• Hallo iedereen,

    Ik vind het persoonlijk nogal moeilijk om hierover te praten, maar ik heb gewoon het gevoel dat het nodig is om het ooit eens aan iemand te vertellen, omdat ik er behoorlijk veel last van heb. Voor mensen die hier niet tegen kunnen, jullie zijn gewaarschuwd.

    Ik heb dus al een vrij lange tijd (al zo'n vier, vijf jaar, denk ik) de onbedwingbare neiging om mijn hoofdhuid kapot te krabben, soms tot bloedens toe, waardoor m'n hoofd heel erg pijnlijk aanvoelt als ik er alleen al mijn hand op leg. Over die wondjes komen dan natuurlijk korstjes en ook die moeten eraan geloven. Ook als ik gewoon een bultje heb, krab ik het kapot. Vaak als ik zenuwachtig ben, maar soms gewoon zonder reden, omdat ik het gewoon niet kan stoppen. Het is een heel gemene tic waar ik gewoon niet vanaf raak en niemand weet het, omdat mensen dan automatisch met een boogje om je heen lopen.

    Dus vroeg ik mij af, zijn er nog mensen die tics hebben waar ze maar niet vanaf raken? Hoeft echt niks dramatisch te zijn, nagelbijten beschouw ik ook al als een tic, haha, maar ik wil me niet meer zo stom voelen omdat ik zoiets doe. Weten sommige mensen misschien trucjes om ermee te stoppen die écht werken, dus niet gewoon iets anders doen om je bezig te houden? Bedankt.


    You only see the stars when they fall like rain.

    Caraphernelia schreef:
    Als ik iets aan de rechterkant van mijn lichaam voel, moet ik dat per se ook aan de linkerkant voelen. Ook moet ik van mezelf als ik links bijvoorbeeld een rondje draai, rechts hetzelfde doen.


    Oh, god, dat heb ik ook. Dat is zó irritant.


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Ik bijt op mijn nagels al zolang ik me kan herinneren. Ik heb al geprobeerd om er vanaf te geraken, maar dat werkte niet. Ook als ik tegen iemand moet praten die ik niet goed ken begin ik met mijn ogen te knipperen en kijk vaak weg, zodat ik niet naar zijn/haar gezicht hoef te zien en soms begint mijn stem dan ook te trillen. Het is best irritant, maar ik ben nu eenmaal niet zo'n sociaal wezen...

    Stalia schreef:
    Oh dat is indeed niet zo leuk.

    Ik weet niet of het een tic is wat ik heb. Maar vaak als ik thuis alleen ben moet ik iets doen, en anders gebeurd er iets met mijn familie. De paar laatste dagen is het wel wat verminderd gelukkig.


    Zoiets ongeveer heb ik ook gehad o.o
    Maar als ik iets niet goed terug legde op dezelfde plaats, of ik verschoof iets per ongeluk dan moest ik het van mezelf goed terugzetten.
    Dat duurde meestal 5 min totdat ik er een goed gevoel bij had want als dat niet gebeurde dan zou er iets verschrikkelijks met mijn familie gebeuren.
    Ik had dat een jaar ongeveer, nu gelukkig niet meer want ik werd er echt gek van!

    [ bericht aangepast op 14 aug 2014 - 20:09 ]


    'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

    Nagusamu schreef:
    (...)

    Zoiets ongeveer heb ik ook gehad o.o
    Maar als ik iets niet goed terug legde op dezelfde plaats, of ik verschoof iets per ongeluk dan moest ik het van mezelf goed terugzetten.
    Dat duurde meestal 5 min totdat ik er een goed gevoel bij had want als dat niet gebeurde dan zou er iets verschrikkelijks met mijn familie gebeuren.
    Ik had dat een jaar ongeveer, nu gelukkig niet meer want ik werd er echt gek van!


    Gelukkig dat ik niet de enigste ben dan. Vind het echt vreselijk. Vooral als mijn ouders niet thuis zijn of zo.


    “She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus

    Nagusamu schreef:
    (...)

    Zoiets ongeveer heb ik ook gehad o.o
    Maar als ik iets niet goed terug legde op dezelfde plaats, of ik verschoof iets per ongeluk dan moest ik het van mezelf goed terugzetten.
    Dat duurde meestal 5 min totdat ik er een goed gevoel bij had want als dat niet gebeurde dan zou er iets verschrikkelijks met mijn familie gebeuren.
    Ik had dat een jaar ongeveer, nu gelukkig niet meer want ik werd er echt gek van!


    Dit had/heb ik ook. Alleen dan was het alleen het gevoel dat het goed moest liggen omdat ik anders niks anders kon doen omdat ik er telkens aan dacht en het me stoorde. Het is niet bij mij dat ik er ook aan denk dat er anders iets met mijn familie gebeurt. Maar het is wel super irritant.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Klangkarussell schreef:
    (...)
    Oh god, blij is niet het juiste woord waarschijnlijk, maar ik ben ergens wel opgelucht dat ik niet de enige ben. Dat is ook wel erg vervelend ja, ik had vroeger ook de neiging om als ik 's nachts naar de wc ging telkens weer voor de zekerheid te checken of ik wel goed doorgespoeld had.


    Vroeger was het echt een dwang om álles te controleren.. of het gas wel uit is, of alle deuren en ramen dicht zijn, of er geen spinnen op m'n kamer zitten, of alle stekkers wel goed in het stopcontact zaten en er geen brand kwam :')

    Sommige doe ik nog steeds; deuren en gas controleren, en de spinnen.. want elke keer als ik kijk zit er een spin, gadsie!!
    Maar; je bent nooit alleen! (:


    I'm a warrior, and you can never hurt me again.

    buckynat schreef:
    (...)

    Gelukkig dat ik niet de enigste ben dan. Vind het echt vreselijk. Vooral als mijn ouders niet thuis zijn of zo.


    Het is ook inderdaad vreselijk!
    Maar gelukkig maar dat het al iets mindert ^^
    Het kan echt heel irritant zijn, dus ik hoop dat het bij jou ook volledig verdwijnt!


    'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

    Omdat ik weleens last hebt van roos,krab ik mijn hoofdhuid ook dusdanig kapot.
    spelen met mijn lippiercing.
    ongecontroleerde bewegingen met mijn nek ( en die doen verrekkes veel pijn)
    Ik kan niet stil zitten, wat echt op de zenuwen kan werken bij anderen xD
    wat nog meer...


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Magnus schreef:
    (...)

    Dit had/heb ik ook. Alleen dan was het alleen het gevoel dat het goed moest liggen omdat ik anders niks anders kon doen omdat ik er telkens aan dacht en het me stoorde. Het is niet bij mij dat ik er ook aan denk dat er anders iets met mijn familie gebeurt. Maar het is wel super irritant.


    Het is inderdaad irritant en het stoorde mij ook!
    Ik dacht even dat ik de enige was met dit, haha.
    Ben benieuwd of er een naam voor is..


    'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

    Nagusamu schreef:
    (...)

    Het is inderdaad irritant en het stoorde mij ook!
    Ik dacht even dat ik de enige was met dit, haha.
    Ben benieuwd of er een naam voor is..


    Haha, dat dacht ik dus ook.:')
    Hmm. Inderdaad. Ik ga het denk ik opzoeken.:Y)


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Jup, tandenknarsen in een bepaald ritme en met mijn hand door m'n haar gaan.


    What do we say to the god of death? ''Not today.''

    Duimen. Yup, al sinds ik een baby ben. Ik heb momenten wanneer het niet gebeurd, maar ook dat het wel zo is.
    En dan 's nachts, niet overdag. Maar my god, ik wil er echt van af want het is zo vervelend.. D:

    Ik heb ook al geprobeerd om bijv. handcremè op mijn duim te doen zodat het vies smaakt, maar noch helpt het niet.

    Ik kauw overal op. zo ook op mijn koptelefoondraden, waardoor die zelfs kapot gaan :c
    En op pennen, heel veel. Maar die smaken ook gewoon lekker :3


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

    Hint schreef:
    Ik kauw overal op. zo ook op mijn koptelefoondraden, waardoor die zelfs kapot gaan :c
    En op pennen, heel veel. Maar die smaken ook gewoon lekker :3


    hhahahaha die was ik nog vergeten! kauwen op pennen


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Ik kan ook tot bloedens toe mijn hoofd openkrabben als ik roos in mijn haar zie. Het klinkt heel gek, maar dan probeer ik het weg te krabben zeg maar. Gelukkig heb ik daar momenteel niet echt last van, want als ik de drang voel om in de spiegel mijn hoofdhuid te bekijken, zorg ik gewoon dat ik wat anders ga doen.
    Als ik gestresst ben of geen uitlaatklep kan vinden, ga ik ook vaak idioot veel mijn oren schoonmaken met wattenstaafjes. Dat valt de afgelopen tijd ook wel mee, maar ik heb er niet echt een trucje voor om er vanaf te komen. Ik hoop in ieder geval dat je je iets minder stom voelt door de kennis dat je echt niet de enige bent met gekke trekjes.


    If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.