf ergens anders.' Dit kwetst mij heel erg aangezien ik van mening ben dat zelfmoord een serieus iets is. Die persoon voelde zichzelf zo rot dat hij geen andere oplossing zag. Zoiets bedenk je namelijk niet in twee seconden. De persoon in kwestie moest wel echt heel ongelukkig zijn geweest en dan gaan mensen klagen omdat ze te laat komen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Persoonlijk vind ik het egoïstischer van de mensen die het erover hebben dat ze te laat op een afspraak komen (ook al is het een sollicitatiegesprek, zoals eerder genoemd werd), aangezien de mensen met wie je een afspraak hebt, ook echt wel begrijpen dat jij er niets aan kunt doen. Als er iemand is die zich zo slecht voelt, dat hij op zo'n manier zelfmoord pleegt, zou ik niet eens meer aan te laat komen kunnen denken. Ik kan me niet voorstellen wat voor effect het op de mensen in de trein kan hebben, of op de conducteur, aangezien ik zoiets nooit heb meegemaakt en wat dat betreft ook hoop op het nooit mee te maken, maar ik kan me niet inbeelden dat ik bezig zou zijn met hoe erg te laat ik op mijn afspraak kom. Wat ik me wel kan voorstellen, is dat het voor mensen niet echt te bevatten is, omdat je de persoon hoogstwaarschijnlijk niet kent of omdat het onverwachts is, maar om het nu over gratis cappuccino's te hebben...

---

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

Assassin schreef:
Yeah, het gebeurd hier all the time, dus ik snap best dat mensen er zo geïrriteerd van raken.
Well, eerlijk gezegd vind ik het nog altijd behoorlijk egoïstisch van mensen om voor een trein te springen of hun leven te ontnemen bij een spoor. Dan heb je er niet alleen jezelf mee, maar ook zoveel anderen. Zeker als je ervoor springt. (ze denken dat die persoon zijn leven heeft genomen bij het spoor, toch?)
Ik trek me er tegenwoordig ook maar weinig van aan, je hebt jezelf er vooral mee als je je druk gaat maken om hun leven en alles.

Hier sluit ik me volledig bij aan.

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Einmana schreef:
Wat een nare reacties zeg... En wat een onbegrip. Suïcide pogingen gebeuren lang niet allemaal bij het volle verstand, laat ik dat eerst even zeggen. Dissociatie is iets wat heel veel voorkomt, en al helemaal bij mensen die suïcidaal zijn. Dat houdt in dat iemand niet meer weet wat hij of zij aan het doen is en het zich achteraf ook niet meer kan herinneren. Als er dan een achteraf komt... Want in sommige gevallen gebeurt er inderdaad dit.
''Dat je het beter op een andere manier kan doen'' Vind ik ook echt een rotopmerking. Je kent hun situatie niet. Je weet niet waarom mensen er voor kiezen om voor de trein te springen. Maar echt, je springt niet zomaar voor de trein. Iemand pleegt niet voor de lol zelfmoord. Zo'n persoon in ontzettend wanhopig en ziet geen enkele uitweg meer. Ik vind zelfmoord echt verre van egoistisch.

Dit. Ik schrok echt een beetje van al deze reacties. Iemand die zelfmoord pleegt doet dat niet zomaar even. Daar zit een verhaal achter. Zo iemand kan zich ontzettend alleen hebben gevoeld, onopvallend, alsof hij geen verschil kon maken in het leven. Dat is een van de naarste gedachtes die je kan hebben. Als je voor een trein springt, ben je ervan af. En voor een klein momentje word je wel opgemerkt door de rest. En dan zeuren ze om die vertraging? Dan ben je er niet meer en hebben ze nog steeds alleen maar last van je?
Ik vind voor een trein springen niet egoïstisch. Ik vind klagen over vertraging na een zelfmoordpoging egoïstisch.

---

:)

Eerder deelde ik jullie mening, tot ik er écht over na ging denken..
Ja. Je bezorgd andere mensen traumas door zelfmoord te plegen. Maar de mensen die dit doen, hebben echt geen uitweg meer. Alleen mensen die écht dood willen, springen voor de trein. Twijfelaars stappen weg en aandachtvragers zeggen dat ze het doen, maar komen niet ns in de buurt van een trein. Dus misschien moet je je eerst eens bedenken wat zon persoon allemaal meegemaakt moet hebben, om de keuze te maken dat hij dood wilde..

Maar ik sta er zelf niet te lang bij stil. Ik vind treinspringers ook ontzettend vervelend en ben wel van mening dat ze, willen ze zelfmoord plegen, dit op een plek moeten doen waar niet zoveel andere mensen er last van hebben. Toch ga ik ook niet ongevoelig in de trein zitten klagen..

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ik vond het eerst ook altijd erg. Tot ik een vriend kreeg aan de andere kant van NL en er iemand voor de trein gesprongen was als ik net de trein wou nemen. Dan ben je er snel zat van als dat je een paar keer overkomt en minstens 4 uur op een station gestrandt bent, of weer naar huis moet en het hele weekend mijn vriend niet kan zien, omdat het voor twee dagen het vele geld niet waard is.

Sommige mensen denken er idd niet bij na en vast en zeker hebben de mensen die voor de trein springen ook zo hun redenen, maar ik moet eerlijk toegeven dat ikzelf, elke keer als ik weer lees dat er een aanrijding was, ook een beetje overga op het "ongevoelige" gepraat. "Gelukkig niet op mijn traject", of "Gadver, moest dat nou op mijn route". Denk ik niet zo en sta ik erbij stil, dan zou ik er toch een beetje problemen mee krijgen. En eerlijk gezegd heb ik daar niet zo heel veel zin in.
Ik snap je punt en het is zeker klote als mensen er zo op reageren, maar voor sommige mensen zijn de redenen net iets anders dan je denkt.

---

Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

Overkill schreef:
Dat mensen hun kappersafspraak belangrijker vinden dan een mensenleven, daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Vet jammer dat je te laat komt voor iets, maar als iemand zo wanhopig is dat hij zichzelf voor een trein gooit, dan vind ik dat toch nét een tikkeltje erger. Ik ben het met je eens, ik snap niet hoe mensen zo koud kunnen zijn soms.

---

26 - 02 - '16

Ik vind zm niet egoïstisch, in sommige situaties is het heel begrijpelijk. Je weet niet wat die persoon heeft meegemaakt, wat er allemaal in zijn hoofd speelde. Dat die mensen op de trein klagen over die cappuccino's die ze nog eens gratis krijgen ter compensatie vind ik wel heel egoïstisch. Maar ik begrijp wel dat het lastig is dat ze laat komen, ik zou het ook héél vervelend vinden. Maar zo'n dingen moet je voor jezelf houden, en niet hardop zeggen. : )

---

Ik wil een tuin vol egels

Einmana schreef:
Wat een nare reacties zeg... En wat een onbegrip. Suïcide pogingen gebeuren lang niet allemaal bij het volle verstand, laat ik dat eerst even zeggen. Dissociatie is iets wat heel veel voorkomt, en al helemaal bij mensen die suïcidaal zijn. Dat houdt in dat iemand niet meer weet wat hij of zij aan het doen is en het zich achteraf ook niet meer kan herinneren. Als er dan een achteraf komt... Want in sommige gevallen gebeurt er inderdaad dit.
''Dat je het beter op een andere manier kan doen'' Vind ik ook echt een rotopmerking. Je kent hun situatie niet. Je weet niet waarom mensen er voor kiezen om voor de trein te springen. Maar echt, je springt niet zomaar voor de trein. Iemand pleegt niet voor de lol zelfmoord. Zo'n persoon in ontzettend wanhopig en ziet geen enkele uitweg meer. Ik vind zelfmoord echt verre van egoistisch.

Heel erg eens.

---

wat was dit ookalweer

Einmana schreef:
Wat een nare reacties zeg... En wat een onbegrip. Suïcide pogingen gebeuren lang niet allemaal bij het volle verstand, laat ik dat eerst even zeggen. Dissociatie is iets wat heel veel voorkomt, en al helemaal bij mensen die suïcidaal zijn. Dat houdt in dat iemand niet meer weet wat hij of zij aan het doen is en het zich achteraf ook niet meer kan herinneren. Als er dan een achteraf komt... Want in sommige gevallen gebeurt er inderdaad dit.
''Dat je het beter op een andere manier kan doen'' Vind ik ook echt een rotopmerking. Je kent hun situatie niet. Je weet niet waarom mensen er voor kiezen om voor de trein te springen. Maar echt, je springt niet zomaar voor de trein. Iemand pleegt niet voor de lol zelfmoord. Zo'n persoon in ontzettend wanhopig en ziet geen enkele uitweg meer. Ik vind zelfmoord echt verre van egoïstisch.

Precies wat ik dacht. Thank you.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Maar stel nou dat iemand dringend naar het ziekenhuis moet om hun stervende familielid/vriend te bezoeken en de kans om afscheid te nemen je wordt ontnomen door iemand die voor de trein springt? Misschien denk ik wel te zakelijk, maar je kunt geen rekening houden met ieder individueel persoon. Het is ontzettend treurig dat iemand zijn heil zoekt in het nemen van zijn eigen leven, maar ik vind niet dat anderen daar trauma's aan mogen overhouden.

---

"Well, well. Look who we've got here!"