LaJoie schreef:
De Belgische wetgeving mbt kinderen en euthanasie moet overal van toepassing zijn. Mensen die er tegen zijn, zijn mensen die de wet niet volledig kennen heb ik al gemerkt.
Ayup. Dat geld voor de meesten. Geloof of andere dingen zijn ook redenen waarom iemand tegen euthanasie bij kinderen is, maar dat valt verreweg in het niet bij mensen die de wet niet goed kennen of uberhaupt weten wat euthanasie inhoudt. De meeste mensen beginnen al snel over onvrijwillige euthanasie...
Iets anders wat een rol speelt is dat mensen niet goed beseffen hoe
anders kinderen met een ernstige chronische ziekte worden, laat staan kinderen die ondragelijk lijden. Dat is echter iets wat moeilijker over te brengen is en dat kan ik mensen dus ook niet kwalijk nemen.
Overkill schreef:
(...)
Dat begrijp ik niet helemaal. Hoe bedoel je dat zij de wet niet volledig kennen?
Dat een kind uit zijn lijden verlost moet kunnen worden als hij ondraaglijke, aanhoudende pijn heeft: maar natuurlijk. Maar waarom zou je een kind dat zijn jas zelf nog niet dicht kan doen de verantwoordelijkheid over zijn eigen leven geven? Een jong kind is niet oordeelbekwaam, denkt niet als een volwassene en heeft nog geen begrip van de dood.
Vandinha schreef:
Oneens (jonge) kinderen hebben geen werkelijk besef van de dood en zien het vaak als een omkeerbaar iets. Wanneer ze de keuze krijgen om te "ontsnappen" aan de pijn van hun ziekte/aandoeningen kiezen ze er daardoor eerder voor om "ja" te zeggen aangezien ze het idee hebben ooit nog terug te kunnen komen.
Het is niet voor niets dat ouders zeggenschap hebben over hun kind.
Bedankt voor het helpen verduidelijken van ons punt 8D
Squirrelpawx schreef:
Ik weet het niet. Ik vind dat dit alleen bij kinderen mag gebeuren die inderdaad erg ziek zijn, maar het is ook de taak van een dokter om iemand in leven te houden. Als iemand ongeneeslijk ziek is en weet dat hij doodgaat, dan zou je het kunnen zeggen. Maar de meeste kinderen onder de twaalf hebben geen idee van leven of dood. De meeste kinderen willen waarschijnlijk wel door blijven vechten tegen hun ziekte. Als ze zo ziek zijn dat ze alleen maar lijden, dan zou je dat kunnen doen maar het is alsnog een erg idee.
Bovendien snap ik het hele principe er niet erg van. Ik weet dat je dood gaat onder een rustige toestand zonder pijn, maar hoe doen die dokters dat dan? Spuiten ze een gifje in je of zo? En bovendien lijkt het me verschrikkelijk om zoiets als dokter te doen, ik weet wel dat de ouders en de mensen die dood gaan er mee ingestemd hebben, maar het lijkt alsof je iemand vermoord.
Met zoiets moet je kinderen niet opschepen. Het idee is te groot en de uitvoering nog groter. Maar oneens ben ik het dan weer niet. Maar ook niet eens. Ik besluit dat ik me er buiten houdt, dan is het veel beter. Zoiets heeft een stelling niet in de hand.
Ik vind het geen slechte stelling hoor
ik vind het gewoon een beetje heftig om kinderen die aan de rand van hun dood staan daarmee op te schepen.
Het is de taak van een dokter om lijden te verlichten. Dat is iets waar men steeds meer op is gaan letten. Soms is het technisch gezien mogelijk om een leven te redden maar is het leven dat daarna volgt van zodanig lage kwaliteit dat men als beroepsgroep heeft gezegd dat soort handelingen niet meer uit te voeren.
Incorrect. Niet alle kinderen willen vechten. Voor sommigen valt er ook niets meer te vechten. Dat is wat uitzichtloos lijden inhoudt: Pijn, pijn, pijn, wanhoop en de wetenschap dat het nooit beter zal gaan, alleen slechter.
Bij euthanasie wordt als ik me niet vergis een slaapmiddel gegeven waardoor de patient in coma beland. Vervolgens wordt een spierverslapper gegeven wat lijdt tot ademstilstand.
Een arts is niet gedwongen euthanasie te plegen: Mocht hij dat niet willen dan kan een andere arts het doen, of bijvoorbeeld de euthanasiekliniek (officiele naam even vergeten)
[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 21:52 ]
quidquid excusatio prandium pro