Once Upon A Time: De kinderen van... ||Speeltopic|| - Speeltopics

Storybrooke, wie kent het niet. Een stad vol met sprookjesfiguren die een tijd niet hebben geweten wie ze waren en waarom ze in de echte wereld leefden. Verschillende figuren hebben achtergebleven kinderen die in de sprookjeswereld leven. De kinderen zelf weten hier niets van en weten ook niet wie hun ouders zijn.
Wanneer een aantal kinderen bericht krijgen vanuit een andere wereld, de mensenwereld, beginnen er vragen te komen. Zijn hun ouders daar? Hoe zullen ze hun ouders ooit ontmoeten? Zullen ze dat überhaupt wel kunnen...

Rollen:

- James Jones | 22 | Zoon van Killian Jones/Captain Hook | KillianHook
- Kaiser "Kai" Jones | 20 | Dochter van Killian Jones/Captain Hook | Anakin

- Max Pan | 17 | Zoon van Peter Pan | CrushOnLuke
- Kenzie Scott | 18 | Dochter van Peter Pan | RocketRaccoon

- Tate Hayward | 24 | Zoon van The Mad Hatter | WillNotLearn
- Lilith Mills | 20 | Dochter van Regina | Sempre
- Scarlett Lupa | 21 | Dochter van Red Riding Hood | MissSwan
- Catriona Wood | 15 | Dochter van SnowWhite | Thaluke




Regels:

- Maximaal twee rollen per persoon. Graag of een sprookjesfiguur en kind of een jongen en een meisje.
- Houd de jongens en meiden gelijk. Wanneer er een overschot op komt moet ik een van de twee tijdelijk sluiten.
- We volgen hier geen van alle verhaallijnen in welk sprookje dan ook. Relaties die al bestonden hoeven dus niet persé gebruikt te worden.
- Minimaal 200 woorden. Een keer iets minder is geen probleem, maar als dit aanhoud dan word het vervelend en krijg je een waarschuwing.
- Reserveringen blijven staan voor drie dagen vanaf de dag van reserveren.
- Géén perfecte personages. Iedereen heeft gebreken.
- Je bestuurd alleen je eigen personage. Dit is om irritatie en verwarring te voorkomen.
- Alleen ik open nieuwe topics, tenzij anders aangegeven.
- Wanneer je langer dan twee/drie dagen niet reageert zonder reden zal ik je een GB sturen. Wanneer je hier niet binnen één dan op reageert dan stuur ik je nog een laatste kans, en dan lig je uit het RPG.
- Plezier hebben is wel een grote regel hier. Dus we kraken elkaar NIET af!

[ bericht aangepast op 21 sep 2014 - 12:41 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Het is een ochtend zoals altijd in de sprookjeswereld. Iedereen ontwaakt of is al wakker

---

Ich liebe dich 27.12.23

[MT]

---

Bowties were never Cooler

[Mijn topics!]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

(Mijn topics)

---

Happy Birthday my Potter!

[MT.]

---

Rise and rise again until lambs become lions

James Jones

Terwijl ik ontwaakte op het schip hoorde ik gebons op de deur.
"We zijn aan land." hoorde ik door de houten deur heen. Ik kwam overeind en keek even rond. Aan land. Ergens waar ik me niet thuis voel. Veel te hard en veel te groen. Ik was liever op zee.
Ik stapte het bed uit en trok de slaapkleren uit en deze maakte plaats voor mijn dagelijkse outfit. Ik haalde even mijn hand door mijn haar en geeuwde kort. Ik liep naar de deur, haalde deze van het slot (ik was een van de weinige op dit schip met een slot) en liep richting het dek.
"James." Ik keek op naar de kapitein. "waar was mijn favoriet? Ik wilde je laten aanmeren." Ik keek de man aan met stralende ogen.
"Meende je dat?" hij knikte en ik boog mijn hoofd even naar voor. "Jammer." De kapitein moest lachen en legde zijn hand op mijn schouder neer.
"Ach, de volgende keer zorg ik wel dat een van de dekschrobbers je komt halen." hij grinnikte en ik moest zachtjes lachen. "Nou kom, aan land." hij gebaarde naar de loopplank.
"Aye," zei ik en ik liep naar de loopplank. Via hier liep ik het land op en keek even achter mij, naar het schip. De Lucy Springer. Het was een prachtig schip. Ooit ga ik ook mijn eigen schip hebben. Met die gedachte moest ik kort glimlachen. Maar al snel ging mijn gezicht weer in diezelfde plooi als dat hij altijd had. Ik keek even naar het zand onder mijn laarzen. Wat haatte ik dit zeg. Ik begin het land verder op te lopen en al snel was ik aan de rand van het bos. Het betoverd bos...

[Als iemand zich geroepen voelt, kom dan lekker naar James toe (: ]

[ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 21:13 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Kenzie Scott
Langzaam ontwaakte ik door Mimsi's gelik aan mijn gezicht. Ik had haar al zo lang geprobeerd het af te leren, maar het lukte voor geen meter. Acht, ze bleek een goede wekker te zijn. Ik ging rechtop zitten en woelde eens door mijn wilde felrode haren. Die kleur waren ze altijd geweest en volgens mijn moeder had ik ze van mijn vader. Mijn vader die ik nog nooit had gezien, die ik me al helemaal niet herrinderde. Ik klom mijn bed uit en ging naar de badkamer om me te wassen, waarbij altijd een paar van mijn dierenvriendjes bij kropen. Toen ik eenmaal helemaal schoon was droogde ik me af en vlocht mijn vochtige haar in voor ik mijn kleren aandeed. Vandaag een groen kort jurkje en zwarte hakken. Ik liep daarna rustig naar de keuken om de dieren te voeren en zelf een glas water te drinken. Ik zou zo naar de markt gaan om wat eten te halen voor de komende dagen. Ik dronk rustig mijn glas leeg en zag toen Bonnie en Clyde binnenkomen met een paar gouden munten elk. Ugh, niet weer. Die twee stalen altijd van alles. Misschien had ik ze ook niet als kind moeten leren om zakken te rollen. Dat was toen mijn enige inkomstenbron, maar nu ik wel zelf geld kon verdienen was het minder handig. Toch was het een mooi opsteekje. Ik nam het van ze aan en bekeek de munten. Piratengoud. Lekker dan, weer piraten aan de kust. Ik zuchtte en aaide ze even voor ik anar buiten liep en uit mijn boom klom. Clyde kwam aan mijn rug hangen en Bonnie bleef op de overloop zitten. Ik aaide de kleine wasbeer even en liep richting het strand om te kijken hoe het met Max ging, de jongen die ik toch enigsinds onder mijn hoede hield, voor ik naar de markt ging. Misschien had hij ook nog wel iets nodig en met deze munten op zak kon ik veel halen. Dan kon ik mijn kleine broertje, zoals ik hem altijd noemde, ook nog wel wat geven. Toen ik eenmaal het strand op liep, waar hij woonde, zag ik het schip liggen, waar de wasbeertjes de munten hadden gegapt. Ik vloekte zacht en zag een jongen op het strand lopen. Ik had het echt niet op piraten en hopelijk wilde hij niet praten, want lief was ik zeker niet als je me niet zinde.

---

Bowties were never Cooler

Conan

'Conan, opstaan! Jij zou vandaag gaan jagen in het bos! En zorg dat die wolf buiten blijft!' Ik word wakker door het geschreeuw van mijn 'adoptiemoeder'. Haar man, Athaulf, heeft mij in de bossen gevonden. Ik was gewond en had hulp nodig en die heeft hij me geboden. Sindsdien ben ik hier en die vrouw maakt me het leven zuur. Ik moet de hele tijd klusjes doen, hoewel haar zoon, Al, nooit iets hoeft te doen. Al is een aardige jongen. Hij is ongeveer drie jaar ouder dan ik ben, hoewel ik niet precies weet hoe oud ik ben. Wolven vinden tijd niet zo interessant. Ik sta op en roep Lycus bij me. De zwarte wolf komt naar me toe gerend en ik aai hem even.
'Kom jongen, we moeten naar de stad.' Mensen worden al snel bang van Lycus, hoewel hij niet snel mensen aanvalt. Pas als hij zich bedreigd voelt wordt hij gevaarlijk, dus dat kunnen mensen beter maar niet doen. Ik loop naar de woonkamer en pak wat van het eten dat op tafel staat.
'Waar ga jij zo vroeg heen, Conan?' vraagt Al, die de kamer ook binnen komt lopen. Ik glimlach en wijs naar mijn boos, die verderop in de kamer staat. Hij pakt de boog en spant die, zonder een pijl erin te leggen.
'Mag ik mee?' vraagt hij. Ik denk even na maar schud van nee. De vorige keer jaagde hij alle dieren weg en kreeg ik van zijn moeder op mijn kop omdat ik bijna niets gevangen had. 'Das jammer. Veel plezier nog!' Hij loopt weer terug naar de slaapkamer en ik sta op om naar het bos te lopen.

In het bos is het enige geluid wat ik hoor het geluid van de vogeltjes die fluiten. Ik loop naar de dichtstbijzijnde waterbron en verstop me daar in de struiken. Ik hoor iets aankomen en meteen span ik mijn boog, me afvragend welk dier zo luid zou zijn. Hopelijk is het niet gevaarlijk. Op het laatste moment voor ik schiet, spring ik achter mijn boom vandaan. Als ik zie dat het een jongen is, wijs ik meteen met mijn boog naar de grond.
'Sorry, ik dacht dat je een dier was,' verontschuldig ik me.

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Ik vind het wel grappig, iedereen kent elkaar maar alsnog doen ze of ze elkaar niet kennen ]

James Jones

Ik keek rond. Ik was al tijden niet meer op land geweest. Klinkt het raar dat ik landziek begin te worden, zeeziek op het land.
"Landziek," prevelde ik zachtjes tegen mezelf. Ik rolde kort mijn ogen en keek weer even rond. Ik voelde een paar ogen in mijn rug prikken en ik keek even om. Daar zag ik Kenzie. Ik zag niets in die meid. Niet mijn slag. Ik richtte mijn ogen weer voor mij uit en liep met een traag pasje verder. Plots springt er een jonge donkerharige jongen voor mij achter de bomen vandaag. Als hij mij ziet laat hij zijn boog zakken. Ik trok even een wenkbrauw op.
"Sorry, ik dacht dat je een dier was," vertelde hij toen met een spijtige toon in zijn stem. Ik snoof even en bekeek hem.
"Ook hallo, Conan. Moet je niet bij je wolvenfamilie zijn?" vroeg ik terwijl ik even rond keek. "En wat moet je met zo'n boog. Zijn je klauwen niet sterk genoeg." ik grinnikte en pakte de boog uit de jongeman zijn handen en keek ernaar. Ik hou hem op de manier vast als het moet en span het koord even. "Aye, dit is niets voor mij." Ik ontspande mijn arm en hielt de boog terug naar Conan uit. "Enig idee waar ik Kaiser kan vinden?" Ik keek de jongen aan en rechte mijn rug even. Hij vertelde maar waar ik mijn zus kon vinden, anders zorg ik er wel voor dat hij iets vrijgeeft.

[ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 23:19 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Ik wist niet dat ze elkaar al kenden

[ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 23:23 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Haha, nou het lijkt me wel duidelijk als ze allemaal in dezelfde wereld leven (: ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Kenzie wil gewoon niet iedereen kennen... Daarbij ken jij dan iedereen die in je stad woont? Dat hoeft dan toch niet perse? Of ben ik zo'n dom meisje uit een grote stad?]

---

Bowties were never Cooler

[Ik woon in een heel klein dorp en ik ken ook bijna niemand. Daarbij ligt het ook aan het karakter van de personages want Conan is bijvoorbeeld helemaal niet sociaal enz.
Maar misschien kent hij James omdat ze een keer eerder ontmoet hebben ofzo]

---

Spoiler alert: you will save yourself

RocketRaccoon schreef:
[Kenzie wil gewoon niet iedereen kennen... Daarbij ken jij dan iedereen die in je stad woont? Dat hoeft dan toch niet perse? Of ben ik zo'n dom meisje uit een grote stad?]

[Nou, in deze wereld is het vrijwel normaal om iedereen te kennen (: ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Lilith Mills
Het was vroeg, realiseerde ik me toen ik mijn kleine winkeltje open maakte. Er waren nog maar weinig mensen wakker maar dat vond ik niet erg, ik hield van de rust die er in de vroege ochtend was.
Een korte blik om me heen deed me realiseren dat mijn winkeltje wat opgeruimd zou moeten worden, de vorige avond had ik namelijk uit vermoeidheid er geen aandacht meer aan geschonken. Met een glimlach begon ik de kleding zorgvuldig op te vouwen tot een van de dorpsbewoners in de deuropening verscheen.
"Goedemorgen Luciel," begroette ik de oudere dame die me met twinkelende ogen aankeek.
"Dus je hebt het nog niet gehoord kind?" Zei ze met een geamuseerde lach op haar lippen.
Direct was mijn aandacht getrokken en ik keek haar vragend aan terwijl mijn gedachten alle kanten op gingen. Wat zou er gebeurt kunnen zijn?
"Het schip is aangemeerd," verkondigde ze alsof ik daarmee direct moest weten wat ze bedoelde. Dit was immers een havenstadje, iedere dag legden er wel schepen aan.
Toen ze doorhad dat ik het niet direct begreep begon ze te lachen.
"De Lucy Springer is aangemeerd Lilith."
Zodra het kwartje viel brak er een enorme glimlach op mijn gezicht uit. James was terug!
Direct stond ik op en liep naar de deur toe.
"In dat geval, sorry Luciel maar ik ben vandaag een dagje dicht."
De vrouw knipoogde me plagend toe en verliet toen de winkel die ik daarna direct sloot. Eens zien of ik Scar kon vinden om haar het nieuws te vertellen..

---

When time and life shook hands and said goodbye.