No worries, ik ga jullie niet verlaten! Mijn gedicht heet vaarwel, dus vandaar die titel (:
Nou kan ik niet helemaal zeggen dat ik dit topic neerzet omdat ik mijn gedicht wil promoten om meer 'kijkers' te krijgen. Eigenlijk wil ik vooral jullie mening. Ik heb dit gedicht geschreven op basis van
dit filmpje dat wij met CKV hebben gekeken.Het was de bedoeling dat wij op een 'kunstzinnige' manier onze opvatting van dit filmpje zouden beschrijven, dus in de vorm van theater, dans, muziek of beeldende vorming. Maar ik heb er voor gekozen om het in de 'literatuur' stijl te doen. Ik heb een gedicht gemaakt.
Nou zou ik het heel fijn vinden als jullie een kijkje zouden willen nemen, en nog fijner als jullie een berichtje achterlaten met eventuele verbeterpuntjes
Alvast heel erg bedankt!
Het gedicht kan je
hier officieel vinden, maar hieronder kan je hem ook lezen.
Ik kan het niet, luister dan eens alsjeblieft.
Heb ik nog niet genoeg vaarwel gezegd?
Ik wil niet nog eens mijzelf verliezen.
Mijn hoe, hoe win je dit gevecht?
Hoe kan je winnen van de eenzaamheid,
het drukkende gevoel van verlies.
Hoe kan ik voor je vechten,
als je enkel bij me bent in mijn illusies.
Mijn dromen veranderen als de tijd verstrijkt,
maar jij blijft me steeds verlaten.
Het verdriet nog altijd schrijnend,
ik kan het verleden niet achterlaten.
Maar de tijd gaat door, mijn leven verder.
En na al die jaren, vraag ik me nog steeds af.
Wat is er gebeurd vanaf het moment,
dat jij me een laatste knuffel gaf?
De jaren vallen over elkaar heen,
mijn leven is bijna voorbij.
Ik wacht op het moment dat ik je zie,
want dan ben je eindelijk voor altijd bij mij.
Het water is weg, net als jij.
Ik vind een pad naar het verleden.
Mijn voeten brengen me naar die plaats,
waar jij voor altijd bent verdwenen.
Met tranen in mijn ogen sta ik op de plek,
waar jouw boot jaren geleden om zal slaan.
Als ik mijn ogen sluit zie ik het einde van jouw verhaal.
Met pijn in mijn hart zie ik je verdwijnen in de oceaan.
Ik sluit mijn ogen en de wereld vervaagd,
ik voel jouw armen weer om me heen.
Hier zal ik voor de laatste keer breken,
waar jij jaren geleden in de oceaan verdween.
Ik herinner me het laatste wat je zei;
vergeet me niet, ik zal altijd bij je zijn.
Het is nog niet voorbij,
want zelfs de dood is enkel schijn.
Je vertelde me dat je daarboven bent,
dat je altijd op me wacht.
En dat je dan naar beneden kijkt,
dat je voor altijd naar me smacht.
Ik ontspan, en de pijn verdwijnt.
In de verte zie ik je, verlicht als een engel.
Ik draai me om, voor de laatste keer,
en dan eindelijk zeg ik de wereld vaarwel.
[ bericht aangepast op 16 sep 2014 - 18:28 ]
Frey_ > Whittaker
