The Secret Life of Zianourry • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

One Direction in een immens populaire boyband, zowel op het podium als op internet en in de roddelbladen. Het lijken allemaal normale brave jongens die hun levensdromen zien uitkomen, maar ze willen ook nog gewoon jongens blijven. Vooral door de paparazzi is dit nog wel eens flink lastig omdat elk klein dingetje, elke trip om samen boodschappen te doen, iedere kleine aanraking op het podium, iedere blik onderling wordt uitgeplozen om er iets achter te vinden. Het lijken allemaal maar sterke verhalen en moeilijk te onderbouwen fantasieën, maar wat als het echt zo is. Wat als al die kleine liefkozingen op het podium wel iets betekenen? Achter de schermen is het namelijk wel iets anders dan wanneer er ogen op hem gericht zijn. Dan kunnen ze niet van elkaar afblijven, zowel vriendschappelijk als veel meer dan dat. Zeker als ze alleen in hun grote huis zijn, met iemand die ze lastig valt, gebeuren er dingen die nooit het daglicht zullen mogen verdragen. Dat zou namelijk wel eens het einde van hun carrière kunnen betekenen als men erachter komt dat de jongens in het huis allemaal met elkaar gaan in een spel vol liefde, spanningen, geheimen en jaloezie.

• Rollen •
De jongens:
• Niall Horan • C_A_L_M_
• Zayn Malik • Tethys
• Liam Payne • PaynIinson
• Harry Styles • Sucre
• Louis Tomlinson • Skeloutons

Extra's:
• •
• •


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier


• Het Begin •
Om de rumoeren die langzaam op beginnen te komen, heeft het management besloten de jongens elk naar een totaal andere plek op vakantie te sturen met een duidelijke taak: Wordt bezopen en naai een paar meiden. De jongens hebben alleen hele andere ideeën erover, en zouden liever gewoon een tijdje samen zijn zonder zorgen om wat dan ook. Stiekem hebben ze zelf allemaal een vliegticket gekocht om vanaf hun officiële vakantielocatie, naar het rustige eiland Orkney voor de noordkust van Schotland, waar ze een huisje hebben gehuurd. Het enige wat dan nog moet gebeuren is weg sneaken van de beveiligers en fans. Als de vliegtuigen eenmaal op hun weg zijn naar de plek van bestemming, zal de rust weerkeren... Of in elk geval zolang ze hun telefoons uit laten en grotendeels binnen blijven, maar het gaat om het idee.

[ bericht aangepast op 21 nov 2014 - 11:36 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik was enorm opgelucht dat al dat reizen weer even voorbij was. met de tourbus, vond ik altijd geweldig, maar als het op vliegtuigen aankwam was ik de laatste die je zou zien juichen. Ik kon dan ook pas weer opgelucht adem halen toen ik met beide beentjes op de grond stond. Al duurde het nog even voordat we echt bij onze bestemming waren. Het huisje deed me denken denken aan de tijd dat ik nog niet beroemd was. Niet omdat ik gewent was in zoiets te wonen, maar de stilte en rust die hier hing deed me er aan terug denken. We waren werkelijk de enige hier en dat was hetgene dat ons hier naartoe had gebracht en niet naar een of ander duur hotel op een tropisch eiland. Ik snoof de frissen buitenlucht op en sloot mijn ogen even genietend. liet de echte vakantie maar beginnen. Toen ik mijn ogen weer opende was Louis al weg en ik besloot hem maar te volgen. Het huis ontdekte zich niet vanzelf. Het eerste wat me opviel was dat het enorm klein en knus. Het was allemaal niet heel spectaculair, maar ik was er meer dan tevreden mee. Louis was ik allang kwijt en ik besloot maar meteen naar boven te lopen om te kijken hoe de slaapkamers eruit zouden zien. De deur die al half open stond, duwde ik wat verder open en meteen viel mijn oog op Louis, die op een enorm bed lag. Meteen liet ik mijn rugtas naast die van hem zakken en kroop ik zonder iets te zeggen naast hem. Mijn hoofd legde ik tegen zijn schouder en ik kulde mezelf helemaal tegen hem op. Zwijgend bestudeerde ik zijn gezicht, waarna ik heel zachtjes een kusje op zijn kaak drukte. En nog eentje. Ik bleef het doen. Gewoon omdat ik praten overbodig vond, maar toch wilde laten zien dat ik blij was dat we weer met zijn alle bij elkaar waren.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan
Ik had de trip niet heel erg gevonden, reizen vond ik zoizo geweldig, hoe we ook gingen, maar nu we dan toch bij het huisje stonden was het ook de krappe vliegtuigstoeltjes meer dan waard geweest. Ik had pijn op verschillende plekken en voelde me krakkemikkig, maar dat kon me nu ook allemaal niets schelen. Louis was natuurlijk al weg voor je twee keer kon knipperen. Louis was altijd al op onderzoek uit voor iemand ook maar had kunnen denken om een stap te zetten. We moesten die jongen, die volwassen en wijs hoorde te zijn, echt een tuigje om doen zoals van die wegloopkinderen, dan raakten we hem ten minste nooit meer kwijt. Ik keek even naar de andere jongens, maar Harry was ook al weg. Ik zuchtte zacht en schudde even glimlachend mijn hoofd voor ik met mijn rugzak op mijn rug en mijn koffer in mijn hand. Ik had mijn gitaar niet meegenomen, waar ik deels wel spijt van had, maar ik had hem van het management ook niet mee mogen nemen, omdat ik dan toch mijn hele vakantie had zitten spelen op mijn hotelkamer of aan de rand van het zwembad. Ik hobbelde het huisje in, wat enorm knus was en gewoon fijn voelde. Het voelde huiselijk, zoals een huisje zou moeten voelen, niet zoals veel plaatsen waar we kwamen die kil en modern waren met te veel ruimte. Juist alle kleine dingetjes, de warme kleuren en weinig vrije ruimte waren erg fijn en deden me denken aan kerst met de familie. Ik zag een open haard met een klein stapeltje hout ernaast. Hopelijk was buiten wat meer, maar we zouden zoizo naar het stadje moeten voor eten, melk en chocolademelk poeder. In de hoek zag ik een duidelijk oude gitaar staan, maar hij zag er nog goed uit, net als de wel hele comfortabel uitziende bank. Ik zette de koffer uit het pad met mijn rugzak erop en hobbelde naar de open haard. Daar vond ik lucifers en bouwde snel een piramide van wat van de schors en twee van de grotere blokken hout. Met wat moeite kreeg ik het hout aan en liet me toen op de inderdaad heel comfortabele bank zakken, genietend van de warmte en de geur die het huisje begon te vullen. Zo zou hopelijk zich iemand bij me voegen, zodat ik tegen iemand aan kon kruipen, maar in de tussentijd krulde ik me vast op met mijn schoenen uit op de bak met een van de fleecedekentjes om me heen, want een warme trui droeg ik nogsteeds niet, alleen een dun vestje over mijn t-shirt en dat was verre van genoeg.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik kon het ook niet helpen dat ik eerste was die verdween, de rest was gewoon te langzaam. Daarbij hoorden ze er na die vier jaar niet meer op te rekenen dat ik als oudste gelijk ook het verantwoordelijkst was, alsjeblieft niet zeg. Het grootste deel van de tijd volgde ik de anderen wel ongeveer maar trok uiteindelijk toch mijn eigen plan, al was het wel zo, vooral bij interviews, dat als je mij niet stil kreeg de rest het ook niet was en werd het een chaos. Ik kon best verantwoordelijk zijn, als het echt nodig was, maar dat was alleen in hele speciale gevallen. Na de benedenverdieping grondig onderzocht te hebben vond ik het wel mooi geweest en tijd om de slaapkamers te inspecteren. Zonder een fijn bed werd het namelijk niks. De meeste kamers waren redelijk gelijk, tot ik er een vond met een er wel heel geweldig uitziend bed. Dat moest ik gewoon even uitproberen. Na mijn tas en schoenen gedumpt te hebben ging ik languit op het bed liggen, in een normaal bed paste ik al prima maar dit was echt belachelijk groot. Misschien dat de vijf van ons er wel samen op konden, als iedereen tenminste heel dicht tegen elkaar lag, wat geen probleem zou zijn. Net toen ik echt comfortabel lag en het gevoel had zo in slaap te kunnen vallen zag ik door mijn wimpers Harry de slaapkamer inkomen en zich snel bij me voegen op het bed. Ik aaide zacht door zijn krullen toen hij zijn hoofd op mijn schouder had gelegd en glimlachte naar de jongen. Genietend gehum rolde over mijn lippen door de kusjes die ik op mijn kaak van hem kreeg, daar hoefde hij zeker niet mee op te houden en het leek alsof hij dat ook niet van plan was. De stilte was best prettig, want we begrepen elkaar toch wel zonder woorden, maar ik wilde hem toch nog wat vragen. "Hoe voel je -je nu? Niet meer draaierig van het vliegtuig?" vroeg ik liefjes aan hem, het was toch wel belangrijk om te weten hoe het met hem ging. Het zou zo vervelend voor Harry zijn als hij zich nog steeds rot voelde, al wist ik zeker dat iedereen, of alleen ik in dit geval, ervoor ging zorgen dat hij zich wel goed voelde. Ik drukte mijn lippen zacht tegen zijn voorhoofd en bleef door zijn haar aaien. Het was in ieder geval fijn om met zijn alle weer eens samen te zijn zonder paparazzi, management of zelfs de fans die ons constant in de gaten hielden. Ik was dol op de fans, maar ze kregen gewoon teveel te snel door, waardoor we weer een tijdje gescheiden moesten worden. Ze waren slim en hadden gelijk, maar het zou ook eens prettig zijn als ze dat een keer niet hadden.

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Ik was echt uitgeput van de lange vliegreizen en het feit dat ik er altijd zo enorm gespannen door werd, maakte dat ik me nu behoorlijk beroerd voelde. De reden dat ik meteen achter Louis aanliep toen ik zag dat hij al naar binnen was verdwenen. Ik wilde me het liefst zo snel mogelijk settelen hier en genieten van de komende weken. Maar eerst moest ik mezelf weer opladen, want al de energie leek uit mijn lichaam te zijn gezogen. De voornaamste reden, dat ik vrijwel direct naar boven liep, om te kijken naar de kamers. Als het even meezat, ging iemand anders voor alle spullen zorgen en kon ik even bijkomen. De deur die al half open stond, viel me het meeste op en daarom duwde ik deze ook als eerste meteen verder open. Louis leek hetzelfde plan als ik te hebben gehad en meteen kroop ik tegen de jongen aan. Even helemaal niets. Gewoon even knuffelen en kroelen. Hetgeen waar ik het meest aan toe was op dit moment. Zachtjes drukte ik mijn lippen tegen zijn kaak. Ook al was het doodstil, het was niet ongemakkelijk. Eerder vredig. Maar dat was normaal tussen ons. Met Louis kon ik communiceren zonder een woord te zeggen, zo goed leken we op elkaar ingespeeld. Hij wist dan ook als geen ander, hoe ik me altijd voelde na een lange vlucht en had hij het ook nu bij het juiste einde. Ik sloot genietend mijn ogen door de hand die hij door mijn haar haalde en drukte mijn neus in zijn wang. 'Het gaat wel denk ik. Voel me nogal leeg.' Mompelde ik stil, terwijl ik naar hem opkeek. Ik glimlachte klein bij het kusje op mijn voorhoofd. Zachtjes haalde ik mijn vingertoppen langs zijn wang en drukte ik uiteindelijk een zacht kusje op zijn lippen. 'Ik heb je gemist.' Fluisterde ik zachtjes. Ondanks dat we dag en nacht bij elkaar waren, miste ik mijn jongens. Gewoon omdat ze toch zo ver weg waren. En hier niet. Hier was hij zo dichtbij als ik hem zelf wilde hebben. Hier hoefde we niet over onze schouder te kijken. Hier kon ik hem kussen wanneer ik dat wilde. En dat deed ik dan ook.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Persoonlijk vond ik toch dat de bedden wel een beetje uitgetest mochten worden voordat we er daadwerkelijk in moesten slapen, en dat ik nou in die positie was om dat te doen, daar kon ik niks aan doen. De deken was verschrikkelijk lekker zacht en dik genoeg om koude nachten gemakkelijk te overleven, het liefst kroop ik er nu onder en bleef hier voor een uurtje liggen, maar de rest moest ook nog wat aan me hebben. Dat raakte gedeeltelijk geregeld toen Harry naast me kroop in het bed en tegen me aan kwam liggen. Met alle liefde aaide ik door zijn krullen terwijl hij stil kusjes op mijn kaak drukte. In principe kon ik met alle jongens communiceren zonder een geluid te maken, maar vanaf het begin af aan was het al heel sterk geweest met Harry en dat was gebleven, al hield ik van alle vier mijn jongens evenveel. Toch merkte ik dat hij zich nog niet helemaal oké voelde, anders was hij nooit op dit punt nog zo stil geweest en had hij allang voorgesteld om iets te gaan doen. Daarom vroeg ik zacht hoe hij zich voelde en glimlachte licht toen ik zag dat hij genoot van het aaien door zijn haar en zijn neus in mijn wang drukte. Bij het antwoord dat hij gaf moest ik me serieus inhouden om geen hele foute opmerking terug te maken, maar dat was niet gepast nu en hij leek er absoluut niet voor in de stemming. "Als ik iets voor je kan doen, moet je het gewoon zeggen. Ik help je graag," mompelde ik en gaf een klein kusje op zijn voorhoofd. Een tevreden zucht rolde over mijn lippen door zijn vingers die zacht over mijn wang gleden en kuste de jongen heel kort terug. Een beetje triest glimlachte ik toen Harry zei dat hij me had gemist, dat zei wel hoe ver we uit elkaar waren, zelfs als we de hele dag elkaars nek zaten. "Ik heb jou ook gemist, Haz. Maar dat hoeft nu niet meer, voorlopig niet," antwoordde ik hem en legde mijn vingers onder zijn kin om die zacht omhoog te duwen zodat ik hem makkelijk kon kussen. Ik had hem achterlijk veel gemist, hoe hij zich gedraagde in mijn buurt zonder pottekijkers, zijn warmte, zijn geur en zijn ontzettend zachte lippen. Voorzichtig haakte ik mijn vingers door zijn krullen om hem dichtbij me te houden, zolang het kon ging ik het hiervan nemen en goed ook. Wie wist wanneer dit weer over was of als we gesnapt werden, dan werden we nog strenger in de gaten gehouden en verder uit elkaar gestuurd. Al wist iedereen dat we toch een manier zouden vinden om bij elkaar te blijven, maakte niet uit wat het kostte.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Javadd Malik.

Louis, Harry en Niall gaan me voor het huis in, in die volgorde. Zelf ben ik niet zo snel, maar toch ben ik Liam voor. Met mijn tekenblok onder mijn ene arm en een boek onder het ander, het zevende en laatste deel van de geweldige boekenreeks van J.K. Rowling, Harry Potter, slof ik rustig richting het huis. Een zware tas hangt over mijn schouder en mijn vingers zijn stevig geklemd om een ander. Het huis (of moet ik nou huisje zeggen?) oogt niet echt modern, het heeft veel weg van die oude huisjes van klei, zoals je die wel eens in openluchtmusea ziet. Maar het is wel knus. Binnen werp ik een snelle blik op de woonkamer, om mijn tassen in een hoek te zetten en lichtjes te glimlachen richting Niall. "Ik ga lopen," meld ik kort. Ik ben niet echt het persoon om urenlange bergwandelingen te maken, maar ik hou wel van de rust in de natuur. En misschien krijg ik inspiratie om te tekenen, daarbij kan ik buiten heerlijk rustig lezen, daarom hou ik beiden dingen onder mijn armen, hoe ongemakkelijk het ook zit. Ik pluk een nieuw pakje sigaretten uit mijn tas, gezien het vorige nu compleet leeg is. Daarna mompel ik nog een 'doei', naar Niall en ga naar buiten. Later ga ik wel bij het warme vuur zitten, knus tegen de jongens, maar op het moment zit Perrie te hoog in mijn gedachtegang en moet ik mezelf even afleiden. Daarbij is het veel te lang geleden dat ik écht de tijd heb genomen om te tekenen of te lezen, behalve dan onderweg, maar dat is anders. Ik wil mezelf gewoon echt weer een keer verliezen in een goed boek, of een opbouwende schets.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik kon niet ontkennen dat dit bed echt ernom lekker was. Of het was Louis, dat was ook niet onwaarschijnlijk. Het maakte in ieder geval dat ik elk moment in slaap kon vallen. Louis hield met enkel uit dromenland door zijn aanrakingen. Niet dat ik ubberhaupt wilde slapen. Nu ik eindelijk kon zijn wie ik echt was en mijn liefde aan mijn vriendjes eindelijk weer echt kon uiten, wilde ik voor altijd wakker blijven. Het moest zo lang mogelijk duren en ik wilde van elk moment gebruik maken. Ik genoot enorm van Louis zijn aanrakingen en was langzaam gestopt met zijn kaak kussen. 'Je aanwezigheid is al genoeg.' Gaf ik toe. Ik voelde me nog altijd een beetje raar, maar ik kon niet goed plaatsen hoe. Ik wis wel dat het steeds rustiger in mijn lijf begon te worden. Ik kuste Louis zachtjes al bedankje en gaf stilletjes toe hoe erg ik hem eigenlijk gemist had. De rest net zo erg, maar daar lag ik nu niet mee te kroelen. Het was echt erg hoe eenzaam ik me had gevoeld, ondanks dat al mijn vriendjes altijd zo dichtbij waren. Maar ik was duidelijk niet de enige die me er zo bij voelde. 'Ik wil het nooit meer hoeven. Ik wil dat het altijd zo kan zijn.' Ik sloeg mijn ogen naar Louis op toen hij mijn kin iets omhoog duwde en trippelde met mijn vingers over zijn wang. Ik meende het. Dit was de enige manier waarop ik echt gelukkig kon zijn. Zachtjes kuste ik de oudere jongen terug en duwde ik mijn lichaam dichter tegen dat van hem, zodra zijn vingers zich in mijn haren klemde. Ik zou bijna zijn vergeten hoe dit voelde. Mijn handen gleden via zijn hals naar zijn zij en mijn vingers klemde zich in de stof van zijn shirt. Een last leek van mijn schouders te vallen nu deze vakantie oficieel was afgetrapt. En ik zou het er gretig van gaan nemen. Zachtjes bleef ik Louis kussen, terwijl ik langzaam steeds iets gretiger werd. Ik had het gewoon gemist.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan
Ik zat wat opgekruld op de bank met en dekentje om me heen toen ik geritsel hoorde achter me. Ik keek om en zag Zayn staan. Een klein glimlachje verscheen op mijn gezicht toen ik hem zag. Ik vond het altijd enorm fijn om met de jongen te kroelen, vooral omdat hij nooit veel liep te kletsen als het niet nodig was. Alleen nog voor ik hem kon vragen bij me te komen zitten, zei hij alweer dat hij weg ging. Ik pruilde een beetje, maar hij was al weer druk bezig met het oppakken van zijn spullen. Ik krabbelde op en pakte mijn schrijfspullen. Ik was niet echt degene van het wandelen, zeker niet in de kou. Het was wel goed voor me, maar het deed nog wel eens pijn. Gelukkig liep Zayn nooit ver, zeker niet als hij al snel een rustig en mooi plekje had gevonden. Ik wilde nu echt niet alleen zijn en ik had niet zo'n zin om de trap op te lopen, dus ik besloot maar mee te gaan, als hij dat niet erg vond. Ik hobbelde met lichte moeite en pijn achter de jongen met de prachtige ravenzwarte haren aan. Ik trok mijn schoenen en jas snel aan, voor ik de laatste ruimte tussen ons overbrugde. Ik legde mijn hand op zijn schouder om hem staande te houden. "Zazu? Mag ik meekomen? Ik zal geen herrie maken, maar ik wil gewoon niet meer alleen zijn." zei ik zacht met mijn schrijfblokje en mijn pen onder mijn arm. "Als je het niet wil snap ik het ook wel. Maar we zouden ook vanavond naar het Noorderlicht kunnen gaan kijken. Dat is hier volgens mij te zien op heldere avonden. Dat had ik bij het boeken ergens gelezen." mompelde ik zacht, hopend dat ik mee mocht, want na zo'n lange tijd alleen, wilde ik het gewoon echt niet meer. Ik was toe aan liefde en aanhalingen, anders werd ik echt compleet gek en zou ik dit leven snel niet meer aankunen, nog sneller neit dan eigenlijk op mijn strict geheime planning stond...

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Het deed me goed om te merken dat mijn aanrakingen Harry deden kalmeren en hem zichtbaar beter lieten voelen, dat was andersom ook zo door de kusjes die hij me gaf. Ik voelde me al goed, maar hij kon het nog beter maken. Omdat ik toch nog wel een beetje bezorgd om hem was beloofde ik hem dat hij maar hoefde te zeggen wat hem meer op zijn gemak stelde en ik deed het voor hem, geen enkel probleem. Voor hem, voor mijn jongens, ging ik door het vuur en het kon me schelen als ik me daarvoor verbrandde. Ik glimlachte breed en maakte een vertederd geluidje om de reactie die ik van hem kreeg. Hij was lief, al klonk het te cliché voor woorden, maar daar was hij nog altijd Harry voor. Ik geloofde niet dat hij zich alweer helemaal goed voelde, daarvoor kende ik hem te goed, en hij wist ook dat hij het altijd mocht zeggen als er iets was, dus het zat vast wel oké. Na het kleine kusje dat hij me gaf en zijn woorden bekende ik ook dat ik hem erg had gemist maar dat het nu niet meer nodig was. De komende periode hadden we alle tijd voor elkaar en hopelijk was dat genoeg om het even vol te kunnen houden als we in problemen zaten. Daar wilde ik alleen niet over nadenken, het was hoog tijd voor leukere dingen en negatieve dingen moesten worden verbannen, waarvoor ik hoogstpersoonlijk ging zorgen. Ik zuchtte om Harry's opmerking. "Weet ik, dat wil ik ook. Het kan alleen niet, en we weten allebei dat het naïef is om zo te denken," mompelde ik voor ik mijn vingers onder zijn kin legde en hem zoende om dit even te kunnen vergeten. Gelukkig kuste hij me al snel terug en kon ik hier volledig in opgaan, dat had ik echt nodig. Gewoon doen wat ik zelf wilde en deze jongen kussen wanneer ik het wilde zonder alles wat we hadden opgebouwd te vernietigen. Ik vlocht mijn vingers door zijn krullen om hem wat dichterbij te trekken en glimlachte tegen zijn lippen aan toen hij zijn lichaam ook meer tegen me aan drukte. Hoe langer dit duurde, hoe beter het ging voelen en hoe gretiger Harry werd. Dat was duidelijk te merken aan zijn hand die mijn shirt vast had en zijn lippen die wat dwingender tegen de mijne lagen. Niet dat ik zelf niet gretig was voor meer van dit, juist wel. Met mijn vrije hand gaf ik een klein duwtje in zijn zijde als teken dat ik hem nog dichterbij wilde hebben. Heel kort trok ik terug om in zijn smaragdgroene ogen te kijken. "Je weet dat ik van je hou," fluisterde ik voor ik mijn lippen weer op die van hem drukte en mijn hand die in zijn zij lag zich bij de ander in zijn voegde. Niemand kon het me kwalijk nemen dat ik gretig was, ik had te lang zonder dit gemoeten en dan haalde ik alles eruit wat erin zat.

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit niet ontzetten fijn voelde. Gewoon weer even geen verplichtingen, geen geheimen en nergens anders aan denken dan aan mijn vier schatjes. Al had Louis nu enkel mijn aandacht. Aandacht die ik hem met alle liefde gaf. De reis die voor mij altijd wat heftiger leek dan voor de andere, begon eindelijk een beetje te bezinken. Al voelde ik me nog een beetjes pips, Ik begon me weer wat beter te voelen en Louis was daar zeker een reden van. De jongen zijn aanwezigheid alleen al, zorgde ervoor dat ik me weer op mijn gemak en veilig voelde. Hellemaal nu we konden doen wat we wilde en niet steeds om hoefde te kijken. Gewoon even alleen met zijn tweetjes en niets om ons verder druk over te maken. Al kon ik het toch niet hellemaal loslaten, dat ik wilde dat het altijd zo kon zijn. Maar Louis had gelijk. Het was stom om te denken dat, dat ooit het geval zou zijn. Wat wij voor elkaar voelde en met zijn vieren deelde, werd niet geacepteerd. Ergens snapte ik het wel. Misschien was het ook niet hellemaal gezond, maar we konden er toch niets aan doen. We hielden van elkaar, dat was toch niet verkeerd? Maar het was niet het moment om me daar nu druk over te maken. Nu was het tijd voor hele andere dingen. Dingen zoals Louis kussen. Innig ging ik er in op en werd misschien iets te gretig. Maar wie kon het me kwalijk nemen. Het was veel langer geleden dan zou moeten. En nu ik er de kans voor kreeg, liet ik deze niet meer gaan. Mijn vingers klemde zich steviger in Louis zijn shirt toen hij me dichterbij duwde. Meteen schoten mijn ogen open, toen Louis los liet, maar meteen na zijn liefdesverklaring, verscheen het geluk op mijn gezicht. 'Ik ook van jou. Heel veel.' Ik kon amper mijn zin afmaken, doordat hij zijn lippen alweer gretig op die van mij duwde. Meteen kuste ik hem terug en de handen die in mijn zij drukte, zorgde ervoor dat ik de laatste centimeters tussen ons overbrugde en mijn lichaam hellemaal tegen dat van hem aanflijde. Ik verstrengelde onze benen en kon het toch niet laten om mijn tanden uiteindelijk zachtjes in Louis' onderlip te zetten. Nu kon het, dus ik zag geen reden om het niet te doen. Dit intieme contact was er veelte weinig en daar moest ik gewoon even verandering in brengen.

[ bericht aangepast op 19 nov 2014 - 22:30 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Het was een mooie gedachte om te denken dat we ooit onszelf konden zijn zonder het diep weg te stoppen, dat we zelfs op het podium onze genegenheid voor elkaar konden tonen, maar het was een gedachte en het bleef een gedachte. Dat zou nooit werkelijkheid worden, ook al shipten mensen ons, het ging nooit worden geaccepteerd dat de vijf van ons wel een zeer aparte relatie hadden samen. Mensen vonden het raar en daar kon ik nog wel inkomen, voordat ik de jongens had ontmoet had ik het ook raar gevonden, maar nu kon ik niet zonder een van hen. Ik hield stuk voor stuk ontzettend veel van, daar kon ik ook niks aan doen. Je koos niet op wie je verliefd werd of van wie je hield, en in ons geval was dat gewoon meer dan een persoon. Zolang iedereen het ermee eens was ging het prima, er was geen jaloezie onder ons en het werkte tot nu prima. Niemand werd buitengesloten en als een van ons een bepaald iemand nodig had was het ook oké. Ik zou niet anders meer willen, in een 'normale' relatie zou ik zeker teveel vreemdgaan met de andere jongens omdat ik ze gewoon teveel miste. Ik had mijn vinger stevig door Harry's haar heen om hem niet meer te gaan, ik had deze affectie te weinig gehad en ik snakte er letterlijk naar. Terwijl mijn hand hem wat dichterbij duwde trok ik voor een seconde of zo terug om te zeggen dat ik van hem hield en breed te glimlachen door de gelukzalige blik op zijn gezicht voor ik hem naar me toe trok. Genietend van hem en zijn aanwezigheid hield ik met een hand zijn hoofd dicht bij het mijne en met de ander duwde ik zacht tegen zijn zij om de rest van zijn lichaam ook dichterbij te krijgen. Die hint had hij al snel genoeg door en al snel lag elke centimeter van mijn lichaam tegen het zijne aan en haakten onze benen door elkaar. Ik gromde zacht tegen zijn lippen aan toen hij in mijn onderlip beet, dus hij wilde het zo gaan spelen. "Is dat alles wat je hebt, Styles?" vroeg ik hem speels zodra ik mezelf uit zijn tanden wist te bevrijden. Nu de vakantie officieel was begonnen werd ik al snel weer degene die ik altijd was als we tijd voor onszelf hadden, verschrikkelijk uitdagend op elk vlak denkbaar. Ik plukte wat aan zijn krullen en ging iets naar achter met mijn hoofd om hem aan te kijken met een brutale blik. Als het niet zo lastig was geweest met onze verstrengelde benen had ik ons al zo omgedraaid dat de jongere van ons twee allang bovenop me lag, maar dat liet ik wel aan Harry over om te doen als hij het wilde.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Inmiddels waren we al bij het vakantie huisje aangekomen. Misschien als ik niet de hele vlucht had geslapen had had ik misschien wat mee kunnen krijgen van het uitzicht hier, dat moest volgens veel mensen namelijk prachtig zijn. Nou ja, het was ook wel een beetje logisch dat ik de hele vlucht geslapen had. Ik was waarschijnlijk net zoals de andere jongens dood moe. Eenmaal in het huisje vertrokken Harry en Louis al gauw naar boven, wat eigenlijk al te voorspellen was. Ik had de jongens zo ontzettend gemist ook al was het misschien niet eens een lange tijd. Ik wilde ook graag weer vertrouwd met een van hun gewoon simpel knuffelen, maar het enige waar ik momenteel aan dacht was de barstende koppijn die ik had. Gelukkig had ik eraan gedacht om pijnstillers mee te nemen toen ik mijn tas in pakte. Ik zette mijn tas op tafel en ritste hem open om er in te graaien tot ik eindelijk het doosje met de medicijnen er in gevonden had. Ik pakte een glaasje water en nam daarmee de pillen in. Nu maar hopen dat ze gauw hun werk zouden gaan doen. Eigenlijk zou ik mijn tas uit moeten pakken, maar daar had ik nu dus totaal geen behoefte aan, en daarbij wilde ik Louis en Harry ook niet storen. Ik zette mijn tas op één van de stoelen en haalde er een warme trui uit om die vervolgens aan te doen aangezien ik het nogal koud had. Zayn was van plan om naar buiten te gaan waardoor Niall vroeg of hij met hem mee mocht. Ik glimlachte om de twee. Alleen hun aanwezigheid maakte me al blij. 'Mag ik ook mee? Een beetje buitenlucht kan ik wel gebruiken.' zei ik en glimlachte. Ik wilde niet opdringerig overkomen of zoeits, maar hier alleen beneden achterblijven wilde ik ook liever niet.

[Ik heb werkelijk geen idee of alles wel klopt. Maar als er iets ontbreekt of niet klopt aan de post zeg het maar, dan pas ik het aan.]

---

How far is far

Harry Styles
Ik zou alles loslaten. Niet meer denken aan hoe oneerlijk alles was. Hoe we ons daarbuiten moesten gedragen. Het was nu even niet meer van toepassing. Dit was een veilige haven. Hier konden we doen wat we wilde. Ik wilde er dus ook niet meer langer over nadenken. En Louis was hier een enorm goede afleiding voor. Zijn lippen die soepel over die van mij bewogen zorgde ervoor dat alle gedachten verder uit mijn hoofd verdwenen. Het enige wat ik nog kan was genieten van dit moment. Alle ruimte tussen ons verdween en onze benen verstrengelde, op het moment dat Louis me daar toe aanzetten. Dichterbij kon niet, al zou ik het willen. Mijn tanden zetten ik speels in Louis zijn onderlip. Wat hem liet grijnzen, terwijl hij me begon uit te dagen. Maar wat hij kon, kon ik ook. Uitdagend keek ik de jongen aan en zonder person draaide ik ons om, zodat ik bovenop hem lag. Mijn krullen vielen naast mijn gezicht en zorgde ervoor dat ik niets anders meer zag dan Louis. 'Ik heb nog veel meer in huis, dat weet je.' Grijnsde ik onschuldig. 'Of was je dat vergeten?' Speels likte ik langs zijn onderlip, waarna ik mijn knieën in het matras zetten en iets overeind kwam en me terug trok. Mijn vingertoppen streken zachtjes over zijn borstkas naar beneden. Vlak boven zijn broeksrand bleef ik hangen en circelde ik met mijn duimen over zijn heupen. 'Als je wilt, wil je, je er best aan herinneren hoor.' Lispelde ik in zijn oor, toen ik terug naar voren was gebogen. Mijn lippen kuste zachtjes net idee zijn oor, terwijl mijn handen stiekem onder zijn shirt verdwenen. 'Wil je dat Tomlinson? Dat ik je laat zien wat ik nog meer kan?' Speels zetten ik mijn tanden even zachtjes in zijn oorlel en liet ik het puntje van mijn rond eroverheen strijken. We wisten allebei dat spelletjes spelen mijn ding was. Maar het was zijn eigen schuld. Hij had me uitgedaagd. Zachtjes gingen mijn lippen door mijn zijn kaak, waarna ik terug trok en hem met glinsterende ogen aankeek.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Er was geen betere aftrap van onze rust dan dit, het voelde goed om dit te doen zonder bang te zijn dat de media ons zou snappen. Waarschijnlijk zou morgen in alle bladen wel staan dat we an de aardbodem verdwenen waren na onze bodyguards ontvlucht te zijn, of management hield het stil om niet nog meer rumoeren over ons vijf te creëeren. Om al die vervelende gedachten aan te kant te zetten kuste ik Harry maar al te gretig, zijn warmte liet alle problemen smelten voor de zon en ik kon hier gewoon intens van genieten. Ik hield hem zo dicht mogelijk tegen me aan en gaf meerdere hints dat het niet genoeg voor me was, dat ik meer van hem wilde. Vlug daarna haakte hij zijn benen al door de mijne heen en was hij onmogelijk dicht tegen me aan gedrukt, toch voelde het niet als genoeg, het was niet genoeg om de afgelopen tijd dat we uit elkaar waren op te vullen. Ik gromde zacht door zijn tanden in mijn lip, maar het spoorde me wel aan hem uit te dagen en de Harry die ik kende uit te lokken. Ik vroeg hem of dat alles was wat hij kon en piepte geschrokken zodra hij ons omdraaide en zijn gewicht op me rustte. Nu was hij verre van zwaar, maar toch. Mij handen gleden wat naar beneden om over zijn wangen te aaien en een wenkbrauw op te trekken bij zijn woorden, alsof ik veronderstelde dat hij verder niks had. Zacht gehum rolde over mijn lippen door zijn tong over mijn onderlip en ik knikte bij zijn vraag, wetende dat het leuker werd als ik Harry bleef uitdagen om te laten zien wat hij kon. Mijn ogen volgden zijn handen die over mijn borst gingen en ik maakte een gefrustreerd geluid omdat hij net boven mijn broekrand ophield, dat zou illegaal moeten zijn. Een hand trok zacht aan zijn krullen en ik rilde om zijn lippen die opeens wel heel dicht bij mijn oor waren. "Laat maar zien, ik geloof er namelijk niets van," zei ik tegen hem met een brutale grijns, maar die verdween door zijn tanden en tong, waardoor ik op mijn lip moest bijten om geen zachte kreun te laten horen. Die voldoening gunde ik hem niet, nog niet tenminste. Ik keek hem recht aan terwijl zijn lippen over mijn kaak gleden. "Volgens mij ben je dit een beetje verleerd, ik ben beter van je gewend," voegde ik eraan toe. Ik wist dat ik hiermee misschien te ver ging, maar het ging zeker helpen om te krijgen wat ik wilde. Ik kende Harry lang genoeg om te weten dat hij er niet tegen kon op uitgedaagd te worden op dit soort vlakken, wat precies in mijn voordeel werkte.

---

Because I love him, do I need another reason?

[IamGroot -> C_A_L_M_]

---

Bowties were never Cooler