[RPG] The Bachelor - Speeltopics

---

1O mannen worden verteld dat ze 25O,OOO kunnen winnen als ze meedoen aan een tv show. Er zit alleen één addertje onder het gras: Ze moeten doen alsof ze homo zijn, terwijl ze stuk voor stuk hetero zijn. Niemand weet het van elkaar, omdat hen verteld wordt dat ze de enige hetero zijn. De enige die daadwerkelijk op hetzelfde geslacht valt, is de Bachelor –– degene waarvan ze het hart moeten winnen. Hoe ver zouden ze gaan voor een geldprijs? Want met verschillende verleidingen die er zullen zijn, wordt het almaar lastiger. Zeker als de director van het programma een prachtige vrouw is.

---

ROLLEN ––
Bachelor •
      Casper Dean Saxon | Assassin, 1.1
Vrouwelijke director •
      Ellis Amy Carlyle | Frodo, 1.2
Kandidaten •
–– Miguel Huddler | Gardenzio, 1.2
–– Carlos Alessandro Ramos | Californication, 1.2
–– Oliver Ari Flynn | C_A_L_M_, 1.4
–– Jedd Connor Fitzpatrick | Feline, 1.4
–– OutlawQueen, 1.3

Praattopic | Rollentopic

REGELS

[ bericht aangepast op 30 nov 2014 - 0:22 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Hey. Is er een vast begin of moeten we zelf iets verzinnen?]

---

Bowties were never Cooler

Mijn topics.

---

Your make-up is terrible

MT.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Casper Dean Saxon

Vandaag is het dan eindelijk zover, het programma begint definitief. Nu kan ik me echt niet meer terug trekken, maar eigenlijk vind ik dat ook niet zo heel erg. Vanaf vandaag, of liever gezegd vanaf wanneer ze het programma uitzenden, zal ik bekend zijn over de wereld én krijg ik ook nog eens een mooie som geld. Daarbij zal het vooral leedvermaak zijn om te kijken hoe al deze mannen doen alsof ze homo zijn. Ik weet ook wel zeker dat ik mijn hart aan geen van hen zal verliezen, maar ik kan wel met ze spelen.
      Ik sta voor de spiegel in mijn nieuwe kamer in de villa waar we verblijven. Het is een mooie plek en ik vind het ook niet erg om hier te zijn. De spiegel weerspiegelt mijn spiegelbeeld, een zelfverzekerde, jonge man in een grijs pak. Mijn vingers laat ik langs mijn pas geschoren wang glijden en ik knipoog mijn spiegelbeeld toe, net op het moment dat er op de deur geklopt wordt.
      "Binnen," roep ik, zonder mijn blik van de spiegel los te scheuren.
      Mijn stropdas doe ik goed terwijl ik word geroepen omdat het tijd is. Ik verlaat mijn kamer en loop naar buiten, waar ik vergezeld wordt door de presentator. Hij zal niet altijd aanwezig zijn, enkel als er belangrijke dingen zijn. We lopen samen het enorme pand uit, waarop de man vraagt of ik zenuwachtig ben. Ik grijns en schud mijn hoofd, terwijl ik de zenuwen toch wel door mijn lichaam begin te voelen. Buiten blijven we bovenaan de witte trap die naar de deur leid, stilstaan. Het zijn maar enkele treden.
      Er komen zwarte auto's aangereden en uit elke stapt een kandidaat, die worden opgesteld in een rijtje voor de trap. Ik laat mijn ogen tevreden over ze heen glijden. Een mooie selectie, zeker allemaal heel verschillend. Nonchalant steek ik mijn handen in mijn zakken terwijl ik de presentator het woord laat doen, die de mannen aan mij voorstelt en dan mij aan de mannen. Hierna steekt hij zijn ingestudeerde praatje af tegen ons en de camera.
      "Welkom bij een heel speciale editie van The Bachelor! In deze weken zullen er enkel mannen door het huis dwalen en onze Bachelor zal er één van moeten kiezen aan het einde..."
      Zijn stem ging maar door, ik had het al gehoord tijdens de repetitie en de generale repetitie en het is dan ook meer voor de mensen thuis en de nieuwe mannen die net zijn gearriveerd. Ze krijgen te horen dat ze allereerst een kamer moeten uitkiezen en zich kunnen opfrissen, waarna ze een drankje kunnen doen beneden om mij beter te leren kennen. Ik kan het niet laten en grijns iets, alles draait de komende tijd vooral om mij.

---

Your make-up is terrible

---

"All I'm seeing is the end,
and I'm
winning this."
• • •

De afgelopen dagen zijn sneller dan ik had verwacht voorbij gegaan, welke ik vooral in nervositeit voor de aankomende dag heb doorgemaakt. Nu het uiteindelijk zover is, lijkt mijn lichaam in een soort ijzige staat te verkeren, waar ik met geen mogelijkheid wijs uit raak wat ik precies ervaar. Enerzijds kunnen mijn hersenspinsels niet stoppen over deze langverwachte dag en waar ik allemaal doorheen zal moeten, wat voor leugens ik zal moeten vertellen aan niet enkel de Bachelor maar eveneens de mensen thuis. Anderzijds ben ik opgelucht, als dat het goede woord ervoor is, dat het nu tijd is, want mocht het langer duren zou ik niet bepaald weten hoe ik dat opgenomen zou hebben. Ik voel me redelijk nerveus over het gegeven dat ik geen controle over deze situatie heb, waardoor ik mijn lippen steviger op elkaar pers dan ik in werkelijkheid bedoel als ik uit de zwarte auto stap. De anderen hebben het gemakkelijk, die hoeven niet te liegen zoals ik nu doe en nog langer zal moeten doen - dat lijkt me nog wel het ergste, ook al heb ik geen moeite om keihard te liegen in een persoon z'n gezicht.
      Het moment dat ik een persoon aan mijn beide zijden laat staan, neem ik van de gelegenheid gebruik om ze eens in mezelf op te nemen. De desbetreffende mannen zien er in elk geval keuriger uit dan ikzelf, aangezien ik mijn driedagenbaardje nog heb en mijn nonchalante outfit uit had gekozen eerder. Van binnen vervloek ik mezelf voor allerlei verschillende namen uit en besluit om mezelf zo eens proper te verzorgen, we krijgen namelijk te horen dat er hier tijd voor is. Vooral om de reden dat er daarna al tijd is om de Bachelor te leren kennen, die eerder een blik over ons allemaal had geworden en eerlijk toegegeven word ik daar nu al best nerveus van. Ik zal wel zien hoe het dan verloopt, maar ondertussen bedenk ik voor de zekerheid een techniek die me rust zal geven in een situatie van nood. Je weet immers maar nooit zeker wat er zal gebeuren. Mijn groenbruine kijkers richten zich voor een laatste keer heimelijk richting de Bachelor, terwijl ik charmant naar de camera probeer te glimlachen - dat schijnt echter eerder falen, door het feit dat ik niet kan wachten tot het voorbij is. Wanneer dat ogenblik is aangekomen, claim ik dan ook als één van de eerste één van de grote kamers in het pand, waar ik mezelf direct opfris.

[ bericht aangepast op 14 nov 2014 - 0:39 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Mt

---

Vampire + Servant = Servamp

Oliver Ari Flynn
Om mezelf wat te kalmeren en af te leiden zat ik te schrijven in de zwarte auto. Ik wist eigenlijk niet heel goed meer waarom ik me had opgegeven. Waarom ze uberhaupt een Kiwi met een oog en een been wilde hebben, wist ik niet. Ik kon al geen prachtige vrouw versieren, laat staan een man, waar ik me niet eens tot aangetrokken voelde. Ik was een beetje weggezakt in mijn eigen wereldje op papier, toen de auto stopte en het zonlicht op mijn bleke gelaat viel schrok ik een beetje op. Ik stopte mijn schrijfblokje en pen weg en stapte uit. Ik had mezelf wel netjes gekleed toen ik vanochtend wakker was geworden in het hotel. Ik had een nachtje in een hotel mogen blijven, omdat het met vliegtijden anders niet ging. Ik had nogsteeds wel duidelijk last van mijn jetlag, maar stond nu netjes in een strak wit overhemd en een zwarte broek, met bretels en zwarte gympen. Mijn blond geverfde krullen waren wel geborsteld, maar stond nogsteeds wild rond mijn hoofd. Ik ging netjes staan met mijn handen op mijn rug, leunend op mijn echte been, want leunen op mijn prothese voelde niet heel erg fijn. Ik keek recht vooruit met een klein nerveus glimlachje en luisterde naar de presentator. De bachelor was een man die er niet helemaal slecht uitzag, maar nogsteeds zou ik waarschijnlijk grote problemen hebben om te doen waarvoor ik hier was. Ik keek naar links en rechts, waar ik nog een aantal mannen zag staan. Ik zat dus in een huis met allemaal mannen als enige hetero en zou moeten doen of ik een van hen was. Ik slikte, dat werd nog een opgave. Zodra de camera in de buurt kwam glimlachte ik weer, zo charmant mogelijk, maar ik had er veel problemen mee. Ik was een dierenarts, geen acteur, of ober ofzo. Ik luisterde verder naar de presentator en haalde nog een hand door mijn wilde krullen. Toen we naar binnen mochten nam ik mijn rugzak en koffer mee en liep met moeite de trap op. Trappen waren sinds het voorval een van mijn grootste problemen. Ik kon de afstand slecht zien en het lopen was ook niet altijd even makkelijk. Eenmaal boven liep ik binnen en vond een slaapkamer op de begane grond. Het was geen grote kamer, maar groot genoeg voor mij, groter dan mijn kamer thuis. Ik zette mijn koffer weg en mijn rugzak legde ik op mijn bed. Ik kamde even mijn haren en keek nog even in de spiegel, voor ik toch maar eens opzoek ging naar wat te drinken en de bachelor om een gesprekje aan te knopen. Ik wist niet goed wat ik anders kon gaan doen.

---

Bowties were never Cooler

Met mijn vingers tikte ik zenuwachtig op de ruit, de zwarte auto waar ik in zat was erg comfortabel en tien keer beter dan een taxi. Het bleef toch spannend en dat was aan mij te merken, als ik dit niet won had ik mijzelf vreselijk voor schut gezet op internationale TV. Nee, nee dat mocht niet gebeuren.
      Ik werd opgewekt uit mijn gedachten door de felle lichten, vele camera's en een deur die voor mij werd opgemaakt. Ik hield een schietgebedje voordat ik mijn beide voeten weer op de vaste grond zetten. Negen mannen stonden naast mij op een rijtje – achter ons de rij zwarte, glanzende auto's. Nu pas zag ik dat ik niet de enigste was die netjes in pak was gekomen, een wit overhemd, een jasje en een stropdas wat mij uren had geduurd. Mijn blik viel op de 'bachelor' van wie ik het hart zou moeten beroven, nu pas kwam er twijfeling bij mij. Hoe moest ik in hemelsnaam een man versieren? Verschillende scenario's spookte door mijn hoofd en ik werd er eerlijk waar gek van. Als ik zie dat de rest zwak probeert te glimlachen lach ik mijn tanden bloot en probeer zelfverzekerd over te komen. Dat was uiteindelijk mijn enigste wapen.
      Iedereen mocht een kamer uitzoeken en zichzelf opfrissen wat ik dan ook braaf gehoorzaamde, de kamer die ik uitkoos was groot en ruim. Tegen de sjieke houten kast stond een spiegel waar ik mezelf grondig in bekeek. Ik likte de zijkant van mijn hand en streek door mijn haren waardoor het weer net zo strak zat als het moment dat ik vertrok vanuit mijn hotel. Ik praatte mezelf nog wat moed in en opende toen de deur van mijn kamer en beet kort op mijn lip om vervolgens naar beneden te lopen.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

(Ik zal vanavond een begin maken met schrijven, ik heb ouders die me aan het werk zetten.)

---

Vampire + Servant = Servamp

(Oké ik vind dit topic nu pas :') zal zo meteen een postje schrijven)

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

(Voordat ik toch ga schrijven, wil ik zeggen dat ik me uitschrijf, ik heb heel weinig tijd enz en ik moet me concentreren op school.)

---

Vampire + Servant = Servamp

Ellis Amy Carlyle- Vrouwelijke director

Terwijl de presentator de intro doet die ik voor hem geschreven heb, ga ik met mijn roodgelakte nagel langs mijn checklist. De lichten staan precies goed, het decor oogt subliem,... alles ziet er prima uit.
Een beetje meer ontspannen, ga ik op het zwarte stoeltje zitten en leg ene mijn been over het andere. Meteen zie ik hoe verschillende blikken over het stukje bloot glijden en grinnik in mezelf. Daarna laat ik mijn ogen over de verschillende kandidaten gaan. Ze zijn er nog lang niet allemaal, maar dit zou genoeg moeten zijn voor de beelden. Natuurlijk zijn ze allemaal precies mijn smaak, aangezien ik ze samen met de Bachelor hemzelf heb uitgekozen. Enkelen zien er nog wat ontwenning uit, maar het ziet ernaar uit dat de meesten hun plekje wel gevonden hebben.
"Mag er wat meer licht op hem?"vraag ik fluisterend aan een hulpje, terwijl ik wijs op de donkerharige man met een licht baardje. De jongen knikt en snelt weg.
Geïntrigeerd door het schouwspel voor me, leg ik mijn hoofd in mijn hand en kijk toe.
"... zullen er enkel mannen door het huis dwalen en onze Bachelor zal er één van moeten kiezen aan het einde van de aangewezen periode! Zoals u zelf kunt zien, dames en heren, zal dit een heel moeilijke keuze worden voor onze Bachelor. Wij wensen hem alvast succes en laten u nu kennis maken met de kandidaten!"
De presentator lacht charismatisch naar de camera.
"En... Cut! Goed gedaan Victor," zeg ik en loop naar hem en het kleine groepje kandidaten toe, waarna ik mijn meest hartverwarmende glimlach opzet. "Goed jongens, nu zullen jullie één voor één een korte introductie moeten doen voor de camera. Het moet niet al te lang zijn, gewoon je naam, waar je mee bezig bent en waarom de Bachelor iets voor jou zou zijn. Is dat duidelijk?"
Zonder op een antwoord te wachten, loop ik naar de crew. "Kunnen jullie ervoor zorgen dat de rest van de jongens deze boodschap ook krijgt?"

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 14:13 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[MT]

---

26 - 02 - '16

Casper Dean Saxon

---

Het lijkt wel altijd hectisch te zijn tijdens het programma, maar niet voor mij dit keer. De belangrijkste dingen heb ik gister al opgenomen, maar de nieuwe kandidaten moeten nog voor de camera komen. Het duurt allemaal een tijdje, waardoor ik op mijn kamer plaats neem en in mijn gedachten langs de kandidaten kan gaan. Er zijn er een paar die er qua uitstraling uit uitsprongen voor mij, al leken ze wel een beetje nerveus. Niet dat ik het erg vind, eigenlijk is het een beetje leedvermaak voor mij.
      Als er op mijn deur geklopt wordt voor de tweede keer vandaag, kan ik weer naar beneden. De kandidaten zijn nu klaar voor een echte ontmoeting en dat zorgt wel voor wat kriebels in mijn eigen maag. Ik mag dan wel een sociaal persoon zijn en het leuk vinden dat alles om mij draait, maar dit is toch wel iets anders dan normaal. Zij zijn namelijk niet de enige die iets moeten spelen, ik ook. Voor mij is het ook niet de bedoeling dat ik op één van deze mannen val of mijn hart zelfs aan hen verlies.
      Met de nodige waardigheid verlaat ik mijn kamer en kom ik de trap af. De drankjes worden geserveerd in de hal, waardoor ik van bovenaf al een goed beeld heb en iemand kan uitkiezen. Met een brede glimlach op mijn gezicht loop ik op een knappe jongeman af, maar het is duidelijk te zien hoe zenuwachtig hij en misschien is het dan ook wel gemeen dat ik hem als eerste uitkies. Er loopt een man voor me langs met een dienblad waar champagne op staat, waar ik een glas vanaf gris en op hem afstap.
      "Miguel, was het toch?" open ik het gesprek.
      Mijn blik glijd even langs hem heen, naar Carlyle, onze director. Volgens mij hebben ze haar expres uitgekozen om het de mannen extra lastig te maken, want zelfs ik zou bijna op haar vallen, zo knap is ze. Al snel vestig ik mijn weer ogen op de man, met een innemende glimlach op mijn gezicht. Hij is maar iets groter dan ik, gelukkig, en we kunnen elkaar zo recht in de ogen kijken. Zijn ogen hebben zelfs een speciale, groene kleur. Ik zou er bijna iets over willen zeggen, maar houdt het voor me.
      "Vertel eens iets over jezelf, waar kom je vandaan, wat doe je?" probeer ik het gesprek op gang te krijgen.

[ bericht aangepast op 14 dec 2014 - 14:51 ]

---

Your make-up is terrible

Ellis Amy Carlyle - Vrouwelijke director

Eindelijk, het moment waarop ik al heel de dag zit te wachten. Het moment dat de kandidaten Casper te zien krijgen, onze bachelor. Ik heb er reeds voor gezorgd dat de trap die hij zal bewandelen goed belicht is en iedere kandidaat glimt als een paaseitje. De camera's staan klaar en er heerst een sfeer van gezonde spanning. Ik ben tevreden met mijn werk en mentaal geef ik mezelf een schouderklopje, waarna ik terug naar mijn stoeltje wil lopen.
Op dat moment komt Casper echter de trap afgelopen en moet ik even blijven staan. Zoals steeds, ziet hij er precies nonchalant genoeg uit en straalt hij zowel zelfzekerheid als charme uit. God, wat een verspilling dat die man homoseksueel is.
Zodra hij contact maakt met een kandidaat, draai ik me om en richt me naar de scène. Victor, de presentator, komt naast me staan. 'Schitterend werk Ellis. Deze serie wordt gegarandeerd een succes!' Ik glimlach zoetjes, zonder hem aan te kijken.
'Seks en intriges Victor, dat is waar het publiek naar snakt. Ik serveer het hen op een zilveren dienplaatje met de knapste koppen van heel het continent als kers op de taart,' ik laat mijn ogen nog eens over het groepje mannen gaan en bedank het lot nog maar eens voor deze job.
'Wat gaat er verder nog gebeuren?'
'Casper mag één voor één een praatje maken met deze heren, zijn gezicht laten zien en ze welkom laten voelen. Dat zal wel niet zo'n probleem zijn,' ik grinnikte en hoorde hoe Victor achter me hetzelfde deed.
'Nou ik ga maar eens checken of alles in orde is. Ik zie je straks!' Voor een kort moment leg ik mijn hand op zijn schouder en laat Victor dan achter bij de crew.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien