Selfharm and bullying - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik wil even zeggen, dat ik geen aandacht probeer te trekken, ik probeer gewoon hulp te zoeken

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 22:27 ]

I fake a smile, so I won't let you down

Morticia schreef:
Ik schrok eigenlijk best wel van dit topic.

I fake a smile, so I won't let you down

Ik_hou_van_jou schreef:
(...)
Sorry....Ik moest gewoon even mijn hart kunnen luchten....

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik heb je even een PB gestuurd.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Morticia schreef:
(...)
Ja, dat begrijp ik. Alleen het is zo BAM, begrijp je?
Maar natuurlijk mag je - je hart luchten, daar heb ik niets op tegen.

I fake a smile, so I won't let you down

Stapper schreef:
Ik heb je even een PB gestuurd.

I fake a smile, so I won't let you down

Ik_hou_van_jou schreef:
(...)
Ja dat snap ik, nogmaals sorry, ik wil niemand afschrikken

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:
(...)
Ik schrok omdat het overduidelijk is dat het absoluut niet goed gaat met jou, en daar verandering in moet komen.
Kan je niet met je moeder erover praten?

I fake a smile, so I won't let you down

[ bericht aangepast op 6 sep 2014 - 23:35 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Ik denk dat je, als je wilt stoppen met snijden, het eerst en vooral ook echt moet willen, en oplossingen moet zoeken voor je probleem. Er bestaat een heel mooi project dat mensen helpt te stoppen met snijden, genaamd The Butterfly Project - ik weet niet of je er al eens van hebt gehoord. Natuurlijk gaat zoiets niet in één dag, maar ik wil het je toch even tonen omdat ik het echt een prachtig idee vind.

[ bericht aangepast op 6 sep 2014 - 23:38 ]

I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

Phanism schreef:

(...)

Als je jezelf snijd hoeft dat niet elke dag. Er kunnen gemakkelijk drie, vier dagen tussen zitten. Pas als je rond de twee weken clean bent ben je goed op weg. Niet dat het niet knap is dat ze er nu al mee wilt stoppen.

Om clean te blijven moet je gewoon elke keer het mesje, de schaar, wat dan ook zelf wegleggen en niet door iemand laten zeggen dat je het weg moet leggen. Maar van wat ik nu lees denk ik niet dat je het aan iemand vertelt hebt. Vertel het iemand inderdaad, maar ik heb geen idee hoe het voelt dus meer advies heb ik niet.

I fake a smile, so I won't let you down

Ik zou het zelf persoonlijk niet meer zo snel aan een vertrouwenspersoon op school vertellen, maar dat ligt aan mijn ervaringen ermee.
Je kan het wel zeggen tegen iemand die je echt vertrouwt, of chatten met de kindertelefoon ofzo, dat kan je eigenlijk beter doen dan aan een vertrouwenspersoon op school vertellen.
Onder de spoiler staat mijn ervaring met de vertrouwenspersoon. Niet openen als je geen zin hebt in gezeik, daarom staat het in een spoiler.

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Brownstone schreef:
Ik denk dat je, als je wilt stoppen met snijden, het eerst en vooral ook echt moet willen, en oplossingen moet zoeken voor je probleem. Er bestaat een heel mooi project dat mensen helpt te stoppen met snijden, genaamd The Butterfly Project - ik weet niet of je er al eens van hebt gehoord. Natuurlijk gaat zoiets niet in één dag, maar ik wil het je toch even tonen omdat ik het echt een prachtig idee vind.

Wat je thuissituatie betreft, ik weet er niet veel over, want ik ken jou niet persoonlijk, maar het klinkt niet bepaald als een gezellige en warme thuis waar je op veel begrip kunt rekenen. Ik heb een tijdje in een problematische opvoedingssituatie (POS) gezeten, en mijn situatie klinkt ongeveer hetzelfde als de jouwe. Ik heb daarvoor zelfs een tijdje in een crisisopname gezeten, die overigens niet veel heeft geholpen, maar voorlopig zie ik mijn moeder niet meer dankzij hen en zit ik dus ook niet meer onder de constante druk van de problemen thuis. Ik heb geen idee bij wie jij terecht kunt in noodgevallen, maar misschien is het wel beter voor jou dat je eens een tijdje bij een familielid of vrienden gaat wonen en hulp zoekt om de situatie thuis te veranderen. Verder kan ik je eigenlijk niet zo veel advies geven, want ik zit zelf momenteel een beetje in de put, maar ik wens je echt heel veel succes en ik hoop dat het gauw beter met je gaat. Je houdt ons toch op de hoogte als er iets gebeurt?

I fake a smile, so I won't let you down

Ik_hou_van_jou schreef:
(...)
Daar heb je wel gelijk in...
Ze weet van de situatie bij mijn vader....Maar ze kan er niets aan doen. Aangezien als ik bij mijn vader ben, hij voogd is, en niet mijn moeder....Van mijn Selfharm, weet ze niets, en dat wil ik ook zo houden....Ik wil haar niet nog meer pijn doen....

Quiet the mind, and the soul will speak.

Vinception schreef:
Ik zou het zelf persoonlijk niet meer zo snel aan een vertrouwenspersoon op school vertellen, maar dat ligt aan mijn ervaringen ermee.
Je kan het wel zeggen tegen iemand die je echt vertrouwt, of chatten met de kindertelefoon ofzo, dat kan je eigenlijk beter doen dan aan een vertrouwenspersoon op school vertellen.
Onder de spoiler staat mijn ervaring met de vertrouwenspersoon. Niet openen als je geen zin hebt in gezeik, daarom staat het in een spoiler.

Mijn ervaring (was vorig jaar, in de laatste 2 fucking weken voor de zomervakantie) :
Een jongen uit mijn klas was naar de vertrouwenscontactpersoon gestapt omdat hij zich zorgen maakte om mij.
Toen had ik een gesprek met de vertrouwenspersoon.
De vertrouwenspersoon op school verplichtte mij om naar de schoolmaatschappelijk werkster te gaan.
De schoolmaatschappelijk werkster had mij 2x maximaal 10 minuten gezien, en toen heeft ze allemaal conclusies getrokken die helemaal niet kloppen, en dat ik een gevaar voor mijn eigen leven was.
Mijn oude mentor en de schoolmaatschappelijk werkster wilden na het tweede gesprek onmiddellijk mijn ouders bellen, maar ik had gezegd dat dat niet kon, mijn oma was die dag overleden en ja, dat is gewoon geen geschikt moment om te bellen.
De dinsdag erna had ik met een vriendin afgesproken en had ik mijn telefoon thuisgelaten. Schoolmaatschappelijk werk en mijn oude mentor hadden mijn moeder gebeld, die had gezegd dat ik niet bereikbaar was en dat ik vanzelf wel weer thuis zou zijn en dat ik dan wel bereikbaar was. Schoolmaatschappelijk werk zei toen tegen mijn moeder "Dat hoop ik dan maar."
Die hele week probeerden ze trouwens dagelijks mijn ouders te bellen voor een gesprek. Mijn moeder was toen heel veel aan het regelen voor de crematie van mijn oma, waardoor die niet gebeld wenste te worden. (Was emotioneel onstabiel)
Maar die dinsdag hebben ze dus nadat ze mijn moeder gebeld hadden, een aantal vriendinnen gebeld om te vragen of ze wisten waar ik was.
Paniekzaaien voor niks dus, want ze wisten het niet. Maar die vriendinnen werden toen heel erg bezorgd en bang enz. en die dachten dat er iets met mij gebeurd was of dat ik niet reageerde omdat ik misschien wel zm aan het plegen was (terwijl ik gewoon een dagje weg was -___-)
Dus iedereen was heel erg bezorgd.
En toen heeft schoolmaatschappelijk werk dus het AMK (Advies en Meldpunt Kindermishandeling) ingelicht.
En nu komen volgende week allemaal gesprekken met mensen daarvan, en ik heb er helemaal geen zin in want het slaat echt nergens op.
Ik bedoel: Hoe de fuck kom je opeens op kindermishandeling? Als je als ouder even geen tijd hebt voor je kind omdat je bezig bent met het regelen van een crematie, dan is dat toch geen kindermishandeling? W T F.

Maar goed, dat is dus mijn ervaring.
Mijn problemen waren trouwens ook ontstaan door pesten, maar gelukkig is dat nu 'over' (in ieder geval al een stuk minder doordat ik in een andere klas zit, thank god.)

Ik raad je wel aan om er met iemand over te praten, want het lucht wel op, maar doe dat dan echt alleen maar met iemand die je ECHT vertrouwt, of met bijv. de chat van de kindertelefoon of iets anders anoniems. Die kunnen je vaak beter helpen dan mensen die je zo ongeveer dagelijks ziet.

I fake a smile, so I won't let you down

Ik_hou_van_jou schreef:
(...)

Ik heb het alleen aan vier vriendinnen vertelt, maarja die wonen niet bij mij....Als ik het aan mijn zus of moeder zou vertellen zouden ze flippen, en like I said, ik wil ze echt geen pijn doen. Als ik het aan mijn vader zeg....daar wil ik gewoon niet aan denken, dus zowizo bij mijn vader zou niemand het kunnen tegenhouden, om het zo maar te zeggen

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.