• In een kostschool in Schotland zitten zoals op de meeste scholen allemaal leerlingen. Maar deze leerlingen zijn niet de alledaagse kinderen. Nee, totaal niet. Deze kinderen hebben namelijk speciale krachten. En deze kun je zo gek nog niet bedenken. Geweldig als je zo'n kracht hebt, toch?
    Nou eigenlijk niet. Wat als er een groepje leerlingen verkeerd met hun krachten omgaat en hierdoor heel het Verenigd Koninkrijk in gevaar brengt. En misschien wel de hele wereld.



    Rollen:

    Meisjes:
    - Alaska Lucy Santenera Cicatrix - Hyrdokinese
    - Jacelynn Piper McLean- Cicatrix - Electrokinese
    - Amanda Loréena Scott - Netzwerk - Temporale Stasis
    - May Autumn Johnson - TheHorcrux - Shapeshifting
    - Lucie Deline Vals - Allirian - Gave van flexibiliteit
    - Ryann Lucille Phellon - Cogitationes - Aerokinese
    - Brooke Penelope McCarthy - Luke_Pinguin - Supersnelheid
    - Arelia Constance Romanoff - Deveraux - Geokinesis
    - Blaise Raphaëlla Maison - Aequor - Levitatie


    Jongens:
    - James Robert McMahon - Luke_Pinguin - Telekinese
    - Riley Luke McMahon - Luke_Pinguin - Pyrokinese
    - Daniel Elijah Strickland - Amourable - Psychometrie
    - Teamin Sangue - TheHorcux - Kracht om een valse herinnering te plaatsen.
    - Nikolai Dimitri Croshnov - Netzwerk - Shieldpower
    - Shaun Ivorey Fassbender - Lensherr - Controle over metalen
    - Jason Thomas Chase - Cicatrix - Genezing
    - Pete Jace McBready - TheHorcux - Inmaterialiteit


    School Regels:
    1. We behandelen elkaar met respect.
    2. We blijven van elkaars spullen af.
    3. We pesten elkaar niet!
    4. Je deelt een kamer met één iemand of meerdere, zonder tegenstribbelen!
    5. Je mag oefenen met je krachten, zolang je een ander geen pijn doet en/of stoort!
    6. Je hebt je eigen kluisje om je spullen op te ruimen, dus je laat boeken niet slingeren in je kamer behalve als je moet leren.
    7. Je accepteert je kracht, het is aan jou toegewijd!

    RPG Regels:
    - Minimaal 150 woorden, dit is makkelijk haalbaar lijkt me.
    - OOC graag aangeven met de volgende haakjes, [] {} () of - -.
    -16+ mag maar graag in een spoiler.
    - Houd het graag realistisch. Een relatie kan niet al ontstaan in 1 dag. De leerlingen zijn niet overmachtig met hun krachten!
    - Geen perfecte personages.
    - Reserveringen blijven 72 uur (drie dagen) staan, en je rol telt pas als die helemaal af is.
    - Als je een week niet hebt gereageerd en je hebt niet gezegd waarom, lig je er zonder pardon uit.
    - Gelieve geen andere personages besturen, als je toestemming hebt van diegene mag het wel.
    - Je mag 3 personages.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Topics worden alleen geopend door Luke_Pinguin en Cicatrix!
    - En de belangrijkste regel: Have fun!

    Het Begin:

    Het is donderdag ochtend, negen uur. Iedereen is al wakker of wordt net wakker en snelt zich naar de kantine om te ontbijten. Er is een lopend buffet met van alles om te eten en te drinken. De lessen zullen om tien uur beginnen.

    Welke les heeft welk jaar om 1O.OO:
    De eerste jaar hebben om 1O.OO eerst Engels.
    De tweede jaars hebben om dat tijdstip Gym.
    De derde jaars hebben om die zelfde tijd Biologie.
    De vierde jaars zullen beginnen met Kracht controle
    Vijfde jaars zullen starten met Frans.
    Zesde jaars met Geschiedenis.


    Kamerindelingen:

    Meisjes:
    Kamer 3A: Amanda Scott & Brooke McCarthy
    Kamer 3B: Blaise Maison & May Johnson & Arelia Romanoff
    Kamer 3C: Jacelynn McLean & Lucie Vals
    Kamer 3D: Alaska Santenera & Ryann Phellon

    Jongens:
    Kamer 2A: James McMahon & Daniel Strickland
    Kamer 2B: Pete McBready & Shaun Fassbender
    Kamer 2C: Nikolai Croshnov & Riley McMahon
    Kamer 2D: Jason Chase & Teamin Sangues

    [ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 11:28 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Teamin Sangue || Geheugen Manipulatie

    Als ik de nieuweling noem kijkt het tweetal er naar. Nikolai is de eerste die wat over haar zegt:
    ''Ze is ook niet de dapperste. Ik ben benieuwd in welk jaar ze überhaupt zit, misschien in het vijfde of zesde.'' gaf hij als antwoord.
    ''Ach, niet iedereen was meteen zo zeker op deze school. Als je komt op een plek waar je niemand kent is het logisch als je niet dapper oogt." zijn dan de vervolgende woorden van Alaska.
    Ik grinnik "Ligt er aan hoe je bent, als je 'dapper' bent ga je ergens bij zitten en stel je jezelf voor, als je dat niet bent of je gewoon een loner bent dan ga je alleen ergens zitten" zeg ik schouderophalend.
    Dan vraagt Niko me welke les we straks hebben en ik haal mijn schouders weer op "Weet il veel, ik loop gewoon achter de nerds aan" lach ik "die weten wel waar we heen moeten"
    Even is het stil, tot Niko weer begint te praten:
    "Dat nieuwe meisje. In welk jaar komt het, denken jullie?"
    "Ik denk vijfde of zesde waarschijnlijk" geef ik antwoord, maar in plaats van te luisteren staat Nikolai op en loopt hij weg om eten te halen. Hij was duidelijk niet echt geïnteresseerd in welk jaar ze zou komen.


    Little do you know

    Arelia Constance Romanoff • Outfit • Geokinese
    “Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever.”


    Amanda vertelde me dat ze in het zesde jaar zat, maar kort daarna liep ze weer weg. Wauw, ik deed moeite voor iemand en ze liep zomaar weg. Ik rolde mijn ogen en zuchtte, waarna ik weer aan mijn soep begon. Het was een doodnormale schooldag en het was niet echt bepaald dat ik er zin in had, maar ach. Het was school en dat was helaas verplicht in je leven. Ik hoorde een stoel opzij schuiven en mijn blik ging naar het geluid. Jason. Een glimlachje kwam op mijn lippen. ''Goedemorgen,'' groette ik terug, waarna ik de lepel van mijn soep weer liet vallen in de kom. Ik schoof de kom van me af en zuchtte. ''Ik heb geen trek voor vandaag,'' mompelde ik en kruiste mijn armen waarna ik iets onderuit ging zitten. Ik ging wat met mijn haar spelen en wilde naar Sangster toe, maar dat deed ik later wel.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Shaun Ivorey Fassbender || Controle over metalen



    Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe Pete passeerde. Vrolijk schoof hij een stoel aan mijn tafel naar achteren, om vervolgens met een glimlach te gaan zitten. "Goedemorgen.' Zei hij. "Lekker geslapen?' Vroeg hij erachteraan. Ik rolde kort met mijn ogen. Ik ging er niet op in. Weer had ik over dezelfde zwarte leegte gedroomd, die al jaren mijn droom moet voorstellen. "Dankje trouwens, dat je de gordijnen open hebt gedaan. M'n wekker kreeg me niet wakker.' Zei Pete. Ik geef hem een kort hoofdknikje, en zet mijn liedje uit. Ik prop mijn mobiel met mijn oordopjes en al in mijn broekzak. Ik nam een hap van mijn eten, en kort keek ik om me heen. "Ook goedemorgen. Was er geen plek aan een andere tafel?' Vroeg ik met mijn Duitse accent. Ik nam een slok van mijn melk en keek de jongen tegenover me aan. Ik haalde mijn handen door mijn haren, om vervolgens diep te zuchten. Ik sloot mijn ogen. Ik kon mijn ouders voor me zien. Zelfs de geur van mijn vaders sigaren kon ik me inbeelden. "Jongen, kijk je uit met wat je doet?' Had mijn vader gezegd toen ik gevallen was tijdens het fietsen. Hij had me met een bezorgde blik aangekeken. Ik balde mijn vuisten en kneep mijn ogen nog verder dicht. Ik had geknikt. Ik had geknikt, niet wetende wat er met mijn ouders zou gebeuren. Ik haatte mezelf ervoor. Als ik toen mijn krachten al ontdekt had, waren ze misschien nog in leven. Toen zag ik voor me hoe mijn vader werd neergeschoten. Woede begon in me te borrelen, en ik hoorde bestek trillen op tafels. Ik hoorde iemand mijn naam zeggen, en ik opende mijn ogen. "Het spijt me... Ik dacht aan...' Mijn mond vormde zich tot een dunne streep en ik vervolgde het opeten van mijn ontbijt.


    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    [Aequor >> Risu (Latijn voor glimlach)]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Pete Jace McBready | Inmaterialiteit

    Shaun gaf me een knikje toen ik hem zei dat mijn wekker me niet wakker kreeg en het licht dat in mijn gezicht scheen wel. Dan doet hij zijn telefoon met oordopjes in zijn broekzak. Ik zucht onhoorbaar.
    "Ook goedemorgen. Was er geen plek aan een andere tafel?'' vraagt hij me dan. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. Kamergenoten, en toch mag hij me niet bepaalt. Mensen met een ochtendhumeur of zo'n blijvend rothumeur zuigen de vrolijkheid gewoon uit me.. alsof het Dementors zijn. In stilte kijk ik hem aan. Uiteindelijk trek ik mijn mond open:
    "Genoeg plaats, maar ik dacht dat je het niet erg zou vinden" zucht ik waarna ik mijn dienblad pak en op sta "Ik ga wel aan een andere tafel zitten" vervolg ik. Maar hij luistert niet meer. Ik hoor achter me getril van bestek, hij is zeker weer aan het dagdromen... ik draai me niet om en loop gewoon door. Vervolgens ga ik ergens anders zitten, alleen. Hopende dat ik nog vrolijk kan blijven voor vandaag.


    :']


    Little do you know



    Amanda `Ame` Loréena Scott.

    ` Try to be nice, it could be so much easier. `

    Ik liep met een kleine glimlach op mijn gezicht weg bij de conciërge. Het rooster had ik nu. Mijn bruine kijkers namen even het rooster voor de hele week waar. Ah nee, het eerste geschiedenis. Als er een vak was, waar ik de hekel aan had - was het geschiedenis. Ik weet, het heeft met de tijd te maken en mijn gave is tijd stilzetten - maar dat hoeft niet te heten dat ik van geschiedenis ga houden. Ik zuchtte en haalde weer een hand door mijn haar. Ik ergerde me dood aan deze drukte. Ik bedoel, ze hebben een kantine en gaan in de gang rondlopen..
    Ik ging toch maar weer met m`n snelle pasjes naar de kantine. Het was overvol, ook hier - maar ik moest me toch wel op de één of andere manier hier inleven. Ik leunde tegen de muur en pakte mijn mobiel uit m`n broekzak. Ik deed de oordopjes in m`n oren en zette muziek van The Beatles op, waar Love me do net afspeelde. Ik hield niet erg van die muziek van deze tijd, bovendien kalmeerde de muziek van de Beatles me. Ik liet mijn blik weer over de mensen in de kantine glijden. Zoveel verschillende mensen met waarschijnlijk veel verschillende gaves.

    Flut stuk.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    x Langzamerhand is het 1O.OO geworden! Iedereen begeeft zich naar de lokalen. Morgen om 12.OO zullen de lessen starten, dit is zodat iedereen de kans heeft om een fatsoenlijk te posten. Wie voor die tijd niet heeft gepost, komt dus te laat in zijn of haar lokaal aan en zal helaas naar de congergië een briefje moeten halen om daarna s' middags een uurtje na te komen. x

    [ bericht aangepast op 17 okt 2014 - 20:47 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Shaun Ivorey Fassbender || Controle over metalen



    Terwijl ik verder mijn ontbijt opat, werd mijn aandacht getrokken door May. Mijn mondhoeken krulden zich omhoog, en ik pakte mijn dienblad op om hem weg te zetten. Ik liep langs de tafels richting May, om vervolgens naast haar te gaan zitten. "Hey.' Zei ik kortaf waarna ik naast haar neer plofte. "Lekker geslapen?' Ik wierp haar een waterig glimlachje toe. May was de enige met wie ik een beetje kon opschieten. Ook kon ik goed met haar praten. Ik zuchtte en haalde mijn handen door mijn haar heen. "Ik heb zo Frans. Jij?' Vroeg ik, terwijl ik een lepeltje uit een bakje van de tafel pakte en hem omboog met mijn krachten. Ik boog hem weer terug en liet het lepeltje terugvliegen over de tafel, terug in het bakje, om me vervolgens op May te richtten.


    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    May Autumn Johnson

    Verveeld zit ik voor me uit te staren terwijl ik mijn glas rustig op drink. De kantine stroomt vol maar vrienden van mij zitten er duidelijk nog niet bij.
    Ik hoor gelach, gepraat, volgens mij zelfs geruzie. Maar niemand praat tegen mij. Een zucht rolt over mijn lippen en ik zet het glas terug op tafel.
    Dan klinkt er geschuif naast me en ik kijk opzij, Shaun is naast me komen zitten.
    "Hey" begroet hij me.
    "Hey" zeg ik met een glimlach terug.
    "Lekker geslapen?" en hij schenkt me eeen waterig glimlachje.
    Ik knik "Jij?" vraag ik dan, al kan ik wel aan zijn waterige glimlach zien dat er waarschijnlijk iets mis is. Maar ik vraag niet door, als hij het wil vertellen dan doet hij dat wel wanneer hij het zelf wil.


    Little do you know