Once Upon A Time: De kinderen van... ||Speeltopic|| - Speeltopics

Storybrooke, wie kent het niet. Een stad vol met sprookjesfiguren die een tijd niet hebben geweten wie ze waren en waarom ze in de echte wereld leefden. Verschillende figuren hebben achtergebleven kinderen die in de sprookjeswereld leven. De kinderen zelf weten hier niets van en weten ook niet wie hun ouders zijn.
Wanneer een aantal kinderen bericht krijgen vanuit een andere wereld, de mensenwereld, beginnen er vragen te komen. Zijn hun ouders daar? Hoe zullen ze hun ouders ooit ontmoeten? Zullen ze dat überhaupt wel kunnen...

Rollen:

- James Jones | 22 | Zoon van Killian Jones/Captain Hook | KillianHook
- Kaiser "Kai" Jones | 20 | Dochter van Killian Jones/Captain Hook | Anakin

- Max Pan | 17 | Zoon van Peter Pan | CrushOnLuke
- Kenzie Scott | 18 | Dochter van Peter Pan | RocketRaccoon

- Tate Hayward | 24 | Zoon van The Mad Hatter | WillNotLearn
- Lilith Mills | 20 | Dochter van Regina | Sempre
- Scarlett Lupa | 21 | Dochter van Red Riding Hood | MissSwan
- Catriona Wood | 15 | Dochter van SnowWhite | Thaluke




Regels:

- Maximaal twee rollen per persoon. Graag of een sprookjesfiguur en kind of een jongen en een meisje.
- Houd de jongens en meiden gelijk. Wanneer er een overschot op komt moet ik een van de twee tijdelijk sluiten.
- We volgen hier geen van alle verhaallijnen in welk sprookje dan ook. Relaties die al bestonden hoeven dus niet persé gebruikt te worden.
- Minimaal 200 woorden. Een keer iets minder is geen probleem, maar als dit aanhoud dan word het vervelend en krijg je een waarschuwing.
- Reserveringen blijven staan voor drie dagen vanaf de dag van reserveren.
- Géén perfecte personages. Iedereen heeft gebreken.
- Je bestuurd alleen je eigen personage. Dit is om irritatie en verwarring te voorkomen.
- Alleen ik open nieuwe topics, tenzij anders aangegeven.
- Wanneer je langer dan twee/drie dagen niet reageert zonder reden zal ik je een GB sturen. Wanneer je hier niet binnen één dan op reageert dan stuur ik je nog een laatste kans, en dan lig je uit het RPG.
- Plezier hebben is wel een grote regel hier. Dus we kraken elkaar NIET af!

[ bericht aangepast op 21 sep 2014 - 12:41 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Oké, het is mogelijk dat ze elkaar niet kennen, maar dat gaan we niet bij iedereen doen.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Conan

"Ook hallo, Conan. Moet je niet bij je wolvenfamilie zijn?" Nu pas zie ik dat het James is. Ik heb hem een tijdje geleden ontmoet en geholpen met iets wat hij moest vinden. "En wat moet je met zo'n boog. Zijn je klauwen niet sterk genoeg." Hij grinnikt en pakt mijn boog. Ik voel me meteen bedreigd, ik heb altijd mijn boog bij me sinds ik weg ben bij de wolven. Hij spant de boog zonder er een pijl in te leggen. "Aye, dit is niets voor mij." Hij bied me de boog weer aan en ik pak die stevig vast. Als ik mijn boog bij me heb voel ik me veiliger. "Enig idee waar ik Kaiser kan vinden?" Ik schud mijn hoofd.
'Ik heb nog niemand gezien ik ik ken, James. Maar ik kan mijn jacht wel eventjes op pauze zetten om met jou te gaan zoeken. Ik heb toch de hele dag en mijn adoptiemoeder verwacht me pas rond etenstijd thuis. Ik neem aan dat je Lycus nog kent,' zeg ik en ik leg mijn hand op de grote zwarte wolf die naast me komt staan. Hij heeft een half opgegeten konijn in zijn bek. Ik pak het dier eruit en zucht.
'Hier hebben we niks meer aan, Lycus. Ach, je mag het hebben.'

---

Spoiler alert: you will save yourself

Het was nog vroeg – veel te vroeg als je het aan Kaiser zou vragen. Het blondharige meisje zou er dan normaal gezien ook haar hand niet voor hebben omgedraaid om nog enkele uurtjes al ronkend in haar bed te vertoeven als het niet voor haar broer was geweest. De Lucy Springer was eindelijk weer aangemeerd. Na zoveel maanden vooral in afzondering te hebben geleefd had ze wel een beetje nood aan sociaal contact. Oh, ze had wel contact hoor. Met enkele mensen maar dat was niet te vergelijken met de eenzame avonden. Begrijp Kaiser niet verkeerd, ze hield ervan om op haar ééntje te wonen maar af en toe had ze ook wel eens nood aan wat gezelschap. Zeker als je net zo'n babbelkous als Kaiser was.
Het was daardoor dat het blondharige meisje al een uurtje vroeg er was opgestaan dan het schip was aangemeerd en dus nu bijna klaar was om het huis te verlaten. Alles had ze weer netjes gelegd – ze was nogal een sloddervos en wist dat de kapitein er een hekel aan had – waarna ze al neuriënd het huis verliet. James was terug. Alleen al de gedachten aan haar twee jaar ouderen broer zorgde ervoor dat haar mondhoeken in een glimlach krulden.
De grond knerpte onder haar zwarte laarzen waarna ze regelrecht naar de haven liep en al van ver het bekende schip aan de dokken zag op en neer deinzen met de bewegingen van het water. De glimlach die zich al reeds op haar gezicht werd gevestigd werd nog breder waarna ze haar looppas een beetje versnelde.
“Kapitein!” Luidkeels klonk haar stem over de haven waarna enkele koppen omdraaiden. Al snel vloog ze de oudere man om zijn nek waardoor deze voor enkele seconden met stomheid verslagen was totdat hij besefte welke vreemdeling hem had benaderd.
“Kai.” Zijn oude hese stem rolde over zijn lippen waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en haar een korte maar krachtige knuffel gaf. Toen ze elkaar loslieten keek de oudere man het blondharige meisje onderzoekend aan, “Je bent volwassen geworden.” Het meisje rolde lachend met haar ogen waarna ze de oude man nog eens stevig vastpakte. Dat zei hij elke keer weer opnieuw en ze wist dat dit nooit zou veranderen.
“En jij bent ouder geworden. Maar eh.. Waar is James?” Haar geplaag en ongeduldigheid werkte zo aanstekelijk dat een zacht lachje over zijn lippen rolde.
“Ik denk dat hij naar jou op zoek ging. Maar volgens mij ging hij richting het betoverende bos.” was zijn antwoord waarna hij nog een keer zijn ogen over het meisje liet glijden. De twee waren gehecht aan elkaar geraakt – samen met James waren ze doorheen de jaren uitgegroeid tot een gezinnetje. Hij hield van haar als zijn eigen dochter en zij zag een vaderfiguur in hem. Ze vond het spijtig dat hij nooit kinderen van zichzelf had gehad. Hij zou een uitstekende vader zijn.
Na nog enkele bemanningsleden te hebben begroet liep Kaiser uiteindelijk weg van het schip waarmee ze was opgegroeid. Ze kende dan ook het schip vanbinnen en vanbuiten. Zelfs met een blinddoek om haar ogen kon ze haar weg vinden. En ja, dat had ze al eens getest.
Neuriënd zette ze haar weg weer verder, op zoek naar haar broer in het betoverende bos totdat eindelijk een al te bekende stem in haar oren klonk. Eventjes stond ze dan ook stil, oriënterend van waar het geluid vandaan kwam en merkte op dat er nog een andere stem zich erbij bevond. Zo te horen was het een jongensstem, niet al te oud waardoor het duidelijk was dat de stem Conan toebehoorde. Kai kende de jongeman wel maar echt veel hadden ze nooit gepraat.
Zo stil mogelijk als ze kon sloop ze richting het geluid – ze had nog wel eens zin om haar broer de schrik van zijn leven te bezorgen. Eventjes bleef ze achter een boom staan waarna ze uit het niets op zijn rug sprong en haar armen om zijn hals wikkelde. "Heb je me gemist?"

[ bericht aangepast op 21 sep 2014 - 13:36 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

† Catriona Wood †
Ik sprong uit de boom en moest eventjes mijn evenwicht vinden. Mijn pijlenkoker zat zoals gewoonlijk op mijn rug, en op een of andere manier lukt dit ook met mijn rugzak. De houtenboog had ik in mijn handen. Kort gleed mijn blik door het bos. Ik begon tussen de bomen door te rennen en sprong over de dikke wortels heen. Hier en daar zag ik wat dieren rennen, waar ik eigenlijk op zou moeten jagen. Maar ik had nog de hele dag. Al ik ook weer een andere plek zou moeten vinden. Maar dat kwam nog wel.
Ik kwam dichter bij de bosrand en zag een meisje en twee jongens staan. De jongens herkende ik als James en Conan. Het meisje heette volgens mij Kenzie. Niet dat ik iets met de drie had. Ik was liever alleen. Toch deed ik een paar stappen dichterbij, maar nog steeds op afstand. En ik leunde tegen de boom aan, om daarna onopvallend naar ze te kijken. Even later zag ik ook Kaiser bij de drie komen. Ik haalde een hand door mijn zwarte lokken en vlocht ze in. Waarna ik het lintje om mijn boog weg haalde en de vlecht zo vast maakte en ik gooide die over mijn rechterschouder.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Scarlett "Scar" Lupa || The Big Bad Wolf

Terwijl haar blik de horizon vasthield, verlichtten de eerste stralen van de zon het bladerdek. De ochtend had zo zijn schoonheid vond Scar. De lucht was kil en vochtig, waardoor iedere teug adem intenser leek. De aarde leek nog onaangetast door de mensen die zich in hun donkere huizen bevonden, ronkend, vaak blind voor de schoonheid van het eerste morgenlicht. Natuurlijk, sommigen waren zo verstandig vroeg hun warme lakens te verwisselen voor de frisse buitenwereld, maar de meesten waren nog diep in slaap, als Scar al enkele uren bezig was. Het liefst zou ze overdag slapen en 's nachts door de bossen dwalen, maar dat zou argwaan wekken en dus deed ze zichzelf voor als een ochtendmens in plaats van als een kind van de nacht. Vroeg erin en vroeg eruit, zodat ze uitgerust zich nog in het laatste gedeelte van het maanlicht kon hullen om vervolgens te genieten van de schoonheid van de vroege uren. Haar buit was daardoor al binnen voor vandaag. Ze had genoeg spullen om vanavond een heerlijk maal voor zichzelf te koken en zelfs nog wat te verhandelen op de markt in het dorpje, mocht ze nog andere gebruiksvoorwerpen dan eten nodig hebben in de toekomst. Het was ook hierom, dat ze naar een hoger gelegen gedeelte van het bos was getrokken en op een open plek genoot van het verkleurende hemelgewelf boven haar. Nu de zon hoog in de lucht stond, was de "show" echter voorbij en besloot ze aan haar weg terug te beginnen richting het dorp waar ze vlakbij in een huis in de bossen woonde. Veilig verwijderd van de mensen, maar dichtbij genoeg om te kunnen genieten van de gemakken van het dorp, zoals winkels en gezelschap van haar vriendin Lilith.
Al snel schoot ze door het bos. Beelden en geuren vlogen aan haar voorbij, maar echt iets interessants pikte ze niet op. Dat was het mooie aan haar vloek, haar versterkte zintuigen. Zo kon ze zonder moeite rennen en tegelijkertijd ook alles meekrijgen. Het was dan ook één van die versterkte zintuigen, die haar abrupt deed stoppen. Ze was redelijk dichtbij het dorp, toen ze de geur oppikte van mensen. Vier om precies te zijn. De wolvenjongen Conan rook ik wel vaker rond de bossen. Verder ontwaarde ze de geur van de twee mensen waarvan ze ook de namen wist; James en Kai. Hoewel ze geen van alle drie durfde te vertrouwen, zeker de piratenjongen niet, vormden haar lippen toch een glimlach. ze kon niet wachten om Lilith te vertellen dat James terug was. Dat zou ze super leuk vinden en gezien ze haar beste vriendin was, althans zo zag zij haar in ieder geval, hield ze haar verdere mening maar voor zich. Met een grote boog liep ze om het geur spoor heen, opdat ze zo snel mogelijk het dorp bereikte en daar op zoek ging naar Lilith.
Het duurde naar haar idee lang voor ze de brunette had gevonden. In het bos was het rustiger en dus was het makkelijker sporen te volgen. Het dorp was een chaos van geluiden, geuren en mensen, waardoor het moeilijk was slechts één iemand te ontwaren. Echter had ze haar gevonden, dus was het uiteindelijk wel gelukt. Klagen mocht ze daarom ook niet.
'Lilith!' riep ze vrolijk, al rennend in haar richting. 'Drie keer raden wie ik in de bossen heb gezien.' Natuurlijk had ze hem niet gezien, maar geroken. Dat kon ze alleen moeilijk zeggen zonder er meteen aan vast te plakken "Oja, ik ben een bloeddorstige weerwolf. Sorry, dat was ik even vergeten te melden". Scar hield het dus maar gewoon op gezien en als ernaar gevraagd werd waarom hij mij dan niet had gezien, kon ze altijd zeggen dat ze redelijk ver weg was en meteen naar Lilith was toegegaan zonder zich eerst aan het clubje te tonen.

[ bericht aangepast op 21 sep 2014 - 14:00 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Max Pan

Als de jongen ergens niet van hield, waren het de ochtenden waarop hij gestoord werd. Waarom moesten mensen zoveel kabaal maken? Max opende zijn ogen en keek tegen de groene bladeren aan. Verbaast probeerde hij zich te herinneren hoe hij hier kwam. Waarom lag hij niet in een huis, in een bed? Een glimlach bereikte zijn mond toen hij terug dacht aan de vorige avond. Hij hád een huis gevonden, had gedacht dat er niemand was. Maar hij was er verdomme uit gejaagd. "Nou, dit slaapt ook niet slecht." mompelde de jongen. Hij sprong uit de boom, landde voorzichtig op de grond en liep naar het meertje verder op. Hij waste zich snel en liep toen door. Spullen om te pakken had hij niet, op een kleine dolk na. Onderweg plukte hij een appel uit de boom en at die lopend op. Toen hij de appel op had begon Max te rennen, sprong omhoog en vloog toen nog wat hoger. Think happy thoughts... ging er steeds door zijn hoofd. Dat was iets wat hij wel door had gekregen; als hij geen blije dingen dacht, stortte hij meteen tepletter. "Ho, shit! Euhm, euhm, vliegen, bos, natuur, winnen!" riep de jongen toen hij inderdaad naar beneden viel. En hij vloog weer - nog wat onstabiel - verder. Max begon zacht te lachen en zette koers naar het strand. Ja, zo op zichzelf was het een hele vrolijke jongen, maar met anderen was Max heel opzichzelf. Hij wist ook niet waarom dat was. Max maakte een salto in de lucht en zette zichzelf toen weer op de grond. "Het blijft leuk." grinnikte hij zachtjes.

-Oeps, had niet door dat er al een speeltopic was. Wie wil mag naar Max toekomen!-

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Kenzie Scott
Ik liep wat verder met Clyde nogsteeds op mijn rug, die aan mijn vlecht aan het plukken was. Ik aaide het beestje een beetje over zijn kop en liep richting de plek waar ik Max meestal wel kon vinden. Op die piraten had ik het echt niet. Ik had James wel eens ontmoet, maar beter hoefde ik hem echt niet te kennen dan alleen zijn baan en beroep. Net toen ik de bocht om liep zag ik Max neerkomen op de grond. Speelbeest dat het was. Ik glimlachte en zwaaide even voor ik me met een paar snelle pasjes bij hem voegde. "Hey Maxi. Hoe is het ermee?" vroeg ik terwijl ik een arm om zijn middel sloeg. Zijn schouders kon ik eigenlijk niet zo goed bij, dus ik was altijd gedwongen om mijn arm om zijn middel te slaan. Ik was dan wel ouder, ik was ook echt heel klein. "Bonnie en Clyde hebben wat verduisterd van het piratenschip, dus ik vroeg me af of je wat nodig hebt van de markt nu ik toch ga en voldoende geld heb voor inkopen." zei ik met een scheve glimlach die altijd wel wat speels en oncontroleerbaars had. Wel was ik slim zat om niet te hard te praten, want ik wilde niet dat de piraten mij, Max of een van mijn huisdieren iets aandeden omdat ze erachter waren gekomen dat zij kleine rovertjes waren. Nu hadden ze hoogstwaarschijnlijk zelf ook het geld niet eerlijk verkregen, maar daar leken ze soms zelf niet heel goed van op de hoogte te zijn. Clyde klom intussen op Max zijn nek en krulde zich bovenop zijn hoofd op, alsof zijn haren een lekker nestje waren. Ik wilde hem terug roepen, maar het zag er heel schattig uit. "Hij vind je lief, Maxi." zei ik zacht grinnikend. Ik vond het wel fijn dat mijn dierenvriendjes zo goed met mijn broertje op konden schieten, want anders zou hij alleen maar negatieve dingen aan deze overeenkomst hebben overgehouden, bijtwonden enzo. Dat was nu ook weer niet de bedoeling. Ik wilde de jongen gewoon beschermen van het ergste kwaad in de wereld en dit was mijn poging om dat te doen. Al wist ik niet hoe goed dat lukte.

---

Bowties were never Cooler

(Volgens mij kan je alleen in Neverland vliegen (mits je een kind bent) als mens zijnde...)

---

Happy Birthday my Potter!

(Peter pan kan toch ook in Londen vliegen? En ik heb het gevraagd, en het mocht, haha)

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

CrushOnLuke schreef:
(Peter pan kan toch ook in Londen vliegen? En ik heb het gevraagd, en het mocht, haha)

[Ik heb net de aflevering gekeken waar duidelijk wordt gemaakt dat Peter Pan dat niet kan, maar ach, het is een rpg]

---

Spoiler alert: you will save yourself

(Maar goed, als je toestemming hebt gekregen, is het blijkbaar niet zoals in OUAT in deze RPG. Dat wist ik niet. Hoewel ik dát wel een beetje jammer vind, but oh well. Ik leer er wel mee leven :') )

[ bericht aangepast op 21 sep 2014 - 16:42 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Derek_Hale schreef:
(...)

[Ik heb net de aflevering gekeken waar duidelijk wordt gemaakt dat Peter Pan dat niet kan, maar ach, het is een rpg]

Oh, ik heb alleen de films gekeken. Maar ik heb het met KillianHook overlegd. Dus ik heb wel toestemming.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

(Ik wist niet dat PP niet kon vliegen. Mijn excuus. Maar we hebben een praattopic he)

---

Ich liebe dich 27.12.23

KillianHook schreef:
(Ik wist niet dat PP niet kon vliegen. Mijn excuus. Maar we hebben een praattopic he)

[Hij kan alleen vliegen op Neverland]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Derek_Hale schreef:
(...)

[Hij kan alleen vliegen op Neverland]

(Wist ik niet, oeps. Het is ook zo lullig om het nu terug te draaien)

[ bericht aangepast op 21 sep 2014 - 16:51 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23