Ralf Auron
Eindelijk zat ik maar in de leerlingen kamer met mijn ei in mijn handen waar ik maar staarde. Verschillende leerligen kwamen continu naar me toe en slijmen over hoe geweldig ik was in de Arena en dat ik de draak liet zien wie ik echt was en bla bla bla. Ik heb niet eens normaal gevochten, de draak zelf deinste achteruit maar dat hield de anderwn niet tegen om me "Ralf de drakenvechter" te noemen zoals fred het zei. Of ze deden dit simpelweg om mijn ei vast te pakken en als ze geluk hebben mee te kunnen smokkelen. Echt waar hoor. En ook na uren lang voor de winnaars hut te hebben gezeten, wachtend op Fred dke nooit kwam, en eenzaam starend naar de liefde die op gang was tussen Campbell en George, die ik voorstelde als Campbell en Fred waardoor ik woest de kasteel in stormde en ik nu hier ben. Ook hier gaf ik op met wachten op Fred en ik sleurde mezelf, en het ei mee mijn slaapkamer in. De miniatuur levende draakje liet ik in mijn kast glijden en het ei zette ik op mijn kast neer. Ik moet met dit nog uitzoeken wat de tweede opdracht inhoud. Zuchtend keek ik mijn hutkoffer aan. Er is nog een bal en Fred heeft me niet eens gevraagd. Eigenlijk wil ik niet eens meer naar het bal. Wat moet ik daar alleen doen in de menigte? Het liefst was fred nu gewoon bij me en liepen we weer alleen door het sneeuw. Dat was leuker dan dit alles. Ik heb zelfs nog de pijnlijke brandwonden overal op mijn lijf als herinnering.
Ik gooide mijn hutkoffer open en grabbelde mijn galagewaad eruit die mijn oom voor me had uitgekozen. Tenminste denkt alleen mijn oom nog aan me. Het was wel leuk. Maar leuk genoeg voor Fred..? Ik deed het snel aan, deed mijn haren en stond even voor de spiegel. Na mezelf beoordeeld te hebben, liep ik de leerligen kamer uit, op naar de grote zaal waar de bal al begonnen was. Ik stond midden in de bende stil en zuchtte. En nu? Plotseling voelde ik een hand op mijn schouder en geschrokken draaide ik me om, en herkende de dader als Fred. Ik glimlachte even.
'Sorry dat ik er niet was. Snape liet me strafwerk maken en eigenlijk moet ik nu nog in zijn kantoortje zitten dus ik moet hem ontlopen. Hoe is het gegaan met de opdracht?'
Ik glimlachte zwakjes. Dat is een geldige reden om niet te komen. Snape is afschuwelijk. Net toen ik het wilde zeggen kwam Katie aanlopen en gooide een arm om mijn Fred heen. Oh god.
'Hallo Fred, Ron vertelde me dat je me zocht. Wil je dansen?' vraagt ze. Fred keek me even aan voordat hij met de meisje de dansvloer op ging en ik weer eenzaam bleef staan. Deze keer nog eenzamer. Heeft Fred Katie mee gevraagd in plaats van mij? Verklaart dat misschien waarom hij niet naar mijn opdracht ging? En waarom hij mij nirt heeft gevraagd? Ik beet op mijn lip en keek de twee maar aan. Had ik maar de lef om nu naar hun toe te stappen maar dat lukte niet. Ik ging met een hand door mijn haren en haastte me naar de tafel toe met dranljes waar in een hele glas pompoenensap opdronk. Helpt niet. Ik keek Fred weer aan die nu verder weg stond. Een soort woedde en jaloezie borrlde er in me om, net als eenzaamheid. Doet dit hij nou echt? Eindelijk schoof ik al mijn moed bij elkaar en stapte op de twee af. Maar alsnog tikte ik bloednerveus aan de schouder van Katie om haar aandacht te krijgen.
'Katie, mag ik George spreken? Fred is in de leerlingen kamer als je hem zoekt.' Loog ik.
Saving people, hunting things, the family business デ--▸
dus George hoe is je moeder? (x is ze in staat mij helemaal te vermoorden of maar half? Of ketend ze mij vast bij de spook op zolder en zegt ze dat ik er niet ben xd