Ik weet het gewoon allemaal niet meer. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ehm... oke. Ik had dit niet moeten plaatsen. Iemand die ik ken ziet dit misschien (lees: mijn moeder) en dan heb ik de poppen zeker aan het dansen. Thanks to those who tried to help

[ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 23:19 ]

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Dat klinkt erg moeilijk. Van school wisselen is meestal niet zo leuk., het is moeilijk om weer nieuwe vrienden te maken. Probeer gewoon af en toe een praatje te maken met wat klasgenoten. Al vraag je maar naar het huiswerk, misschien helpt dat. Is er misschien ook niet een sportvereniging of een muziekvereniging in het dorp waar je bij kan. Misschien zelfs scouting, daar maak je altijd vrienden. Probeer door de chagrijnigers en de sombere blik heen te prikken, en probeer de nieuwe mogelijkheden in het dorp te zien.

---

Travel far enough, you'll meet yourself

Chandler schreef:
Dat klinkt erg moeilijk. Van school wisselen is meestal niet zo leuk., het is moeilijk om weer nieuwe vrienden te maken. Probeer gewoon af en toe een praatje te maken met wat klasgenoten. Al vraag je maar naar het huiswerk, misschien helpt dat. Is er misschien ook niet een sportvereniging of een muziekvereniging in het dorp waar je bij kan. Misschien zelfs scouting, daar maak je altijd vrienden. Probeer door de chagrijnigers en de sombere blik heen te prikken, en probeer de nieuwe mogelijkheden in het dorp te zien.

Ik zou dat allemaal graag willen, maar het is letterlijk alleen maar tolerantie in de nieuwe klas. Als ik iets zeg wordt ik metteen raar aan geken, want deze klas zit al jaren (als in, letterlijk sinds de basisschool) bij elkaar en ze vinden het helemaal niet leuk dat ik er bij gekomen ben. Dit is ook gewoon tegen mij gezegt. Ik heb al meerdere malen tegen mijn moeder gezegt dat ik op een vereniging van het een of ander wil, maar het is altijd hetzelfde verhaal: "we gaan er naar kijken" en vervolgens gebeurt dat helemaal niet. En het is niet perse dat ik dit dorp nooit een kans gegeven heb, ik was in het begin nog erg optimistisch, maar als iedereen je tegenwerkt en je moeder je dagelijks loopt te onderdrukken ga je je al snel kut voelen.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Wauw, dit lijkt wel net een film.
Maar dus, ik ga nu zeggen wat ik denk en ik hoop dat ik je een beetje kan helpen.
Aldus, iedereen heeft wel is ruzie met z'n ouders. Ik en mijn moeder lijken wel net kleuters als we ruzie maken, echt.
Maar goed, ik denk dat dit allemaal komt omdat je alles moest achterlaten, daarom dat je je de laatste tijd rot voelt. Maar misschien heeft je moeder gelijk? Ik bedoel, misschien kan je dat niveau wel aan, maar concentreer je je gewoon niet omdat je je oude leven mist.
Maar waarom probeer je niet eens een wandeling te maken en kijk je is rond. Misschien is het dorpje niet zo slecht als je denkt. Probeer natuurlijk nieuwe vrienden te maken.
Ps. Er zijn genoeg leuke jongens, en ik geloof dat er zeker ook leuke jongens in dat dorpje wonen.
Maar dus heb geduld, tot je wat ouder bent. Dan mag jij helemaal beslissen wat je met je leven doet en hoef je dat gezeur van je moeder niet te horen.

---

"Can a man still be brave if he's afraid?" -"That is the only time a man can be brave."

IlanaDewi schreef:
(...)

Ik zou dat allemaal graag willen, maar het is letterlijk alleen maar tolerantie in de nieuwe klas. Als ik iets zeg wordt ik metteen raar aan geken, want deze klas zit al jaren (als in, letterlijk sinds de basisschool) bij elkaar en ze vinden het helemaal niet leuk dat ik er bij gekomen ben. Dit is ook gewoon tegen mij gezegt. Ik heb al meerdere malen tegen mijn moeder gezegt dat ik op een vereniging van het een of ander wil, maar het is altijd hetzelfde verhaal: "we gaan er naar kijken" en vervolgens gebeurt dat helemaal niet. En het is niet perse dat ik dit dorp nooit een kans gegeven heb, ik was in het begin nog erg optimistisch, maar als iedereen je tegenwerkt en je moeder je dagelijks loopt te onderdrukken ga je je al snel kut voelen.

Weet je wat ik zou doen?
Ik zou naar al die klasgenoten gaan en vertellen dat het niet mijn schuld is dat ik nieuw ben en dat ze ermaar mee moeten leven.
Ook zou ik zeggen dat het niet leuk is om raar gekeken te worden & dat ze ermee moeten stoppen. Je moet altijd koud reageren tegen mensen die je raar aanstaren. Dat helpt echt.

---

"Can a man still be brave if he's afraid?" -"That is the only time a man can be brave."

Flowering schreef:
Wauw, dit lijkt wel net een film.
Maar dus, ik ga nu zeggen wat ik denk en ik hoop dat ik je een beetje kan helpen.
Aldus, iedereen heeft wel is ruzie met z'n ouders. Ik en mijn moeder lijken wel net kleuters als we ruzie maken, echt.
Maar goed, ik denk dat dit allemaal komt omdat je alles moest achterlaten, daarom dat je je de laatste tijd rot voelt. Maar misschien heeft je moeder gelijk? Ik bedoel, misschien kan je dat niveau wel aan, maar concentreer je je gewoon niet omdat je je oude leven mist.
Maar waarom probeer je niet eens een wandeling te maken en kijk je is rond. Misschien is het dorpje niet zo slecht als je denkt. Probeer natuurlijk nieuwe vrienden te maken.
Ps. Er zijn genoeg leuke jongens, en ik geloof dat er zeker ook leuke jongens in dat dorpje wonen.
Maar dus heb geduld, tot je wat ouder bent. Dan mag jij helemaal beslissen wat je met je leven doet en hoef je dat gezeur van je moeder niet te horen.

Ik kan dat niveau letterlijk niet aan, daar was ik al voor gewaarschuwt toen ik nog van school moest verwisselen. Ik snap dat iedereen altijd maar het positieve van iets wil in zien, maar ik zit echt met de handen in het haar. Ik ben dus echt een stadsmens en er is hier letterlijk NIKS. En als ik zeg dat ik naar de stad wil af en toe lacht mijn moeder me recht in mijn gezicht uit en zegt ze "ja ja, in je eentje zeker? Ik ga niet met je mee hoor."
Ik ben toch verdomme vijftien? Ik weet heus hoe je een bus in en uit moet stappen en zo groot is de dichtsbijliggende stad nou ook weer niet. Ik zou al een stuk blijer zijn als ik af en toe gewoon even weg kon, al is het maar een keer per maand.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Flowering schreef:
(...)

Weet je wat ik zou doen?
Ik zou naar al die klasgenoten gaan en vertellen dat het niet mijn schuld is dat ik nieuw ben en dat ze ermaar mee moeten leven.
Ook zou ik zeggen dat het niet leuk is om raar gekeken te worden & dat ze ermee moeten stoppen. Je moet altijd koud reageren tegen mensen die je raar aanstaren. Dat helpt echt.

Ja. Dat zegt onze overbuurman dus ook. Maar is makkelijker gezegd dan gedaan.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

Oh, ik was dus met het verhaal bezig om te lezen en wilde je graag helpen/advies geven, maar nu gaat dat nogal moeilijk :'). Hehe.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Psychobat schreef:
Oh, ik was dus met het verhaal bezig om te lezen en wilde je graag helpen/advies geven, maar nu gaat dat nogal moeilijk :'). Hehe.

Sorry. Toch bedankt dat je wou proberen.

---

I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.

The_End schreef:
(...)

Sorry. Toch bedankt dat je wou proberen.

No problem (:
Ik hoop dat wat je ook doormaakt beter wordt en je positief moet blijven kijken. Het leven negatief bekijken heeft geen zin.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.