MSV - Askroth [4] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Nieuwe Topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 15:37 ]

(Waar zijn Eva, Ardaneus enzo nu)

(Nog steeds in de woestijn)

Ignatius liep naar Sam toe, die apart zat samen met Alaine. Hij negeerde Alaine, maar hurkte voor Sam.
'Sam?' vroeg hij voorzichtig.
'Ik wil iets belangrijks zeggen. Zou..je even met me mee kunnen komen?'

Sam keek hem aan, kantelde haar hoofd ietsje schuin.
'Waarom zou ik nog met jou willen praten.' Sprak ze zachtjes.

'Omdat ik me niet netjes gedragen heb en ik dat goed wil maken, Sarah.'

Sam lachte schamper en schudde haar hoofd.
'Ik hoef jou excuses niet, of ook maar iets wat er op lijkt!' Schreeuwde ze tegen hem, ze wou hem een klap geven maar deed het niet ook al voelde ze haar vingers tintelen.

'Sam,' zei Ignatius rustig.
'We kunnen niet eeuwig zo tegenover elkaar blijven staan. Dat is niet goed, niet voor jou, niet voor mij, niet voor Alaine. Laat me tonen dat ik mijn gevoelens..dat ik mijn verontschuldigingen meen.'

'Wat maakt Alaine jou in eens uit, je ontkende aan iedereen dat het je dochter was!' Sam keek even weg, ze wou hem niet aankijken. 'Als jij je gevoelens wilt tonen doe dat hier, in de aanwezigheid van je dochter.'

Hij fronste.
'Dat..kan ik niet,' zei hij toen.
'Ik vind het al moeilijk zat om jou nu mijn..excuses aan te bieden.'

Ignatius pakte haar handen vast en keek haar recht in de ogen. Sam trok zich omhoog aan zijn armen.
'Oke,' Ignatius ondersteunde Sam terwijl ze uit het huisje liepen.

'Zie je,' begon Ignatius terwijl hij haar ondersteunde en naar het huis van Ablaze leidde.
'Ik weet dat ik me soms, vaak zelfs, als een hufter gedragen heb. Dat was simpelweg niet juist van me, zeker niet omdat jij altijd je best doet.'
Hij keek even op en zag het huisje al naderen.

Sam stopte een raar gevoel bekroop haar. Ignatius was altijd wispelturig geweest, maar nooit zou hij de schuld op zichzelf zetten. Ze deed een stapje naar achter. Ze waren al best ver van de groep af. Dat had ze niet door gehad tijdens het lopen.
'Ik wil terug,'

Ignatius stapte weer naar haar toe en pakte opnieuw haar hand vast. Hij fronste.
'Wat is er?' vroeg hij.

Viktor boog even lichtjes naar zowel Li als Aenea.
'U zult het misschien niet geloven, maar mijn vader was de beste stokkenmaker van ijsland en hij heeft mij ook over zijn vak verteld. Misschien kan ik U helpen met de kennis die ik heb.'

'Jij,' Sam probeerde haar hand los te krijgen maar Ignatius hield hem goed vast, hij pakte met zijn andere hand haar pols vast.

'Ik?' vroeg Ignatius.
'Ik probeer slechts mijn excuses aan te bieden, Sam.'
Hij trok haar dichter naar zich toe.
'Ik ben er niet op uit om jouw leven te verpesten en vooral niet om het leven van mijn kind te verpesten.'
Hij zette enkele stappen achteruit en trok Sam hierbij mee.