[200] High Gym : Movement || Speeltopic - Speeltopics

Movement is geen gewone middelbare school. Het is een sportschool voor alleen ontzettend goeie, en jonge sporters. Meer dan duizenden mensen doen auditie om deze school binnen te mogen. Daarvan komen er maar enkele in. Er is weer een nieuw jaar en iedereen verlangt ernaar. Iedereen heeft zijn of haar eigen talent. Ze krijgen alleen maar les over hun talent en moeten zich er volop concentreren. Omdat Movement geen gewone school is, hebben ze maar drie uur les per dag. Die drie uur moeten ze heel hard werken, de rest van de dag krijgen ze vrij en brengen ze veel tijd met elkaar door. Maar niet iedereen is hetzelfde want iedereen heeft een ander karakter. Mensen denken zich soms beter dan andere in deze professionele school. In deze middelbare school worden zowel vrienden als vijanden gemaakt. Maar de leraren en leraressen hebben ook nog een groot geheim. Ze gebruiken de leerlingen alleen maar. Ze laten hun optreden en wedstrijden doen om wat geld erbij te verdienen. Zullen die leerlingen er achterkomen? Ben jij iemand die andere graag pest of in elkaar slaagt? Of wordt jij dat in de loop van de tijd? Misschien ben jij iemand die maar geen vrienden krijgt? Of iemand die juist te veel vrienden heeft? Of misschien zou je gewoon willen dat iedereen het goed met elkaar heeft? Hou je het nog wel vol in deze vermoeiende school? Er zijn zeven sporten die je kan beoefenen: Voetbal, basket, tennis, dans, karate, turnen, zwemmen. Voor elke leraar een sport dus. Ze logeren in een supermooie, luxe en grote villa.


Jongens met een talent
- Elijah Damario Rivero - Parrish [Voetbal 1.2]
- Isaac Mark Davis - CavalierYouth [Zwemmen 1.8]
- Matt Campbell AsshiexIrwin [Basketbal 1.2]
- Gereserveerd - Lovehemmings [Zwemmen]
- Shane Wilkshire- Depayx [Voetbal 1.7]
- Finn Harries - LoveAndHorses [ Zwemmen 1.10 ]
- Jack Harries - LoveAndHorses [ Karaté 1.10 ]
-
-
-
Meisjes met een talent
- Lily Natalia Clarke - ArianatorXx [Dans 1.2]
- Violet Lucija Conley- Schuld [Tennis 1.5]
- Lone Malene Schøne - CavalierYouth [Turnen 1.2]
- Alice Mae Lindgren - Capriole [Voetbal 1.3]
- Annalyn Chance Simmons - GuardianDevil [Voetbal 1.3]
- Mabel Jones- MusicAndPeace [Karate 1.2]
- Lindsay Annie Smeth - Mevalina [Turnen 1.4]
- Crystall Mady Flow - ArianatorXx [Basket 1.5]
- Jessica Geline Talia - Levinia [ Zwemmen 1.9 ]
-

Regels
- Minimaal 200 woorden
- Geen perfecte personnages
- Max. 3 personnages per account
- Reserveringen blijven 48 uur (2 dagen) staan
- Geen ruzie buiten de RPG
- Niemand buitensluiten
- Alleen je eigen personnages besturen
- Nieuwe topic worden alleen maar aangemaakt door ArianatorXx
- Naamsveranderingen doorgeven
- Hou meisjes en jongens een beetje gelijk
- Hou de tieners bij de sport toch ook een beetje gelijk zodat er niet bij bv. Basket 5 mensen zijn en bij tennis 1.


Hier is het speeltopic, veel plezier Vragen mogen nog altijd gesteld worden.
Rollentopic : http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=165237
Praattopic : http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=165251
Rollen-en informatie story : http://www.quizlet.nl/stories/142091/200-high-gym--movement--rpg/


Het begin :

Een nieuw jaar begint voor de leerlingen uit Movement. Ze komen allemaal toe en begroeten elkaar weer. Een vrouw aan de receptie geeft hun de sleutels en Brent hun ook info over wie hun kamergenoot wordt (zie rollenstory). Vandaag krijgen ze nog vrij. Morgen moeten ze beginnen met hun talent te beoefenen en moeten ze dus vroeg wakker worden.

[ bericht aangepast op 16 aug 2014 - 14:18 ]

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

[Mijn topics]

[Mijn topics]

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

Lily Natalia Clarke
Ik keek uit het raam. Het uitzicht was vrij mooi. Er waren hier niet echt veel huizen. Er was meer natuur, iets waar ik zielsveel van hield. Hier en daar had ik ook een paar dieren gezien. Ik vond dieren echt de schattigste wezens op aarde. Mijn mond viel open toen ik de grootste villa van mijn leven opmerkte. Er waren in de buurt echt ongelooflijk grote villa's te zien. Maar deze zag er wel nog iets groter uit. Ik probeerde te lezen op de nummerplaat van wie deze prachtige villa was maar de taxi ging te snel. Ik kon het net niet zien.
Na enkele minuten merkte Ik 'Movement' op. Een klein gilletje verliet mijn mond en ik klapte enthousiast in mijn handen. Het was één van de enige plekken waar ik me echt veilig voelde. De auto stopte en de taxichauffeur kwam uit zijn auto.
'Gaat u maar, mevrouw Clarke', zegt de chauffeur beleefd. Ik bedank hem en geef hem zijn fooi. Snel pak ik mijn meerdere koffers richting mijn tijdelijke woning. Ik keek naar mijn horloge en zuchtte. Ik was een uur te vroeg en ging vast als eerste zijn. De vrouw aan de receptie stond er gelukkig al en ik stapte naar haar toe.
' Hoi, ik ben Lily', zei ik aardig. De vrouw keek me streng aan. Ze zag er niet bepaald aardig uit. Ze gaf me de sleutels.
'Je gaat met Mabel in de kamer', zegt ze zonder me maar eens aan te kijken. Ik knik kort en huppel naar het nummer dat op mijn sleutel staat. 104.

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Hii

---

El Diablo.

Helloow ^^

[Mijn topics]

Matt Campbell.
Stil stond ik mijn koffer in te pakken terwijl mijn vader die weer zijn zoveelste kater had, nog heerlijk lag te slapen. Helaas moest ik wel voorzichtig doen want anders zou hij vast weer kwaad worden. Ik rits de koffer dicht en zet hem op de grond neer. Ik zou straks wel een taxi nemen naar de school want er was nul procent kans dat mijn vader me zou gaan brengen. Langzaam loop ik de trap af en zet mijn koffer in de gang. Daarna wandel ik door naar de keuken waar ik voor mezelf een boterham smeer met kaas als ontbijt. Mezelf zet ik neer op een van de keukenstoelen en schrik op als ik een klap hoor. ik verbleek als ik het gebrul van me vader hoor en ik sta op. Wat er ook was, het zou vast out aflopen voor mij.. zoals altijd. Ik slik even moeizaam als ik me vader overeind zie krabbelen en een omver gelopen koffer. "Klootzak! waarom leg je die koffer nou daar neer? Je moeder heeft wel een mislukt geval op de aarde gezet!' schreeuwt hij en pakt me bij mijn schouder vast. ik zwijg en kijk hem alleen maar bang aan. Daarna voel ik zijn vlakke hand over mijn gezicht gaan en zak in elkaar tegen de muur. Na een aantal minuten, die uren leken te duren gaat me vader naar de keuken en niet veel later hoor ik het koffiezetapparaat zijn werk doen. Ik krabbel zachtjes overeind, zet mijn koffer weer rechtop deze keer bij de voordeur en ren vlot de trap op. De pijn negerend, draai ik de badkamer op slot. Zachtjes laat ik een vingers over mijn beurse gezicht gaan en zie aan mijn spiegelbeeld dat ik een bloed neus heb en waarschijnlijk als ik daar zal aankomen over minder dan een uur ook nog een enorm blauwe gezicht zal hebben. Laat staan hoe mijn hele lichaam eruit zal zien. Met een geïrriteerde zucht open ik de deur, pak ik de laatste belangrijke spullen bij elkaar en stop zowel mijn smartphone als oortjes in mijn broekszak. Vermoeid ga ik de trap weert af naar beneden en besluit nog kort naar de woonkamer te gaan. Me vader zat aan de keukentafel de krant te lezen met een kop dampende koffie in zijn handen. Zwijgend pak ik wat boeken uit de boekenkast en leg vervolgens alles bij de koffer in de gang. "Doei' zeg ik nog even maar zoals verwacht kreeg ik geen reactie terug. Ik doe de deur dicht als ik naar buiten ben gelopen en ga bij de taxi halte staan aan het eind van de straat. Eindelijk weg bij die vreselijke man. Klaar voor een nieuwe toekomst.

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 15:38 ]

Mabel Jones
Snel en blij pak de laatste spullen ik zie Jack eindelijk weer eens, ik weet wel dat hij veel exen heeft maar volgens mij is hij echt op me maar het kan ook bedrog zijn. Dan rist ik mijn koffer dicht mijn 'vader' en 'moeder' wouden mij wel brengen, daarna loop ik van de trap af mijn 'vader' pakt de koffer van mij en legt hem in de auto, na een halfuurtje wachten vertrekken we richting de school. Dan komen we op een plek die ik herken we zijn bijna bij de villa, ik ben benieuwd bij wie ik op de kamer zit. Dan stopt de auto "We zijn er!" Roept mijn 'vader'. Ik stap uit mijn 'ouders' zijn ook uitgestapt om te helpen met de koffers want aan 1 koffer voor 1 jaar heb je niet genoeg, dan lopen we naar binnen ik loop naar de receptie toe "Hallo, ik ben Mabel Jones ik kom voor de sleutel" zeg ik "Hier is je sluitel en je zit bij Lily op de kamer" zegt de vrouw "Is Jack Harries er al?" Vraag ik nieuwsgierig "Nee!" Zegt ze chagrijnig dan loop ik naar mijn 'ouders' en zeg tegen ze dat ze kunnen gaan dan geef ik ze een knuffel en zeg "Doei, ik zie jullie gauw weer" dan lopen ze weg als ze net buiten zijn zegt de vouw achter de receptie met een spotende toon "Ahw wat lief" ik tel rustig tot 10 en loop richting mijn kamer ik heb kamer 104. Als ik daar ben is de deur al open Lily is er warschijnlijk al ik loop richting de slaapkamer en zie Lily staan "Hey Lilly hoe gaat ie?" Vraag ik

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 15:59 ]

---

A horse of course

Annalyn Chance Simmons
Ik porp mijn kleine speakertje in mijn tas, waarna ik hem dichtrits. Het is nog redelijk vroeg in de ochtend, en ik plof neer naast mijn koffer op mijn bed. Ik bijt op mijn lip, iets wat ik alleen doe als ik zenuwachtig ben. Ik ben ook altijd vroeg wakker als ik zenuwachtig ben. Dit is zo'n typische Ik-ben-hartstikke-zenuwachtig moment, want vandaag zou ik weer terug gaan naar school. Dan pas merk ik dat ik een uur in de wind stink en besluit toch maar te douchen voor ik ga. Ik zet de douche aan en kleed mezelf uit. Niet veel later sta ik neuriënd onder de douche mijn haren te wassen. Ik zou Shane weer zien vandaag. Shane en ik zijn al een lange tijd samen, maar we hebben wel een enorme knipperlichtrelatie. Ik zet de douche uit en stap onder de douche vandaan. Ik pak mijn handdoek en droog mezelf af, waarna ik naar mijn kamer loop en mezelf omkleed. Ik hang de dogtag weer om mijn nek heen en druk een kus op het naamplaatje. Dan kijk ik bijna smekend uit het raam. "Waak over me Shawn." Mompel ik zachtjes, hopend dat hij het kan horen. Er wordt op mijn kamerdeur geklopt, en na een korte "binnen" Stapt mijn vader mijn kamer binnen. "Hey lieverd. Kom je je laatste tas nog in de auto zetten?" Vraagt hij met zijn o zo bekende zware vertellersstem. Ik knik en pak de tas, die ik niet veel later in de achterbak naast wat andere tassen drop. Ik ga achterin zitten en pak mijn mobiel uit mijn zak, en niet veel later vind ik ook mijn oortjes. Ik plug ze in en zet een playlist op. "Morgen." mompel ik als mijn moeder in de auto gaat zitten. Ze knikt kort, wetende dat ze me met rust moet laten door mijn ochtendhumeur. Ik kijk naar buiten, naar het landschap dat voorbij raast. Dan ineens zet mijn vader de auto stil, en ik stap uit. De omgeving is bebost, iets waar ik soms wel en soms niet een hekel aan heb. Ik zet mijn liedje op pauze en prop mijn telefoon met oortjes in al in mijn zak. Samen met mijn vader haal ik mijn koffers en tassen uit de auto, waarna ik naar binnen loop, naar de receptie. "Annalyn Simmons, mag ik de sleutel?" Zeg ik knorrig. De vrouw kijkt me met een kille blik aan, en zegt: "Je zit met Alice Lindgren op de kamer." Ik neem de sleutel aan en knik kort met een chagrijnige blik naar de vrouw. Kamer 113. Met Alice. Dat kon nog wel eens leuk worden.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

Alice Mae Lindgren
Ik stopte mijn laatste voetbaltruitjes in mijn koffer. Het was weer tijd voor een nieuw schooljaar op Movement, mijn laatste deze keer. Een geeuw ontsnapte mijn mond. Het was dan ook nog verschrikkelijk vroeg en het was een lange rit. Mijn moeder kwam na zacht op de deur te kloppen mijn kamer binnen. Ik begroette haar met een glimlach en samen sleurden we alle koffers naar beneden.
Nadat we hadden ontbeten en alle koffers waren ingeladen, was het tijd om te vertrekken. De rit verliep erg langzaam en in stilte. Ik keek erg uit naar het nieuwe schooljaar, maar het was ook pijnlijk om mijn moeder alweer voor zo een lange tijd alleen te laten. Na het verdwijnen van mijn vader was ze nooit meer hetzelfde. Niemand meer in de familie eigenlijk, maar de ene persoon heeft het moeilijker met verwerken dan de andere.
Een paar uur rijden later waren we eindelijk aangekomen. Er vormde zich al een glimlach op mijn gezicht toen ik de vertrouwde gebouwen zag staan. We laadden alles terug uit de auto en namen uitbundig afscheid van elkaar. Ik zwaaide nog eens toen mijn moeder weg reed en baande me dan een weg naar de receptie. "Alice Lindgren, zou ik de sleutel mogen?" vroeg ik beleefd. "Je deelt de kamer met Annalyn Simmons" was het enige wat de norse receptioniste zei terwijl ze me de sleutel aangaf. Ik nam hem aan en stapte al in de richting van de kamers. Kamer 113, dat beloofd.

Shane Wilkshire
Grijnzend propte ik mijn laatste paar voetbalschoenen in mijn koffer en klapte het ding daarna met grote moeite dicht. Mijn blik gleed snel langs de rest van de kamer af, ik had het gevoel dat ik iets vergat. Mijn gevoel leek te kloppen toen ik de oplader van mijn telefoon nog in het stopcontact zag zitten en snel gooide ik het ding in de sporttas die naast mijn koffer op het bed stond. Ik haalde een hand door mijn dikke bruine haren en keek even in de spiegel om te kijken of het allemaal wel goed zat. Daarna slingerde ik mijn sporttas over mijn schouder heen en pakte ik mijn koffer van het bed. Die bezoekjes aan de sportschool waren toch nog ergens goed voor. Met mijn koffer in mijn ene hand en mijn tas over mijn schouder liep ik naar beneden waar de voordeur al open stond. 'Nou, wil je me zo graag weg hebben?' vroeg ik aan mijn moeder die in de deuropening stond te wachten. Ze grinnikte even, 'Nee schat, ik weet hoe graag je dit wilt en ik ga je heus wel missen.' zei ze waarna ze even een kort knikje naar de taxi gaf die een stukje verderop stond. 'Je lift is er.' zei ze. Samen met mijn spullen liep ik naar de taxi en al snel kwam de chauffeur om mijn koffers in de auto te laden. Ik glimlachte vriendelijk waarna ik me nog omdraaide en naar mijn moeder liep. Ondertussen stonden ook mijn kleine broertje en mijn vader bij haar. 'Succes jongen, we gaan je missen.' zei mijn vader waarna hij me een ongemakkelijke knuffel gaf. Ik gaf mijn broertje een aai over zijn hoofd en mijn moeder een kus op haar voorhoofd. 'Tot snel!' zei ik waarna ik naar de taxi liep en instapte.
Na een rit van een paar uurtjes kwamen we aan. De gebouwen kende ik ondertussen wel en er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht bij de gedachte dat ik Annalynn weer zou zien. Annalyn was al een paar jaar mijn vriendin maar de laatste tijd ging het wat moeizaam tussen ons. De koffers waren ondertussen al uitgeladen en nadat ik de chauffeur een fooi had gegeven liep ik naar de ingang van het gebouw toe.
Ik zette mijn koffers neer voor de balie en grijnsde naar de receptioniste die me zoals altijd, dezelfde chagrijnige glimlach terug gaf. 'Shane Wilkshire.' zei ik grijnzend. Ze schoof een sleutel over de balie. 'Je deelt je kamer met Jack Harries. Kamer 112.' zei ze en ik grinnikte even. Dat kon nog weleens leuk worden. Ik pakte de sleutel en begon aan mijn tocht naar de kamer.

Elijah Damario Rivero

Het is nog vroeg als ik het Amerikaanse vliegveld achter me laat. Ik zet mijn Iphone snel aan en check even of ik berichtjes heb. Nog niks. Ik besluit om even snel naar mijn moeder te sturen dat ik er ben. Ze is al snel bezorgd, dat wordt natuurlijk alleen maar erger als een van haar kinderen naar een ander land gaat. En met die vliegrampen tegenwoordig... Dan kan ik beter toch even een bericht sturen om haar gerust te stellen.
Ik hou snel een van de taxi's aan en stap in. Nadat ik het adres heb gezegd rijd hij al snel weg en ik leun even met mijn hoofd tegen het raam. Een kleine grijns verschijnt op mijn lippen als ik me bedenk hoe goed ik alles voor elkaar heb. Ik zit in het laatste jaar van een exclusieve sportschool, ik heb geweldige vrienden hier in Amerika en niet te vergeten.. Ik heb technisch gezien al een contract bij een voetbalclub op zak. Natuurlijk al helemaal als ik hier mijn diploma heb.
Ik besluit om toch nog even te slapen, aangezien het nog zeker twee uur zou duren. Wanneer ik mijn ogen weer open zie ik de bekende grote villa's en mijn grijns wordt alleen maar groter. Nog geen vijf minuten later parkeert hij en ik geef hem een flinke fooi. Met mijn tassen loop ik naar de receptie en ik lach kort als ik de chagrijnige vrouw bij de receptie zie.
Ze heeft me nooit gemogen, dat is een ding wat zeker is. 'Elijah Rivero is back.' grijns ik als ik bij de receptie sta. 'Natuurlijk... Je zit in een kamer met Isaac Davis.' zei ze kil. Ik knik even en pak de sleutel. Dat werd nog leuk. De neef van Lone, het geflirt met haar heb ik wel gemist.. Maar leuke meisjes mis je al snel.. Vooral als er hier maar een is die er echt uitspringt. Ik schrik op als de vrouw haar keel schraapt en dan merk ik pas op dat ik nog bij de receptie sta.
'Oké. Heb een fijne dag verder!' grijns ik en snel loop ik naar mijn kamer. Isaac was er nog niet, met andere woorden ik kan de beste kamer kiezen. Snel gooi ik mijn tassen in de kamer links en begin met uitpakken. Nou... Het jaar kan beginnen...

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 13:08 ]

---

El Diablo.

Jessica Geline Talia
Ik kwam uit de Ferrari van mijn vader en glimlachtte als ik het groot gebouw zag. Dit ging heel leuk worden ! Mijn vader nam mijn koffers terwijl ik naar de ingang stapte. Ik haalde een hand door mijn haar en bleef even staan voor de deur terwijl ik mijn ogen sloot. Ik rook de lekkere geur van ''Movement'' op. Dit was mijn thuis. Het was de mooiste plek op aarde. De vrouw aan de receptie die me door de onzichtbare deur goed kon zien staarde me vreemd aan. Ik stapte naar binnen terwijl ik de deur net toen mijn vader binnenkwam met al mijn koffers wou binnenkomen voor zijn hoofd dichsloeg. Mijn vader sukkelde naar binnen wat ik best grappig vond. De vrouw aan de receptie keek me verveeld aan.
'Jessica Geline Talia... U kamer en sleutel. Je kamergenoten zijn Løne en Crystall.', zei ze. Ze had mijn naam niet vergeten. Løne was een aardig meisje, Crystall was net het omgekeerde. Ze was heel erg gemeen. Ik zag dat mijn vader weg was gegaan en mijn koffers had achtergelaten. Boos keek ik naar de koffers. Nu moest ik ze helemaal alleen dragen. Na enkele minuten kwam ik in mijn kamer. Nummer 107. Ik kwam naar binnen en merkte niemand op. Teleurgesteld liep ik gewoon even naar mijn kamer. Ze waren alle drie dezelfde dus het maakte niet uit welke je koos. Ik nam de middelste kamer en liet al mijn koffers daar achter. Ik ging even alles terug bekijken in het appartementje. Het was nog steeds zo mooi en gezellig. Na een korte tijd kwam ik weer naar mijn kamer en nam een fluoroos kort kleedje uit mijn koffers. Snel deed ik hem aan en liep terug uit het appartement. Misschien ging ik wel mensen tegenkomen !

---

Everyone is good as it is, do not change people

Shane Wilkshire
Al snel had ik de kamer gevonden en zag dat Jack er nog niet was. Mooi, had ik de eerste keus voor het bed. Ik liep langs de slaapkamers af en keek bij allebei de kamers even kort naar binnen om te kijken welke het mooiste was. Al snel besloot ik om de tweede kamer te kiezen en liep daar dan ook naar binnen met mijn koffer en mijn tas. Ik legde mijn koffer op het bed en besloot om mijn spullen maar uit te pakken. Ik dacht even na wat precies de goede cijfercombinatie was en al snel opende het slot van mijn koffer zich. Ik opende de grote kledingkast achter me en laadde zorgvuldig mijn spullen erin. Mijn voetbalschoenen netjes onderin de kast en mijn blousjes netjes op hangers.
Na een tijdje had ik alles ingeladen en besloot ik om maar even een rondje door het gebouw te lopen. Ik streek mijn witte blouse recht en klopte een paar pluisjes van mijn zwarte broek af voordat ik de deur opende en de gang op liep. Ik besloot dat ik Annalyn ging zoeken. Het was al zo lang geleden dat ik haar gezien had en ik had haar dan ook werkelijk gemist. Ik liep naar de receptie en grijnsde toen ik de receptioniste haar best zag doen om zo boos mogelijk te kijken.
'Hallo, weet u misschien in welke kamer Annalyn Simmons zit?' vroeg ik met een beleefde glimlach en ik zag dat haar boze masker wat afviel. 'Kamer 113,' zei ze, 'En je weet het, geen jongens op de meisjeskamer of andersom!' zei ze met haar strenge stem voordat ik me omdraaide en naar de kamer liep. 'Ja mama.' mompelde ik sarcastisch. Kamer 113, dat zou naast mijn kamer moeten zitten. Al snel liep ik de route die ik zojuist had gelopen en klopte op de grote deur met nummer 113 erop.
'Annalyn, ben je er al?' vroeg ik, hopend dat ze me zou horen.

Matt Campbell
Tijdens de taxirit had ik een bandana om mijn haren bevestigd zodat het minder snel in mijn gezicht zou vallen. De rit leek een eeuwigheid te duren want beide zeiden we geen woord. Enkel had de man gevraagd waar ik heen moest en had ik dan ook kort antwoord op gegeven. In de zijspiegel kon ik mezelf redelijk goed bekijken dus had ik even een paar scheldwoorden laten vallen. Mijn gezicht was al aan het opzwellen en ook mijn redelijk bleke huidskleur leek te verkleuren naar een paars, beurs geslagen gezicht. Er was hier een daar nog wat krabben en schaafwondjes te zien maar als ik gewoon een beetje op afstand van mensen bleef dan zou het hopelijk zo min mogelijk opvallen. Ik zette mezelf wat rechter op de stoel toen ik het bekende gebouw zag uitsteken boven de bomen uit en het zag er allemaal weer super de luxe uit dus moest ik daar misschien maar weer eens gebruik van maken. Ik merkte dat de taxi vaart minderde en de bocht naar de villa nam. Hij stopt bij het bord met en keek mijn kant op. Met een opgeheven hand keek hij me vragend aan en ik liep mijn hand wat geld uit mijn broekzak vissen. Met een kleine zucht gaf ik hem het geld en een paar euro fooi. Langzaam opende ik het portier en stapte ik net zoals de man naast me uit de taxi. De man haalde mijn koffer uit de achterruimte en gaf deze met een vriendelijke glimlach aan mij. "Veel plezier en een prettig verblijf meneer Campbell" zeg hij voordat hij zich omdraaide en zijn taxi weer instapte. Toen ik me omdraaide begon ik spontaan te glimlachen, hier was ik gelukkiger dan bij mijn vader, dit was nu mijn familie. Waarschijnlijk begrepen zij me misschien beter dan mijn vader. "I'm back bitches." zei ik even in mezelf en stapte rustig naar binnen. Meteen stapte ik richting de receptie waar een chagrijnige vrouw stond en ik friemelde even ongemakkelijk aan mijn bandana. Het jaar kon nu al niet beter beginnen... "Matt Campbell is gearriveerd" zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk en de vrouw knikte enkel even kort. De vrouw keek me een paar secondes sprakeloos aan, waarschijnlijk om mijn gezicht maar ik deed net alsof ik niks door had en glimlachte zwak. "Oke, je zit met Finn Harries op de kamer, nummer 115" zegt ze dan een beetje geïrriteerd en geeft me de sleutel. Ik knik nog even kort voordat ik me omdraai en ga bedenken waar die kamer zou moeten zijn Traag besloot ik de trap op te lopen en na een tijdje te hebben gekloot met mijn koffer stond ik toch bovenaan de trap. Rustig stapte ik naar kamer 115, legde mijn koffer op het eerste bed dat ik tegenkwam. Ik stak de sleutel in het slot en met een licht gekraak ging de deur open. Mijn kamergenoot Finn was er blijkbaar nog niet dus betekende dat voor mij dat ik keuze had uit de bedden. Ik dropte mijn koffer op het achterste bed en ging er naast zitten. Dit was het dan, hier moest het allemaal weer beginnen.

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 14:41 ]