Alhoewel ik een gigantische haat heb aan topics waar in personen met vragen van deze richting komen, ga ik er voor de eerste (en hopelijk direct de laatste) keer zelf een aanmaken omdat ik echt even 'hulp/raad' benodigd heb.
Voor de zomervakantie heeft een vriendin van mij de verjaard gevierd waarbij de drank rijkelijk aanwezig was (ook bij mij). Het was een geweldige avond, echt waar. Alleen. . . ik heb die avond aan een andere vriendin gezegd dat ik mee zou gaan naar het slotconcert van Rowen Heze (dat vindt plaats over twee weken). Normaal gesproken ben ik niet meer zo van dat soort feesten (of feesten in algemeen) en blijf ik liever thuis omdat ik al ontzettend druk ben met mijn studie et cetera. De drank heeft het echter zo gemaakt dat ik toch heb toegezegd, waardoor mijn vriendin blij was en het onderwerp liet rusten.
De ochtend na het feest deelde mijn vriendin via de whats'app mee dat ze kaarten had besteld ook voor de groep van haar vriend. Na lang graven in mijn gedachten kon ik me inderdaad herinneren dat ze heeft gemeld dat ze eigenlijk met de groep van haar vriend zou gaan, maar het leuk zou vinden als ik tevens mee zou gaan.
Alleen. . . Nu zie ik er dus steeds meer tegen op om over twee weken met haar en de groep van haar vriend mee te gaan. Ik ken haast niemand van die groep (heb ze een keer tijdens het stappen gezien, terwijl ze goed aangeschoten waren dus herkennen doen ze me niet).
Nu kreeg ik enkele weken terug te horen dat ze van plan zijn om met een grote caravan naar Limburg te rijden (waar het slotconcert plaats vindt) en daar dan in te slapen zodat niemand hoeft te bobben. Als dat niet door gaat, dan nemen ze hoogstwaarschijnlijk een taxi en moet ik logeren bij de vriend van mijn vriendin in huis.
Ik kan me nu wel voor mijn hoofd slaan dat ik ooit heb toegestemd om mee te gaan, want ik wil op dit moment écht niet meer. Het kan me zelfs niet meer schelen dat ik al een kaartje heb gekocht (zo'n dertig euro).
Hoe kan ik dit in godsnaam helder maken aan mijn vriendin? Ik krijg de laatste tijd al vaker te horen dat ik 'saai ben' en 'meer mee moet gaan op stap' van haar (zelfs van mijn ouders), dus ik ben bang dat als ik dit af ga zeggen ze opnieuw teleurgesteld in me zal zijn. . .
Heeft er hier misschien iemand tips om mezelf er overheen te zetten of om helder te maken dat ik niet mee ga?
Het spijt me voor het zeiktopic (':
. Aan de ene kant denk ik dat het vast wel leuk wordt als je toch gaat, maar aan de andere kant zou ik er ook echt geen zin in hebben (hou er niet van om bij mensen te slapen, zelfs niet bij mijn vriend :x. Ik slaap gewoon veel beter als ik alleen ben). Ik denk dat je vriendin, aangezien ze met een groep mensen gaat die ze kent, best zonder je zou kunnen. Natuurlijk zal ze het jammer vinden, maar ja, het zij zo. Ik ben zo iemand die het dan niet recht in mijn vriendins gezicht zou kunnen zeggen en een smoes zou bedenken... maar dat raad ik je ook weer niet aan, je weet maar nooit hoe dat kan lopen.
