DAWSONS schreef:
Voordat ik dingen ga zeggen, zonder te weten waar ik het over heb. Wat is euthanasie? ;x
Ah, wat goed dat je het vraagt als je niet goed weet wat euthanasie is. Er zijn een aantal mensen hier die er verstandig aan doen om hetzeldfe te doen (of om het gewoon op te zoeken op google zoals Nana voorstelde)
Overkill schreef:
Oneens. De jongste kinderen hebben echt nog geen besef van leven of dood. Om een kind voor zo'n keuze te zetten, is hetzelfde als een vuurwapen in zijn handen duwen. Een veel te grote verantwoordelijkheid. Natuurlijk blijft het het kind zijn leven, en het is tegen onze moralen in om dat in handen te nemen. Maar uiteindelijk lijkt mij het verstandigst als de ouders/dokters de knoop doorhakken.
FemkePayne quote dit, dus die mag ook goed opletten
Edward_Elric schreef:
Ja. In een itopische wereld waarin we precies wisten wat het leven waard was... Dan misschien.
Ik weet niet of ik het echt een goed idee vind. Ik ben absoluut niet tegen eurhanasie, maar het gaat wel een beetje ver...
Tuurlijk moeten kinderen de mogelijkheid krijgen om uit hun lijden te worden verlost, maar ik vind niet dat ze die beslissing helemaal zelf moeten kunnen maken. Ze hebben immers ook ouders en als ze al over het leven kunnen beslissen, waar eindigd hun verantwoordelijkheid dan?
Opnieuw vind ik dit geen goede stelling. Dag gedeelte achter de komma moet weg, want hij is veell fte uitgebreid en zo kun je niet lekker discussieren, want er valt wel meer over euthanasie te zeggen dan alleen de begeleiding.
Gusteau schreef:
(...)
Let wel: wanneer gaan dokters die knoop doorhakken? De taak van dokters is mensen in leven houden en het liefst daarbij genezing. Het is tegen de natuur van een dokter in om iemand bewust uit lijden te verlossen. Daarbij zijn niet alle dokters en artsen gecertificeerd om een euthanasie uit te voeren. Dus wanneer zou een arts in godsnaam uit zichzelf zeggen: 'Ik denk dat het beter is voor het kind om het uit zijn of haar lijden te verlossen.' En de ouders, de ouders moeten hier in begeleid worden want je kind verliezen is voor de meeste mensen ongeveer het ergste wat er bestaat. Als ouder de knoop moeten doorhakken, dat zal je je hele leven blijven achtervolgen. Dat zou het sowieso al, de dood van je kind. Nee, er moet ontzettend veel begeleiding zijn, voor zowel behandelend arts, als ouder en als kind.
Dus een korte samenvatting voor jullie!
Nu, om te beginnen:
Wat is euthanasie?
Bij euthanasie wordt het leven van een patiënt op een waardige manier beëindigd door het toedienen van medicijnen. Euthanasie is altijd uit vrije wil, een patiënt vraagt en de arts voert de euthanasie uit. Volgens de Nederlandse wet mag dat bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Euthanasie is dus geen keuze die je mensen voorschotelt. Het is iets wat bijna geen enkele arts aan zal kaarten als optie en iets waar iemand zelf naar moet vragen. Dit omdat een van de verschillen tussen euthanasie en moord (doch bij lange na niet het enige verschil!) is dat bij euthanasie de patient zelf toestemming geeft. Verder moet euthanasie ook plaatsvinden uit vrije wil en de patient moet beseffen wat hij of zij vraagt. Euthanasie bij dementie of geestelijk gehandicapten vind daarom naar mijn weten niet of nauwelijks plaats.
Dus, een patient moet zelf aangeven euthanasie te willen. Wat moet er verder gebeuren?
De behandelend arts moet met de patient in overleg gaan. Waarom wil de patient dood? Zijn er geen andere manieren om het lijden te verlichten? Is het lijden werkelijk ondragelijk en uitzichtloos? (denk hierbij aan terminaal zieken die nog maanden te gaan hebben en veel pijn lijden, maar ook mensen met een ernstige en langdurige depressie of
ander lijden) Indien dit zo is komt ook een onafhankelijke arts in beeld, die met de patient in gesprek gaat en hetzelfde bespreekt.
Dus, de patient moet zelf aangeven euthanasie te willen, vrijwillig en weloverwogen, en twee artsen moeten vaststellen dat er sprake is van uitzichtloos en ondragelijk lijden. Ook moet de patient goed op de hoogte zijn van de situatie en het vooruitzicht. Ook moeten zowel de arts als de patient overtuigd zijn van het feit dat er geen andere oplossing is.
De wettelijk vastgelegde eisen gesteld aan euthanasie:
a. de overtuiging heeft gekregen dat er sprake was van een vrijwillig en weloverwogen verzoek van de patiënt, zie ook art.2.2 van de Nederlandse euthanasiewet voor patiënten die wilsonbekwaam zijn geworden,
b. de overtuiging heeft gekregen dat er sprake was van uitzichtloos en ondraaglijk lijden van de patiënt,
c. de patiënt heeft voorgelicht over de situatie waarin deze zich bevond en over diens vooruitzichten,
d. met de patiënt tot de overtuiging is gekomen dat er voor de situatie waarin deze zich bevond geen redelijke andere oplossing was,
e. ten minste één andere, onafhankelijke arts heeft geraadpleegd, die de patiënt heeft gezien en schriftelijk zijn oordeel heeft gegeven over de zorgvuldigheidseisen, bedoeld in de onderdelen a tot en met d, en
f. de levensbeëindiging of hulp bij zelfdoding medisch zorgvuldig heeft uitgevoerd.
Extra in België:
Op 27 november 2013 werd de huidige euthanasiewet uitgebreid naar minderjarigen. Voorwaarden zijn dat de minderjarige "wilsbekwaam" is en dat de ouders of wettelijke vertegenwoordigers akkoord gaan met het verzoek. De wet voorziet de mogelijkheid tot euthanasie bij minderjarigen enkel in het geval van ondraaglijk en uitzichtloos fysiek lijden. De minderjarige kan geen verzoek indienen op basis van psychologisch lijden, wat bij verzoeken van volwassenen wel mogelijk is.
Kinderen met ernstige ziektes moet je ook niet onderschatten. Kinderen die aangeboren problemen hebben groeien heel anders op en zijn al heel jong geen kind meer. Zij kunnen geen kind zijn, doordat ze vaak in het ziekenhuis liggen, en komen al snel met de dood in aanraking doordat vriendjes op de afdeling overlijden. Het is geen fijne situatie om in op te groeien. Als kinderen genezen is het vaak een hele klus om de kinderen te leren om weer echt kind te zijn, en uiteindelijk zullen ze altijd veel eerder mentaal volwassen zijn dan hun leeftijdsgenoten. Kinderen zijn slimmer en taaier dan dat je zou denken. Niet ieder kind is in staat om over euthanasie na te denken en de meesten hoeven dat gelukkig niet. Een enkeling ligt echter in het ziekenhuis en weet heel goed dat hij daar nooit meer uit komt, dat hij de rest van zijn (vaak korte) leven in dat ziekenhuis pijn ligt te lijden. En ik vind persoonlijk dat euthanasie met kinderen daarom moet worden toegestaan, mits daar speciaal opgeleide kinderartsen bij betrokken zijn die in kunnen schatten of een kind goed genoeg het besef heeft om een goede beslissing te maken.
Hint schreef:
Ik ben het eens, onder een paar voorwaarden om het maar zo te zeggen. Ik vind dat het kind minstens een bepaalde leeftijd zou moeten zijn, zodat diegene goed genoeg kan nadenken om het zelf te beslissen. En daarbij moet(en) de ouder(s)/verzorger(s) van het kind, en de dokter instemmen. Maar natuurlijk alleen als het kind echt ongeneselijk ernstig ziek is, zo erg dat het kind eigenlijk zowat alleen nog maar kan leiden.
Als dat niet zo was zou euthanasie ook niet toegestaan zijn, eh?
Folklore schreef:
Ik vind dit een lastige. Zoals SolidSnake zegt, mogen kinderen boven de 12 jaar blijkbaar al beslissen over hun leven in NL? Daar kan ik me wel in vinden, maar als een kind van laten we zeggen 7 jaar euthanasie wil, vind ik dat de ouders er sowieso wel mee in moeten stemmen (kunnen kinderen boven 12 jaar zelfstandig de keuze maken? Lijkt me sterk, maar weet het niet zeker. En hoe zit het met kinderen onder de twaalf, kunnen die sowieso geen euthanasie laten plegen of zijn die overgelaten aan het woord van hun ouder?).
Kinderen onder de 12 jaar mogen geen euthanasie krijgen. Dat is verboden, ongeacht het lijden of het besef. Het woord van de ouders doet er sowieso niet toe: Een ouder heeft in principe enkel een vetorecht: Zij kunnen euthanasie afwijzen, maar zij mogen niet voor het kind beslissen dat het geuthanaseerd moet worden aangezien de kind de patient is. Dat is volgens mij ook hoe het in België werkt (plus het inschatten of et kind de beslissing kan maken)
De meeste kinderen van 12 of ouder kunnen die keuze maken. Een enkeling onder de 12 kan dat ook. Dat verschilt echter per kind. Het ene kind is het andere niet. Ook verschilt het ziektetraject: Een kind dat kanker met uitzaaiingen krijgt op zijn 10e zal minder goed in staat zijn om zijn situatie te overzien en te beslissen tot euthanasie dan een kind dat al vanaf zijn geboorte problemen heeft en lijdt. Beiden zullen uiteindelijk sterven, maar het tweede kind zal hoogstwaarschijnlijk mentaal volwassener zijn dan de eerste. Lijden, beslissingen over leven, dood en lijden en niet kind kunnen zijn zijn allemaal factoren die ertoe lijden dat de groep kinderen voor wie euthanasie een optie is sneller volwassen word dan hun leeftijdsgenoten. Alle leeftijdsgrenzen zijn dan ook uiteindelijk arbitrair.
[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 12:06 ]
quidquid excusatio prandium pro
