• Inhoud van het verhaal:
    Het jaar 5376 is aangebroken. De wereld heeft een harde tijd gehad van verschuivingen en verdwijningen van de jaargetijden. Het grootste gedeelte van de aarde leeft in een woestijn klimaat. Veel landen en steden hebben de tijd niet overleeft en bijna de hele aarde is leeg. Alleen een klein nieuw landje is ontstaan, Malligana. In het land heerst erge ongelijkheid. Je hebt hele rijke mensen en letterlijk straatarme mensen.
    Pam is de hoofdstad en in Pam kun je de ongelijkheid zien. Op een bergje, aan de rand van de stad, staat een enorm paleis. Dat is het huis van de koning en zijn gezin. Onder aan de berg zie je de prachtige Villa's van de rijke mensen, de markt die er elke dag is en natuurlijke de winkels waar de mensen met een beetje geld hun beroep uit oefenen. ( Bakker, smit, schoenmaker...) Maar hoe beter je rond kijkt hoe meer straatkinderen je tegenkomt. Hoe vervuilde gezichten je smekend aankijken, hoe blauwe plekken geler worden en weer verdwijnen.. Om te bepalen wie de baas is. De groepen die er lopen en het gevaar wat onder hun dreigt.
    Laat jij je mee slepen in dit harde avontuur van de straatkinderen? Of ben jij een bakker, Smit of slager die het niet probeert te zien? Of ben jij misschien de koning, koningin of prins(sesje) die het geweld ziet en met alle macht een oplossing probeert te vinden? Of ben jij een ex-straatkind die haar thuis heeft gevonden als slaaf, dienstmeisje of leerling-smit?

    Regels:
    *Het liefst alleen je eigen personage(s) besturen. Het mag wel voorkomen dat een ander iets in jou stukje zegt, maar overleg dat ook even met die gene :)
    * Max 2 personages p.p. Een derde kun je reserveren in een pb'tje ik zou dan laten weten of het kan
    * Als je uit het verhaal wilt stappen, maak er dan een mooi eind van. Je word vermoord, gaat dood van de honger of zo iets. Dat laat het verhaal natuurlijker lopen. Als je word vermoord overleg dan wel met diegene die die personage speelt, of die ook de moordenaar wil zijn.
    *Ik heb liever geen gevloek in het verhaal. Je mag ruzie's en vechtpartijen erin voor laten komen, maar overleg dat met de tegen partij.
    *Perfecte personages bestaan niet, maar je mag je eigen personage wel laten denken dat ze geen fouten in zich heeft, maar vermeld het wel als er iets verkeerds is en dat de personage zelf dat niet weet.
    * er moeten minimaal 3 stukjes tussen zitten voordat jij weer een stukje post, anders gaat het verhaal misschien te snel en kunnen sommige het niet bijbenen.
    * Gebeuren er dingen, die niet leuk zijn? Meld het aan mij, ik kijk ernaar en kijk of ik er iets aan kan doen.

    Rollen:

    Groep 1: De katten:
    Groep 2: De spionnen
    Groep 3: De kuikens: Shana Rees Pientie Joshua Lode Rivers Pientie Anastasia SpaleArianatorXx
    Groep 4: De Gorilla's

    De koning:
    De koningin: Claire Elizabeth Gley Nuevo
    De prinses: Rose Katharina GleyMevalina
    Prins: Lukas Alexander Gley Daggers
    prinsesje: Isabella Emily Gley MusicAndPeace
    Dienstmeisje 1: Alicia Lora Angela Rivers Mevalina
    Dienstmeisje 2: Katharina Rosanna des AdornéPoolster
    Dienstmeisje 3:
    Kok(kin):
    Keukenhulp:
    Hoofdschoonmaakster:
    Schoonmaakster 2: Sofia Alexandra Lionsfield Nuevo
    Schoonmaakster 3:

    De bakker:
    leerling-bakker:
    bakkers zoon: Thomas O’Shea Daggers
    Schoenmaker:
    De smid:
    De slager:
    (bij elk beroep bestaat er een leerlingen opleiding, dan word je rol bijv: Leerling-bakker)

    Huisvrouwen: ( hier kunnen er best veel van, het zou leuk zijn als je er een familie bij zoekt met een man, kind(eren) die iemand anders speelt)

    Rijk mens: Ook hier kunnen er veel van zijn, laat in je aanmelding ff weten wat zijn/haar beroep is.
    Rijk mens: Arianna GillsArianatorXx
    Rijk mens: Alison Gills Poolster
    Rijk meisje, woont en werkt bij bakker: Defelicé Lucia Angelina la Roux Daggers


    Het is mogelijk het hele koningsgezin te spelen, alleen als jij de enige bent die daar belangstelling voor heeft. Er is ook mogelijkheid om een vijfde groep te vormen en er kunnen wel meer dienstmeisjes en schoonmakers bij. Ik kan niet beloven dat je de rol krijgt die je graag wilt, maar ik doe mijn best. De kok(kin) die er staat is bedoelt voor in het paleis, maar je kan ook kok(kin) worden bij een rijk mens thuis, als je een rijk iemand speelt, geef dan even aan of je ook mensen in dienst wilt hebben en zo jou, welke mensen? (kok(kin), schoonmaakster?)

    Invullijst:
    Volledige naam:
    Bijnaam: Hoeft niet gebaseerd te zijn op de echte naam, Al is de naam Geertje de bijnaam mag dan wel Violet zijn ofzo. Je mag het ook baseren op het karakter of de leef omgeving
    Leeftijd/geboortedatum: Hier geld dat alle leeftijden mogen. Ik zou het ook erg leuk vinden als er kinderen van onder de tien meespelen. Het kan zijn dat je personage niet weet wanneer hij/zij jarig is. Dat kan voornamelijk voorkomen bij straatkinderen.
    Uiterlijk: Hoe ziet je personage eruit? Kleur ogen, haar, huid, maar ook welke kledingstijl heeft hij/zij? En wat mag hij/zij aan? Alleen jurken of mag alles, heeft je personage meerdere kledingstukken of loopt het altijd in het zelfde stofje rond?
    Innerlijk: Wat is de karakter van jou personage? Wat is duidelijk aanwezig en wat niet? Wat weet ze over zichzelf en wat niet? Is ze hooghartig, zachtaardig of sluw?
    Familie: Heeft jou personage familie? Zo ja, wie? Speel jij diegene zelf? Is het een bijrol of combineer je het met iemand anders personage? Als je de familie met iemand anders deelt, let er dan wel op dat je goed afspreekt wie dat zijn en hoe hun karakters zijn. Graag ook namen vermelden van de familie en als het door iemand anders gespeeld word ook haar QL naam erbij zetten ;)
    Doorgroeien: Heb je al een idee waar jou personage naartoe gaat leven? Word hij/zij van rijk naar arm, of andersom? Verlaat hij/zij het straatleven om in dienst te gaan bij iemand anders? Of zoekt hij/zij de vrijheid op en vertrekt hij/zij naar een andere stad/land/planeet? Of blijft ze voor eeuwig dat hardwerkende kind met een paar cent als loon?
    Groep/rol: Ik wil een stuk of vier straatgroepen vormen, dit deel geld dus alleen voor de straatkinderen. Bij welke groep wil je horen? Wil je daarin een leider worden? Of een meelopertje? Of ben jij het pispaaltje? Heb je wel een groep? Of moet je er nog 1 vinden? Hier geld dat ik de uiteindelijke groepen samenstel, dat worden ongv. 5 tot 8 personages per groep. Wil je graag bij een andere personage in de groep, meld dat ook even ;) Je hebt de vrijheid om als groep een nieuwe naam te kiezen, ik heb gewoon ff vier basis namen gekozen. Beslis ook met je groep wie de groepsleider word en geef dat aan mij door. Je mag hier ook bij zetten welke rol je in de groep wilt. Ik probeer niet twee mensen die allebei leider willen zijn bij elkaar in te zetten ;)
    Als je een andere rol wil, kijk naar de roze zinnen onder de spoiler van de rollen.

    Vrienden/vijanden: Wil zijn jou bondgenoten en wie jouw aartsvijand? Meld ook even wie die personage speelt en of hij/zij daar mee eens is.
    Extra: Ben ik nog iets vergeten? Of wil je zelf nog wat toevoegen? Meld dat hier ;D


    Er is geen vast begin, alleen dat iedereen in Pam begint. Het kan zijn dat je Personage net aankomt, maar je schrijft niet over de reis naar Pam, het mag wel zijn dat je schrijft hoe je personage op de reis terugkijkt, maar hij/zij is al in Pam.

    Heb je nog ideeën voor het uiterlijk van Pam? Laat het weten in je aanmelding ;D

    Uiterlijk van Pam:
    *Je hebt geen verharde wegen, auto's bestaan ook niet meer. Er word wel door de rijkere mensen op paarden gereden.
    *Het paleis staat op een heuvel

    Ik hoop dat we veel plezier aan dit verhaal kunnen beleven! Xx Pien

    Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=164842&page=12
    Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=164926

    [ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 14:43 ]


    ~My Mind Is Free~

    Arianna Gills
    De jongen greep mijn hand vast en keek me met een kwamen blik aan. Ik keek hem even verward aan.
    'Waarom zou jij het recht hebben om mij te slaan?', vroeg de jongen. Even was ik bang, ik probeerde mijn angst niet te tonen. In een snelle beweging had hij mijn arm op mijn rug gedraait en was ik op mijn knieën gevallen. Ik klein gilletje kwam uit mijn mond. Hoe durfde een straatkind mij zo te behandelen. Ik kon het niet geloven. In mijn ooghoek zag ik nog net dat de twee meisjes erbij kwamen.
    'Zeg sorry tegen hun.', zei de jongen en hij gaf me nog een por in mijn rug. Maar zo snel liet ik me niet laten doen, ik was dan wel een meisje die alleen kon dansen, maar ik had toch wat spieren dus ik kon best sterk zijn.
    'Ik? Sorry zeggen? Dat zou jij beter moeten doen! Ik heb trouwens gehoord dat het nieuwe meisje.... Hoe heette ze alweer ? Oh ja, Alicia! Dat meisje werd blijkbaar geslagen in het kasteel!', zei ik met een gemene grijns om zijn reactie te bekijken. Ik wist heel goed dat het zijn zusje was.


    ~ I have found that if you love life, life will love you back.

    Joshua Lode Rivers
    Net op het moment dat ik op het punt stond om te ontploffen en het meisje voor mij voor goed in een kist in de aarde te stoppen, begon de muziek te spelen en hoorde ik mensen opgewonden praten. Ik draaide me verbaasd om en keek naar de weg. Je kon zien dat de kasteelpoorten zich langzaam open draaide en dat een prachtige gouden koets over de hoofdweg deze kant op kwam rijden.
    Het meisje werd geroepen. Ze trok zich los en vluchtte weg. Ik keek haar verslagen na. Was Alicia echt geslagen in het kasteel? Ik had haar daar naar toe gebracht, zodat ze veilig was. Had ik een fout gemaakt?

    Shana Rees
    'Scheer hier weg, straatschoffie!' Riep de bakker. Hij greep me bij mijn kraag en gooide me letterlijk de straat op. Beteuterd bleef ik even zitten. Op dat moment begon de muziek te spelen, het teken dat de koningsfamilie eraan kwam. Vroeger, toen Alicia nog hier was, renden we altijd de koets achterna, maar ik wist niet of het net zo leuk zou zijn zonder haar. Ik stond op en begon te rennen. Misschien zat Alicia ook wel in de koets!


    ~My Mind Is Free~

    Claire Elizabeth Gley


    Tamelijk ongemakkelijk, maar ook zo mooi mogelijk, klim ik de koets in, waar ik plek neem naast mijn man. Ik kijk hem niet aan. Die fout heb ik al vele male eerder begaan. Hoe meer jaren er komen en gaan, hoeveel meer kilo's er aan zijn buik blijven plakken en helaas gaan die niet. Na alle keren dat ik nadrukkelijk heb gevraagd zijn baard weg te scheren, is hij alleen maar standvastiger geworden aan het idee om dat niet te doen. Hij ziet er ook niet uit. Zijn haren lijken warrig en ongewassen en zijn kledij is te strak voor zijn lichaam. Toch blijft hij, hoe koppig dan ook, weigeren zijn gewicht toe te geven en een nieuwe garderobe aan te schaffen. Hij is in werkelijk alles mijn tegenpool. Bovendien stinkt hij ook nog, al is dat nog lang het ergste niet. En dat noemen ze dan de koning. Een kleine lach en tegelijkertijd een grimas verlaat mijn mond. Logisch dat het zo slecht gaat met het land, dat is alles wat je verwacht met zo'n koning. Even kijk ik vluchtig de andere kant op, waar mijn oudste kind plaatsneemd. Zijn houding is gelant en hij lijkt niet ongewassen. Hij is jong, en bovendien vurig. De kracht van de jeugd doet hem en mijn anderen kinderen goed. Die schoonheid zullen ze niet van hun vader hebben. Mijn zoon, hij zal een goede koning worden. Sterk, standvastig en geliefd. Dat zal het volk nodig hebben. Hij is iemand die kan heersen, met mij aan zijn ene zijde en zijn lieftallige koningin aan zijn andere. Zij zal geliefd worden door het volk. Ze is een lief meisje, leuk om te zien. Het volk zou haar een warm hard toe schenken. Ondertussen rijden we door de dorpjes heen.

    [ bericht aangepast op 21 aug 2014 - 18:46 ]

    Shana Rees
    Met ingehouden adem keek ik vluchtig de koets in die langsreed. Ik zag twee tieners zitten, Rose Katharina en Lukas Alexander Gley. Ik liet een zucht uit mijn mond ontsnappen. Was ik maar zo knap als Rose... Of maar zo rijk als Lukas.
    De koets reed voorbij en ik rende er achteraan met de andere jonge straatkinderen. We duwden en trokken aan elkaars shirt om maar zo dicht mogelijk bij de gouden koets te rennen. Vier prachtige paarden, zo zwart als de nacht, parandeerde trots door de straten. Ik had opeens een sterke drang om de merrie, die links achterin liep aan te raken.
    Zodra de koets vaart minderde sprong ik op de koets, nam nog een sprong en belande op het grote zwarte dier. De merrie schrok en sprong opzij. De andere dieren schrokken ook en sprongen allemaal een andere kant op. De merrie wierp me van haar rug af en ik belande tussen de benen van een ander paard. Ik gilde. Langzaam begon de koets te kantelen. Omstanders begonnen te schreeuwen, mensen grepen naar de koets. De koetsier greep naar de hendel en trok die los. De paarden stoffen weg en de koets belande weer op vier wielen. Bibberend bleef ik liggen, mijn schouder deed zeer. Langzaam ging de deur van de koets open. Het hoofd van de koning verscheen. Daarna zijn lichaam, zijn twee dochters, zijn zoon en als laatste de koningin. Ze keek met een kille blik rond. Haar blik bleef hangen op mij. Snel klopte ik het stof van mijn gezicht. Een beetje bloed bleef kleven aan mijn hand, afkomstig van waarschijnlijk mijn lip.


    ~My Mind Is Free~

    Rose Katharina Gley

    Trots keek ik uit de koets. Iedereen bewonderde ons. Ik deed een hand in mijn haren en glimlachtte naar de mensen die voor het feest waren gekomen. Ik had in het middelpunt staan altijd super gevonden. Ik verdiende het nog ook ! Opeens begon de koets te kantelen. Ik keek bang naar mijn grote broer om hem te vragen of hij hier een betekenis aan vond, Na enkele seconde voelde ik een harde schok en merkte ik dat de paarden weg waren. Een harde gil kwam uit mijn mond terecht die de meeste mensen waarschijnlijk hadden gehoord. Ik liep de koets uit samen met de rest van mijn familie. Ik zag een klein meisje op de grond liggen. Huilend. Boos keek ik haar aan maar ze merkte het niet. Ze keek meer naar de kille blik van mijn moeder. Ik keek naar mijn bloedmooie jurk waar nu enkele plooien op waren. Teleurgesteld veegde ik de stof van mijn jurk af. Ik liep naar het meisje en ging op mijn hurkje zitten.
    '' Gaat het met je ? Weet je wel wat je mijn nieuwe jurk hebt aangedaan'', zei ik een beetje voor de grap. Ik zag wel dat het helemaal niet goed ging.


    I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

    Claire Elizabeth Gley


    Steeds hou ik vol dat ik dit gewoon even moet uitzitten. We zijn zo weer terug bij het paleis en dan gaan de deuren dicht voor de bewoners. Overal is het vrolijk en mensen zwaaien naar ons. Alsof wij de uitweg zijn die hun de armoede uit helpt. Dat is wel het laatste wat ik wil. Het enige wat ik wil is een goed leven voor mezelf en mijn kinderen, samen met de controle over dit land, die nu weg lijkt te slippen door mijn man. Ik raak onderhand verveelt door de blije blikken om me heen. Ik weet ook wel dat er ergens in de duistere steegjes van dit land mensen zijn die mij de dood toe wensen. De menigte rond om ons heen zijn vooral kinderen, die onwetend zijn en geen idee hebben van mijn bezigheden. Voor degene die mij niet zo leuk toekijken heb ik ervoor gezorgd dat er een aantal wachters om ons heen staan, die rond de koets lopen. Zij geven mij een veilig gevoel, de lachende mensen echter niet. Dan opeens springt er een jong straatkind de koets op, zo klein dat de wachters haar niet eens gezien moeten hebben. Nog voordat ik iets kan zeggen springt het kind op één van de paarden, die daardoor in paniek raakt en wegrend. Voordat ik het weet is de koets tot stilstand gekomen en mijn kinderen springen er maar al te gretig uit. Het kind is zo te zien van het paard afgevallen, Tot mijn spijt loopt Rose ook nog eens naar voren, om het meisje te vragen hoe het met haar gaat. Van minachting zucht ik even, wetend dat ik degene ben die moet ingrijpen.
    "Rose, kom terug." Er zit een ondertoon in mijn stem die haar laat weten dat ik hier niet van gediend ben. "Kind, wat heeft jouw de reden gegeven om ons op deze prachtige dag lastig te vallen. Dadelijk bederf je het feest nog." Eigelijk maakt het me helemaal niet uit wat er gebeurt met het feest en eigenlijk ben ik veel bozer dan ik laat merken. Toch lijkt het me niet verstandig als ik erg boos wordt met deze vele ogen om me heen. De mensen zouden toch niet het idee moeten krijgen dat hun geliefde koningin het niet zo best met hun voor heeft.

    Shana Rees
    Ik slikte ongemakkelijk mijn tranen weg. Hoe kon rose Katharina Gley, één van de mooiste meiden op heel de wereld, alleen maar denken aan haar belachelijke jurk! 'Rose, kom terug.' Zei de koningin. 'Kind, wat heeft jouw de reden gegeven om ons op deze prachtige dag lastig te vallen. Dadelijk bederf je het feest nog.' Vervolgde ze tegen mij. Ik voelde hoe ik begon te bibberen, heel erg. 'Ik-ik..' Stamelde ik. Opeens hoorde ik geschreeuw vanuit de menigte komen. het volgende moment kwam Joshua woest naar voren. 'Shana Rees!' Bulderde hij. 'Na alles wat ik je geleerd heb!' Hij greep me bij mijn arm en trok me hard omhoog. Ik gilde, van de pijn. Joshua schrok en liet me los. Met een klap viel ik terug in de modder en bleef jammerend liggen.
    'Shana?' Klonk het zachtjes. Joshua knielde bij me neer, maar ik duwde hem weg. Mijn blik gleed naar de koningin. 'Wat mij de reden heeft gegeven?' Snauwde ik haar toe. 'Kijk naar jezelf, en je kinderen. Ze hebben het goed, prachtig! En ik? Het kan jullie geen barst schelen wat er met dit achterlijke landje gebeurd! Met de burgers, die rijke stink lui uit de witte villa's en vooral niet met ons, wezen, zwervers, straatschoffie's.' Ik voelde hoe ik kwader en kwader werd. Met mijn goede hand duwde ik mezelf omhoog. Ik pakte een kluit modder en gooide dat recht in de buik van Rose. Op haar prachtige jurkje. 'Zonde hé?' Snauwde ik. 'Nou, in zulke kleren loop ik elke dag!'
    Mijn hand greep weer naar de modder en ik stapte op de koningin af. Ze keek me minachtend aan. 'Het kan je geen barst schelen.' Siste ik en met die woorden duwde ik de kluit modder, die ik in mijn handen hield, in haar gezicht. Uit de menigte klonken geschokte reactie's. Twee bewakers sprongen op me af, veel te laat natuurlijk, want ik had mijn doel bereikt. Ze duwde mij op de grond. 'Wat moet er met haar gebeuren, hoogheid?' Vroeg één van de bewakers.


    ~My Mind Is Free~

    Claire Elizabeth Gley


    Mijn ogen houden het kind op de grond nauwlettend in de gaten. Kil kijk ik haar aan. Nog even en ik verlies mijn geduld, maar dan uiteindelijk geeft ze toch antwoord.
    'Ik-ik..' Begint ze dan, al wordt ze onderbroken door een gegil uit de menigte.
    'Shana Rees!' Klinkt een kwade stem die op haar afloopt. Bij de stem hoort een jongen, vast een belangrijk persoon op straat. Zo reageert het meisje wel op hem. 'Na alles wat ik je geleerd heb!' Ging hij door. Ik sta erbij en kijk erna. Dit kan ik hem wel laten afhandelen. Hij trekt haar omhoog, maar laat haar even vallen, recht in de modder. Mijn mondhoeken krullen een beetje omhoog, merk ik. Even later duwt het meisje de jongen aan de kant, alsof ze nu pas weer oog heeft voor mij.
    'Wat mij de reden heeft gegeven?" Haar stem klinkt boos, maar vroeg of laat zal ze merken dat mijn stem nog veel bozer kan zijn. 'Kijk naar jezelf, en je kinderen. Ze hebben het goed, prachtig! En ik? Het kan jullie geen barst schelen wat er met dit achterlijke landje gebeurd! Met de burgers, die rijke stink lui uit de witte villa's en vooral niet met ons, wezen, zwervers, straatschoffie's.' Ik hef mijn kin, denkend aan hoe de gehele situatie is uitgelopen door iets waar het volk het nog een lange tijd over zal hebben. Dan wordt het alleen maar erger. Dat achterlijke kind pakt voor ik het weet een kluit modder en gooit dat naar Rose. Haar jurk is verpest. Het was een ongelofelijk dure jurk, gemaakt van de beste zijde die er ooit is geweest. Steeds wordt ik bozer. Niemand, en dan ook echt niemand komt aan mijn kinderen. Dan opeens komt ze op mij afgelopen, voorzichtig zet ik een stap achteruit. Ik wil wel om mijn wachters schreeuwen, maar het is al te laat. De modder wordt recht in mijn gezicht geduwd en ik val achterover, bijna tegen de koets aan. Bewakers helpen me overeind en halen de ergste hoeveelheid modder uit mijn gezicht. Dit ging helemaal niet goed en voor ik het weet zou het volk haar kant kiezen. Dat kan ik niet laten gebeuren. Het is tijd voor het noodplan, hoezeer het me ook tegenstaat. Toch heb ik altijd al goed toneel kunnen spelen. Zogenaamd verdrietig kijk ik haar en de rest van het volk aan en negeer ik de wachter die vraagt wat er met haar gedaan moet worden.
    "Het spijt me." Zeg ik als ik begin. "Het spijt me over alles wat jullie hebben moeten doorstaan. Wel kan ik zeggen dat ik probeer alles op te lossen. We doen ons best, al wil het maar niet lukken. Alle nachten laten mij wakker liggen. Tot in de late uren denk ik altijd aan jullie, mijn voornaamste prioriteit." Dan richt ik me vooral op het meisje voor me. "Jij hebt echt geen idee hoeveel ik om jullie geef. Eerlijk gezegd doet het me pijn dat." Even moet ik stoppen omdat het me zogenaamd allemaal te veel wordt. "Dat ik zo wordt bedankt. Ik..." Even snik ik overduidelijk. "Ik wens echt het beste met je voor. Echt waar. Kunnen we je ergens mee helpen? Of je iets geven?" Ik moet aan mezelf toegeven dat dat best wel goed was gegaan.


    (Ik moest echt heel erg lachen toen ik jouw stukje las. Genius.)

    [ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 17:33 ]

    Shana Rees
    Ik staarde de koningin aan. Meende ze dit? Mijn blik gleed naar Joshua die iets verderop stond te luisteren. De bewakers hielden me nog steeds op de grond, maar hun greep was minder strak. 'Waar is Alicia?'
    Ik wist dat mijn vraag nu heel dom moest klinken. Ze waren bereid mij op dit moment alles te geven wat ik wenste, of dat zeiden ze in ieder geval, en ik vroeg naar een bediende waarvan ze de naam waarschijnlijk niet eens kende. 'Ik bedoel, Alicia, ik wil naar Alicia. Zij werkt in het kasteel.' Mijn stem klonk beverig en niet meer strijdlustig. De bewakers lieten me los en ik wreef over mijn pijnlijke schouder.


    ~My Mind Is Free~

    Ariana Gills
    'Ik werevgeroepen door mijn moeder en liep snel terug naar mijn familie. Die jongen was gek ! Ik had hem het liefst een dikke klap op zijn kop gegeven. Maar hier was dus geen tijd voor. Ik keek naar de koets die uit het kasteel kwam. Opeens duwde iemand me op de grond en had ik ontzettende pijn an mijn schouder. Er was blijkbaar iets gebeurt toen ik me weer rechtzette. Rose, de prinses, had een dikke klot modder op haar mooie jurk. En de wachters veegden de modder af van het gezicht van onze koningin. Ze leek rustig te blijven. Ik merkte een klein meisje op voor de koningin. Ze zocht naar Alicia, het zusje van die jongen die me had vast gegrepen. Het was vast net zo'n kreng als hij. Ik stapte naar voor om hun gesprek beter te kunnen horen. Iedereen wist dat ik de toekomstige koningin was en dat was wel een voordeel. Ook al moest ik dit allemaal van mijn ouders... De prins was nu niet bepaald mijn type maar ik moest dit spel meespelen. Ik kwam bijna naast hem staan en keek naar het klein meisje. Achter haar stond die jongen ! Ik keek hem met een gemene en valse glimlach aan.


    ~ I have found that if you love life, life will love you back.

    Isabella Emily Gley

    Met grote ogen kijk ik mijn moeder en zus aan ze zaten bijden onder de modder er verschijn toch wel een grijns op mijn gezicht mijn moeder bleef erg rustig was dit een masker of echt. Toen kwam Ariana er aan de zus van Alison ik loop naar haar toe en vraag "Waar is Alison?"

    [sorry voor het korte stukje]


    A horse of course

    Defelicé Lucia Angelina la Roux
    ''Gaan jullie je maar omkleden. Ik en Thomas doen het later wel.'' zei de bakker en hij knikte richting Felicé en haar moeder. Het meisje en de vrouw knikten ook en beiden liepen ze naar het huis. ''Schat, dit was ik nog vergeten te zeggen maar; bedankt voor de jurk. Ongelofelijk dat jij van je geld van vroeger en werk geld dit hebt gekocht voor ons.'' Ze glimlachte. Het was waar. Felicé had een paar jaar geleden geld mee genomen en bewaart en met nog wat geld van dat ze verdient had om te helpen hier had ze voor Thom en haar vader een pak gekocht en voor haarzelf en haar moeder een jurk. ''Het was het minste wat ik kon doen..'' glimlachte ze. En ze liep naar haar kamer. Haar handen openden de kast en pakten de zwarte jurk eruit. Het was een redelijk dure jurk, iets waarin je de rijkelui in zou zien. Snel deed ze hem aan, al ze de rits achter niet dicht kreeg. Maar ze zou zo haar moeder wel vragen, die vond het nog altijd geweldig als ze haar met iets mocht helpen. Felicé kreeg dan altijd te horen dat haar moeder trots op haar was.
    Hij kwam tot iets boven haar knieën en werd rond haar middel wat wijder. Felicé ging voor haar spiegel staan en prutste wat met haar haren. Wat ze uiteindelijk maar gewoon los liet. Ze deed een ketting om, oorbellen in en een armband om. En hoe verassend ook ze had toen genoeg voor parels. Ze had nooit geweten dat ze zo rijk was. Felicé stapte in haar ballerina's en probeerde de rits op haar rug dicht te krijgen. Dan maar een laagje mascara op doen, dit was dus ook al snel klaar. Toen er op de deur werd geklopt keek ze op. Thomas, had zich blijkbaar ook al aangekleed. ''Oh..ehm...zou je misschien kunnen helpen?'' vroeg ze en haar wangen werden iets wat rood. Haar broer lachte en liep naar haar toe, waarna hij de rits voor haar dicht deed. ''Bedankt.'' ''Je ziet er goed uit, zusje.'' zei hij grijnzend. ''Alweer; bedankt.'' En samen liepen ze terug. Haar moeder had de rode jurk aan met wat van haar eigen sieraden. De bruine lokken van haar zaten in een lage knot. Ze glimlachte naar haar moeder. ''Is pa al klaar?'' vroeg Thomas. ''Nu wel.'' En daar kwam de bakker. Ondertussen hadden mensen van het paleis de hapjes al opgehaald. ''Laten we dan maar gaan..'' zei de bakkersvrouw en met zijn vieren liepen ze naar buiten. Felicé ving een glimp op van haar biologische moeder en haar adem stokte kort in haar keel. Net toen haar biologische moeder naar haar toe wou lopen, met een chagrijnig gezicht, trok Thomas haar snel mee.

    [De post met Lukas komt later.]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Claire Elizabeth Gley


    Ik moet toegeven dat ik geniet van de aanblik die het kind geeft. Zo te zien twijfelt ze aan wat ze moet doen of zeggen en vooral twijfelt ze aan mijn woorden. Dat ligt nogal voor de hand, want ik meende het niet. Toch hoop ik dat ze het spelletje zal meespelen. Dat zal alles een stuk makkelijker maken. Wij geven haar iets en daarna kunnen we ongestoord door en vergeten dat dit hele gebeuren ooit is gebeurd.
    "Waar is Alicia?" Komt er uiteindelijk haar mond uit. Even ben ik verbaast. Ze heeft zichzelf in de positie gewerkt waarbij ze alles kan vragen wat ze wilt en dan vraagt ze om een ander. In dat geval is ze nog dommer dan ik al had gedacht. Bovendien ken ik geen enkele Alicia, of in elk geval geen enkele Alicia die zij zou kunnen kennen. De enige mensen die ik ken zijn hooggeboren en geen straatkinderen, zoals het meisje voor me duidelijk is. Hoe zou zij ook maar kunnen denken dat ik zo iemand ken, nog bij de naam ook. "Ik bedoel, Alicia, ik wil naar Alicia. Zij werkt in het kasteel." Vervolgt ze zichzelf met iets meer uitleg. Even vluchtig denk ik na. Meestal bemoei ik me niet echt met degenen die in het kasteel werken, maar meestal wil ik ook graag alles van iedereen weten, zoheb ik ook veel informatie over bepaalde mensen. Toch weet ik niet zeker wie Alicia is. Zou het kunnen dat ze nog redelijk nieuw is? Al weet ik het niet zeker, maar dan denk ik toch dat zij wel eens dat meisje zou kunnen zijn geweest die zich vannochtend nog zo onnozel had gedragen op de gang.
    "Als je wilt kunnen we je naar het kasteel brengen. Daar zal je een goed onderdak hebben met fatsoenlijke kledij en eten." Daar was eigenlijk maar de helft van waar. Het deel over de kleding. Ik laat mijn bedienden niet in een bij elkaar geraapt zooitje lopen. Alleen het eten was minder. Zo kunnen we nog eens geld besparen. Het zal toch wel meer zijn dan wat zij gewend is, maar voldoende is het niet. Dat heb ik mooi voor elkaar gekregen, een tijdje geleden.

    Shana Rees


    Mijn ogen schoten ongelovig van de koningin, naar de koning, naar de koningin en als laatste naar Joshua. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan, zijn vraag blik. 'Ik kan naar Alicia.' Zei ik opgetogen. Natuurlijk had Joshua dat ook wel gehoord, maar ik moest het even zeggen. Dit was zo ongelooflijk!
    Ik sprong overeind en rende naar Joshua toe. 'Ik ga naar Alicia!' Riep ik blij en vloog hem om de nek. Joshua aaide me zachtjes over mijn rug. Ik keek hem aan. In zijn ogen stonden tranen. 'Dit is wat je hebt gewild, toch Joshua? Dat Alicia en ik allebei in het kasteel werkten.'
    Joshua knikte. Ik gaf hem een kus op zijn wang. 'Ik ga je missen, Josh.'
    Joshua slaat zijn armen nog iets steviger om mij heen en laat me dan los. 'Het is goed, vertel Alicia dat ik haar mis.'
    Ik knik, haal diep adem en loop terug naar de koets.


    ~My Mind Is Free~